“Finally, it’s time to start sculpt

“Finally, it’s time to start sculpting.”
The material for sculpting was a big boulder inside the cave.
After his sculpting mastery rose quite a bit, normal materials didn’t raise the fame stat that much.
Although he could have used ice instead, there were limits, and it wasn’t so good for expressing details, so he chose to work on a boulder instead.
Weed stood, staring at the boulder.
“What should I make?”
In the past, he wouldn’t have hesitate.
Fire!
Fire!
Or something warm.
It’s always the most effective to make something simple and straightforward.
It was easier on the mind when not considering the added benefits that were desired from the finished product and just focusing on the sculpture. But as his experiences built up, the eye for making sculptures became different.
“A sculpture doesn’t exist by itself. It’s more important to consider the situation.”
Even if he sculpts a campfire, it will only give a small warmth factor.
Sculpting is not that simple.
It is made to reflect genuine passion and the spirit of art!
Weed realized how his skill wasn’t on par with a master artisan.
But at the least he now knows the most important element of making a sculpture.
“The sculpture is as good as dead if it doesn’t contain emotion.”
He sculpted for his grandmother once in real life, in front of her who had aged with him for his entire life.
Of course, his sculpting skill was pathetic.
Even if he sculpted hundreds or thousands of times in virtual reality, it’s different in reality.
Considering how he was experimenting with sculpting, where the small touch from his fingertip made a huge difference in the sculpture itself, it was a very risky thing.
The sculpture he completed had many flaws.
When looked at closely, it had many places that weren’t properly finished and had scars because he put too much strength when carving.
Critical flaws to sculptures!
Still, it moved people’s hearts.
Because the sculpture had his grandmother’s life stored inside.
To someone who didn’t know, they would only think of it as a sculpture of a grandmother.
But to an elderly woman who had gone through various difficulties throughout her entire life, it would feel differently.
A face that became so familiar to the point that it almost came alive.
As he completed the sculpture, the face that had the trace of life melted in and gave the elderly expression various feelings.
Even if it was a famous artisan’s sculpture, it wouldn’t move people if it was only made with skill and without purpose.
In sculpting, time and life had to be invested into it.
Therefore, it was critical to match the sculpture to his situation.
‘Definitely, I can’t ignore the setting. I need to put in as much of my life as I can into it. I need a sculpture that honestly expresses the situation I am in.’
Then Weed thought of an idea.
A man and a woman were left in the cold, earth-freezing North.
A couple pained by extreme coldness.
Nature was nothing but cruel.
A blizzard came every day and hungry wolves cried.
Aohhhhh!
“Come this way.”
The man had the duty to protect the woman.
After going through many difficulties, they found a safe cave and took refuge inside, away from the vicious wolves. However, even if they managed to escape from dangerous enemies, hunger and cold still followed them.
The woman with bottomless beauty and immense kindness, the only one of her sort in the whole world, said to the man.
“I’m cold.”
The man could do nothing but watch her with sad eyes.
Because he was useless, he couldn’t protect the woman he loved.
Their lives stood on the verge of death.
If only I could sacrifice my life to save this woman!
The man would definitely have done it if it would save her life.
But the reality was that it would not change the situation, and the woman knew.
The woman did not blame the man.
“Still, thank you.”
“For what?”
“For staying with me until the end. And I love you.”
To the man who had a soft and gentle heart, her words where the best gift possible.
Wharak!
The man folded his arms around the woman.
“I love you too.”
No matter how cold the sky and earth was, it couldn’t freeze the hearts of this couple. They could feel a thread of warmth as they hugged each other.
“Yeah, this kind of concept would be the best.”
Weed took out his sculpting knife and approached the boulder.
Seeuk.
Rock powders fell.
Cutting the edge of the boulder, he slowly gave it shape.
Accenting the feeling of the couple who worry about and care for each another, he sculpted.
Of course, the story had different facts from the real situation.
It’s true that Weed and Seoyoon came to the North. But they were never separated and alone by themselves. Alveron was there, as well as the Wyverns and Bingryong.
“Can’t you fight well! You powerless, useless things!”
Weed harassed Bingryong and the Wyverns, and even forced the holy priest Alveron to work. But he hid all those truths.
And, the truth didn’t end with just that. The powerless woman who stirs up the instinct to protect and the woman Seoyoon were far different from each other!
The strong female warrior who can slay just about any monster, Seoyoon.
The appearance of hungry wolves was true at least, but the reason why they cried was different.
They were crying, pleading for mercy, merely tasty food that got slaughtered for food as soon as they were seen.
Even when they came to such place, Weed adapted instead of starving to death.
