“Young master, you don’t have to be

“Young master, you don’t have to be sad. I had always wanted to do something for you, but I don’t have the ability to do so. I was extremely regretful in my heart. Being able to help you, even if it was only a little, is my greatest joy. I’m fine. Actually, I don’t really want to live anymore. I will only just be a disgrace if I live. You don’t know how happy I am to be able to die like this… Being able to see you once again before I die, I really have no more regrets!” the tavern girl smiled again. She was smiling so happily that even her eyes were smiling, as if she had done something that she was the most pleased with in her whole life. She was smiling from the bottom of her heart.

Yue Bing’s tears flowed down relentlessly, her drops of tears wetting Yue Yang’s arms.

Yue Yu was also crying uncontrollably…

The strong Princess Qian Qian was also quietly wiping her tears that had flowed out at some point.

Fatty Hai wanted to force himself not to cry. However, his face distorted badly as he failed to hold back his falling tears. He immediately gritted his teeth and forced his tears to stop.

Ye Kong had turned around, unable to watch any longer. The Li Clan Brothers were clenching their fists tightly. They were not experts in expressing themselves, they wanted to say something comforting, but they didn’t know what best to say.

Yue Yang breathed in deeply as he tried to control his emotions. He looked at the tavern girl whose complexion had started to decline and knew that her time was almost up. He leaned closer and asked gently, “Do you have any other wishes? What can I do to help you?”

“Then, please grant me a name… I don’t have a name.” The tavern girl’s voice became weaker.

“What?” Yue Yang was surprised. How could there be someone in the world without a name?

“I’m the daughter of a prisoner of war, a slave. I don’t have a name since young, I only have a number to identify myself. I’m just a lowly slave… Since I’m young, I have been sold here and there, and finally, when I grew up, I became a tool for people to vent their lust. I’m just a piece of flesh that allows people to play with recklessly, a slave with no dignity nor freedom, destined to be stepped on by thousands of people. There never have been anyone who treated me like a person before. Only you, young master, who looked at me as if I’m a person. Only you, young master, who treated me like a person… Young master, if only I could have met you earlier, how great would it be? I would even dream that I could live my life once again and become your servant my whole life. I don’t want to be sold here and there like last time, I, I don’t want to be a piece of flesh for others to play with. I want to become a person! In my next life…. Young master, if there’s a next life, please let me be your servant. You are the only one in this world who treated me like a person…”

“Young master, if there’s a next life… if there’s a next life…”

The tavern girl did not manage to wait for Yue Yang to give her a name before she breathed her last as she mumbled her last words.

Yue Yang closed his eyes tightly, trying to seal the pain and sadness in his heart.

A bead of tear that had formed in her unclosed eyes flowed from the corner of her eyes down to her cheeks.

Yue Yang reached out and covered the tavern girl’s face with his hands, closing those doe eyes of hers lightly. He nodded resolutely as he replied, “I, I will definitely give you a name. You are a lowly slave last time who was sold here and there, but from this day onwards, you are my servant. You are not an object, you are a person. You are also not a piece of shameful flesh, you would be a person with dignity and freedom. Even without a life, nobody would dare to look down on you, because your master is me! I swear to make the people who hurt you pay a thousand, ten thousand times back…”

As if she had heard Yue Yang’s words, the corners of the passed tavern girl’s still mouth seemed to curve a little, as if she was smiling.

Yue Bing hugged her brother and cried out loud.

Fatty Hai banged his head on the wall as he completely burst into tears.

Princess Qian Qian and Yue Yu held each other tightly. Ye Kong and the Li Clan Brothers’ eyes were red, as they looked at Yue Yang… In their hearts, Yue Yang was omnipotent, someone who could create a miracle even in despair. They hoped that Yue Yang could revive this tavern girl who didn’t even have a name. She was worthy to become a person, even more than some other people!

