Values are expressed as mean ± stan

Values are expressed as mean ± standard deviation. a, b and c superscripts are significantly (P < 0.05) differ within a row and p, q and r superscripts are significantly (P < 0.05) differ within the cultivar for each parameter.

Table options
The bulk densities of raw, parboiled and expanded rice varied significantly (P < 0.05) ( Table 1). The highest bulk density was observed in parboiled rice which might be attributed to the compactness of endosperm of rice grain due to the hydrothermal treatment. The highest difference in bulk densities were observed after puffing process, which lead to the decrease in bulk density in Jehlum from (794.38 kg/m3) to (172.50 kg/m3), in SKAU-345 from (805.70 kg/m3) to (141.66 kg/m3) and in SKAU-382 from (794.95 kg/m3) to (164.44 kg/m3) for raw and expanded rice, respectively. Porous structure of the rice grain formed during puffing offers the low bulk density values of expanded grains. Mariotti, Alamprese, Pagani, and Lucisano (2006) observed the drastic decrease in bulk density after expansion while studying the puffing characteristics of cereal grains.

Significant difference in colour (P < 0.05) was observed among the cultivars with the highest L∗ value in Jehlum and lowest in SKAU-382 ( Table 1). The L∗ value decreased by parboiling in Jehlum from 66.98 to 45.83, in SKAU-345 from 63.95 to 43.60 and SKAU-382 from 66.42 to 43.77, respectively. However in expanded rice it again increased to 74.93, 71.33 and 71.03, respectively from their initial L∗ values. However, a∗ and b∗ values were observed highest in parboiled rice. The increase in soaking temperature during parboiling was observed to decrease the lightness (L∗) and increase the redness (a∗) and yellowness (b∗) of brown rice of different cultivars as reported in literature ( Mir & Bosco, 2013). The colour change in rice grain during parboiling is mainly caused by maillard reaction, diffusion of husk pigments in the endosperm during soaking and processing conditions in parboiling which determines the intensity of colour ( Lamberts et al., 2006). The increase of L∗ value in expanded rice is due to the expansion of grain exposing the inner white endosperm which acquired porous nature which resulted in increased whiteness.

