Here...” Roth spoke, his finger pla

Here...” Roth spoke, his finger playing with Jacob's lower lip, asking for permission. Jacob went as silent as statue, waiting for the finger to be removed. When it had, he never protested, allowing Roth to replace it with the softness of his own lips. A tiny whimper left Jacob's lips as they made contact. Roth was not harsh, but his lips did push at Jacob's, causing the young man to sink further into the chair. And Roth followed, settling on top of Jacob's legs until he was quite content in his position. Hands grabbed at Jacob's hair like Roth was expecting him to vanish like he was an angel that had to return to the heavens, because Jacob was too good for this world, and even Roth did not feel worthy of such a creature. A grin materialized on his lips when he felt Jacob's hands grab awkwardly at his clothes like a desperate child. It was impossible not to adore him, and anyone who disagreed were wrong. Jacob could feel himself overheating, his lungs longing for air, his mind too. Roth knew this, allowing his lips to abandon Jacob's. Hopefully, there would be more opportunities. He pulled away, examining Jacob with lustful eyes. He particularly took delight in the shade of colour that radiated from Jacob's face. A work of art.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่นี่..." พูด Roth นิ้วเล่นกับริมฝีปากล่างของ Jacob การขออนุญาต จาค็อบเป็นเงียบไปเป็นรูปปั้น รอนิ้วจะถูกเอาออก เมื่อมันมี เขาไม่เคยปฏิเสธ ช่วยให้รอดจะแทนที่ ด้วยความนุ่มของริมฝีปากของเขาเอง มารดากลับเล็ก ๆ ซ้ายริมฝีปากของ Jacob จะทำติดต่อกัน รอดไม่รุนแรง แต่ริมฝีปากของเขาได้ผลักดันที่ Jacob ของ ทำให้ชายหนุ่มจมในเก้าอี้ และ ตามด้วย Roth นั่งทับขาของ Jacob จนเนื้อหามากในตำแหน่งของเขา มือคว้าที่ผมของ Jacob เหมือน Roth คาดหวังว่าเขาจะหายไปเหมือนเทวดาที่จะกลับไปสวรรค์ เนื่องจากจาค็อบดีเกินไปสำหรับโลกนี้ และแม้แต่รอดไม่ไม่รู้สึกคุณค่าของสิ่งมีชีวิตดังกล่าว ยิ้มเป็นรูปธรรมบนริมฝีปากของเขาเมื่อเขารู้สึกว่ามือของ Jacob เก้ ๆ คว้าเสื้อผ้าของเขาเหมือนเด็กที่หมดหวัง มันไม่ถึงรักเขา และคนผู้มีความผิด จาค็อบอาจรู้สึกว่าตัวเองร้อน ปอดของเขาโหยหาอากาศ จิตใจของเขาเกินไป รอดรู้นี้ ช่วยให้ริมฝีปากของเขาจะละทิ้งของ Jacob หวังว่า จะมีโอกาสมากขึ้น เขาดึง ตรวจสอบจาค็อบกับตัณหาตา เขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งเอาความสุขในร่มเงาของสีที่แผ่จากใบหน้าของ Jacob งานศิลปะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่นี่ ... "โรทพูดนิ้วของเขาเล่นกับจาค็อบริมฝีปากล่างขออนุญาต จาค็อบไปเงียบเหมือนรูปปั้นรอนิ้วจะถูกลบออก เมื่อมันมีเขาไม่เคยออกมาประท้วงที่ช่วยให้ Roth ที่จะแทนที่ด้วยความนุ่มนวลของริมฝีปากของเขาเอง เสียงครวญครางเล็ก ๆ ซ้ายริมฝีปากของจาค็อบที่พวกเขาได้ติดต่อ โรทก็ไม่ได้รุนแรง แต่ริมฝีปากของเขาได้ผลักดันที่จาค็อบทำให้ชายหนุ่มคนหนึ่งที่จะจมลึกลงไปในเก้าอี้ โรทและตามมาปักหลักอยู่ด้านบนของขาของจาค็อบจนกว่าเขาจะค่อนข้างเนื้อหาในตำแหน่งของเขา มือคว้าผมของจาค็อบเหมือน Roth ถูกคาดหวังว่าเขาจะหายไปเหมือนเขาเป็นทูตสวรรค์องค์ที่ต้องกลับไปสวรรค์เพราะยาโคบเป็นดีเกินไปสำหรับโลกนี้และแม้กระทั่งโรทไม่ได้รู้สึกว่าคุ้มค่าของสิ่งมีชีวิตดังกล่าว ยิ้มปรากฏบนริมฝีปากของเขาเมื่อเขารู้สึกว่ามือของจาค็อบคว้าเชื่องช้าที่เสื้อผ้าของเขาเหมือนเด็กที่หมดหวัง มันเป็นไปไม่ได้ที่ชื่นชอบเขาและทุกคนที่ไม่เห็นด้วยก็ผิด จาค็อบจะรู้สึกว่าตัวเองร้อนปอดความปรารถนาของเขาสำหรับอากาศจิตใจของเขามากเกินไป Roth รู้ว่าเรื่องนี้ช่วยให้ริมฝีปากของเขาที่จะละทิ้งยาโคบ หวังว่าจะมีโอกาสมากขึ้น เขาดึงออกไปตรวจสอบด้วยตาจาค็อบตัณหา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเขาเอาความสุขในร่มเงาของสีที่เปล่งออกมาจากใบหน้าของยาโคบ เป็นงานศิลปะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่นี่ . . . . . . . " รอสพูด นิ้วของเขาเล่นกับเจคอบเป็นริมฝีปากล่างขอความยินยอม ยาโคบก็เป็นเงียบเป็นรูปปั้น รอนิ้วที่จะถูกลบออก เมื่อมันได้ เขาไม่เคยประท้วงให้รอธแทนที่กับความนุ่มนวลของริมฝีปากของเขาเอง ครวญครางเล็กข้างซ้ายของยาโคบ ริมฝีปากที่พวกเขาทำติดต่อ รอธไม่ได้รุนแรง แต่ริมฝีปากของเขาก็ดันที่เจคอบ ทำให้ชายหนุ่มจมลึกเข้าไปในเก้าอี้ รอชม และ การจ่ายเงินที่ด้านบนของยาโคบขาจนเขาค่อนข้างเนื้อหาในตำแหน่งของเขา มือคว้าที่ผมชอบเจคอบรอธหวังเขาหายตัวไป เหมือนเขาเป็นทูตสวรรค์ที่ได้กลับไปสวรรค์ เพราะเจค็อบดีเกินไปสำหรับโลกนี้และแม้แต่รอธไม่ได้รู้สึกคุ้มค่า เช่น สัตว์ รอยยิ้มปรากฏบนริมฝีปากของเขา เมื่อเขารู้สึกว่ามือของเจคอบคว้าเก้ๆกังๆที่เสื้อผ้าของเขา เหมือนกับเด็กที่สิ้นหวัง มันเป็นไปไม่ได้ที่จะรักเขา และใครที่ไม่เห็นด้วยก็ผิด ยาโคบก็รู้สึกว่าตัวเองร้อน โหยหา ปอด อากาศ จิตใจของเขาด้วย รอธรู้ว่ามันช่วยให้ริมฝีปากของเขาทิ้งของเจคอบ หวังว่า จะมีโอกาสมากกว่า เขาดึงออกไป คือเจคอบกับกามตา เขาโดยเอาความสุขในเฉดสีที่แผ่ออกมาจากใบหน้าของยาโคบ งานศิลปะ