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ต้นแบบหนุ่มคุณไม่ต้องเสียใจ ผมเคยอยากจะทำบางสิ่งบางอย่างสำหรับคุณ แต่ฉันไม่ได้มีความสามารถในการทำเช่นนั้น ผมก็เสียใจอย่างมากในหัวใจของฉัน ความสามารถในการช่วยให้คุณถึงแม้ว่ามันจะเป็นเพียงเล็ก ๆ น้อย ๆ เป็นความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฉัน ฉันสบายดี. อันที่จริงผมไม่อยากจะมีชีวิตอยู่อีกต่อไป ฉันจะเป็นเพียงความอับอายถ้าฉันมีชีวิตอยู่ คุณไม่ทราบว่ามีความสุขผมจะสามารถที่จะตายเช่นนี้ ... ความสามารถในการมองเห็นคุณอีกครั้งก่อนที่ผมจะตายผมไม่มีคำว่าเสียใจมากขึ้น! "สาวโรงเตี๊ยมยิ้มอีกครั้ง เธอเป็นคนที่ยิ้มอย่างมีความสุขดังนั้นว่าแม้ดวงตาของเธอถูกยิ้มราวกับว่าเธอได้ทำสิ่งที่เธอเป็นคนส่วนใหญ่ที่มีความยินดีในชีวิตของเธอ เธอได้รับรอยยิ้มจากก้นบึ้งของหัวใจของเธอ. น้ำตายูปิงไหลลงอย่างไม่ลดละหยดของเธอน้ำตาเปียกแขน Yue ยาง. Yue Yu ก็ยังร้องไห้อย่างบ้าคลั่ง ... แข็งแกร่งปริ๊นเซ Qian Qian ก็ยังเงียบ ๆ เช็ดน้ำตาของเธอที่ได้ไหลออกมาที่บางส่วน ชี้. ไขมันไห่ต้องการที่จะบังคับตัวเองไม่ได้ที่จะร้องไห้ แต่ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวไม่ดีในขณะที่เขาล้มเหลวที่จะกลั้นน้ำตาตกเขา ทันทีที่เขา gritted ฟันของเขาและบังคับให้น้ำตาของเขาที่จะหยุด. เจ้าฮ่องกงได้หันไปรอบ ๆ ไม่สามารถที่จะดูได้อีกต่อไป หลี่แซ่บราเดอร์ได้รับกำหมัดของพวกเขาแน่น พวกเขาไม่ได้ผู้เชี่ยวชาญในการแสดงตัวเองพวกเขาอยากจะพูดอะไรบางอย่างปลอบโยน แต่พวกเขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่ดีที่สุดที่จะบอกว่า. ยูหยางสูดลมหายใจลึก ๆ ในขณะที่เขาพยายามที่จะควบคุมอารมณ์ของเขา เขามองไปที่สาวโรงเตี๊ยมที่มีผิวได้เริ่มลดลงและรู้ว่าเวลาของเธอก็เกือบขึ้น เขาโน้มตัวใกล้ชิดและถามเบา ๆ "คุณมีความปรารถนาอื่น ๆ ? ฉันจะทำอะไรเพื่อช่วยให้คุณ? " " แล้วโปรดประทานชื่อ ... ฉันไม่ได้มีชื่อ. "เสียงโรงเตี๊ยมของหญิงสาวกลายเป็นอ่อนแอ. " คืออะไร "ยูหยางรู้สึกประหลาดใจ วิธีการอาจจะมีใครบางคนในโลกโดยไม่ต้องชื่อ? "ฉันเป็นลูกสาวของเชลยศึกที่เป็นทาส ฉันไม่ได้มีชื่อตั้งแต่เด็กผมมีเพียงจำนวนที่จะระบุตัวเอง ฉันแค่ทาสต่ำต้อย ... ตั้งแต่ผมยังเด็กผมได้รับการขายที่นี่และมีและในที่สุดเมื่อฉันโตขึ้นฉันกลายเป็นเครื่องมือสำหรับคนที่จะระบายความต้องการทางเพศของพวกเขา