Objectives: To examine whether the

Objectives: To examine whether the Mini-Balance Evalua- tion Systems Test (Mini-BESTest) independently predicts recurrent falls in people with Parkinson’s disease.
Design: The study used a longitudinal cohort design. Subjects: A total of 110 patients with Parkinson’s disease completed the study and were included in the final analysis. Most of the patients had moderate disease severity. Methods: All subjects were measured to establish a base- line. The tests used were Unified Parkinson’s Disease Rating Scale (MDS-UPDRS III), Freezing of Gait Questionnaire, Five-Time-Sit-To-Stand Test, and Mini-BESTest. All pa- tients were followed by telephone interview for 6 months to register the incidence of monthly falls.
Results: Twenty-four patients (21.2%) reported more than one fall and were classified as recurrent fallers. Results of the multivariate logistic regression showed that, after adjusting for fall history and MDS-UPDRS III score, the Mini-BEST- est score remained a significant predictor of recurrent falls. We further established that a cut-off Mini-BESTest score of 19 had the best sensitivity (79%) for predicting future falls in patients with Parkinson’s disease.
Conclusion: The results indicate that those with a Mini- BESTest score < 19 at baseline had a significantly higher risk of sustaining recurrent falls in the next 6 months. These find- ings highlight the importance of evaluating dynamic balance ability during fall risk assessment in patients with Parkin- son’s disease.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตถุประสงค์: เพื่อตรวจสอบ ว่าการ Evalua ดุลมินิ - สเตรชัน (BESTest มินิ) ทดสอบระบบอิสระทำนายเกิดซ้ำตกในคนที่มีโรคออกแบบ: การศึกษาใช้แบบ cohort ระยะยาว หัวข้อ: จำนวนผู้ป่วยโรคพาร์กินสัน 110 ดำเนินการศึกษา และในการวิเคราะห์ขั้นสุดท้าย ส่วนใหญ่ผู้ป่วยมีความรุนแรงของโรคปานกลาง วิธี: หัวข้อทั้งหมดที่วัดสร้างฐานสาย การทดสอบที่ใช้ได้โดยรวมพาร์กินของมาตรา ส่วนในการจัดอันดับโรค (ติด UPDRS III), แช่แข็งของเดินแบบสอบถาม ทดสอบ 5 เวลานั่งการยืน และ BESTest มินิ โทรศัพท์สัมภาษณ์เพื่อลงทะเบียนเกิดเดือน 6 เดือนตามป่า tients ทั้งหมดตกผลลัพธ์: ยี่สิบสี่ผู้ป่วย (21.2%) รายงานอยู่มากกว่าหนึ่ง และถูกจัดประเภทเป็น fallers ที่เกิดซ้ำ ผลของการถดถอยโลจิสติกตัวแปรพหุพบว่า หลังจากปรับประวัติตกและคะแนนติด UPDRS III คะแนน Mini-BEST-est ยังคง จำนวนประตูสำคัญของน้ำตกที่เกิดซ้ำ ต่อไปที่เราพัฒนาขึ้นว่า ตัด BESTest มินิคะแนน 19 มีความไวที่สุด (79%) คาดการณ์ในอนาคตฟอลส์ในผู้ป่วยโรคพาร์กินสันสรุป: ผลบ่งชี้ว่า ผู้ที่ มีแบบมินิ - BESTest คะแนน < 19 ที่ยังมีความเสี่ยงสูงอย่างมีนัยสำคัญของเสริมน้ำตกเกิดซ้ำใน 6 เดือนถัดไป Ings ค้นหาเหล่านี้เน้นความสำคัญของการประเมินความสมดุลแบบไดนามิกในระหว่างการประเมินความเสี่ยงลดลงในผู้ป่วยที่มีโรค Parkin สน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุประสงค์: เพื่อตรวจสอบไม่ว่าจะเป็นมินิสมดุลประเมินการทดสอบระบบ (Mini-bestest) อย่างอิสระคาดการณ์กำเริบตกอยู่ในคนที่เป็นโรคพาร์กินสัน.