“Well, art needs some ignorance of reality from time to time.”
Even if it’s a hero who saved a country from danger, he will have to go to the restroom too.
One can sculpt about how he led a war to victory, but one can’t really draw or sculpt such a scene.
Whenever Weed moved the sculpting knife, rock slithers were sliced away.
The basic form took place.
Then, Seoyoon logged in and it became morning.
Depending whether it was night or day, battles happened periodically, so Seoyoon logged in when there would be hunting.
As the sun rose and bright light filtered in from the outside of the cave, the temperature rose a bit over night.
“Then, let’s go hunting.”
With the Wyverns, Weed headed to the Valley of Death.
Hunting when the sun’s up, sculpting when the sun’s down.
Like that, the sculpture started to take form after several days.
A man and a woman were hugging each other with the expression that they were about to cry out in inexplicable sorrow.
But Weed felt it was incomplete.
“It’s not enough with only hugging each other.”
Although the couple was so close to each other, there wasn’t much feeling coming from the scene.
They were just a couple that had great sadness and pain.
Weed carefully thought what was missing.
“What would I feel if I was the man?” he asked himself.
He would be desperate and feel powerless.
Looking at the lover who was slowly dying, trying to warm her up, the man would feel very sad.
The fact that he himself could not endure any more, and that he would have to say farewell to his lover, his heart would be heavy with sadness.
Farewell and death.
He lost family members before, so he knew how much sadness it brought.
Weed decided.
“This is failed product.”
Although he worked very hard for several days, he decisively abandoned it.
When knowing that it would be a failure, he couldn’t continue to make it.
Weed started sculpting a different boulder.
This time, the couple was hugging each other again.
As if he was trying to waste his time, there was not much difference from the other one.
Even if he makes a similar sculpture, Weed’s sculpting skill wasn’t as pathetic as before, so it would raise the mastery of it a bit.
If there were any difference, the man and the woman were smiling now.
The most loving smiles they could show to one another.
“If you’re about to leave this world, you should smile. That’s the last thing you can show to the person you love.”
Weed’s parents passed away when he was small.
He saw his parents for the last time when they were going into the surgery room in the hospital.
At that time, Weed cried and cried.
He cried because it was heartbreaking.
But, no one would know how much he regretted it afterwards.
“I should’ve smiled. I should’ve shown them the best smile.”
He should’ve smiled. Shown that it’s alright, and that he would live happily with his sister and grandmother.
Not being able to do it always remained as one of his regrets.
“Yes, a smile is the best.”
Weed made the sculptures have the happiest smile toward each other.
A smile with abundant love and trust.
Still, it had a somewhat sad and ominous mood.
With their two arms, they embraced each other as much as possible, to share a little of their warm between each other, and to never separate from each other.
Please name the Sculpture
Weed said as he pointed the sculpting knife.
“Warm Lovers.”
He decided on the name simply because they were hugging each other in a cold place.
But it came out to be a good one, going mysteriously well with the mood of the sculpture.
Would you like to name the sculpture Warm Lovers?
“Yes.”
In truth, he had some guilt as he named the sculpture.
Because of the man and woman’s faces.
He didn’t realize it in the beginning, but the man resembled himself a lot.
Because he became emotional and sculpted as he thought back to his regret, he unconsciously carved his own face.
Because he went through so much hardship, he couldn’t smile purely.
It was not a rotten smile, but a reliable and bright smile that he only showed to his family.
If it was only the man that resembled Weed, there would be no problem.
But the problem was the woman’s face resembled Seoyoon so much so that it was as if he brought Seoyoon’s face and placed it there.
Seoyoon’s beauty was such that it would be no exaggeration to say her beauty was absolute.
To the point where one’s own taste or preference wouldn’t matter, Seoyoon was beautiful.
