Thailand is an agricultural country

Thailand is an agricultural country. The Office of Agricultural Economic,
Ministry of Agricultural stated that in 2011, Thailand total export amounts
are 6,882,642 million Baht (or USD 229,421 millions) with 1,447,716 million
Baht (or USD 48,257 millions) for agricultural products. Because of a globalization
trade of agricultural products is increasing, its supply chain is
more complicated accordingly. Ineffective supply chain management will
make its chain risky and vulnerability. These will lead decreasing of supply
chain’s performance. To mitigate the risks which might be occurred in the
chain, risk management strategies play an important role for risk reduction.
To integrate risk management concept into supply chain activities,
supply chain risk management (SCRM) can be defined as “the management
of supply chain risks through coordination or collaboration among the supply
chain partners so as to ensure profitability and continuity” (Christopher
2006, p.453). The typical risk management steps start from risk identification,
risk assessment, risk management, risk control and monitoring. The
aim of this paper is to study supply chain risk management by using a fresh
produce supply chain in Thailand as a case. A fresh produce supply chain is
a dynamic operation, their products are easily to perish and there are many
factors influencing while moving along the chain. Hence, this research will
study the obstacles or risk factors in a fresh produce supply chain and to
acquire the guidance for risk mitigation based on risk management process
as mentioned above.



A Fresh Produce Supply Chain
The fresh produce industry in Thailand flows from farmers or growers who
plant the varieties of products, then harvest and pack in many types of
packaging and sell to the district or regional wholesale markets. Most of
products are sold through middlemen or collectors and transported to
562 Chatchai Raka and Jirapan Liangrokapart
wholesale markets and processing plant. Then processed products are delivered
to local retail stores and oversea. Lertrat et al. (2008) has studied
the supply chain management for fresh vegetable in Nakornprathom province,
Thailand and stated that the stakeholders in this chain from upstream
through downstream consisted of farmers or growers (upstream), collectors
(middle stream), processors and exporters (downstream) and final delivered
to consumers for both domestic and oversea markets. Moreover,
Bourlakis and Weightman (2004) said that the food supply is very important
for all countries. The general food chain in UK consists of farmers, food
manufacturing, wholesaler, retailer, catering or food service, and then delivered
to the consumer.
From the literatures and preliminary study, the fresh produce supply chain
in Thailand is not much different from vegetable supply chain and food supply
chain mentioned above. Fresh produce are perishable products include
fruits, vegetables, foods, flowers, meats and etc. Hence, the fresh produce
supply chain can be drawn as shown in Figure 1 below;

