An initial reading of the poem imme

An initial reading of the poem immediately generates feelings of sadness and pity, especially for the lost child to whom Sandburg compares the boat. Interestingly, the poet does not speak to the feelings of the people who are presumably aboard the boat, but rather ascribes all emotion to the boat itself. He refers only to its whistle, which “Calls and cries unendingly,” and it is the boat itself that does the hunting for harbor and home.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การเริ่มต้นอ่านกลอนทันทีสร้างความรู้สึกของความโศกเศร้าและสงสาร โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับเด็กหายที่แซนด์เบิร์กเปรียบเทียบเรือ เป็นเรื่องน่าสนใจ กวีไม่พูดความรู้สึกของคนที่อยู่ทับบนเรือเรือ ได้ค่อนข้าง ascribes อารมณ์ทั้งหมดไปยังเรือตัวเอง เขาหมายถึงเฉพาะของนกหวีด ซึ่ง "เรียก และทุกคนได้ยิน unendingly, " และเรือเองที่ล่าสัตว์ท่าและบ้านไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การอ่านที่เริ่มต้นของบทกวีทันทีสร้างความรู้สึกของความโศกเศร้าและน่าเสียดายโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับเด็กที่หายไปให้ผู้ Sandburg เปรียบเทียบเรือ ที่น่าสนใจกวีไม่ได้พูดคุยกับความรู้สึกของผู้คนที่อยู่บนเรือสันนิษฐานว่าเรือ แต่ให้เหตุผลอารมณ์ความรู้สึกทั้งหมดไปยังเรือของตัวเอง เขาหมายถึงเฉพาะนกหวีดซึ่ง "การโทรและร้องไห้เนื่อง" และมันเป็นเรือของตัวเองที่ไม่ล่าสัตว์สำหรับท่าเรือและบ้าน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อ่านครั้งแรกของบทกวีทันทีสร้างความรู้สึกของความเศร้าและสงสาร โดยเฉพาะสำหรับเด็กที่หลงทางที่แซนด์เบิร์กเทียบเรือ น่าสนใจ กวีไม่ได้พูดกับความรู้สึกของคนที่น่าจะอยู่บนเรือ แต่คุณลักษณะทุกอารมณ์กับเรือนั่นเอง เขาหมายถึงเฉพาะการผิวปาก ซึ่ง " เรียก unendingly และร้องไห้ ," และมันเป็นเรือตัวเองที่ไม่ล่า ท่าเรือ และบ้าน