After sculpting her several times, to the point where he would be able to sculpt her with his eyes clos

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ในที่สุด มันเป็นเวลาที่จะเริ่มแกะสลัก"วัสดุสำหรับการแกะสลักหินขนาดใหญ่ภายในถ้ำได้หลังจากเป็นครูของเขา sculpting กุหลาบน้อย วัสดุปกติไม่ยกสถิติชื่อเสียงเท่านั้นถึงแม้ว่าเขาอาจใช้น้ำแข็งแทน มีจำกัด และมันไม่ได้ดีสำหรับการแสดงรายละเอียด ให้เขาเลือกทำงานบนหินแทนวัชพืชยืน จ้องโบลเดอร์"ว่าฉันควรทำ"ในอดีต เขาจะไม่มีลังเลไฟไหม้ไฟไหม้หรือสิ่งที่อบอุ่นมันเป็นเสมอที่มีประสิทธิภาพสูงสุดเพื่อให้สิ่งที่ง่าย และตรงไปตรงมามันเป็นเรื่องง่ายในจิตใจเมื่อไม่พิจารณาสิทธิประโยชน์เพิ่มที่ถูกต้องจากผลิตภัณฑ์สำเร็จรูปและเน้นเพียงในงานประติมากรรม แต่เป็นประสบการณ์ของเขาสร้างขึ้น ตาทำประติมากรรมเป็นแตกต่างกัน"ประติมากรรมไม่มีอยู่ โดยตัวมันเอง ไม่จำเป็นต้องพิจารณาสถานการณ์"แม้เขา sculpts กับแคมป์ไฟ มันจะเพียงแต่ให้ตัวเล็ก ๆ อบอุ่นแกะสลักไม่ได้ง่าย ๆมันจะสะท้อนให้เห็นถึงความรักแท้และจิตวิญญาณของศิลปะวัชพืชรู้ว่าทักษะของเขาไม่ได้ไล่เลี่ยกับศิลปินเป็นหลักแต่ที่น้อยที่สุด เขารู้จักองค์ประกอบสำคัญของประติมากรรม"ประติมากรรมคือเหมือนตายไปแล้วถ้ามันไม่ประกอบด้วยอารมณ์"เขาแกะสลักสำหรับยายของเขาครั้งหนึ่งในชีวิตจริง หน้าของเธอที่มีอายุกับเขาตลอดชีวิตแน่นอน ทักษะของเขา sculpting ถูกละเมิดแม้เขาแกะสลักนับร้อยหรือพันเท่าในความเป็นจริงเสมือน มันจะแตกต่างในความเป็นจริงพิจารณาว่าเขาถูกทดลองกับแกะสลัก ที่สัมผัสจากปลายนิ้วของเขาเล็กทำความแตกต่างใหญ่ในประติมากรรมเอง มันเป็นสิ่งมีความเสี่ยงมากประติมากรรมที่เขาเสร็จสิ้นมีข้อบกพร่องหลายเมื่อมองอย่างใกล้ชิด มันมีหลายที่ไม่เสร็จสมบูรณ์อย่างถูกต้อง และมีรอยแผลเป็นเนื่องจากเขานำความแข็งแรงมากเมื่อแกะสลักข้อบกพร่องที่สำคัญการประติมากรรมยังคง จะย้ายหัวใจของผู้คนเนื่องจากงานประติมากรรมมีชีวิตของยายของเขาที่เก็บไว้ภายในกับคนที่ไม่รู้ พวกเขาจะเพียงคิดว่า มันเป็นประติมากรรมของยายแต่มีผู้สูงอายุหญิงที่เดินทางผ่านความยากลำบากต่าง ๆ ตลอดชีวิตของเธอทั้งหมด มันจะรู้สึกแตกต่างกันหน้าที่เป็นที่คุ้นเคยดังนั้นจุดที่เกือบจะมามีชีวิตอยู่เสร็จเขาประติมากรรม หน้าที่ติดตามชีวิตหลอมใน และนิพจน์ที่ผู้สูงอายุให้ความรู้สึกต่าง ๆแม้ว่ามันเป็นประติมากรรมของศิลปินที่มีชื่อเสียง มันจะไม่ย้ายคนถ้ามันถูกเท่านั้นทำให้ มีทักษะ และไม่ มีวัตถุประสงค์ในการแกะสลัก เวลาและชีวิตมีการจะลงทุนลงไปดังนั้น มันเป็นสำคัญตรงกับประติมากรรมสถานการณ์ของเขา' แน่นอน ฉันไม่สามารถละเว้นการตั้งค่า ต้องใส่ในชีวิตมากที่สุดเท่าที่ฉันสามารถลงไป ประติมากรรมที่สุจริตอย่างแสดงสถานการณ์ที่ฉันต้องการ 'แล้ว วัชพืชคิดว่า ความคิดชายและหญิงถูกปล่อยในเย็น แช่แข็งโลกเหนือคู่ pained โดยมากทั้งธรรมชาติมีแต่โหดร้ายพายุหิมะมาทุกวันและหมาป่าหิวร้องAohhhhh"มาทางนี้"คนที่มีหน้าที่ปกป้องผู้หญิงหลังจากผ่านความยากลำบากมาก พวกเขาพบถ้ำที่ปลอดภัย และเอาหลบภายใน จากหมาป่าอึมครึม อย่างไรก็ตาม แม้ว่าพวกเขาจัดการเพื่อหลบหนีจากศัตรูอันตราย ความหิวและเย็นยังตามผู้หญิง bottomless และเมตตาอันยิ่งใหญ่ เพียงหนึ่งเดียวของเธอเรียงในโลกทั้ง พูดกับผู้ชาย"ฉันเย็น"มนุษย์สามารถทำอะไร แต่ดูเธอ ด้วยสายตาเศร้าเพราะไม่มีประโยชน์ เขาไม่สามารถปกป้องผู้หญิงที่เขารักชีวิตของพวกเขายืนเจียนตายหากเพียงฉันสามารถเสียสละชีวิตเพื่อบันทึกผู้หญิงคนจะแน่นอนได้แล้วก็ถ้ามันจะบันทึกชีวิตของเธอแต่ความเป็นจริงไม่ว่า จะเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ และผู้หญิงรู้ผู้หญิงไม่ได้ตำหนิคน"ยัง ขอบคุณ""สำหรับอะไรบ้าง""การอยู่กับผมจนจบ และฉันรักคุณ"เพื่อผู้ชาย ที่มี อ่อนโยนหัวใจ คำของเธอที่ดีที่สุดของขวัญสุดWharakคนพับแขนของเขารอบผู้หญิง"ฉันก็รักคุณ"ไม่ว่าท้องฟ้าและแผ่นดินเย็นอย่างไรได้ มันไม่สามารถตรึงหัวใจของคู่นี้ พวกเขาอาจรู้สึกว่าเธรดของความอบอุ่นพวกเขา hugged กัน"ใช่ แนวคิดชนิดนี้จะได้ดีสุด"Weed took out his sculpting knife and approached the boulder.Seeuk.Rock powders fell.Cutting the edge of the boulder, he slowly gave it shape.Accenting the feeling of the couple who worry about and care for each another, he sculpted.Of course, the story had different facts from the real situation.It’s true that Weed and Seoyoon came to the North. But they were never separated and alone by themselves. Alveron was there, as well as the Wyverns and Bingryong.