It all began when Abraham realized

It all began when Abraham realized that there is a Creator Who directs the entire universe. Abraham set about teaching the world that the Creator wants everyone to do acts of charity and loving kindness to everyone else in the world. Abraham dedicated himself entirely to the service of G-d, and he elevated himself to an unprecedented level of holiness. G-d therefore granted Abraham divine experiences and prophecy.

On the fifteenth day of the month that was later to be called Nisan, in the year 2018 after Creation, G-d made a covenant, an agreement, with Abraham, called the Convenant Between the Parts (see Genesis 15:1-19). In this agreement G-d promised Abraham that he would father a new nation that would continue Abraham's work, and that eventually he would have so many descendants they would be uncountable. However, they would have to undergo many hardships, including exile, slavery, and oppression. Eventually, his descendants would be rescued from slavery, on that very same day of the year--the fifteenth of Nisan--and G-d would bring them to the Land of Israel.

After the Flood, Noah had divided up all the land between his three sons, Shem, Ham, and Japheth. Canaan, son of Ham, along with other descendants of Ham, stole the choice land that came to be known as Canaan. It was Shem's property, and belonged to his children. Three-hundred-sixty-two years later, G-d promised Abraham, a descendant of Shem, that some day the land would be given back to his descendants.

Abraham had two sons, Ishmael and Isaac. Only Isaac obeyed G-d, and so G-d chose Isaac to continue Abraham's Tradition. Isaac also had two sons: Jacob (also called Israel) and Esau. Only Jacob obeyed G-d, and so Jacob was chosen. All of Jacob's children were righteous, and they obeyed G-d.

G-d caused a famine in the land they were occupying (Canaan), so they would move down to Egypt. They settled in the district known as Goshen. Being descended from Jacob, who was also called Israel, they called themselves the Children of Israel. The Children of Israel numbered only seventy men and women at the time they entered Egypt. In just a few generations they increased until they became a vast nation.

They were recognizably a different nation because they lived a distinctly different life. They labored hard to retain their national identity so that they would not assimilate. They did this in three primary ways: They spoke their own language, they wore distinctively Jewish clothing, and they gave their children only Jewish names. And of course, they never married a non-Jew.

The Children of Israel had not intended to stay in Egypt very long, but before long the Egyptians enslaved most of them. Many harsh and horrible decrees were passed against the Children of Israel in that time.

When astrologers told the Pharaoh that an Israelite male child born at that time would grow up to overthrow Pharaoh, Pharaoh decided to kill all the male children born to the Israelites. He ordered them thrown into the Nile River.

Pharaoh was stricken with a skin disease. His doctors told him that only baths of blood could cure his disease. So Pharaoh bathed in the blood of Israelite babies.

When the subjugation was at its worst, the Egyptians forced upon the Israelites an unreasonable quota of bricks. If the Israelites failed to fill the quota of bricks, their children were killed in front of them, and the bodies were mixed into the brick-mortar.

This is but a small sampling of the horrors perpetrated against the Israelites in Egypt.

Finally, G-d spoke to Moses and told him to bring the good news to the Children of Israel that G-d was ready to take them out of Egypt. "I am G-d, and I will take you away from the oppression of Egypt, I will free you from their slavery..." G-d referred to the Children of Israel as "My son, My firstborn, Israel." G-d told Moses to tell Pharaoh to allow the Children of Israel to leave Egypt. If Pharaoh refused, G-d would punish him and all recalcitrant Egyptians.

Pharaoh refused to listen to Moses' warnings, and so G-d sent the Plague of Blood. All the water belonging to the Egyptians turned into blood, and the Egyptians had to buy water from the Israelites if they did not want to die of thirst. Pharaoh still refused to release the Israelites. So G-d sent them the Plague of Frogs. Frogs overran Egypt, and their incessant croaking drove the Egyptians mad. This was worse than the frogs' annoying habit of getting into everything. Pharaoh still refused to release the Israelites. So G-d sent more plagues.

After the ninth plague, the Plague of Darkness, G-d gave the Israelites two Commandments: Circumcision, and the Passover Sacrifice. Both symbolized complete loyalty to G-d. Circumcision signifies that a man will so devote himself to G-d that he holds even his strongest physical desires in check (though does not deny its needs). Circumcision is a sign one makes on one's body, signifying that one will use one's body only in such a manner as G-d allows.

The Passover Sacrifice was also a great act of devotion. The Passover Sacrifice was brought from lambs or goats, animals worshiped by the Egyptians. The lamb was one of the Egyptian deities. To kill and eat the oppressor's G-d was the greatest act of devotion to the True G-d, the Creator of heaven and earth. It showed that the Israelites repudiated any association with false G-ds. It showed that they were willing to risk their lives to obey G-d, despite the fear that the Egyptians might get angry and take revenge.

To highlight this, the Children of Israel were commanded to keep the body of the Passover lamb intact. They were forbidden to break any of the bones. The next morning they were required to place their lamb skeletons -- intact -- on display in the public marketplace, so the Egyptians would see what they had done.

Some of the Egyptians did indeed get angry, but they were afraid to take revenge against the Israelites.