ฉันเพียงชิ้นส่วนของเนื้อหนังที่ช่วยให้คนที่จะเล่นกับมุทะลุเป็นทาสโดยไม่มีศักดิ์ศรีมิได้เสรีภาพปลายทางที่จะก้าวขึ้นไปบนโดยคนหลายพันคน ไม่เคยได้รับทุกคนที่ปฏิบัติต่อฉันเหมือนคนก่อน เพียงคุณเท่านั้นที่เจ้านายหนุ่มที่มองที่ฉันเป็นถ้าฉันเป็นคนที่ เพียงคุณเท่านั้นที่เจ้านายหนุ่มที่ปฏิบัติต่อฉันเหมือนคน ... ต้นแบบหนุ่มถ้าเพียง แต่ฉันจะได้พบเธอก่อนหน้านี้วิธีการที่ดีมันจะเป็นอย่างไร ฉันก็จะฝันว่าฉันจะมีชีวิตของฉันอีกครั้งและเป็นผู้รับใช้ของพระองค์ทั้งชีวิตของฉัน ฉันไม่ต้องการที่จะขายที่นี่และมีเช่นเวลาที่ผ่านมาผมผมไม่ต้องการที่จะเป็นชิ้นส่วนของเนื้อสำหรับคนอื่น ๆ ที่จะเล่นกับ ฉันต้องการที่จะกลายเป็นคน! ในชีวิตต่อไปของฉัน ... ต้นแบบหนุ่มถ้ามีชีวิตต่อไปโปรดแจ้งให้เราเป็นทาสของท่าน คุณเป็นคนเดียวในโลกนี้ที่ปฏิบัติต่อฉันเหมือนคน ... " " ต้นแบบหนุ่มถ้ามีชีวิตต่อไป ... ถ้ามีชีวิตต่อไป ... " หญิงสาวที่โรงเตี๊ยมไม่ได้จัดการเพื่อรอยูยางที่จะให้เธอชื่อมาก่อน เธอสูดลมหายใจสุดท้ายของเธอในขณะที่เธอพึมพำคำพูดสุดท้ายของเธอ. ยูหยางหลับตาแน่นพยายามที่จะผนึกความเจ็บปวดและความเศร้าในหัวใจของเขา. ลูกปัดของการฉีกขาดที่เคยเกิดขึ้นในสายตา unclosed ของเธอไหลออกมาจากมุมของดวงตาของเธอลงไปที่เธอ แก้ม. ยูหยางเอื้อมมือออกและปกคลุมใบหน้าของหญิงสาวที่โรงเตี๊ยมของด้วยมือของเขาปิดตา Doe เหล่านั้นของเธอเบา ๆ เขาพยักหน้าเฉียบขาดขณะที่เขาตอบว่า "ผมแน่นอนผมจะทำให้คุณชื่อ คุณเป็นทาสต่ำต้อยครั้งสุดท้ายที่ถูกขายที่นี่และมี แต่จากวันนี้เป็นต้นไปคุณเป็นผู้รับใช้ของเรา คุณยังไม่ได้วัตถุที่คุณเป็นคน คุณยังไม่ได้ชิ้นส่วนของเนื้อหนังที่น่าอับอายที่คุณจะเป็นคนที่มีศักดิ์ศรีและเสรีภาพ แม้จะไม่มีชีวิตไม่มีใครจะกล้าที่จะมองลงมากับคุณเพราะหลักของคุณคือฉัน! ฉันสาบานที่จะทำให้คนที่ทำร้ายคุณจ่ายพันหมื่นครั้งกลับ ... " ราวกับว่าเธอเคยได้ยินคำ Yue ยางของมุมปากยังคงเป็นโรงเตี๊ยมสาวผ่านที่ดูเหมือนจะโค้งเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นถ้าเธอยิ้ม. ยู Bing กอดพี่ชายของเธอและร้องไห้ออกมาดัง ๆ . ไขมันไห่กระแทกศีรษะของเขาบนผนังในขณะที่เขาสมบูรณ์ออกมาเป็นน้ำตา. ปริ๊นเซ Qian Qian Yu Yue และจัดขึ้นในแต่ละอื่น ๆ แน่น Ye ฮ่องกงและตาหลี่แซ่บราเดอร์สีแดงเช่นที่พวกเขามองไปที่ยูยาง ... ในหัวใจของพวกเขา Yue ยางเป็นอำนาจทุกคนที่สามารถสร้างปาฏิหาริย์แม้จะอยู่ในความสิ้นหวัง พวกเขาหวังว่ายูหยางสามารถฟื้นสาวโรงเตี๊ยมนี้ที่ไม่ได้มีชื่อ เธอเป็นคนที่สมควรจะกลายเป็นคนที่มากยิ่งขึ้นกว่าคนอื่น ๆ บาง!