“Can’t you fight well! You powerless, useless things!”Weed harassed Bingryong and the Wyverns, and even forced the holy priest Alveron to work. But he hid all those truths.And, the truth didn’t end with just that. The powerless woman who stirs up the instinct to protect and the woman Seoyoon were far different from each other!The strong female warrior who can slay just about any monster, Seoyoon.The appearance of hungry wolves was true at least, but the reason why they cried was different.They were crying, pleading for mercy, merely tasty food that got slaughtered for food as soon as they were seen.Even when they came to such place, Weed adapted instead of starving to death.“Well, art needs some ignorance of reality from time to time.”Even if it’s a hero who saved a country from danger, he will have to go to the restroom too.One can sculpt about how he led a war to victory, but one can’t really draw or sculpt such a scene.Whenever Weed moved the sculpting knife, rock slithers were sliced away.The basic form took place.Then, Seoyoon logged in and it became morning.Depending whether it was night or day, battles happened periodically, so Seoyoon logged in when there would be hunting.As the sun rose and bright light filtered in from the outside of the cave, the temperature rose a bit over night.“Then, let’s go hunting.”With the Wyverns, Weed headed to the Valley of Death.Hunting when the sun’s up, sculpting when the sun’s down.Like that, the sculpture started to take form after several days.A man and a woman were hugging each other with the expression that they were about to cry out in inexplicable sorrow.But Weed felt it was incomplete.“It’s not enough with only hugging each other.”Although the couple was so close to each other, there wasn’t much feeling coming from the scene.They were just a couple that had great sadness and pain.Weed carefully thought what was missing.“What would I feel if I was the man?” he asked himself.He would be desperate and feel powerless.Looking at the lover who was slowly dying, trying to warm her up, the man would feel very sad.The fact that he himself could not endure any more, and that he would have to say farewell to his lover, his heart would be heavy with sadness.Farewell and death.He lost family members before, so he knew how much sadness it brought.Weed decided.“This is failed product.”Although he worked very hard for several days, he decisively abandoned it.When knowing that it would be a failure, he couldn’t continue to make it.Weed started sculpting a different boulder.This time, the couple was hugging each other again.As if he was trying to waste his time, there was not much difference from the other one.Even if he makes a similar sculpture, Weed’s sculpting skill wasn’t as pathetic as before, so it would raise the mastery of it a bit.If there were any difference, the man and the woman were smiling now.The most loving smiles they could show to one another.“If you’re about to leave this world, you should smile. That’s the last thing you can show to the person you love.”Weed’s parents passed away when he was small.He saw his parents for the last time when they were going into the surgery room in the hospital.At that time, Weed cried and cried.He cried because it was heartbreaking.But, no one would know how much he regretted it afterwards.“I should’ve smiled. I should’ve shown them the best smile.”He should’ve smiled. Shown that it’s alright, and that he would live happily with his sister and grandmother.Not being able to do it always remained as one of his regrets.“Yes, a smile is the best.”Weed made the sculptures have the happiest smile toward each other.A smile with abundant love and trust.Still, it had a somewhat sad and ominous mood.
