Almost a decade after the sports in

Almost a decade after the sports injury, Ozawa won the first prize at the International Competition of Orchestra Conductors in Besançon, France.[3] His success in France led to an invitation by Charles Münch, then the music director of the Boston Symphony Orchestra, to attend the Berkshire Music Center (now the Tanglewood Music Center) where he studied with Munch and Pierre Monteux.[4] In 1960, shortly after his arrival, Ozawa won the Koussevitzky Prize for outstanding student conductor, Tanglewood's highest honor. Receiving a scholarship to study conducting with famous Austrian conductor Herbert von Karajan, Ozawa moved to West Berlin. Under the tutelage of von Karajan, Ozawa caught the attention of prominent conductor Leonard Bernstein. Bernstein then appointed him as assistant conductor of the New York Philharmonic where he remained for the next four years.[3] While with the New York Philharmonic, he made his first professional concert appearance with the San Francisco Symphony in 1962.[5]

In December 1962 Ozawa was involved in a controversy with the prestigious Japanese NHK Symphony Orchestra when certain players, unhappy with his style and personality, refused to play under him. Ozawa went on to conduct the rival Japan Philharmonic Orchestra instead.[6] From 1964 to 1971, Ozawa served as the first music director of the Ravinia Festival, the summer home of the Chicago Symphony Orchestra.

He was music director of the Toronto Symphony Orchestra from 1965 to 1969 and of the San Francisco Symphony from 1970 to 1977. In 1972, he led the San Francisco Symphony in its first commercial recordings in a decade, recording music inspired by William Shakespeare's Romeo and Juliet. In 1973, he took the San Francisco orchestra on a European tour, which included a Paris concert that was broadcast via satellite in stereo to San Francisco station KKHI. He left San Francisco after a dispute with a players committee over granting tenure to two young musicians Ozawa had selected. From 1977 to 1979, he was the resident conductor for the Singapore Philharmonic Orchestra. He returned to San Francisco as a guest conductor, including a 1978 concert featuring music from Tchaikovsky's ballet Swan Lake.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เกือบทศวรรษหลังการบาดเจ็บกีฬา โอะซะวะชนะรางวัลแรกที่ที่นานาชาติแข่งขันของวงออร์เคสตราเป็นตัวนำใน Besançon ฝรั่งเศส[3] เขาประสบความสำเร็จในประเทศฝรั่งเศสนำไปสู่การเชิญ โดยชาร์ลส์ Münch แล้วเพลงผู้อำนวยการของวงดนตรีซิมโฟนี่บอสตัน ฟังสันเพลงตัว (ตอนนี้ Tanglewood เพลงตัว) ที่เขาศึกษากับ Munch Pierre Monteux[4] ใน 1960 หลังจากการมาของเขา โอะซะวะได้รับรางวัลรางวัล Koussevitzky สำหรับนำนักเรียนดีเด่น เกียรติสูงสุดของ Tanglewood รับทุนการศึกษาการดำเนินการกับสถานออสเตรียนำเฮอร์เบิร์ตฟอน Karajan โอะซะวะย้ายไปเบอร์ลินตะวันตก ภายใต้ tutelage ของฟอน Karajan โอะซะวะจับความสนใจของเด่นนำเลนนาร์ดเบิร์นสไตน์ นาร์ดเบิร์นสไตน์แล้วแต่งตั้งให้เขาเป็นผู้ช่วยนำของนิวยอร์กฟิลฮาร์โมนิคที่เขายังคงสี่ปีถัดไป[3] ขณะวันกับนิวยอร์กฟิลฮาร์โมนิค เขาทำลักษณะคอนเสิร์ตมืออาชีพแรกกับซิมโฟนี San Francisco ในปี 1962[5]ในเดือน 1962 ธันวาคม โอะซะวะไม่เกี่ยวข้องกับการถกเถียงกับเกรงขามญี่ปุ่น NHK วงดนตรีซิมโฟนี่เมื่อผู้เล่นแน่นอน ไม่มีความสุขกับเขาลักษณะและบุคลิกภาพ ปฏิเสธที่จะเล่นภายใต้เขา โอะซะวะไปในการดำเนินการแทนคู่แข่งญี่ปุ่นวงฟิลฮาร์โมนิค[6] จากปี 1964 กับปี 1971 โอะซะวะทำหน้าที่เป็นผู้อำนวยเพลงครั้งแรกของเทศกาล Ravinia ร้อนบ้านของชิคาโกซิมโฟนีวงเขาเป็นผู้อำนวยเพลงของกิลด์วู้ดวงดนตรีซิมโฟนี่จาก 1965 ถึง 1969 และซิมโฟนี San Francisco จาก 1970 ไปถึงปี 1977 ในปี 1972 เขานำซิมโฟนี San Francisco ในบันทึกเชิงพาณิชย์เป็นครั้งแรกในทศวรรษที่ผ่านมา บันทึกเพลงได้แรงบันดาลใจ โดย William เชกสเปียร์โรมิโอและจูเลียต ใน 1973 เขาเอาวงออเคสตร้า San Francisco ในทัวร์ยุโรป ซึ่งรวมคอนเสิร์ตปารีสที่มีการออกอากาศผ่านดาวเทียมในระบบเสียงสเตอริโอ San Francisco สถานี KKHI เขาเหลือ San Francisco จากข้อโต้แย้งกับกรรมการผู้เล่นให้อายุงานกับสองหนุ่มนักดนตรีโอะซะวะได้เลือก จาก 1977 การ 1979 กำลังคนอยู่ในวงฟิลฮาร์โมนิคสิงคโปร์ เขากลับไป San Francisco เป็นนำที่พัก รวมถึงคอนเสิร์ต 1978 มีเพลงของ Tchaikovsky บัลเล่ต์สวอนเลคจาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เกือบทศวรรษหลังจากกีฬาบาดเจ็บ โอซาวา ได้รับรางวัลชนะเลิศในการแข่งขันคอนดักเตอร์วงออเคสตร้าในเบอซ็องซง , นานาชาติฝรั่งเศส . [ 3 ] ความสำเร็จของเขาในฝรั่งเศสทำให้คำเชิญโดย Charles M ü nch จากนั้นผู้อำนวยการเพลงของบอสตันซิมโฟนี ออเครสตร้า เข้าศูนย์ ( ตอนนี้ Tanglewood เพลง เบิร์คไชร์ ดนตรีที่เขาศึกษากับศูนย์ ) และ ปิแอร์ เคี้ยวมันโต้ [ 4 ] ในปี 1960ไม่นานหลังจากที่เขามาถึง อ. โอซาวะได้รับรางวัล koussevitzky สำหรับผู้ควบคุมนักเรียนดีเด่น , Tanglewood ที่มีเกียรติ ได้รับทุนไปศึกษาที่ดำเนินการกับวาทยากรที่มีชื่อเสียงเทอร์โมสเฟียร์ โอซาว่า ออสเตรีย , ย้ายไป West Berlin ภายใต้การดูแลของ ฟอนคารายาน อ. โอซาวะจับความสนใจของเด่นวาทยากรเลียวนาร์ด เบิร์นสไตน์ .เบิร์นสไตน์ แล้วแต่งตั้งให้เขาเป็นผู้ช่วยวาทยกรของนิวยอร์กที่เขายังคงอยู่สำหรับสี่ปีถัดไป [ 3 ] ในขณะที่กับนิวยอร์ก ฟิลฮาร์โมนิค เขาสร้างลักษณะมืออาชีพครั้งแรกของเขากับคอนเสิร์ตซิมโฟนี ซานฟรานซิสโก ในปี ค.ศ. 1962 [ 5 ]

ในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2505 นายอจิโร่ โอซาว่า มีส่วนร่วมในการโต้เถียงกับชื่อเสียงของญี่ปุ่น บริษัท ซิมโฟนี ออเคสตร้า เมื่อหนึ่งผู้เล่นไม่มีความสุขกับสไตล์และบุคลิกภาพของเขา ปฏิเสธที่จะเล่นให้ นายอจิโร่ โอซาว่า ไปบนเนินคู่แข่งญี่ปุ่นวงดุริยางค์ แทน [ 6 ] จาก 1964 1971 , โอซาว่า ทำหน้าที่เป็นผู้อำนวยการเพลงแรกของเทศกาล ravinia , บ้านพักร้อนของชิคาโกซิมโฟนี ออเครสตร้า

เขาเป็นผู้อำนวยการดนตรีของโตรอนโต ซิมโฟนี ออเคสตร้าจาก 2508 ถึง 1969 และซิมโฟนีซานฟรานซิสโกจาก 1970 - 1977 ในปี 1972 เขานำซิมโฟนีซานฟรานซิสโกในบันทึกแรกของการค้าในทศวรรษที่ผ่านมา , เพลงบันทึกแรงบันดาลใจจากโรมีโอกับจูเลียต ในปี 1973 เขาเอาวงซานฟรานซิสโกในทัวร์ยุโรปซึ่งรวมถึงปารีสคอนเสิร์ตที่ออกอากาศผ่านดาวเทียมในระบบสเตอริโอซานฟรานซิสโกสถานี kkhi . เขาออกจากซานฟรานซิสโกหลังจากข้อพิพาทกับคณะกรรมการผู้เล่นกว่าให้ครอบครองสองหนุ่มนักดนตรี โอซาว่า ได้เลือก จาก 2520 ถึง 2522 เป็นวาทยากรประจำวงออเครสตร้า ฟิลฮาร์โมนิค สิงคโปร์ เขากลับมาที่ซานฟรานซิสโกเป็นแขกรับเชิญคอนดักเตอร์รวมทั้ง 1978 คอนเสิร์ตที่มีเพลงจากบัลเล่ต์ของ Tchaikovsky Swan Lake .