ออกแบบ: การศึกษาที่ใช้ในการออกแบบการศึกษาระยะยาว วิชา: 110 รวมของผู้ป่วยโรคพาร์กินสันเสร็จการศึกษาและถูกรวมอยู่ในการวิเคราะห์สุดท้าย ผู้ป่วยส่วนใหญ่มีความรุนแรงของโรคในระดับปานกลาง วิธีการ: อาสาสมัครทั้งหมดได้รับการวัดที่จะสร้างเส้น base- การทดสอบที่ใช้ในการจัดอันดับอย่างถูกสหพันธ์โรคพาร์กินสันสเกล (MDS-UPDRS III), แช่แข็งของเดินแบบสอบถามห้าเวลานั่งการยืนการทดสอบและ Mini-bestest Pa- tients ทั้งหมดตามมาด้วยการสัมภาษณ์ทางโทรศัพท์เป็นเวลา 6 เดือนในการลงทะเบียนการเกิดของน้ำตกรายเดือน.
ผลการศึกษา: ผู้ป่วยที่ยี่สิบสี่ (21.2%) รายงานมากกว่าหนึ่งฤดูใบไม้ร่วงและถูกจัดให้เป็น fallers เกิดขึ้นอีก ผลของการถดถอยโลจิสติกหลายตัวแปรพบว่าหลังจากปรับสำหรับประวัติฤดูใบไม้ร่วงและคะแนน MDS-UPDRS III, คะแนนคือมินิ BEST- ยังคงเป็นปัจจัยบ่งชี้ที่สำคัญของน้ำตกที่เกิดขึ้นอีก เราก่อตั้งขึ้นต่อไปที่ตัดคะแนนมินิ bestest 19 มีความไวที่ดีที่สุด (79%) ในการทำนายตกในอนาคตในผู้ป่วยที่มีโรคพาร์กินสัน.
สรุป: ผลการศึกษาพบว่าผู้ที่มีคะแนนมินิ bestest <19 ที่ baseline มี มีความเสี่ยงที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในการรักษาอาการกำเริบตกอยู่ใน 6 เดือนข้างหน้า เหล่านี้คำา find- เน้นความสำคัญของการประเมินความสามารถในการสมดุลแบบไดนามิกในระหว่างการประเมินความเสี่ยงในฤดูใบไม้ร่วงในผู้ป่วยที่มีโรค Parkin- ลูกชายของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัตถุประสงค์ : เพื่อศึกษาว่า มิสมดุลระบบการประเมิน - tion ( เล็กที่สุด ) อย่างอิสระ โดยการทดสอบซ้ำลงในผู้ที่มีโรคพาร์กินสัน .
ออกแบบ : ออกแบบศึกษาติดตามระยะยาว หัวข้อ : รวม 110 ผู้ป่วยพาร์กินสันที่สำเร็จการศึกษาและถูกรวมอยู่ในการวิเคราะห์ขั้นสุดท้าย ผู้ป่วยส่วนใหญ่มีความรุนแรงของโรคในระดับปานกลาง วิธีการ :จำนวนวัด เพื่อสร้างฐาน - เส้น นักเรียนรวมโรคพาร์กินสัน Rating Scale ( mds-updrs III ) การแช่แข็งของคนเดิน ห้าเวลา นั่ง ยืน ทดสอบ และขนาดเล็กที่สุด . ทั้งหมดโดย - tients ตามมาด้วยการสัมภาษณ์ทางโทรศัพท์ นาน 6 เดือน ลงทะเบียนการเกิดฟอลส์รายเดือน
ผลลัพธ์ : ยี่สิบสี่ราย ( 212 ) รายงานมากกว่าหนึ่งล้มลง และถูกจัดให้เป็น fallers กําเริบ ผลของการถดถอยโลจิสติกพหุตัวแปร พบว่า หลังจากปรับสำหรับประวัติอยู่ และ mds-updrs คะแนน 3 คะแนนยังคงมินิดีที่สุด - EST ) สำคัญของ Falls กําเริบเราจัดตั้งขึ้นต่อไปว่าตัดขนาดเล็กที่ดีที่สุดของคะแนน 19 มีความไวสูงสุด ( ร้อยละ 79 ) เพื่อทำนายอนาคตตกอยู่ในผู้ป่วยพาร์กินสัน
สรุป : ผลการศึกษาพบว่าผู้ที่มีขนาดเล็กที่สุดคะแนน < 19 ที่ 0 มีความเสี่ยงสูงกว่าใน sustaining ตกซ้ำในอีก 6 เดือนข้างหน้าเหล่านี้ค้นหา - ings เน้นความสำคัญของการประเมินการทรงตัวในระหว่างตกการประเมินความเสี่ยงในผู้ป่วยโรคพาร์กิน ลูกชายของ