With their two arms, they embraced each other as much as possible, to share a little of their warm between each other, and to never separate from each other.
Please name the Sculpture
Weed said as he pointed the sculpting knife.
“Warm Lovers.”
He decided on the name simply because they were hugging each other in a cold place.
But it came out to be a good one, going mysteriously well with the mood of the sculpture.
Would you like to name the sculpture Warm Lovers?
“Yes.”
In truth, he had some guilt as he named the sculpture.
Because of the man and woman’s faces.
He didn’t realize it in the beginning, but the man resembled himself a lot.
Because he became emotional and sculpted as he thought back to his regret, he unconsciously carved his own face.
Because he went through so much hardship, he couldn’t smile purely.
It was not a rotten smile, but a reliable and bright smile that he only showed to his family.
If it was only the man that resembled Weed, there would be no problem.
But the problem was the woman’s face resembled Seoyoon so much so that it was as if he brought Seoyoon’s face and placed it there.
Seoyoon’s beauty was such that it would be no exaggeration to say her beauty was absolute.
To the point where one’s own taste or preference wouldn’t matter, Seoyoon was beautiful.
After sculpting her several times, to the point where he would be able to sculpt her with his eyes clos

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ในที่สุดก็ถึงเวลาที่จะเริ่มแกะสลัก "
วัสดุสำหรับแกะสลักเป็นหินใหญ่ภายในถ้ำ
หลังจากที่เขาสลักรอบรู้เพิ่มขึ้นนิดหน่อย วัสดุที่ปกติไม่เพิ่มชื่อเสียง stat มาก ถึงแม้ว่าเขาจะใช้น้ำแข็ง
แทน มีข้อจำกัด และมันไม่ค่อยดีแสดงรายละเอียด ดังนั้น เขาจึงเลือกที่จะทำงานบนหินแทน .
วัชพืชยืนจ้องหิน
." ฉันควรทำอะไร ? "
ในอดีต เขาคงไม่ลังเล
ไฟ !
ไฟ !

หรืออะไรอุ่นๆ มันมีประสิทธิภาพมากที่สุดที่จะทำให้สิ่งที่ง่ายและตรงไปตรงมาเสมอ
มันง่ายต่อจิตใจ เมื่อไม่พิจารณาเพิ่มสิทธิประโยชน์ที่ต้องการจากผลิตภัณฑ์สำเร็จรูป และเน้นในด้านประติมากรรม แต่เป็นประสบการณ์ที่สร้างขึ้นตาสำหรับการทำประติมากรรมก็แตกต่างกัน .
" ประติมากรรมไม่มีอยู่ด้วยตัวของมันเอง มันสำคัญมากที่จะต้องพิจารณาสถานการณ์ . "
ถ้าเขา sculpts แคมป์ไฟ ก็จะทำให้เป็นปัจจัยความอบอุ่นเล็กๆ
ตบแต่งมันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น มันทำให้สะท้อน
ความรักแท้และจิตวิญญาณของศิลปะ !
วัชพืชตระหนักว่าทักษะของเขาไม่ได้เสมอกับปรมาจารย์ .
แต่อย่างน้อยตอนนี้เขารู้ว่าองค์ประกอบที่สำคัญที่สุดของการทำประติมากรรม .
" ประติมากรรมก็เหมือนตายไปแล้ว หากไม่ประกอบด้วยอารมณ์ "
เขารูปคุณย่าของเขาสักครั้งในชีวิต จริง ในหน้าของเธอที่มีอายุกับเขาสำหรับชีวิตทั้งหมดของเขา เขาสลัก
แน่นอน ทักษะที่น่าสมเพช .
ถ้าเขาแกะสลักหลายร้อยหรือหลายพันครั้งในความเป็นจริงเสมือนมันแตกต่างในความเป็นจริง .
พิจารณาว่าเขาได้ทดลองกับสลัก ที่สัมผัสเล็กๆจากปลายนิ้วของเขาทำให้ความแตกต่างขนาดใหญ่ในประติมากรรมเอง มันเป็นสิ่งที่เสี่ยงมาก
ประติมากรรมสมบูรณ์เขามีข้อเสียมากมาย
เมื่อมองใกล้ ๆ มันมีหลายสถานที่ที่ไม่ได้ถูกสร้างเสร็จ และมี แผลเป็นเพราะเขาใส่แรงมากเกินไป
เมื่อแกะสลักวิจารณ์ข้อบกพร่องกับรูปปั้น !