G-d commanded the Children of Israel to eat the Passover Sacrifice on the fifteenth night of the month of Nisan. (Since in Judaism the night precedes the day, this is the night before the fifteenth day of Nisan. The fifteenth of Nisan therefore starts at the beginning of the night, and ends at nightfall around twenty-four hours later.) The Children of Israel were commanded to do a number of things that night: to eat the Passover sacrifice, to eat matzah and bitter herbs, and to tell their children the miracles G-d had performed for them. This was the Passover Seder --the same Seder Jews have performed every year since then. In addition, the Israelites were forbidden to have any leavened bread in their possession or on their property for the entire Holiday of Passover.

Just before the tenth plague, the Plague of the Firstborn, many firstborn Egyptians rose up in rebellion, insisting that Pharaoh release the Israelites. They had heard Moses warn Pharaoh and the Egyptians of the Plague that was to come, the Slaying of the Firstborn, and they were frightened. Pharaoh refused to release the Israelites, and the firstborn took their swords and began to kill everyone they met. Eventually, Pharaoh put down the rebellion with his army.

At exactly midnight, at the night of the fifteenth of Nisan, G-d passed through Egypt, killing all the firstborn and oldest in each and every household, except those of the Israelites who had prepared and eaten the Passover Sacrifice. G-d "passed over" the houses of the Israelites, and thus we call this Holiday "Passover."

Not only the firstborn were struck. Every idol in Egypt was disintegrated as well. Not a single idol remained intact, with the exception of the idol known as Ba'al Tzefon, because it stood just outside the borders of Egypt. This idol was allowed to continue to exist so that the Egyptians would have the free choice to choose between G-d and an idol.

Only after the Plague of the Firstborn began did Pharaoh agree to let the Israelites leave Egypt. Pharaoh was also a firstborn, and he suddenly feared death. Pharaoh begged the Israelites to leave immediately, during the night, while the firstborn were still dying.

Moses told him that they refused to leave in the dead of night, like thieves, or like escaped slaves. The Children of Israel would leave during the day, and everyone would know they were being released.

The next morning, on the fifteenth day of Nisan, Pharaoh ordered the Israelites to immediately leave Egypt. Moses told the Children of Israel to call upon all the Egyptians they knew and ask them for their gold and jewelry. The Children of Israel obeyed, and the Egyptians hurriedly gave them their valuables.

Rushed as they were, the Israelites did not have time to prepare food, and the dough they kneaded did not have time to rise. So, they were forced to bake them as matzos--unleavened (i.e., unrisen) bread. This little bit of matzah miraculously lasted them thirty-one days.

The Children of Israel wrapped up their matzah and bitter herbs in their clothing, placed the bundles over their shoulders, and walked joyfully out of the land of Egypt. They trusted in G-d, and they obeyed G-d's orders and walked into the desert without sufficient provisions. Though they took along with them many animals, they carried the matzah on their own shoulders; they cherished G-d's Commandment so much that they would not allow their donkeys to carry the matzah.

This took place on the fifteenth day of the month of Nisan--the first day of Passover. It was precisely four-hundred-thirty years to the day since G-d had promised Abraham his children would be released from Egypt. G-d had said that the descendants of Abraham would be in exile for four hundred years. G-d had mercy and counted the exile from the birth of Isaac, the son of Abraham, who lived in exile all his life. The Israelites were in the Land of Egypt for only two hundred ten years.

The next day, on the sixteenth of Nisan, G-d told Moses to inform the Israelites that they would soon