3.2. X-ray diffraction

The X-ray diffraction pattern of rice cultivars at different stages of puffing are shown in Fig. 1. The raw rice flour samples in all the three rice cultivars exhibited the A-type diffraction pattern with the major peaks at 2θ values of 15.29, 17.89, 23.35. The peaks at 2θ values of 15, 17 with a peak around 23 signified A-type of diffraction pattern of rice starches ( Kalita, Kaushik, & Mahanta, 2012). The peaks remarkably changed after the puffing as seen in all the three rice cultivars. The parboiling treatment alters intensity with peaks at 2θ values of 17.31, 20.07, 23.11 showed the disappearance of A-type pattern and development of both B and V-type patterns. The loss of intensity for raw sample peak during parboiling with the formation of peak near 20.07 indicated the B-type spectra in the parboiled samples ( Mahanta, Ali, Bhattacharya, & Mukherjee, 1989). The diffraction peaks of parboiled rice were observed at 2θ values of 15.1, 20 and 23.2 in the literature ( Dutta & Mahanta, 2013). The V-type pattern is observed in the expanded rice with a peak at 2θ value of 18.40, which may be caused by the complex formation between lipid and amylose. Murugesan and Bhattacharya (1989) also reported the similar diffraction pattern while studying with popped rice.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีแสดงค่าเฉลี่ย±ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเป็น a, b และ c ตัวยกกำลังอย่างมีนัยสำคัญ (P < 0.05) แตกแถวและ p, q และ r ตัวยกกำลังอย่างมีนัยสำคัญ (P < 0.05) แตกต่างภายใน cultivar พารามิเตอร์แต่ละตัวตัวเลือกตารางความหนาแน่นจำนวนมากของดิบ นึ่ง และขยายข้าวแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ (P < 0.05) (ตารางที่ 1) ความหนาแน่นจำนวนมากสูงสุดถูกตรวจสอบข้าวนึ่งซึ่งอาจเกิดจาก compactness ของเอนโดสเปิร์มของเมล็ดข้าวเนื่องจากการรักษา hydrothermal ความแตกต่างจำนวนมากความหนาแน่นสูงสุดสุภัคหลัง puffing กระบวนการ ซึ่งนำไปสู่การลดลงของความหนาแน่นจำนวนมากใน Jehlum จาก (794.38 kg/m3) ให้ (172.50 kg/m3), SKAU-345 จาก (805.70 kg/m3) ให้ (141.66 kg/m3) และ SKAU-382 จาก (794.95 kg/m3) ให้ (164.44 kg/m3) สำหรับวัตถุดิบ และขยายข้าว ตามลำดับ Porous โครงสร้างของเมล็ดข้าวเกิดขึ้นระหว่าง puffing มีค่าความหนาแน่นต่ำจำนวนมากของเกรนขยาย มาริอ็อตต์ Alamprese, Pagani และ Lucisano (2006) สังเกตจำนวนมากความหนาแน่นลดลงรุนแรงหลังจากขยายตัวขณะศึกษาลักษณะ puffing ของธัญพืชธัญพืชสีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญ (P < 0.05) สังเกตระหว่างพันธุ์กับค่า L∗ สูงสุด ใน Jehlum และต่ำสุดใน SKAU-382 (ตารางที่ 1) L∗ มูลค่าลดลง โดยทำใน Jehlum จาก 66.98 กับ 45.83 ใน SKAU-345 จาก 63.95 กับ 43.60 และ SKAU-382 จาก 66.42 เพื่อ 43.77 ตามลำดับ อย่างไรก็ตาม ข้าวขยาย ได้อีกเพิ่มขึ้น 74.93, 71.33 และ 71.03 ตามลำดับจาก L∗ ค่าเริ่มต้น อย่างไรก็ตาม a∗ และ b∗ ค่าสุภัคสูงที่สุดในข้าวนึ่ง เพิ่มแช่อุณหภูมิระหว่างทำถูกตรวจสอบเพื่อลดความสว่าง (L∗) และเพิ่มแดง (a∗) และ yellowness (b∗) ของข้าวกล้องของพันธุ์ต่าง ๆ ในวรรณคดี (มีร์และบอสโก 2013) ส่วนใหญ่เกิดการเปลี่ยนแปลงสีในเม็ดข้าวระหว่างทำ โดยปฏิกิริยา maillard แพร่ของแกลบสีในเอนโดสเปิร์มในระหว่างการแช่ และการประมวลผลเงื่อนไขในการทำซึ่งกำหนดความเข้มของสี (Lamberts และ al., 2006) เพิ่มค่า L∗ ข้าวขยายเนื่องจากการขยายตัวของเมล็ดเอนโดสเปิร์มสีขาวภายในซึ่งธรรมชาติ porous ซึ่งส่งผลให้ขาวขึ้นมาเปิดเผยได้3.2 การเอ็กซ์เรย์การเลี้ยวเบนแสดงรูปแบบการเลี้ยวเบนเอ็กซ์เรย์ของพันธุ์ข้าวในระยะต่าง ๆ ของ puffing ใน Fig. 1 ตัวอย่างแป้งข้าวดิบในทั้งหมด 3 ข้าวพันธุ์จัดแสดงลวดลายการเลี้ยวเบนชนิด A มียอดเขาที่สำคัญที่ 2θ ค่า 15.29, 17.89, 23.35 แห่งที่ค่า 2θ 15, 17 กับสูงสุดประมาณ 23 signified A-ชนิดของรูปแบบการเลี้ยวเบนของงอก (โครงการอสังหาริมทรัพย์ทั่ว Kaushik, & Mahanta, 2012) แห่งเปลี่ยนแปลงหลังจาก puffing ดังที่เห็นในทุก 3 ข้าวพันธุ์อย่างยิ่ง รักษา parboiling เปลี่ยนแปลงความเข้ม ด้วยยอดที่ 2θ ค่า 17.31, 20.07, 23.11 พบการสูญหายของรูปแบบชนิด A และ B และ V ชนิดรูปแบบการพัฒนาการ สูญเสียความเข้มสำหรับตัวอย่างวัตถุดิบสูงสุดระหว่างทำมีการก่อตัวของพีคใกล้ 20.07 ระบุแรมสเป็คตรา B