In Study 1, we constructed a self-r

In Study 1, we constructed a self-report measure of the grateful
disposition (the GQ-6) that converged moderately with informant
ratings. As we suspected, the items that we developed to assess the
various facets of the grateful disposition were not factorially
distinct, but rather seemed to reflect a single underlying factor.
Although the self-ratings and informant ratings only shared about
10% common variance (i.e., their correlation was .33), such modest
correlations are the rule rather than the exception in the convergence
of self-ratings and informant ratings (Paulhus & Reynolds,
1995). The degree of convergence is actually impressive
given the private nature of grateful cognitions and the fact that
selfobserver convergence is strongest for highly visible traits
(Funder & Colvin, 1997). Ratings of the grateful disposition were
correlated with measures of positive emotionality and well-being,
including vitality, happiness, satisfaction with life, lack of depressive
and anxious symptoms, hope, and optimism.
Also, people who rated themselves (or who were rated by
others) as having a grateful disposition perceived themselves (and
were perceived by others) as having prosocial characteristics. They
were more empathic and were perceived as providing more concrete
and emotional help to their peers, both within the last month
and in general. This evidence is consistent with McCullough et
al.’s (2001) hypothesis that gratitude motivates prosocial behavior.
This conclusion must be tempered by the fact that the correlations
between informant ratings of gratitude and prosocial behavior may
have been due to halo error (Thorndike, 1920), although the
amount of halo error in correlations of rated dimensions is less
than was once believed to be the case (Murphy, Jako, & Anhalt,
1993).
The grateful disposition was also related to measures of spiritual
and religious tendencies. Although these correlations were not
large (i.e., few of them exceeded r
.30), they suggest that
spiritually or religiously inclined people have a stronger disposition
to experience gratitude than do their less spiritual/religious
counterparts. Thus, spiritual and religious inclinations may facilitate
gratitude, but it is also conceivable that gratitude facilitates the
development of religious and spiritual interests (Allport et al.,
1948) or that the association of gratitude and spirituality/religiousness
is caused by extraneous variables yet to be identified. The fact
that the correlations of gratitude with these affective, prosocial,
and spiritual variables were obtained using both self-reports and
peer reports of the grateful disposition suggests that these associations
are substantive and not simply the product of monomethod
biases in measurement.
Confirmatory factor analyses revealed that gratitude is related
to, but not equivalent to, happiness, vitality, satisfaction with life,
optimism, and hope. Moreover, the Big Five accounted for approximately
21% of the variance in the GQ-6, suggesting that the
grateful disposition is not reducible to a linear combination of the
Big Five (see also Saucier & Goldberg, 1998).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการศึกษา 1 เราสร้างวัดรายงานตนเองของการขอบคุณโอนการครอบครอง (ใน GQ-6) ที่ converged ปานกลางกับผู้ให้ข้อมูลจัดอันดับ เป็นเราสงสัย สินค้าที่เราพัฒนาขึ้นเพื่อประเมินการแง่มุมต่าง ๆ ของการจัดการขอบคุณไม่ factoriallyแตกต่างกัน แต่ค่อนข้างดูเหมือนจะสะท้อนปัจจัยพื้นฐานเดียวกันแม้ว่าการประเมินตนเองและจัดอันดับผู้ให้ข้อมูลร่วมกันเกี่ยวกับเท่านั้นผลต่างทั่วไป 10% (เช่น ความสัมพันธ์ของพวกเขาถูก.33), เช่นเจียมเนื้อเจียมตัวความสัมพันธ์มีกฎมากกว่ายกเว้นในการบรรจบกันของตนเองจัดอันดับและจัดอันดับผู้ให้ข้อมูล (Paulhus & เรย์โนลด์ส1995) . ระดับการบรรจบกันจะน่าประทับใจจริงระบุลักษณะส่วนตัวของ cognitions ขอบคุณและความจริงที่ว่าเองนักการบรรจบกันจะแข็งแกร่งสำหรับลักษณะความเห็น(ฟันเดอร์และ Colvin, 1997) มีการจัดอันดับของการจัดการขอบคุณcorrelated กับมาตรการของ emotionality บวกและสุขภาพรวมพลัง ความสุข ความพึงพอใจกับชีวิต ขาด depressiveอาการกังวล ความหวัง และมองในแง่ดีด้วยยัง คนที่คะแนนตัวเอง (หรือผู้ได้รับคะแนนผู้อื่น) ว่ามี ครอบครองขอบคุณมองเห็นตัวเอง (และได้มองเห็นผู้อื่น) ว่ามีลักษณะ prosocial พวกเขาถูกมาก empathic และถูกถือว่าเป็นการให้คอนกรีตเพิ่มเติมและอารมณ์ช่วยเพื่อนของพวกเขา ทั้งภายในเดือนและโดยทั่วไป หลักฐานนี้จะสอดคล้องกับ McCullough ร้อยเอ็ดว่า ความกตัญญูแรงบันดาลใจลักษณะ prosocial สมมติฐานการ (2001) ของ al.ต้องมีอารมณ์สรุปนี้ความจริงที่ความสัมพันธ์ที่ระหว่างผู้ให้ข้อมูล การจัดอันดับของความกตัญญูและพฤติกรรม prosocial อาจได้เนื่องจากข้อผิดพลาด halo (Thorndike, 1920), แม้ว่าการจำนวนข้อผิดพลาดของ halo ในความสัมพันธ์ของมิติที่ได้รับคะแนนจะน้อยกว่าครั้งเดียวว่ากรณีนี้ (เมอร์ฟี่ Jako, & Anhalt1993)ครอบครองขอบคุณยังเกี่ยวข้องกับวัดจิตวิญญาณและแนวโน้มทางศาสนา แม้ว่าความสัมพันธ์เหล่านี้ไม่ขนาดใหญ่ (เช่น สะดวกเกิน r .30), พวกเขาแนะนำที่พบ หรือเคร่งครัดกินคนได้ครอบครองความแข็งแกร่งสัมผัสความกตัญญูกว่าทำของพวกเขาน้อยลงจิตวิญญาณ/ศาสนาคู่ ดังนั้น inclinations ทางจิตวิญญาณ และทางศาสนาอาจอำนวยความสะดวกความกตัญญู แต่มันก็หลากหลายความกตัญญูช่วยพัฒนาสถานที่ทางศาสนา และจิตวิญญาณ (Allport et al.,1948) หรือที่สมาคมความกตัญญูและ วิญญาณ/religiousnessเกิดจากตัวแปรที่ไม่เกี่ยวข้องได้ที่จะระบุ ข้อเท็จจริงที่ความสัมพันธ์ของความกตัญญูกับเหล่านี้ผล prosocialและตัวแปรจิตวิญญาณได้รับมาใช้ทั้งรายงานตนเอง และรายงานการจัดการขอบคุณเพื่อนแนะนำที่เชื่อมโยงเหล่านี้แน่นและไม่เพียงแต่ผลิตภัณฑ์ของ monomethodยอมในวัดวิเคราะห์ปัจจัยเสร็จเปิดเผยว่า ความกตัญญูเป็นที่เกี่ยวข้องแต่ไม่เท่ากับ ความสุข พลัง ความพึงพอใจกับชีวิตมองในแง่ดี และหวังว่า นอกจากนี้ ใหญ่ห้าคิดเป็นประมาณ21% ของความแปรปรวนในการ GQ-6 แนะนำที่ขอบคุณโอนการครอบครองไม่ reducible การรวมเชิงเส้น5 ใหญ่ (ดู Saucier & Goldberg, 1998)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาที่ 1 เราได้สร้างรายงาน - วัดของนิสัยกตัญญู
( gq-6 ) กันพอสมควรกับการจัดอันดับสาย

