Twenty years ago in this journal, H

Twenty years ago in this journal, Hodge (1991, p. 383) published
an article entitled: “Incentive policies and the rural environment”.
In the article, he stated that “there are no simple or single solutions
to the problems of managing the rural environment”, however,
there is a need for better coordination between suppliers of public
goods (landholders) and those who demand them (society).
Twenty years on, such coordination can be observed in the multi-
tude of programs that assist rural and semi-rural landholders to
provide public goods from private property, including: biodiversity
conservation (Doremus, 2003), carbon sequestration (Huang and
Kronrad, 2001), riparian vegetation protection (Kline et al., 2000),
and soil erosion control (Illukpitiya and Gopalakrishnan, 2004).
These programs have been spawned in recognition of the impor-
tance of ecosystem function, and the nature and extent of ecosys-
tems that exist partly or solely on privately-managed land. Program

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ยี่สิบปีที่ผ่านมาในวารสารนี้ฮ็อดจ์ (. 1991, หน้า 383)
ที่ตีพิมพ์บทความเรื่อง:. "นโยบายจูงใจและสภาพแวดล้อมในชนบท"
ในบทความที่เขาระบุว่า
"ไม่มีการแก้ปัญหาง่ายหรือเดียวในการแก้ไขปัญหาในการจัดการสภาพแวดล้อมในชนบท
"แต่มีความจำเป็นสำหรับการประสานงานที่ดีระหว่างซัพพลายเออร์ของประชาชนสินค้า
(ศักดินา) และผู้ที่ต้องการพวกเขา (สังคม).
ยี่สิบปีในการประสานงานดังกล่าวสามารถมองเห็นได้ในหลาย
tude ของโปรแกรมที่ช่วยในชนบทและ ศักดินากึ่งชนบทเพื่อให้สินค้าของประชาชนจากทรัพย์สินส่วนตัวรวมทั้งความหลากหลายทางชีวภาพอนุรักษ์(Doremus, 2003), กักเก็บคาร์บอน (Huang และ(. Kline, et al, 2000) Kronrad, 2001), การป้องกันพืชชายฝั่งและการควบคุมการพังทลายของดิน(Illukpitiya และ Gopalakrishnan, 2004). โปรแกรมเหล่านี้ได้รับมาจากกระบอกไม้ไผ่ในการรับรู้ของคัญในระยะการทำงานของระบบนิเวศและธรรมชาติและขอบเขตของระบบนิเวศTEMS ที่มีอยู่บางส่วนหรือ แต่เพียงผู้เดียวเอกชนที่มีการจัดการที่ดิน โปรแกรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยี่สิบปีที่ผ่านมาในวารสารนี้ ฮอดจ์ ( 2534 , หน้า 161 ) ตีพิมพ์
บทความเรื่อง " นโยบายและสภาพแวดล้อมในชนบท”จูงใจ .
ในบทความ เขากล่าวว่า " ไม่มีง่ายหรือเดียวโซลูชั่น
กับปัญหาการจัดการสิ่งแวดล้อมชนบท " , อย่างไรก็ตาม ,
ต้องมีการประสานงานระหว่างซัพพลายเออร์ของสาธารณะ
สินค้า ( landholders ) และผู้ที่ความต้องการ ( สังคม ) .
ยี่สิบปี เช่นการประสานงานสามารถสังเกตได้ในมัลติ -
tude ของโปรแกรมที่ช่วยในชนบทและกึ่งชนบท landholders

ให้สาธารณะสินค้าจากทรัพย์สินส่วนตัว รวมทั้งอนุรักษ์ความหลากหลายทางชีวภาพ
( ดอริมิส , 2003 ) การกักเก็บคาร์บอน ( Huang และ
kronrad , 2001 ) การคุ้มครองพืชชายฝั่ง ( ไคลน์ et al . , 2000 ) และการควบคุมการพังทลายของดิน ( illukpitiya

และ gopalakrishnan , 2004 )โปรแกรมเหล่านี้มี spawned ในการรับรู้ของ impor -
ไปการทำงานของระบบนิเวศและธรรมชาติและขอบเขตของ ecosys -
tems ที่มีอยู่บางส่วนหรือเพียงสองต่อสอง การจัดการที่ดิน โปรแกรม