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทั้งหมดเริ่มต้นเมื่ออับราฮัมตระหนักว่า มีการสร้างผู้นำจักรวาลทั้งหมด อับราฮัมตั้งเกี่ยวกับการเรียนการสอนผู้สร้างต้องการทุกคนต้องทำหน้าที่ขององค์กรการกุศลและเมตตารักคนอื่นในโลก อับราฮัมอุทิศพระองค์ทั้งหมดไปยังบริการของ G d และเขายกระดับตัวเองสู่ระดับประวัติการณ์ของศักดิ์สิทธิ์ G d ให้อับราฮัมจึงประสบการณ์พระเจ้าและคำพยากรณ์ในวันสิบห้าของเดือนซึ่งในภายหลังจะเรียก Nisan ในปี 2018 หลังจากการสร้าง G-d ทำพันธสัญญา ข้อตกลง กับอับราฮัม เรียก Convenant ที่ระหว่างชิ้นส่วน (ดูปฐมกาล 15:1-19) ในข้อตกลงนี้ G d สัญญาว่า อับราฮัมว่า เขาจะพ่อชาติใหม่ที่จะยังคงทำงานของอับราฮัม และว่า ในที่สุดเขาจะมีลูกหลานมากก็จะเป็นอังกฤษ อย่างไรก็ตาม พวกเขาจะต้องรับการลำบากมาก การเนรเทศ ทาส และอธิปไตย ในที่สุด จะรับหลานจากทาส ในวันเดียวมากปี - ที่สิบห้าของ Nisan - G-d จะนำพวกเขาสู่แผ่นดินอิสราเอลหลังน้ำท่วม โนอาห์ได้จัดแบ่งค่าที่ดินทั้งหมดระหว่างสามบุตร Shem แฮม และ Japheth คานาอัน บุตรของฮาม พร้อมกับลูกหลานของฮาม ขโมยที่ดินทางเลือกที่จะมาเรียกเป็นคานาอัน มันคือ คุณสมบัติของ Shem และอยู่เพื่อลูก ร้อย - สามหกสองปีต่อมา G-d สัญญาว่า อับราฮัม หลานของ Shem ซึ่งวันแผ่นดินจะได้รับกลับไปให้หลานอับราฮัมมีบุตรชายสองคน อิชมาเอลและไอแซค คเพียงเชื่อฟัง G d และดังนั้น G d เลือกคต่อประเพณีของอับราฮัม ไอแซคยังมีบุตรชายสองคน: Esau และยาโคบ (ยังเรียกว่าอิสราเอล) ยาโคบเพียงเชื่อฟัง G d และดังนั้น เลือกยาโคบ ทั้งหมดของยาโคบไม่ชอบธรรม และพวกเขาเชื่อฟัง G dG-d เกิดทุพภิกขภัยในดินแดนที่พวกเขาช่อง (คานาอัน), ดังนั้นพวกเขาจะย้ายไปยังอียิปต์ พวกเขาแล้วในเขตที่เรียกว่า Goshen การสืบเชื้อสายจากยาโคบ ซึ่งถูกเรียกว่าอิสราเอล พวกเขาเรียกตัวเองว่าเด็กของอิสราเอล เด็กอิสราเอลเลขเซเว่นตี้เฉพาะชายและหญิงที่พวกเขาป้อนอียิปต์ ในเพียงไม่กี่รุ่น จะเพิ่มจนกว่าพวกเขาเป็นประเทศใหญ่พวกเขาได้ recognizably ชาติอื่นเนื่องจากพวกเขาอาศัยอยู่มีชีวิตที่แตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด พวก labored อย่างหนักเพื่อรักษาเอกลักษณ์ประจำชาติของพวกเขาเพื่อว่าพวกเขาจะไม่สะท้อน ทำที่นี้วิธีหลักสามวิธี: พวกเขาพูดภาษาของตนเอง พวกเขาสวมเสื้อผ้า distinctively ชาวยิว และพวกเขาให้ลูกเฉพาะชาวยิวชื่อ และแน่นอน พวกเขาไม่เคยแต่งงานไม่ใช่รอดเด็กอิสราเอลไม่ได้ตั้งใจอยู่ ในอียิปต์นาน แต่ ก่อนนานอียิปต์ enslaved ส่วนใหญ่ของพวกเขา กฎเกณฑ์รุนแรง และน่ากลัวมากถูกส่งผ่านจากเด็กอิสราเอลในเวลานั้นเมื่อ astrologers บอกฟาโรห์ว่า เด็กชายอิสราเอลเกิดที่จะเติบโตขึ้นโดยโค่นฟาโรห์ ฟาโรห์ตัดสินใจฆ่าลูกชายที่เกิดมาเพื่อคนอิสราเอลทั้งหมด เขาสั่งให้โยนลงในแม่น้ำไนล์ฟาโรห์ stricken กับโรคผิวหนังได้ แพทย์เขาบอกเขาว่า เฉพาะอาบน้ำเลือดสามารถรักษาโรคของเขา ดังนั้น ฟาโรห์อาบเลือดของทารกที่อิสราเอลเมื่อ subjugation ที่ที่ร้ายของ อียิปต์บังคับอิสราเอลมีโควต้า unreasonable ของอิฐ ถ้าอิสราเอลไม่สามารถกรอกข้อมูลโควต้าของอิฐ เด็กถูกฆ่าตายหน้าพวกเขา และรวมร่างเป็นอิฐปูนอยู่แต่สุ่มตัวอย่างขนาดเล็กของที่ชินวัตรจากชาวอิสราเอลในอียิปต์ในที่สุด G-d Moses ได้พูด และบอกจะนำข่าวดีสำหรับเด็กของอิสราเอลว่า G-d คือพร้อมที่จะนำพวกเขาออกจากอียิปต์ "ฉัน G d และจะพาคุณออกจากการกดขี่ของอียิปต์ ฉันจะฟรีคุณจากการเป็นทาสของพวกเขา..." เด็กอิสราเอลเรียกว่า "ลูกชายของฉัน ของฉันบุตร อิสราเอล" d G G d บอก Moses บอกฟาโรห์ให้เด็กอิสราเอลออกจากอียิปต์ ถ้าฟาโรห์ปฏิเสธ G-d จะลงโทษเขาและ recalcitrant อียิปต์ทั้งหมดฟาโรห์ปฏิเสธที่จะฟังคำเตือนของ Moses และดังนั้น G d กาฬโรคเลือดต่าง ๆ เปลี่ยนน้ำทั้งหมดของอียิปต์เป็นเลือด และชาวอียิปต์ก็ต้องซื้อน้ำจากอิสราเอลจะได้ไม่ต้องตายความกระหาย ยังปฏิเสธฟาโรห์ให้ปล่อยชาวอิสราเอล ดังนั้น G d ส่งให้กาฬโรคกบ กบ overran อียิปต์ และของพวกเขา incessant croaking ขับรถคนบ้า นี้ได้แย่กว่าของกบน่ารำคาญนิสัยไปทุกอย่าง ยังปฏิเสธฟาโรห์ให้ปล่อยชาวอิสราเอล ดังนั้น G d ส่งโรคระเพิ่มเติมหลังจากภัยพิบัติ 9 กาฬโรคมืด G d ให้บัญญัติอิสราเอล 2: ข้อมูล และการเสียสละของเทศกาลปัสกา ทั้งสองรูปเฟืองสมาชิกสมบูรณ์ไป G d ข้อมูลหมายถึงการที่คนจะเพื่ออุทิศตัวเองไปว่า เขาถือแม้เขาแข็งแกร่งทางกายภาพความต้องการในการตรวจสอบ d G (แต่ไม่ปฏิเสธความต้องการ) สร้างเป็นเครื่องหนึ่งที่ทำให้ในร่างกาย บ่งบอกที่หนึ่งจะใช้ร่างกายในลักษณะดังกล่าวช่วยให้ G-dเทศกาลปัสกาเสียสละยังมีบัญญัติที่ดีของความจงรักภักดี เทศกาลปัสกาเสียสละถูกนำจาก lambs หรือแพะ สัตว์ก็ตามชาวอียิปต์ แกะเป็นเทวดาอียิปต์อย่างใดอย่างหนึ่ง การฆ่า และกินของ oppressor G-d เป็นการกระทำที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของความจงรักภักดีจริง G d ผู้สร้างสวรรค์และโลก มันแสดงให้เห็นว่า อิสราเอล repudiated ความสัมพันธ์ใด ๆ กับเท็จ G-ds มันแสดงให้เห็นว่า พวกเขายินดีที่จะเสี่ยงชีวิตของพวกเขาฟัง G-d แม้จะกลัวว่า คนอียิปต์อาจได้รับโกรธ และแค้นการนำเสนอ เด็กอิสราเอลได้สั่งให้ร่างกายของพิธีปัสกาแกะเหมือนเดิม พวกเขาถูกห้ามการทำลายของกระดูก เช้าวันถัดไปพวกเขาจำเป็นต้องวางโครงกระดูกของพวกเขาแกะ -เหมือนเดิม - บนจอแสดงผลในตลาดสาธารณะ เพื่อชาวอียิปต์จะเห็นสิ่งที่พวกเขาได้กระทำบางคนที่ไม่ได้เกี่ยวกับโกรธ แต่พวกเขากลัวที่จะแก้แค้นกับคนอิสราเอลG-d สั่งเด็กอิสราเอลกินเสียสละเทศกาลปัสกาในคืนสิบห้าของเดือน Nisan (ตั้งแต่คืนก่อนหน้าวันในศาสนายูดาย นี้ได้คืนวันสิบห้าของ Nisan สิบห้า Nisan จึงเริ่มของ และสิ้นสุดที่รัตติกาลประมาณยี่สิบสี่ชั่วโมงต่อมา) เด็กอิสราเอลได้สั่งทำจำนวนสิ่งคืน: กินเสียสละเทศกาลปัสกา กิน matzah และสมุนไพรขม และบอกเด็กอัศจรรย์ G d ได้ทำสำหรับพวกเขา นี้เป็นเทศกาลปัสกา Seder - ชาวยิว Seder เดียวได้ทำทุกปีตั้งแต่นั้น นอกจากนี้ อิสราเอลถูกห้ามให้ขนมปังมี leavened ครอง หรือพักสำหรับวันหยุดทั้งหมดของพิธีปัสกาก่อนสิบภัยพิบัติ ภัยพิบัติของบุตร บุตรหลายคนลุกขึ้นในกบฏ insisting ให้ ฟาโรห์ปล่อยอิสราเอล พวกเขาได้ยิน Moses เตือนฟาโรห์และอียิปต์ของภัยพิบัติที่จะมา