เราสงสัยว่าสินค้าที่เราพัฒนาขึ้นเพื่อประเมิน
แง่มุมต่างๆของนิสัยกตัญญู ไม่ factorially
แตกต่างกัน แต่ดูเหมือนจะสะท้อนให้เห็นถึงปัจจัยพื้นฐานที่เดียว .
แม้ว่าตนเองและข้อมูลเฉพาะเกี่ยวกับเรทติ้งจัดอันดับ
แบ่งปัน10 % พบความแปรปรวน ( เช่น ความสัมพันธ์ของพวกเขา . . . 33 ) เช่น เจียมเนื้อเจียมตัว
ความสัมพันธ์เป็นกฎมากกว่าเป็นข้อยกเว้นในการบรรจบกันของบริษัทตนเอง และให้ข้อมูลการจัดอันดับ
(
paulhus &เรย์โนลด์ , 1995 ) ระดับของการลู่เข้าเป็นจริงที่น่าประทับใจ
กําหนดลักษณะส่วนบุคคลของคุณและความคิดที่ว่าตนเอง 
ผู้สังเกตการณ์บรรจบเป็นที่แข็งแกร่งสำหรับมองเห็นลักษณะ
( funder &โคล , 1997 ) การจัดอันดับของนิสัยกตัญญูมีความสัมพันธ์กับมาตรการของ emotionality