ก็ย้ายหัวใจของผู้คน
เพราะประติมากรรมมีชีวิตที่ย่าเก็บไว้ข้างใน
คนที่ไม่รู้ก็จะคิดว่ามันเป็นประติมากรรมของยาย .
แต่หญิงชราที่ได้ผ่านอุปสรรคต่าง ๆ ตลอดทั้งชีวิตของเธอ มันจะรู้สึกแตกต่างกัน
ใบหน้าที่กลายเป็นที่คุ้นเคยไปยังจุดที่เกือบมีชีวิต
เขาเสร็จประติมากรรม ใบหน้าที่มีร่องรอยของชีวิตที่ละลายและให้ผู้สูงอายุ การแสดงออกต่าง ๆความรู้สึก .
ถ้าเป็นประติมากรรมที่มีชื่อเสียงของช่าง ก็ไม่ย้าย คนถ้ามันด้วยทักษะ และ โดยไม่ต้องมีวัตถุประสงค์
ใน sculpting , เวลา และชีวิตที่จะต้องลงทุนในมัน .
ดังนั้นมันสำคัญตรงประติมากรรมสถานการณ์ของเขา . . . . . .
'definitely ฉันไม่สามารถละเว้นการตั้งค่า ฉันต้องการที่จะใส่ในมากในชีวิตของฉันที่ฉันสามารถเข้าไป ฉันต้องการประติมากรรมที่สุจริตแสดงสถานการณ์ฉัน . '
วัชพืชคิดไอเดีย
ผู้ชายและผู้หญิงที่ถูกทิ้งไว้ในเย็น ดินแข็ง เหนือ คู่เจ็บปวดโดยมาก

ธรรมชาติ ไม่มีอะไรเลยนอกจากความเย็นชา โหดร้าย
พายุหิมะมาทุกวันและหมาป่าหิวร้องไห้ .
aohhhhh !
" มาทางนี้ "
ผู้ชายมีหน้าที่ที่จะปกป้องผู้หญิง
หลังจากผ่านความยากลําบากมาก พวกเขาพบถ้ำที่ปลอดภัยและเข้าไปหลบข้างใน ห่างจากหมาป่าที่ดุร้าย อย่างไรก็ตาม แม้ว่าพวกเขาจะหนีรอดจากศัตรูอันตราย ความหิว และเย็นก็ยังตามพวกเขา .
ผู้หญิงกับความงามลึกและเวิ้งว้าง ความเมตตาเดียวของการจัดเรียงของเธอในโลก กล่าวแก่มนุษย์ .
" ฉันหนาว "
ผู้ชายก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่มองเธอด้วยสายตาเศร้า
เพราะเขาไร้ประโยชน์ เขาไม่สามารถปกป้องผู้หญิงที่เขารัก ชีวิตของพวกเขายืนอยู่บน

ถ้าใกล้จะตาย ผมสามารถสละชีวิตเพื่อช่วยผู้หญิงคนนี้
คนที่จะทำมัน ถ้ามันช่วยรักษาชีวิตเธอ
แต่ความจริงก็คือว่ามันไม่ได้จะเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ได้ และผู้หญิงที่รู้จัก
ผู้หญิงไม่ได้โทษผู้ชาย .
" ยัง ขอบคุณ "
" อะไร ? "
" ขอบคุณที่อยู่กับฉันจนถึงที่สุด และ ฉัน รัก เธอ "
กับคนที่มีจิตใจอ่อนโยน และอ่อนโยน คำพูดที่ของขวัญที่ดีที่สุดที่เป็นไปได้ wharak
!
ผู้ชายพับแขนของเขารอบ ๆผู้หญิง .
" ฉันก็รักคุณ "
ไม่ว่าเย็นท้องฟ้าและแผ่นดินโลกเป็นมันไม่สามารถหยุดหัวใจของคู่นี้ พวกเขาจะรู้สึกด้ายอบอุ่นพวกเขากอดกัน .
" อืม แนวคิดแบบนี้จะดีที่สุด "
วัชพืชหยิบมีดของเขาสลักและใกล้ Boulder .

seeuk ผงหินตก .
ตัดขอบของหิน เขาค่อยๆ ให้มันมีรูปร่าง .
accenting The ความรู้สึกของคนที่เป็นห่วงและดูแลกัน เขาแกะสลัก .