Slaying ของบุตร และพวกเขากลัว ฟาโรห์ปฏิเสธที่ปล่อยอิสราเอล และบุตรเอาดาบของพวกเขา และเริ่มที่จะฆ่าทุกคนที่พวกเขาได้พบ ในที่สุด ฟาโรห์ปราบกบฏกับกองทัพของเขาเที่ยงตรง ในคืนที่สิบห้าของ Nisan, G d ผ่านอียิปต์ ฆ่าบุตรทั้งหมด และเก่าแก่ที่สุดในแต่ละครัวเรือน เว้นของอิสราเอลที่เตรียม และรับประทานเสียสละเทศกาลปัสกา G-d "ส่งผ่าน" บ้านของอิสราเอล และดังนั้นจึง เรียกหยุด "เทศกาลปัสกาด้วย"บุตรไม่มีหลง ไอดอลทุกในอียิปต์ถูกค่ากลับเช่น ไอดอลเดียวไม่ยังคงเหมือนเดิม ยกเว้นไอดอลที่เรียกว่า Ba'al Tzefon เพราะมันยืนอยู่นอกเส้นขอบของอียิปต์ ไอดอลนี้ได้รับอนุญาตให้ยังคงอยู่ที่อียิปต์จะมีตัวเลือกที่ฟรีจะเลือกระหว่าง G d และเป็นไอดอลหลังจากภัยพิบัติของบุตรเริ่ม ไม่ได้ฟาโรห์กันให้อิสราเอลออกจากอียิปต์ ฟาโรห์ยังมีบุตร และเขาก็กลัวตาย ฟาโรห์ขอร้องชาวอิสราเอลไปทันที ดึก ในขณะที่ยังไม่ตายบุตรMoses บอกเขาว่า พวกเขาปฏิเสธที่จะปล่อยในการตายของคืน ขโมย เช่น หรือเช่นทาสที่หลบหนีไป เด็กอิสราเอลจะปล่อยในระหว่างวัน และทุกคนจะรู้ว่า ได้ถูกออกเช้าวันถัดไป ในวันสิบห้าของ Nisan ฟาโรห์สั่งคนอิสราเอลออกจากอียิปต์ทันที Moses บอกเด็กอิสราเอลเรียกตามคนทั้งหมดที่พวกเขารู้ และขอให้ทองและเครื่องประดับ เชื่อฟังเด็กอิสราเอล และอียิปต์รีบให้มีการวิ่งเป็นพวก อิสราเอลไม่ได้มีเวลาจัดเตรียมอาหาร และแป้งจะนวดอย่างไม่มีเวลาจะเพิ่มขึ้น ดังนั้น พวกเขาถูกบังคับให้อบพวกเขาเป็น matzos - ไร้เชื้อ (เช่น unrisen) ขนมปัง Matzah นี้หน่อยกินเวลาวันหนึ่งสามสิบเขาอย่างน่าอัศจรรย์เด็กอิสราเอลห่อสมุนไพรขมในเสื้อผ้าของพวกเขาและ matzah ของพวกเขา วางรวมกลุ่มไหล่ของพวกเขา และ joyfully เดินออกจากแผ่นดินอียิปต์ พวกเขาเชื่อใน G-d และพวกเขาเชื่อฟัง G-บริษัทอสังหาริมสั่ง และเดินเข้าไปในทะเลทรายไม่มีเสบียงเพียงพอ แม้ว่าพวกเขาเอากับพวกเขาสัตว์จำนวนมาก พวกเขาทำ matzah บนไหล่ของตัวเอง พวกเขาหวงแหน G-บริษัทอสังหาริมบัญชามากว่า พวกเขาจะไม่ยอมให้มหาดเล็กผู้สืบทอด matzahนี้เกิดขึ้นในวันสิบห้าของเดือน Nisan - วันแรกของเทศกาลปัสกา ได้อย่างแม่นยำสี่ - ร้อยสามสิบปีในวันตั้งแต่ G d มีสัญญาว่า อับราฮัมเด็กของเขาจะถูกปล่อยออกมาจากอียิปต์ G d ได้กล่าวว่า ลูกหลานของอับราฮัมจะพลัดถิ่นสี่ร้อยปี G-d มีความเมตตา และนับพลัดถิ่นกำเนิดของไอแซค บุตรของอับราฮัม คนพลัดถิ่นเขาตลอดชีวิต ชาวอิสราเอลอยู่ในแผ่นดินอียิปต์เพียงสองร้อยสิบปีในวันถัดไป ใน sixteenth ของ Nisan, G d บอก Moses ทูลอิสราเอลที่พวกเขาจะเร็ว ๆ นี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทุกอย่างเริ่มต้นเมื่ออับราฮัมรู้ว่ามีใครชี้นำผู้สร้างจักรวาลทั้งหมด อับราฮัมตั้งค่าเกี่ยวกับการเรียนการสอนโลกที่ผู้สร้างต้องการให้ทุกคนที่จะทำการกระทำขององค์กรการกุศลและความเมตตาให้กับคนอื่น ๆ ในโลก อับราฮัมทุ่มเทตัวเองทั้งหมดเพื่อให้บริการของ Gd และเขายกระดับตัวเองให้อยู่ในระดับประวัติการณ์ของความศักดิ์สิทธิ์ Gd จึงได้รับอับราฮัมประสบการณ์ของพระเจ้าและคำทำนาย. ในวันที่สิบห้าเดือนที่ต่อมาจะเรียกว่านิสันในปี 