ชนิดในตัวอย่างนึ่ง (Mahanta อาลี Bhattacharya และ Mukherjee, 1989) การเลี้ยวเบนแห่งข้าวนึ่งได้สังเกตที่ค่า 2θ 15.1, 20 และ 23.2 ในวรรณคดี (Dutta & Mahanta, 2013) ลาย V ชนิดย่อยในข้าวสูงสุดที่ค่า 2θ 18.40 ซึ่งอาจเกิดจากการก่อตัวที่ซับซ้อนระหว่างไขมันและ การขยาย Murugesan และ Bhattacharya (1989) ได้รายงานรูปแบบการเลี้ยวเบนคล้ายเรียน popped ข้าว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ค่าที่แสดงเป็นค่าเฉลี่ย±ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน A, B และ C ยกอย่างมีนัยสำคัญ (P <0.05) แตกต่างกันภายในแถวและพีคิวและอายกอย่างมีนัยสำคัญ (P <0.05) แตกต่างกันภายในพันธุ์สำหรับแต่ละพารามิเตอร์. ตัวเลือกตารางความหนาแน่นเป็นกลุ่มของดิบข้าวนึ่งและขยายแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญข้าว (P <0.05) (ตารางที่ 1) ความหนาแน่นของกลุ่มที่สูงที่สุดพบว่าในข้าวนึ่งซึ่งอาจนำมาประกอบกับความเป็นปึกแผ่นของ endosperm ของเมล็ดข้าวเนื่องจากการรักษาไฮโดร ความแตกต่างที่สูงที่สุดในความหนาแน่นของกลุ่มถูกตั้งข้อสังเกตหลังจากพองกระบวนการที่นำไปสู่การลดลงของความหนาแน่นใน Jehlum จาก (794.38 kg / m3) ถึง (172.50 kg / m3) ใน SKAU-345 มาจาก (805.70 kg / m3) ถึง ( 141.66 kg / m3) และ SKAU-382 มาจาก (794.95 kg / m3) ถึง (164.44 kg / m3) ข้าวดิบและขยายตัวตามลำดับ โครงสร้างรูพรุนของเมล็ดข้าวที่เกิดขึ้นในระหว่างการพองมีค่าความหนาแน่นต่ำของธัญพืชขยาย Mariotti, Alamprese, Pagani และ Lucisano (2006) สังเกตเห็นการลดลงอย่างมากในความหนาแน่นหลังจากที่ขยายตัวในขณะที่เรียนลักษณะพองของธัญพืช. ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในสี (P <0.05) พบว่าในหมู่สายพันธุ์ที่มี L ค่าสูงสุด * ใน Jehlum และต่ำสุดใน SKAU-382 (ตารางที่ 1) ค่า L * ลดลงสุกใน Jehlum 66.98-45.83 ใน SKAU-345 63.95-43.60 และ SKAU-382 66.42-43.77 ตามลำดับ อย่างไรก็ตามในข้าวขยายตัวอีกครั้งเพิ่มขึ้นเป็น 74.93, 71.33 และ 71.03 ตามลำดับจากค่า L * ของพวกเขาเริ่มต้น อย่างไรก็ตาม a * และ b * ค่าถูกตั้งข้อสังเกตที่สูงที่สุดในข้าวนึ่ง การเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิแช่ในระหว่างการสุกพบว่าเพื่อลดความสว่าง (L *) และเพิ่มสีแดง (a *) และสีเหลือง (b *) ของข้าวกล้องพันธุ์ที่แตกต่างกันตามที่รายงานในวรรณคดี (Mir & Bosco 2013) การเปลี่ยนแปลงสีข้าวในระหว่างการทำข้าวนึ่งส่วนใหญ่เกิดจากปฏิกิริยา Maillard, การแพร่กระจายของเม็ดสีแกลบใน endosperm ในระหว่างการแช่และเงื่อนไขในการประมวลผลข้าวนึ่งซึ่งเป็นตัวกำหนดความเข้มของสี (Lamberts et al., 2006) การเพิ่มขึ้นของค่า L * ข้าวขยายตัวเป็นผลมาจากการขยายตัวของเม็ดเปิดเผย endosperm สีขาวด้านในซึ่งกลายเป็นธรรมชาติที่มีรูพรุนซึ่งส่งผลให้ความขาวที่เพิ่มขึ้น. 3.2 X-ray diffraction รูปแบบ X-ray diffraction พันธุ์ข้าวในแต่ละขั้นตอนของการพองจะแสดงในรูป 1. กลุ่มตัวอย่างแป้งข้าวเจ้าดิบในทั้งสามสายพันธุ์ข้าวที่จัดแสดงรูปแบบการเลี้ยวเบน A-ประเภทที่มียอดเขาที่สำคัญที่2θค่า 15.29, 17.89, 23.35 ยอดเขาที่2θค่า 15, 17 ที่มียอดประมาณ 23 หมาย A-ชนิดของเลนส์แบบของแป้งข้าว (Kalita, Kaushik และ Mahanta 2012) ยอดเขาที่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างน่าทึ่งหลังจากพองเท่าที่เห็นในทั้งสามสายพันธุ์ข้าว การรักษาข้าวนึ่งเปลี่ยนแปลงความเข้มมียอดที่2θค่า 17.31, 20.07, 23.11 แสดงให้เห็นว่าการหายตัวไปของรูปแบบ A-ประเภทและการพัฒนาของทั้ง B และรูปแบบ V-ชนิด การสูญเสียของความเข้มสูงสุดสำหรับตัวอย่างดิบสุกในช่วงที่มีการก่อตัวของจุดสูงสุดใกล้ 20.07 ระบุสเปกตรัม B ชนิดในตัวอย่างข้าวนึ่ง (ที่ Mahanta อาลี Bhattacharya และเคอ 1989) ยอดการเลี้ยวเบนของข้าวนึ่งถูกตั้งข้อสังเกตที่2θค่า 15.1, 20 และ 23.2 ในวรรณคดี (Dutta & Mahanta 2013) รูปแบบ V-ประเภทเป็นที่สังเกตในข้าวที่มีการขยายตัวสูงสุดที่2θค่าของ 18.40 ซึ่งอาจจะเกิดจากการก่อตัวที่ซับซ้อนระหว่างไขมันและอะมิโลส Murugesan และ Bhattacharya (1989) นอกจากนี้ยังมีรายงานเลนส์แบบที่คล้ายกันในขณะที่เรียนด้วยข้าวตอก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ค่าแสดงเป็นค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน± . A , B และ C superscripts เป็นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < 0.05 ) แตกต่างภายในแถว และ p , q และ r superscripts เป็นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < 0.05 ) แตกต่างภายในพันธุ์สำหรับแต่ละพารามิเตอร์ตัวเลือก

ตารางความหนาแน่นรวมของดิบ ข้าวนึ่ง และขยายข้าว แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( p < 0.05 ) ( ตารางที่ 1 )ความหนาแน่นสูงสุดพบว่า ข้าวนึ่ง ซึ่งอาจจะเกิดจากการแข็งของเอนโดสเปิร์มของข้าว เนื่องจากการรักษาด้วย . ความแตกต่างสูงสุดเป็นกลุ่มหนาแน่น พบว่าหลังจากการพองตัวกระบวนการซึ่งนำไปสู่การลดความหนาแน่นใน jehlum จาก ( 794.38 kg / m3 ) ( 172.50 kg / m3 ) ใน skau-345 จาก ( 805.70 kg / m3 ) ( 141 .66 kg / m3 ) และใน skau-382 จาก ( 794.95 kg / m3 ) ( 164.44 kg / m3 ) และขยายข้าวดิบ ตามลำดับ โครงสร้างรูพรุนของเมล็ดข้าวเกิดขึ้นในระหว่างพองมีความหนาแน่นต่ำคุณค่าของธัญพืช ขยาย mariotti alamprese ปากา , , , และ lucisano ( 2549 ) และการลดความหนาแน่นหลังการขยายตัวในขณะที่เรียนพองลักษณะของธัญพืช .