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประเทศไทยเป็นประเทศเกษตรกรรม สำนักงานเกษตร เศรษฐกิจกระทรวงเกษตรกล่าวว่า ใน 2011 ยอดส่งออกรวมของไทยมี 6,882,642 ล้านบาท (หรือ 229,421 USD ล้าน) กับ 1,447,716 ล้านบาท (หรือบ. 48,257 ล้าน) สำหรับสินค้าเกษตร เนื่องจากโลกาภิวัตน์ที่การค้าสินค้าเกษตรเพิ่มขึ้น เป็นโซ่อุปทานของตนซับซ้อนมากขึ้นตามลำดับ จะห่วงโซ่อุปทานไม่ได้ผลทำให้ห่วงโซ่ที่มีความเสี่ยงและช่องโหว่ของ เหล่านี้จะนำไปสู่การลดลงของอุปทานประสิทธิภาพการทำงานของโซ่ การลดความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นในการโซ่ กลยุทธ์การบริหารความเสี่ยงมีบทบาทสำคัญสำหรับการลดความเสี่ยงการบูรณาการแนวคิดการบริหารความเสี่ยงเป็นกิจกรรมห่วงโซ่อุปทานสามารถกำหนดความเสี่ยงห่วงโซ่อุปทาน (SCRM) เป็น "การบริหารจัดการความเสี่ยงโซ่อุปทานผ่านการประสานงานหรือร่วมมือในการจัดหาโซ่คู่ค้าเพื่อให้มั่นใจในการทำกำไรและความต่อเนื่อง" (คริสโตเฟอร์2006, p.453) ขั้นตอนการบริหารความเสี่ยงทั่วไปเริ่มจากการระบุความเสี่ยงการประเมินความเสี่ยง การบริหารความเสี่ยง ความเสี่ยงควบคุม และตรวจสอบ การจุดมุ่งหมายของเอกสารนี้คือการ ศึกษาความเสี่ยงโซ่อุปทาน โดยใช้สดผลิตห่วงโซ่อุปทานในประเทศไทยเป็นกรณี เป็นห่วงโซ่อุปทานสดการดำเนินการแบบไดนามิก ผลิตภัณฑ์ของพวกเขาอย่างง่ายดายที่จะ พินาศ และมีจำนวนมากปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อขณะเคลื่อนตลอดห่วงโซ่ ด้วยเหตุนี้ งานวิจัยนี้จะศึกษาอุปสรรคหรือปัจจัยเสี่ยง ในห่วงโซ่อุปทานสด และได้รับคำแนะนำสำหรับการลดความเสี่ยงตามกระบวนการบริหารความเสี่ยงดังกล่าวข้างต้นห่วงโซ่อุปทานสดสดการผลิตอุตสาหกรรมในประเทศไทยกระแสจากเกษตรกรหรือเกษตรกรผู้ความหลากหลายของผลิตภัณฑ์ พืช แล้วเก็บเกี่ยว และในหลายชนิดบรรจุภัณฑ์และการขายไปเขตหรือตลาดขายส่ง ส่วนใหญ่ของผลิตภัณฑ์มีจำหน่ายผ่านพ่อค้าคนกลางหรือนักสะสม และขนส่งไป ฉัตรชัย 562 ระกาและ Jirapan Liangrokapartขายส่งตลาดและโรงงานแปรรูป จากนั้น มีการจัดส่งผลิตภัณฑ์แปรรูปร้านค้าปลีกท้องถิ่น และต่างประเทศ Lertrat et al. (2008) ได้ศึกษาห่วงโซ่อุปทานสำหรับผักสดในจังหวัดนครปฐมประเทศไทย และระบุว่า มีส่วนได้เสียในห่วงโซ่จากต้นน้ำผ่านทางปลายน้ำประกอบด้วยเกษตรกรหรือเกษตรกร (ต้นน้ำ), สะสม(สตรีมกลาง), ประมวลผล และส่งออก (ปลายน้ำ) และสุดท้ายส่งผู้บริโภคสำหรับตลาดทั้งในประเทศ และต่างประเทศ นอกจากนี้Bourlakis และ Weightman (2004) กล่าวว่า อาหารเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับทุกประเทศ ห่วงโซ่อาหารทั่วไปในสหราชอาณาจักรประกอบด้วยเกษตรกร อาหารการ ผลิต ค้าส่ง ค้าปลีก อาหาร หรือ บริการอาหาร และส่งแล้วไปยังผู้บริโภคจากการศึกษาเบื้องต้น ห่วงโซ่อุปทานสดและกวีนิพนธ์ในประเทศไทยไม่มากแตกต่างจากผักอุปทานอาหารและห่วงโซ่อุปทานลูกโซ่ที่กล่าวถึงข้างต้น สดเป็นสินค้าที่เน่าเสียง่ายได้แก่ผลไม้ ผัก อาหาร ดอกไม้ เนื้อสัตว์ และอื่น ๆ ด้วยเหตุนี้ สดผลิตห่วงโซ่อุปทานสามารถออกได้ดังแสดงในรูปที่ 1 ด้านล่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประเทศไทยเป็นประเทศเกษตรกรรม สำนักงานเศรษฐกิจการเกษตร
กระทรวงเกษตรกล่าวว่าในปี 2011 ปริมาณการส่งออกรวมของประเทศไทย
เป็น 6,882,642 ล้านบาท (เหรียญสหรัฐฯหรือ 229,421 ล้านบาท) กับ 1,447,716 ล้าน
บาท (เหรียญสหรัฐฯหรือ 48,257 ล้านบาท) สำหรับสินค้าเกษตร เพราะโลกาภิวัตน์
การค้าสินค้าเกษตรจะเพิ่มขึ้นในห่วงโซ่อุปทานของมันคือ
ความซับซ้อนมากขึ้นตามลำดับ การจัดการห่วงโซ่อุปทานไม่ได้ผลจะ
ทำให้ห่วงโซ่ของความเสี่ยงและความเปราะบาง เหล่านี้จะนำไปสู่การลดลงของอุปทาน
ประสิทธิภาพห่วงโซ่ของ เพื่อลดความเสี่ยงที่อาจจะเกิดขึ้นใน
ห่วงโซ่, กลยุทธ์การบริหารความเสี่ยงที่มีบทบาทสำคัญในการลดความเสี่ยง.