แน่นอน เรื่องนี้มีข้อเท็จจริงที่แตกต่างจากสถานการณ์จริง
จริงอยู่ที่วัชพืชและ seoyoon มาทางเหนือ แต่พวกเขาไม่เคยแยกจากกัน และ คนเดียวเอง alveron อยู่ที่นั่น เช่นเดียวกับและสัตว์ร้าย bingryong .
" คุณไม่สามารถต่อสู้กัน ! นายอำนาจ ไร้สาระ "
bingryong วัชพืชรบกวน และสัตว์ร้าย และบังคับให้ alveron นักบวชศักดิ์สิทธิ์เพื่อทำงานแต่เขาไม่บอกความจริงทั้งหมด .
แล้วความจริงไม่ได้จบเพียงแค่นั้น ที่ผู้หญิงที่กระตุ้นสัญชาตญาณการปกป้อง และผู้หญิง seoyoon อยู่ไกลที่แตกต่างจากแต่ละอื่น ๆ !
ที่แข็งแกร่งที่สามารถสังหารนักรบหญิงเพียงเกี่ยวกับสัตว์ประหลาด seoyoon .
ลักษณะของหมาป่าหิวจริง อย่างน้อย แต่เหตุผลที่เขาร้องก็แตกต่างกัน
พวกเขาร้องไห้อ้อนวอนขอความเมตตาเพียงแต่อาหารที่อร่อย ที่ถูกฆ่าเป็นอาหาร ทันทีที่เห็นพวกเขา .
เมื่อพวกเขามาถึงสถานที่ วัชพืชดัดแปลงแทนที่จะอดตาย .
" อืม ปะ ต้องการรู้จริงเวลา . "
ถ้ามันเป็นฮีโร่ที่ปกป้องประเทศให้พ้นจากอันตราย เขาจะ ต้องไปเข้าห้องน้ำเหมือนกัน
หนึ่งสามารถสลักเกี่ยวกับวิธีการที่เขานำสงครามเพื่อชัยชนะแต่หนึ่งไม่สามารถวาดหรือปั้นฉากแบบนี้ .
เมื่อวัชพืชย้ายสลักมีดหินเลื้อยถูกทิ้ง
แบบฟอร์มพื้นฐานเกิดขึ้น .
แล้ว seoyoon เข้าสู่ระบบในและมันก็เช้า
ขึ้นอยู่กับไม่ว่าจะกลางวันหรือกลางคืน การต่อสู้เกิดขึ้นเป็นระยะ ๆ ดังนั้นเมื่อมี seoyoon เข้าสู่ระบบ สามารถล่า
เป็นดวงอาทิตย์ขึ้นและสว่างกรองจากด้านนอกของถ้ำอุณหภูมิเพิ่มขึ้นเล็กน้อยกว่ากลางคืน .
" งั้นเราไปล่า "
กับสัตว์ร้าย วัชพืช มุ่งหน้าไปยังหุบเขาแห่งความตาย .
ล่าสัตว์เมื่อตะวันขึ้น สลักเมื่อดวงอาทิตย์ลงไป .
แบบนั้น รูปปั้นเริ่มใช้แบบฟอร์มหลังจากที่หลายวัน .
ผู้ชาย ผู้หญิงกอดกันด้วยสีหน้าที่กำลังจะร้องไห้ออกมาในที่ลึกลับความทุกข์ .
แต่วัชพืช รู้สึกว่ามันไม่สมบูรณ์
" มันไม่เพียงพอ มีเพียงกอดกัน "
ถึงแม้ว่าคู่จึงใกล้ชิดกับแต่ละอื่น ๆ ไม่มีความรู้สึกที่ออกมาจากฉาก .
ก็คู่ที่มีความเศร้าและความเจ็บปวด
วัชพืชคิดอะไรหายไป .
" สิ่งที่ฉันรู้สึกว่าฉันคือ ผู้ชายคนนั้นเหรอ ? " เขาถามตัวเอง
เขาจะหมดหวังและรู้สึกหมดแรง .
มองคนรักที่กำลังค่อยๆตายพยายามจะทำให้เธออบอุ่น ผู้ชายจะรู้สึกเศร้ามาก
ที่ว่าเขาไม่สามารถทนได้อีกต่อไป และว่าเขาจะต้องบอกลากับคนรักของเขา หัวใจของเขาจะหนักกับความเศร้า ลาก่อน

และความตาย เขาสูญเสียสมาชิกในครอบครัวมาก่อน เขารู้ว่ามันเศร้า นำ .
.