ความแตกต่างสี ( P < 0.05 ) พบว่าในพันธุ์ที่มีมากที่สุดที่ผม∗มูลค่า jehlum และต่ำสุดใน skau-382 ( ตารางที่ 1 ) L ∗มูลค่าลดลง parboiling ใน jehlum จาก 66.98 เพื่อ 45.83 ใน skau-345 จาก 63.95 ถึง 43.60 skau-382 จาก 66.42 และเพื่อ 43.77 ตามลำดับ อย่างไรก็ตามในการขยายเพิ่มข้าวอีก 74.93 71.33 71.03 , และ ,ผม∗ตามลำดับจากค่าเริ่มต้นของพวกเขา อย่างไรก็ตาม ∗และ B ∗ทดลองสูงสุดในข้าวขาว . การเพิ่มอุณหภูมิการแช่ใน parboiling พบเพื่อลดความสว่าง ( L ∗ ) และเพิ่มสีแดง ( ∗ ) และค่าสีเหลือง ( b ∗ ) ของข้าวพันธุ์ต่าง ๆ ตามที่รายงานในวรรณคดี ( Mir & Bosco , 2013 )การเปลี่ยนสีในเมล็ดข้าวในระหว่าง parboiling ส่วนใหญ่เกิดจากปฏิกิริยาเมลลาร์ดการแพร่ของผงแกลบในเอนโดสเปิร์มในระหว่างการแช่และการประมวลผลเงื่อนไขใน parboiling ซึ่งจะกำหนดความเข้มของสี ( lamberts et al . , 2006 )เพิ่มผม∗มูลค่าข้าวขยายตัวเนื่องจากการขยายตัวของเมล็ดการเปิดเผยชั้นในสีขาว endosperm ที่ได้รับวัสดุธรรมชาติซึ่งทำให้เพิ่มความขาว

2 . การเลี้ยวเบนของรังสีเอกซ์

ลวดลายการเลี้ยวเบนรังสีเอกซ์ของพันธุ์ข้าวที่ระยะต่าง ๆของเขาจะแสดงในรูปที่ 1วัตถุดิบแป้งในข้าวพันธุ์ตัวอย่างทั้ง 3 ประเภทมีรูปแบบการเลี้ยวเบนที่มียอดเขาหลักที่ค่าของ 2 θจ 17.89 , Method , . ยอดที่ 2 θมูลค่า 15 , 17 กับจุดสูงสุดรอบ 23 ความหมายประเภทของรูปแบบการเลี้ยวเบนของข้าวแป้ง ( kalita Kaushik & , มหนฺต มะ , 2012 ) ยอดมากเปลี่ยนไปหลังจากเขาเห็นทั้งหมดในข้าว 3 พันธุ์การเปลี่ยนแปลง parboiling รักษาความเข้มกับยอดที่ค่าของ 2 θ 17.31 20.07 23.11 , , มีการหายตัวไปของรูปแบบประเภทและการพัฒนาของทั้ง B และรูปแบบ v-type . การสูญเสียของความเข้มสูงสุดตัวอย่างดิบระหว่าง parboiling กับการก่อตัวของยอดใกล้ 20.07 แสดงประเภทสเปกตรัมในข้าวนึ่งตัวอย่าง ( มหนฺต มะ อาลี bhattacharya & , ชี , 1989 )โดยการเลี้ยวเบนของยอดข้าวนึ่ง สังเกตที่ค่า 2 θของกลุ่ม 20 และความสนใจในวรรณคดี ( อาทิ&มหนฺต มะ , 2013 ) การ v-type รูปแบบเป็นที่สังเกตในขยายข้าวสูงสุดที่ 2 θค่าจากสิ้นปี ซึ่งอาจจะเกิดจากการเกิดสารประกอบเชิงซ้อนระหว่างไขมันและบันทึก .และ murugesan bhattacharya ( 1989 ) ยังมีรายงานรูปแบบการเลี้ยวเบนที่คล้ายกันในขณะที่เรียนกับข้าวตอก .