2018 หลังจากที่การสร้าง, Gd ทำพันธสัญญา, ข้อตกลงกับอับราฮัมเรียกว่า Convenant ระหว่างชิ้นส่วน (ดู ปฐมกาล 15: 1-19) ในข้อตกลงนี้ Gd สัญญาว่าอับราฮัมว่าเขาจะเป็นพ่อของประเทศใหม่ที่จะสานต่องานของอับราฮัมและว่าในที่สุดเขาจะมีลูกหลานจำนวนมากดังนั้นพวกเขาจะนับไม่ได้ แต่พวกเขาจะต้องได้รับความยากลำบากมากรวมทั้งเนรเทศทาสและการกดขี่ ในที่สุดลูกหลานของเขาจะได้รับการช่วยเหลือจากการเป็นทาสในวันเดียวกันของปี - สิบห้าของนิสัน - และ Gd จะนำพวกเขาไปยังดินแดนของอิสราเอล. หลังจากน้ำท่วมโนอาห์ได้แบ่งที่ดินทั้งหมดระหว่างเขา บุตรชายทั้งสามเชมฮามและยาเฟท แนนบุตรชายของฮาพร้อมกับลูกหลานคนอื่น ๆ ของแฮมขโมยที่ดินทางเลือกที่มาเป็นที่รู้จักในคานาอัน มันเป็นสถานที่ให้บริการเช็มและเป็นลูกของเขา สาม 100-62 ปีต่อมา Gd สัญญาว่าอับราฮัมลูกหลานของเชมที่บางวันที่ดินจะได้รับกลับไปที่ลูกหลานของเขา. อับราฮัมมีบุตรชายสองคนอิชมาเอและอิสอัค ไอแซกเท่านั้นที่เชื่อฟัง Gd และอื่น Gd เลือกที่ไอแซคจะยังคงประเพณีของอับราฮัม ไอแซคยังมีลูกชายสองคน: จาค็อบ (เรียกว่าอิสราเอล) และเอซาว จาค็อบเท่านั้นที่เชื่อฟัง Gd และเพื่อให้จาค็อบได้รับการคัดเลือก ทั้งหมดของเด็กของจาค็อบเป็นคนชอบธรรมและพวกเขาเชื่อฟัง Gd. Gd ที่เกิดกันดารอาหารในแผ่นดินที่พวกเขาครอบครอง (แนน) ดังนั้นพวกเขาจะย้ายลงไปยังอียิปต์ พวกเขานั่งอยู่ในย่านที่เรียกว่าเชน ถูกสืบเชื้อสายมาจากยาโคบที่ถูกเรียกว่าอิสราเอลที่พวกเขาเรียกตัวเองว่าเด็ก ๆ ของอิสราเอล เด็กอิสราเอลเลขเพียงเจ็ดสิบคนและหญิงในเวลาที่พวกเขาเข้าไปในอียิปต์ ในเพียงไม่กี่รุ่นที่พวกเขาเพิ่มขึ้นจนกว่าพวกเขาจะกลายเป็นประเทศที่กว้างใหญ่. พวกเขา recognizably ประเทศที่แตกต่างกันเพราะพวกเขามีชีวิตที่แตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด พวกเขาทำงานอย่างหนักเพื่อรักษาเอกลักษณ์ประจำชาติของพวกเขาเพื่อที่พวกเขาจะไม่ดูดซึม พวกเขาทำอย่างนี้ในสามวิธีหลักพวกเขาพูดภาษาของตัวเองที่พวกเขาสวมเสื้อผ้าของชาวยิวอย่างชัดเจนและพวกเขาให้เด็กของพวกเขาเท่านั้นชื่อของชาวยิว และแน่นอนพวกเขาไม่เคยแต่งงานที่ไม่ใช่ชาวยิว. เด็กแห่งอิสราเอลไม่ได้มีเจตนาที่จะอยู่ในอียิปต์นานมาก แต่ไม่นานชาวอียิปต์กดขี่ที่สุดของพวกเขา หลายนามที่รุนแรงและน่ากลัวผ่านกับเด็กของอิสราเอลในเวลานั้น. เมื่อนักโหราศาสตร์บอกฟาโรห์ว่าเด็กอิสราเอลชายเกิดในช่วงเวลานั้นจะเติบโตขึ้นมาเพื่อโค่นล้มฟาโรห์ฟาโรห์จึงตัดสินใจที่จะฆ่าทุกเด็กผู้ชายเกิดมาเพื่อคนอิสราเอล เขาสั่งให้พวกเขาโยนลงไปในแม่น้ำไนล์. ฟาโรห์เป็นโรคที่มีโรคผิวหนัง หมอบอกเขาว่าห้องอาบน้ำเพียงเลือดสามารถรักษาโรคของเขา ดังนั้นฟาโรห์อาบน้ำในเลือดของทารกที่อิสราเอล. เมื่อการปราบปรามเป็นที่เลวร้ายที่สุดของชาวอียิปต์บังคับให้ชาวอิสราเอลโควต้าที่ไม่สมควรของอิฐ หากอิสราเอลล้มเหลวที่จะเติมเต็มโควต้าของอิฐที่เด็กของพวกเขาถูกฆ่าตายในด้านหน้าของพวกเขาและศพถูกผสมลงในอิฐปูน. แต่นี่คือตัวอย่างเล็ก ๆ ของความน่ากลัวจอมมารกับอิสราเอลในอียิปต์. สุดท้าย Gd ตรัสกับโมเสสและบอกว่าเขาจะนำข่าวที่ดีแก่คนอิสราเอลที่ Gd ก็พร้อมที่จะนำพวกเขาออกจากอียิปต์ "ผม Gd แล้วผมจะพาคุณออกไปจากการกดขี่ของอียิปต์ที่ฉันจะฟรีคุณจากการเป็นทาสของพวกเขา ... " Gd เรียกว่าเด็ก ๆ ของอิสราเอลว่า "บุตรชายของลูกคนหัวปีของฉันอิสราเอล." Gd บอกโมเสสจะบอกฟาโรห์ที่จะอนุญาตให้เด็ก ๆ ของอิสราเอลที่จะออกจากอียิปต์ หากฟาโรห์ปฏิเสธ Gd จะลงโทษเขาและชาวอียิปต์บิดพลิ้ว. ฟาโรห์ปฏิเสธที่จะฟังคำเตือนของโมเสสและอื่น Gd ส่งระบาดของเลือด น้ำที่เป็นของชาวอียิปต์กลายเป็นเลือดและชาวอียิปต์ได้ไปซื้อน้ำจากอิสราเอลถ้าพวกเขาไม่ต้องการที่จะตายจากความกระหาย ฟาโรห์ยังคงปฏิเสธที่จะปล่อยชาวอิสราเอล ดังนั้น Gd ส่งพวกเขาภัยพิบัติของกบ กบต้องเปิดอียิปต์และบ่นต่อเนื่องของพวกเขาขับรถชาวอียิปต์บ้า นี่คือความเลวร้ายยิ่งกว่านิสัยน่ารำคาญกบ 'การได้รับในทุกสิ่ง ฟาโรห์ยังคงปฏิเสธที่จะปล่อยชาวอิสราเอล . ดังนั้น Gd ส่งภัยพิบัติมากขึ้นหลังจากที่เกิดภัยพิบัติที่เก้าภัยพิบัติแห่งความมืดGd ให้อิสราเอลสองบัญญัติ: ขลิบและการเสียสละเทศกาลปัสกา ทั้งสองเป็นสัญลักษณ์ของความจงรักภักดีที่สมบูรณ์เพื่อ Gd ขลิบหมายความว่าคนนั้นจะอุทิศตัวเองเพื่อ GD ที่เขาถือแม้ความต้องการทางกายภาพที่แข็งแกร่งของเขาในการตรวจสอบ (แต่ไม่ได้ปฏิเสธความต้องการของมัน) การขลิบเป็นสัญญาณหนึ่งที่ทำให้ในร่างกายของคน ๆ หนึ่งที่แสดงว่าใครจะใช้ร่างกายของคนเพียงคนเดียวในลักษณะที่ช่วยให้ Gd. เสียสละปัสกานี้ยังมีการกระทำที่ดีของความจงรักภักดี เสียสละปัสกาถูกนำมาจากลูกแกะหรือแพะสัตว์บูชาโดยชาวอียิปต์ แกะเป็นหนึ่งในเทพอียิปต์ ที่จะฆ่าและกิน Gd ของบีบบังคับเป็นการกระทำที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของความจงรักภักดีกับ Gd ทรูผู้สร้างชั้นฟ้าและแผ่นดิน มันแสดงให้เห็นว่าชาวอิสราเอลปฏิเสธการเชื่อมโยงกับเท็จ G-ds ใด ๆ มันแสดงให้เห็นว่าพวกเขาเต็มใจที่จะเสี่ยงชีวิตของพวกเขาที่จะเชื่อฟัง Gd แม้จะมีความกลัวว่าชาวอียิปต์อาจได้รับโกรธและแก้แค้น. เพื่อเน้นนี้เด็ก ๆ ของอิสราเอลถูกสั่งเพื่อให้ร่างกายของลูกแกะปัสกาเหมือนเดิม พวกเขาไม่ได้รับอนุญาตใด ๆ ที่จะทำลายของกระดูก เช้าวันรุ่งขึ้นพวกเขาจะต้องวางโครงกระดูกแกะของพวกเขา - เหมือนเดิม - บนจอแสดงผลในตลาดประชาชนดังนั้นชาวอียิปต์จะเห็นสิ่งที่พวกเขาได้ทำ. บางส่วนของชาวอียิปต์ไม่แน่นอนได้รับโกรธ แต่พวกเขาก็กลัวที่จะแก้แค้น อิสราเอล. Gd สั่งให้เด็ก ๆ ของอิสราเอลที่จะกินปัสกาสังเวยในคืนสิบห้าของเดือนของนิสัน (เนื่องจากในยูดายคืนแจ๋ววันนี้เป็นคืนก่อนวันที่สิบห้าของนิสัน. โดยที่สิบห้าของนิสันจึงเริ่มต้นที่จุดเริ่มต้นของคืน, และสิ้นสุดที่ค่ำรอบยี่สิบสี่ชั่วโมงต่อมา.) เด็กของอิสราเอล ได้รับคำสั่งที่จะทำหลายสิ่งที่ในคืนวันที่จะกินปัสกาเสียสละเพื่อกิน matzah และสมุนไพรที่มีรสขมและจะบอกเด็กของพวกเขาปาฏิหาริย์ Gd ได้ดำเนินการสำหรับพวกเขา นี่เป็นปัสกาฝังใจ --the เดียวกันชาวยิวยิวได้ดำเนินการเป็นประจำทุกปีตั้งแต่นั้นมา นอกจากนี้ชาวอิสราเอลได้รับอนุญาตให้มีขนมปังใส่เชื้อใด ๆ ในความครอบครองของตนหรือทรัพย์สินของพวกเขาสำหรับวันหยุดทั้งหมดของเทศกาลปัสกา. ก่อนที่ภัยพิบัติสิบภัยพิบัติของลูกคนหัวปีชาวอียิปต์หัวปีหลายคนลุกขึ้นกบฏยืนยันว่าการเปิดตัวของฟาโรห์ อิสราเอล พวกเขาเคยได้ยินโมเสสเตือนฟาโรห์และชาวอียิปต์ของโรคระบาดที่กำลังจะมาสังหารของลูกคนหัวปีและพวกเขากลัว ฟาโรห์ไม่ยอมปล่อยชาวอิสราเอลและลูกหัวปีเอาดาบของเขาและเริ่มที่จะฆ่าทุกคนที่พวกเขาได้พบกับ ในที่สุดฟาโรห์ใส่ลงกบฏกับกองทัพของเขา. ตอนเที่ยงคืนตรงที่คืนสิบห้าของนิสันที่ Gd ผ่านอียิปต์ฆ่าบุตรหัวปีและเก่าแก่ที่สุดในบ้านของแต่ละคนและทุกยกเว้นของอิสราเอลที่ได้จัดทำและ กินเสียสละปัสกา Gd "ผ่าน" บ้านของชาวอิสราเอลและทำให้เราเรียกว่าวันหยุดนี้ "ปัสกา." ไม่เพียง แต่ได้หลงหัวปี ไอดอลในอียิปต์ทุกคนถูกชำรุดทรุดโทรมเป็นอย่างดี ไม่ได้เป็นไอดอลคนเดียวยังคงสภาพสมบูรณ์มีข้อยกเว้นของไอดอลที่เรียกว่าบาอัล Tzefon เพราะมันยืนอยู่นอกพรมแดนของอียิปต์ ไอดอลนี้ได้รับอนุญาตให้ยังคงอยู่เพื่อให้ชาวอียิปต์จะมีทางเลือกที่อิสระที่จะเลือกระหว่าง Gd และไอดอล. แต่หลังจากที่เกิดภัยพิบัติของลูกคนหัวปีเริ่มทำฟาโรห์เห็นด้วยกับการให้ชาวอิสราเอลออกจากอียิปต์ ฟาโรห์ก็ยังเป็นลูกคนหัวปีและเขาก็กลัวตาย ฟาโรห์ขอร้องให้ชาวอิสราเอลที่จะออกทันทีในช่วงเวลากลางคืนขณะที่ลูกคนหัวปีก็ยังคงตาย. โมเสสบอกเขาว่าพวกเขาปฏิเสธที่จะออกในการตายของคืนเช่นขโมยหรือทาสหนีเช่น เด็กของอิสราเอลจะออกในระหว่างวันและทุกคนจะได้รู้ว่าพวกเขาได้รับการปล่อยตัว. เช้าวันรุ่งขึ้นในวันที่สิบห้าของนิสันฟาโรห์สั่งให้อิสราเอลที่จะรีบออกมาจากอียิปต์ โมเสสบอกเด็กของอิสราเอลเรียกร้องให้ชาวอียิปต์ทั้งหมดที่พวกเขารู้และถามพวกเขาสำหรับทองและเครื่องประดับของพวกเขา เด็กอิสราเอลเชื่อฟังและชาวอียิปต์ได้รีบเร่งให้พวกเขามีค่าของพวกเขา. รีบวิ่งตามที่พวกเขานั้นคืออิสราเอลไม่ได้มีเวลาในการเตรียมอาหารและแป้งนวดที่พวกเขาไม่ได้มีเวลาที่จะเพิ่มขึ้น ดังนั้นพวกเขาถูกบังคับให้พวกเขาเป็นอบ matzos - ไร้เชื้อ (เช่น unrisen) ขนมปัง นี้นิด ๆ หน่อย ๆ อย่างน่าอัศจรรย์ matzah กินเวลาพวกเขาสามสิบเอ็ดวัน. เด็กอิสราเอลห่อ matzah และสมุนไพรที่มีรสขมของพวกเขาในเสื้อผ้าของพวกเขารวมกลุ่มวางบนไหล่ของพวกเขามีความสุขและเดินออกมาจากแผ่นดินอียิปต์ พวกเขาเชื่อถือได้ใน Gd และพวกเขาเชื่อฟังคำสั่ง Gd และเดินเข้าไปในทะเลทรายโดยไม่มีบทบัญญัติที่เพียงพอ แม้ว่าพวกเขาจะเข้ามาพร้อมกับพวกเขาสัตว์หลายชนิดที่พวกเขาดำเนินการ matzah บนไหล่ของตัวเอง; . พวกเขาหวงแหนบัญญัติของ Gd มากที่พวกเขาจะไม่อนุญาตให้ลาของพวกเขาที่จะดำเนินการ matzah นี้เกิดขึ้นในวันที่สิบห้าเดือนของนิสัน - วันแรกของเทศกาลปัสกา มันเป็นอย่างแม่นยำ 4-100-สามสิบปีวันตั้งแต่ Gd เคยสัญญาว่าอับราฮัมลูก ๆ ของเขาจะได้รับการปล่อยตัวออกมาจากอียิปต์ Gd ได้กล่าวว่าลูกหลานของอับราฮัมจะเนรเทศสี่ร้อยปี Gd มีความเมตตาและความถูกเนรเทศนับตั้งแต่แรกเกิดของอิสอัคบุตรชายของอับราฮัมที่อาศัยอยู่ในเนรเทศตลอดชีวิตของเขา ชาวอิสราเอลอยู่ในดินแดนแห่งอียิปต์เพียง 210 ปี. ในวันถัดไปในวันที่สิบหกของนิสัน, Gd บอกโมเสสที่จะแจ้งให้อิสราเอลว่าพวกเขาจะเร็ว ๆ นี้