" ตัดสินใจ นี้เป็นผลิตภัณฑ์ล้มเหลว "
ถึงแม้ว่าเขาทำงานหนักมาหลายวันเขาและทิ้งมัน
เมื่อรู้ว่ามันจะล้มเหลว เขาไม่สามารถจะทำ .
วัชพืชเริ่มแกะสลักหินแตกต่างกัน
คราวนี้ คู่ก็กอดกันอีกครั้ง .
ถ้าเขาพยายามที่จะเสียเวลาของเขามีไม่แตกต่างกันมากจากคนอื่น ๆ
ถ้าเขาทำให้รูปปั้นคล้ายวัชพืช , Sculpting ทักษะไม่ได้น่าสงสารเหมือนเดิมดังนั้นมันจะเพิ่มการเรียนรู้ของนิดหน่อย
ถ้ามีความแตกต่างใด ๆ ผู้ชายและผู้หญิงที่กำลังยิ้มอยู่ ยิ้มได้น่ารักมาก

" ให้คนอื่น ถ้าคุณกำลังจะจากโลกนี้ไป คุณควรยิ้ม นั่นเป็นสิ่งสุดท้ายที่คุณสามารถให้คนที่คุณรัก "
วัชพืชพ่อแม่เสียชีวิตตอนที่เขายังเล็ก
เขาเห็นพ่อแม่ของเขาเป็นครั้งสุดท้าย เมื่อพวกเขาเข้าไปในห้องผ่าตัดในโรงพยาบาล
ตอนนั้น วัชพืช ร้องไห้และร้องไห้ เขาร้องไห้เพราะมันปวดใจ
.
แต่ไม่มีใครรู้ว่าเขาเสียใจภายหลัง .
" ฉันยิ้ม ฉันควรจะแสดงให้พวกเขายิ้มที่สุด "
เขาควรจะยิ้ม แสดง ว่า ไม่เป็นไรและเขาจะอยู่อย่างมีความสุขกับน้องสาวและคุณยาย
ไม่สามารถทำมันก็ยังคงเป็นหนึ่งของความเสียใจของเขา .
" ใช่ รอยยิ้มเป็นสิ่งที่ดีที่สุด "
วัชพืชทำให้รูปปั้นมีแย้มยิ้มเข้าหากัน ยิ้มกับความรักมากมาย

ก็มันใจ มีค่อนข้างเศร้า อารมณ์ไม่ค่อยดี
ด้วยสองแขนของพวกเขาพวกเขาสวมกอดกันมากที่สุดร่วมกันเล็ก ๆน้อย ๆของพวกเขาอบอุ่นระหว่างกัน และไม่เคยแยกจากกัน
โปรดชื่อประติมากรรม
วัชพืชกล่าวว่าเขาถูกแกะสลักมีด .
" อุ่นรัก "
เขาตัดสินใจเกี่ยวกับชื่อเพียง เพราะพวกเขากอดกันในที่เย็น .
แต่มันออกมาเป็นหนึ่งดี ไปอย่างลึกลับ กับอารมณ์ของประติมากรรม
อยากชื่อประติมากรรม อุ่นรัก

" ใช่ " ในความจริง เขารู้สึกผิด เขาชื่อประติมากรรม .
เพราะผู้ชายและผู้หญิงใบหน้า .
เขาไม่ได้ตระหนักถึงมันในตอนแรก แต่คนเหมือนตัวเองมาก เพราะเขาเป็นอารมณ์
และแกะสลักที่เขาคิดว่ากลับไปเสียใจของเขาเขาโดยไม่รู้ตัว แกะสลักใบหน้าของเขาเอง .
เพราะเขาต้องลำบากมากเขาไม่ได้ยิ้มอย่างหมดจด .
มันไม่ใช่รอยยิ้มแสยะ แต่เชื่อถือได้ และรอยยิ้มสดใสที่เขาให้กับครอบครัวของเขา . . . . . .
ถ้ามันเป็นเพียงผู้ชายที่เหมือนวัชพืช จะได้ไม่ต้องมีปัญหา
แต่ปัญหาคือหน้าผู้หญิงเหมือน seoyoon มากเพื่อให้มันเป็นถ้า เขานำใบหน้า seoyoon และวางไว้ที่นั่น
seoyoon ความงามเป็นเช่นที่มันจะไม่พูดเกินจริงที่จะกล่าวว่า ความงามของเธอได้แน่นอน .
ไปยังจุดหนึ่งของรสนิยมหรือความชอบก็ไม่ว่า seoyoon สวย .
หลังจากสลักเธอหลายครั้ง จนเขาจะปั้นเธอด้วยสายตาของเขา โกล