บวกและความเป็นอยู่ รวมทั้งพลังความสุข ความพึงพอใจกับชีวิต ขาดโรคซึมเศร้า
และอาการ กังวล ความหวัง และการมองโลกในแง่ดี
นอกจากนี้ คนที่คะแนนตัวเอง ( หรือผู้ถูกจัดอันดับโดย
ๆ ) มีนิสัยกตัญญูรับรู้ตัวเอง ( และ
มีการรับรู้โดยผู้อื่น ) ว่ามีลักษณะความแตกต่าง . พวกเขา
ถูกเอาใจใส่มากขึ้นและมีการรับรู้เป็นรูปธรรมมากขึ้น และช่วยให้
อารมณ์เพื่อน ทั้งภายในเดือน
และในทั่วไป หลักฐานนี้สอดคล้องกับ ไทสัน ร้อยเอ็ด
al . ( 2001 ) สมมติฐานว่า ความกตัญญูกระตุ้นพฤติกรรม prosocial .
สรุป นี่คงเป็นอารมณ์โดยความจริงที่ว่าความสัมพันธ์
การจัดอันดับระหว่างสายของความกตัญญูและพฤติกรรม prosocial อาจ
เนื่องจากได้รับ Halo Error ( ธอร์นไดค์ ปี 1920 ) แม้ว่า
จำนวนรัศมีข้อผิดพลาดในมิติความสัมพันธ์ของคะแนนน้อย
กว่าเคยเชื่อว่าเป็นกรณี ( Murphy , เป็น&นักการทูต , ,

1993 ) นิสัยกตัญญูยังเกี่ยวข้อง มาตรการของจิตวิญญาณ
และแนวโน้มทางศาสนา แม้ว่าความสัมพันธ์เหล่านี้ไม่ได้
ขนาดใหญ่ ( เช่นเพียงไม่กี่ของพวกเขาเกิน r
. 30 ) เขาแนะว่า
จิตวิญญาณหรือเคร่งครัดเอียงคนแข็งแกร่งนิสัย
ประสบการณ์ความกตัญญูมากกว่าคู่ของพวกเขาจิตวิญญาณ / ศาสนาน้อยลง

ดังนั้น จิตวิญญาณและศาสนาความโน้มเอียงอาจอำนวยความสะดวก
ขอบคุณ แต่ก็เป็นไปได้ว่า ความกตัญญูใน
การพัฒนาของผลประโยชน์ทางศาสนาและจิตวิญญาณ ( ออลพอร์ต et al . ,
1948 ) หรือสมาคมของความกตัญญูและจิตวิญญาณ / เกี่ยวกับศาสนา
เกิดจากตัวแปรที่ไม่เกี่ยวข้องยังไม่ได้ระบุ ความจริง
ที่ความสัมพันธ์ของความกตัญญูกับเหล่านี้ความแตกต่างทางอารมณ์และจิตวิญญาณได้โดยใช้ตัวแปร

self-reports ทั้งสองและเพื่อนของรายงานการจัดการกตัญญูแสดงให้เห็นว่าสมาคมเหล่านี้
เป็นสำคัญและไม่เพียง แต่ผลิตภัณฑ์ของ monomethod
อคติในการวัด การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน พบว่า

ขอบคุณที่เกี่ยวข้อง แต่ไม่เท่ากับ , ความสุข , พลัง , ความพึงพอใจในชีวิต ,
มองในแง่ดีและหวังว่า นอกจากนี้ บิ๊ก 5 คิดเป็นประมาณ
21 % ของความแปรปรวนใน gq-6 ,แนะนำว่า
นิสัยกตัญญูไม่ลดการรวมกันเชิงเส้นของ
ห้า ( ยังเห็นซอส&โกลด์เบิร์ก , 1998 )