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" นายน้อย คุณไม่ต้องเศร้า ฉันมีเสมอต้องการที่จะทำบางสิ่งบางอย่างสำหรับคุณ แต่ผมไม่มีความสามารถที่จะทำเช่นนั้น ฉันคือสุดซึ้งในหัวใจ สามารถช่วยคุณได้ แม้มันจะเป็นเพียงเล็กน้อย คือความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฉัน ผมสบายดี จริงๆแล้ว ฉันไม่อยากจะอยู่อีกต่อไปแล้ว ฉันก็แค่ต้องเสื่อมเสีย ถ้าฉันอยู่ คุณไม่รู้หรอกว่าฉันมีความสุขแค่ไหนที่ได้ตายแบบนี้ . . . . . . . ได้เห็นเธออีกครั้ง ก่อนที่ผมจะตาย ผมก็ไม่ได้เสียใจอะไร ! " ร้านเหล้าสาวยิ้มอีกครั้ง เธอกำลังยิ้มอย่างมีความสุข แม้แววตาของเธอยิ้ม ถ้าเธอทำสิ่งที่เธอพอใจกับชีวิตของเธอ เธอยิ้ม จากส่วนลึกของหัวใจเธอน้ำตาของเยว่ปิงไหลลงมุ่งมั่นของเธอ หยดน้ำตาเปียกของเยว่หยาง แขนยูยูก็ร้องไห้ตลอดทาง . . . . . . .เจ้าหญิงแข็งแรงเฉียนเฉียนก็ค่อยๆเช็ด น้ำตาที่ไหลออกในบางจุดอ้วนครับอยากบังคับตัวเองไม่ให้ร้องไห้ อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวเพราะเขาล้มเหลวที่จะกลับมาของเขาล้ม น้ำตา ทันทีที่เขา gritted ฟันของเขาและบังคับน้ำตาให้หยุดเจ้าก้องก็หันไปรอบๆ ไม่สามารถดูได้อีกต่อไป พี่น้องตระกูลหลี่ถูก clenching กำปั้นของตนไว้แน่น พวกเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญในการแสดงตนเอง พวกเขาต้องการที่จะพูดบางอย่างปลอบโยน แต่พวกเขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่ดีที่สุดที่จะพูดเยว่หยาง หายใจเข้าลึกๆ เขาพยายามควบคุมอารมณ์ของเขา เขามองไปที่ร้านเหล้าสาวที่มีผิวก็เริ่มลดลง และรู้ว่าเวลาของเธอกำลังจะขึ้นแล้ว เขาชะโงกหน้าเข้ามาใกล้และถามเบาๆ " คุณขออะไรอีก ? สิ่งที่ฉันสามารถทำได้เพื่อช่วยคุณ "" แล้ว โปรดประทานชื่อ . . . . . . . ฉัน ไม่ มี ชื่อ เสียง " ร้านเหล้าสาวก็กลายเป็นคนอ่อนแอ" อะไร ? " เยว่หยางตกใจมาก จะมีใครในโลกที่ไม่มีชื่อ" ฉันเป็นลูกสาวของเชลยศึก ทาส ผมไม่รู้ชื่อตั้งแต่ยังเด็ก ฉันมีเพียงตัวเลขเพื่อระบุตัวเอง ฉันเป็นแค่ทาสชั้นต่ำ . . . . . . . ตั้งแต่ฉันยังเด็ก ฉันมีขายที่นี่และมี และในที่สุด