about my village all the time that

about my village all the time that I was living in that horrible camp. Sleep became my way of escaping from the camp because my dreams were so much nicer than the real world. I thought if I dreamed about home enough it would become a reality, but I was wrong. This is my reality now living in a hotel with lots of other people from my country. Anyway, at least I have a proper room to sleep in again I'm sharing with Mom, of course. We need to stay together But the strange thing is that now I can not sleep at all. Every time I close my eyes I feel like I'm in the camp again, and the smells and noises come back and fill my head. I could escape from the camp while I was living there but now that I've left, its ghosts visit me at night and keep me awake. I want to tell Mom about my nightmares, but I do not want to make her feel any worse than she does already. Night time is the only time she gets any peace, unlike me. During the day she just sits in her chair and cries. I try to take care of her, but I really wish somebody would take care of me. My brother, Jay, said hed take care of me. He told me hed never leave me. He promised. March 20th Today was the first day at my new school. Everyone was looking at me, but not in a friendly way. I thought a couple of girls were smiling at me, but they were laughing at my elephant bag. They think it's a toy, but they do not understand. I know it looks childish, but it reminds me of home and I'm always going to carry it with me. Some of the children did try to talk to me, but I could not understand what they were saying. English is a strange language. It's like listening to music that you do not like. The teacher seemed kind, but I could not understand him either. Every few minutes he stopped talking and looked at me as if he.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เกี่ยวกับหมู่บ้านของฉันตลอดเวลาที่ผมเป็นอยู่ในค่ายที่น่ากลัว นอนหลับเป็น วิธีของฉันหนีออกจากค่ายเพราะฝันของฉันมาก nicer กว่าโลกจริง ผมคิดว่า ถ้า ผมฝันเกี่ยวกับบ้านพอมันจะกลายเป็นความจริง เป็น กันเอง นี้เป็นจริงของฉันตอนนี้ อาศัยอยู่ในโรงแรมที่มีจำนวนมากของคนอื่น ๆ จากประเทศของฉัน ต่อไป น้อยมีเฉพาะห้องนอนผมอีกครั้งร่วมกันกับแม่ แน่นอน เราต้องอยู่ด้วยกัน แต่สิ่งที่แปลกคือตอนนี้ฉันไม่สามารถนอนหลับทั้งหมด ทุกครั้งที่ฉันหลับตา ฉันรู้สึกเหมือนฉันในค่ายอีกครั้ง และกลิ่นและเสียงรบกวนกลับ มาใส่หัวของฉัน ฉันไม่สามารถหนีจากค่ายขณะที่ผมเป็นอยู่มี แต่ที่ติดขัด ผีของเยี่ยมผมเวลากลางคืน และอะไร ๆ อยากจะบอกแม่ฝันร้ายของฉัน แต่ฉันไม่ต้องการทำให้เธอรู้สึกใด ๆ ที่เลวร้ายยิ่งกว่าที่เธอไม่อยู่แล้ว เวลากลางคืนเป็นเวลาที่เธอได้รับความสงบสุขใด ๆ ซึ่งแตกต่างจากฉัน ในระหว่างวัน เธอเพียงแค่นั่งอยู่ในเก้าอี้และเสียงร้องของเธอ พยายามจะดูแลเธอ แต่ฉันจริงใจใครสักคนจะดูแลฉัน พี่ชาย เจ เห็ดดูแลฉันกล่าว เขาบอกเห็ดไม่เคยทิ้งฉัน เขาสัญญาว่า 20 มีนาคมวันนี้เป็นวันแรกที่โรงเรียนใหม่ ทุกคนมอง ที่ฉัน แต่ไม่เป็นมิตร ผมคิดว่า สองสาวมีรอยยิ้มที่ฉัน แต่พวกเขาก็หัวเราะที่กระเป๋าช้าง พวกเขาคิดว่า มันเป็นของเล่น แต่พวกเขาไม่เข้าใจ ฉันรู้มันดูหน่อมแน้ม แต่ทำให้นึกถึงบ้าน และผมมักจะพกกับฉัน บางส่วนของเด็กไม่พยายามพูดคุยกับฉัน แต่ฉันไม่เข้าใจสิ่งที่พวกเขาได้พูด ภาษาอังกฤษเป็นภาษาแปลก มันเป็นเหมือนการฟังเพลงที่คุณไม่ชอบ ครูลำบากใจ แต่ฉันไม่เข้าใจเขาอย่างใดอย่างหนึ่ง ทุกที่ทุกเวลาเขาหยุดพูด และมองฉันเหมือนเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เกี่ยวกับหมู่บ้านของฉันตลอดเวลาที่ผมอาศัยอยู่ในค่ายที่น่ากลัว การนอนหลับกลายเป็นวิธีการของฉันหนีออกจากค่ายเพราะความฝันของฉันได้มาก nicer กว่าโลกแห่งความจริง ผมคิดว่าถ้าผมฝันเกี่ยวกับบ้านพอที่มันจะกลายเป็นความจริง แต่ผมผิด นี่คือความเป็นจริงของฉันตอนนี้อาศัยอยู่ในโรงแรมที่มีจำนวนมากของคนอื่น ๆ จากประเทศของฉัน อย่างไรก็ตามอย่างน้อยฉันมีห้องที่เหมาะสมในการนอนหลับอีกครั้งฉันร่วมกันกับแม่ของหลักสูตร เราจำเป็นต้องอยู่ด้วยกัน แต่สิ่งที่แปลกคือว่าตอนนี้ผมไม่สามารถนอนหลับได้ทั้งหมด เวลาที่ฉันหลับตาทุกฉันรู้สึกเหมือนผมอยู่ในค่ายอีกครั้งและกลิ่นและเสียงกลับมาและเติมหัวของฉัน ฉันจะหนีออกจากค่ายในขณะที่ผมอยู่ที่นั่น แต่ตอนนี้ที่ฉันได้ทิ้งผีมันเยี่ยมผมในเวลากลางคืนและให้ฉันตื่น ผมอยากจะบอกคุณแม่เกี่ยวกับฝันร้ายของฉัน แต่ฉันไม่ต้องการที่จะทำให้เธอรู้สึกใด ๆ ที่เลวร้ายยิ่งกว่าที่เธอไม่อยู่แล้ว เวลากลางคืนเป็นครั้งเดียวที่เธอได้รับความสงบสุขใด ๆ ซึ่งแตกต่างจากฉัน ในระหว่างวันที่เธอก็นั่งอยู่ในเก้าอี้และเสียงร้องของเธอ ฉันพยายามที่จะดูแลเธอ แต่ผมต้องการใครสักคนที่จะดูแลฉัน พี่ชายของฉัน, เจย์กล่าวว่าเห็ดจะดูแลฉัน เขาบอกผมว่าเห็ดไม่เคยทิ้งฉัน เขาสัญญาว่า 20 มีนาคมวันนี้เป็นวันแรกที่โรงเรียนใหม่ของฉัน ทุกคนต่างก็มองผม แต่ไม่ได้อยู่ในวิธีที่เป็นมิตร ผมคิดว่าคู่ของสาว ๆ ที่กำลังยิ้มที่ผม แต่พวกเขาก็หัวเราะที่ถุงช้างของฉัน พวกเขาคิดว่ามันเป็นของเล่น แต่พวกเขาไม่เข้าใจ ฉันรู้ว่ามันดูหน่อมแน้ม แต่มันทำให้ผมนึกถึงบ้านและฉันเสมอไปที่จะดำเนินการกับฉัน เด็กบางคนก็พยายามที่จะพูดคุยกับผม แต่ผมไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่พวกเขากำลังพูด ภาษาอังกฤษเป็นภาษาแปลก ๆ มันก็เหมือนกับการฟังเพลงที่คุณไม่ชอบ ครูดูเหมือนชนิด แต่ฉันไม่สามารถเข้าใจเขาอย่างใดอย่างหนึ่ง ทุกไม่กี่นาทีเขาหยุดพูดและมองมาที่ฉันราวกับว่าเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เกี่ยวกับหมู่บ้านของฉันตลอดเวลาที่ฉันอยู่ในค่ายที่น่ากลัว การนอนหลับเป็นวิธีการของฉันหนีออกจากค่าย เพราะความฝันของฉันถูกมาก nicer กว่าโลกจริง ฉันคิดว่าถ้าฉันฝันถึงบ้านพอมันจะกลายเป็นความจริง แต่ผมคิดผิด นี้คือความเป็นจริงของฉันตอนนี้อยู่ในโรงแรมที่มีมากมายของผู้คนจากประเทศของฉัน แต่อย่างน้อย ฉันก็มีห้องให้นอนอีกที่ฉันร่วมกันกับแม่แน่นอน เราต้องอยู่ร่วมกัน แต่สิ่งที่แปลกคือว่าตอนนี้ผมยังไม่ได้นอนเลย ทุกครั้งที่ฉันหลับตา ฉันก็รู้สึกเหมือนฉันในค่ายอีกครั้ง และ กลิ่น และ เสียงกลับมาและเติมหัว ฉันไม่สามารถหนีจากค่าย ในขณะที่ผมอยู่ที่นั่น แต่ตอนนี้ฉันซ้าย , ผีมาเยี่ยมฉันในเวลากลางคืน และทำให้ฉันตื่น ผมต้องการที่จะบอกแม่เรื่องฝันร้ายของฉัน แต่ฉันไม่ต้องการให้เธอรู้สึกแย่ไปกว่าเธอแล้ว กลางคืนเป็นเพียงเวลาที่เธอจะสงบๆ ไม่เหมือนฉัน ในระหว่างวัน เธอนั่งในเก้าอี้ของเธอและร้องไห้ ฉันพยายามที่จะดูแลเธอ แต่ผมต้องการใครสักคนที่จะดูแลฉัน พี่เจย์ บอกว่า เขาจะดูแลฉัน เขาบอกว่าเขาไม่เคยทิ้งฉัน เขาสัญญาแล้ว วันนี้ 20 มีนาคม คือวันแรกที่โรงเรียนใหม่ของฉัน ทุกคนมองผม แต่ไม่ใช่ในทางที่เป็นมิตร ฉันคิดว่าสองสาวก็ยิ้มให้ฉัน แต่พวกเขาหัวเราะที่กระเป๋าช้างของฉัน พวกเขาคิดว่ามันคือของเล่น แต่พวกเขาไม่เข้าใจ ฉันรู้ว่ามันดูหน่อมแน้ม แต่มันทำให้ผมนึกถึงบ้าน และผมก็ต้องแบกมันมาด้วย บางส่วนของเด็กที่เคยพยายามจะคุยกับผม แต่ผมไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่พวกเขากำลังพูด ภาษาอังกฤษ เป็น ภาษาแปลกๆ มันชอบฟังเพลงที่คุณไม่ชอบ ครูดูเหมือนจะใจดี แต่ผมก็ไม่เข้าใจเขาเหมือนกัน ทุกไม่กี่นาทีเขาก็หยุดคุยแล้วมองผมเหมือนเขา