เพื่อบูรณาการแนวคิดการจัดการความเสี่ยงในกิจกรรมห่วงโซ่อุปทาน
การจัดการอุปทานเสี่ยงในห่วงโซ่ (SCRM) สามารถกำหนดเป็น "การบริหารจัดการ
ห่วงโซ่อุปทาน ความเสี่ยงผ่านการประสานงานหรือความร่วมมือระหว่างอุปทาน
พันธมิตรโซ่เพื่อให้มั่นใจว่าการทำกำไรและความต่อเนื่อง "(คริสโต
ปี 2006 p.453) ขั้นตอนการบริหารความเสี่ยงโดยทั่วไปเริ่มต้นจากการระบุความเสี่ยง,
การประเมินความเสี่ยงการบริหารความเสี่ยงการควบคุมความเสี่ยงและการตรวจสอบ
จุดมุ่งหมายของการวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการบริหารความเสี่ยงของห่วงโซ่อุปทานโดยใช้สด
ผลิตและห่วงโซ่อุปทานในประเทศไทยเป็นกรณี ห่วงโซ่อุปทานการผลิตสด
การดำเนินการแบบไดนามิกผลิตภัณฑ์ของตนได้อย่างง่ายดายพินาศและมีหลาย
ปัจจัยที่มีอิทธิพลในขณะเคลื่อนย้ายไปตามห่วงโซ่ ดังนั้นงานวิจัยนี้จะ
ศึกษาอุปสรรคหรือปัจจัยเสี่ยงในห่วงโซ่การผลิตอุปทานสดและจะ
ได้รับการแนะนำในการลดความเสี่ยงขึ้นอยู่กับกระบวนการบริหารความเสี่ยง
ดังกล่าวข้างต้น. ห่วงโซ่การผลิตซัพพลายสดอุตสาหกรรมผักผลไม้สดในประเทศไทยไหลจากเกษตรกรหรือเกษตรกรผู้ปลูก ที่ปลูกพันธุ์ของผลิตภัณฑ์แล้วเก็บเกี่ยวและแพ็คในหลายประเภทของบรรจุภัณฑ์และการขายให้กับเขตพื้นที่หรือตลาดขายส่งในระดับภูมิภาค ส่วนใหญ่สินค้าที่จะขายผ่านพ่อค้าคนกลางหรือนักสะสมและเคลื่อนย้ายไปยัง562 ฉัตรชัย Raka และจิ Liangrokapart ตลาดขายส่งและโรงงานแปรรูป ผลิตภัณฑ์ประมวลผลแล้วจะถูกส่งไปยังร้านค้าปลีกในประเทศและต่างประเทศ เอกเลิศรัตน์, et al (2008) ได้ศึกษาการจัดการห่วงโซ่อุปทานสำหรับผักสดในจังหวัดนครปฐม, ประเทศไทยและระบุว่าผู้มีส่วนได้เสียในห่วงโซ่นี้ตั้งแต่ต้นน้ำผ่านปลายน้ำประกอบด้วยเกษตรกรหรือเกษตรกรผู้ปลูก (ต้นน้ำ) สะสม(สตรีมกลาง) โปรเซสเซอร์และผู้ส่งออก (ปลายน้ำ) และครั้งสุดท้ายที่ส่งมอบให้กับผู้บริโภคสำหรับทั้งตลาดในประเทศและต่างประเทศ นอกจากนี้Bourlakis และเวท (2004) กล่าวว่าการจัดหาอาหารเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับทุกประเทศ ห่วงโซ่อาหารทั่วไปในสหราชอาณาจักรประกอบด้วยของเกษตรกร, อาหารการผลิต, ค้าส่ง, ร้านค้าปลีก, การจัดเลี้ยงหรือการบริการอาหารและจากนั้นส่งไปยังผู้บริโภค. จากวรรณกรรมและการศึกษาเบื้องต้นห่วงโซ่อุปทานผักผลไม้สดในประเทศไทยไม่มากแตกต่างจากแหล่งผัก ห่วงโซ่อุปทานและอาหารห่วงโซ่ดังกล่าวข้างต้น ผักผลไม้สดจะมีผลิตภัณฑ์ที่เน่าเสียง่ายรวมถึงผักผลไม้, อาหาร, ดอกไม้, เนื้อสัตว์และอื่น ๆ ดังนั้นการผลิตสดห่วงโซ่อุปทานที่สามารถวาดดังแสดงในรูปที่ 1 ด้านล่าง;