เมื่อฉันโตขึ้น ฉันกลายเป็นเครื่องมือสำหรับคนที่จะระบายความต้องการทางเพศของตน ฉันก็แค่เศษเนื้อให้คนเล่นอย่างทาส ไม่มีศักดิ์ศรีและเสรีภาพ ต้องถูกเหยียบย่ำโดยนับพันคน ไม่เคยมีใครทำกับฉันแบบนี้มาก่อน คุณ คุณชาย ใครมองฉันเป็นถ้าฉันเป็นคน คุณ คุณชาย ที่ทำกับฉันแบบนี้ . . . . . . . นายน้อย ถ้าชั้นได้เจอนายก่อน แล้วมันจะดีเหรอ ? ผมเคยฝันว่าผมจะมีชีวิตอยู่อีกครั้งและกลายเป็นทาสไปตลอดชีวิต ฉันไม่ต้องการที่จะขาย และก็เหมือนครั้งก่อน ผมไม่อยากจะเป็นชิ้นเนื้อให้คนอื่น ๆที่จะเล่นกับ ฉันต้องการที่จะกลายเป็นคน ! ในชีวิตของฉันต่อไป . . . . . . . คุณชาย ถ้ายังมีชีวิตต่อไป โปรดให้ฉันเป็นทาสของคุณ คุณเป็นคนเดียวเท่านั้นในโลกนี้ที่ทำกับฉันเหมือนคน . . . . . . . "" นายน้อย ถ้ายังมีชีวิต . . . . . . . ต่อไปถ้ายังมีชีวิตต่อไป . . . "ร้านเหล้าสาวไม่ได้จัดการเพื่อรอให้เยว่หยางจะตั้งชื่อให้เธอ ก่อนที่เธอจะสูดลมหายใจสุดท้ายของเธอขณะที่เธอพึมพำคำสุดท้ายของเธอเยว่หยาง หลับตาแน่น พยายามที่จะประทับตราความเจ็บปวดและความเศร้าในจิตใจของเขาลูกปัดตา ที่ได้เกิดขึ้นในดวงตา Unclosed ของเธอไหลออกมาจากหางตาของเธอลงไปที่แก้มของเธอเยว่หยางถึงออกและปิดร้านเหล้าสาวใบหน้าด้วยมือของเขาปิดสาวตากวางของเธอเบาๆ เขาพยักหน้ารับอย่างกล้าหาญ เขาตอบว่า " ผมจะให้คุณชื่อ คุณเป็นทาสครั้งสุดท้ายที่ขายที่นี่และมี แต่ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป , เจ้าเป็นผู้รับใช้ของเรา เธอไม่ใช่สิ่งของ เธอเป็นคน คุณยังไม่ใช่ชิ้นเนื้อน่าอดสู คุณจะเป็นคนที่มีศักดิ์ศรีและอิสรภาพ แม้ไม่มีชีวิต ไม่มีใครกล้าดูถูกเธอ เพราะเจ้านายของคุณเป็นฉัน ! ผมสาบานว่าจะทำให้คนที่ทำร้ายคุณจ่ายเป็นพัน หมื่นครั้ง กลับ . . . . . . . "ราวกับว่าเธอเคยได้ยิน เยว่หยางพูด มุมของผ่านโรงเตี๊ยมสาวยังคงปากจะโค้งเล็กน้อย ถ้าหากนางกำลังยิ้มเยว่ปิ่งกอดพี่ชายของเธอและร้องไห้เสียงดังไขมันให้กระแทกหัวของเขาบนผนังในขณะที่เขาอย่างสิ้นเชิง น้ำตาร่วงเผาะเจ้าหญิงเฉียนเฉียนเยี่ยหยูและจับมือกันไว้ให้แน่น ท่านกง และพี่น้องตระกูลหลี่ตาเป็นสีแดงเช่นที่พวกเขามองเยว่หยาง . . . . . . . ในหัวใจของพวกเขา เยว่หยาง ทำได้ทุกอย่าง ใครที่สามารถสร้างปาฏิหารย์ในความสิ้นหวัง พวกเขาหวังเยว่หยาง จะรื้อฟื้นเรื่องนี้โรงเตี๊ยมสาวที่ไม่ได้ชื่อ เธอควรเป็นคนมากขึ้นกว่าคนอื่น ๆ !