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประเทศไทยเป็นประเทศเกษตรกรรม สํานักงานเศรษฐกิจการเกษตรกระทรวงการเกษตร ระบุว่า ปริมาณการส่งออกรวมในปี 2011 ประเทศไทยเป็น 6882642 ล้านบาท ( หรือ 229421 ล้าน USD ) กับ 1447716 ล้านบาทบาท ( หรือ 48257 ล้านเหรียญสหรัฐ ) สำหรับสินค้าเกษตร เพราะโลกาภิวัตน์การค้าสินค้าเกษตรที่เพิ่มขึ้นของห่วงโซ่อุปทานคือที่ซับซ้อนมากขึ้นตาม การจัดการโซ่อุปทานจะไม่ได้ผลทำให้โซ่ของความเสี่ยงและความอ่อนแอ เหล่านี้จะนำไปสู่การลดลงของอุปทานประสิทธิภาพของเชน เพื่อลดความเสี่ยงที่อาจจะเกิดขึ้นในโซ่ , กลยุทธ์การบริหารความเสี่ยงมีบทบาทสำคัญในการลดความเสี่ยงเพื่อบูรณาการแนวคิดการบริหารความเสี่ยงในกิจกรรมของห่วงโซ่อุปทานการบริหารความเสี่ยงโซ่อุปทาน ( scrm ) สามารถกำหนดเป็น " การจัดการโซ่อุปทานความเสี่ยงผ่านการประสานงานความร่วมมือระหว่างอุปทานหรือโซ่คู่ค้าเพื่อให้กำไรและต่อเนื่อง " ( คริสโตเฟอร์2006 p.453 ) ขั้นตอนการบริหารความเสี่ยง โดยเริ่มจากการระบุความเสี่ยงการประเมิน ความเสี่ยง ความเสี่ยง การควบคุมความเสี่ยงและการตรวจสอบ ที่จุดมุ่งหมายของบทความนี้คือเพื่อศึกษาการจัดการความเสี่ยงอุปทานโซ่โดยใช้สดสร้างโซ่อุปทานในประเทศไทย เป็นคดี สดผลิตห่วงโซ่อุปทานคือการผ่าตัดแบบไดนามิก , ผลิตภัณฑ์ของพวกเขาได้อย่างง่ายดายจะตายและ มีหลายปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อในขณะที่เดินไปตามโซ่ ดังนั้นงานวิจัยนี้จะการศึกษาอุปสรรคหรือปัจจัยความเสี่ยงในห่วงโซ่อุปทานและผลิตผลสดได้รับคำแนะนำสำหรับการลดความเสี่ยงจากกระบวนการบริหารจัดการความเสี่ยงตามที่กล่าวไว้ข้างต้นสดผลิต โซ่ อุปทานสดผลิตอุตสาหกรรมในไทย จากเกษตรกรหรือเกษตรกรที่ไหลพืชนานาพันธุ์ของผลิตภัณฑ์ แล้วเก็บเกี่ยวและแพ็คในหลายประเภทบรรจุภัณฑ์และการขายในเขตหรือตลาดค้าส่งภูมิภาค มากที่สุดของผลิตภัณฑ์ที่ขายผ่านคนกลาง หรือ นักสะสม และส่งตัวไป562 ฉัตรชัยจิร liangrokapart ระกา และตลาดค้าส่งและโรงงานแปรรูป จากนั้นผลิตภัณฑ์แปรรูปส่งร้านค้าปลีกท้องถิ่นและต่างประเทศ เลิศรัตน์ et al . ( 2551 ) ได้ศึกษาการจัดการโซ่อุปทานผักสดในนครปฐม จังหวัดไทย และระบุว่า ผู้มีส่วนเกี่ยวข้องในห่วงโซ่นี้ จากขั้นต้นผ่านซึ่งประกอบด้วยเกษตรกรหรือผู้ปลูก ( ต้น ) , สะสม( กลางน้ำ ) , หน่วยประมวลผลและส่งออก ( ต่อเนื่อง ) และสุดท้ายส่งให้กับผู้บริโภคสำหรับตลาดทั้งในประเทศและต่างประเทศ นอกจากนี้และ การ bourlakis ( 2547 ) กล่าวว่า อาหารเป็นสิ่งสำคัญมากสำหรับทุกประเทศ โซ่อาหารทั่วไปในสหราชอาณาจักรประกอบด้วยเกษตรกร , อาหารผลิต , ค้าส่ง , ค้าปลีก , อาหารหรือบริการอาหาร แล้ว ส่งไปยังผู้บริโภคจากวรรณกรรมและการศึกษาขั้นต้น สดผลิต โซ่ อุปทานในประเทศไทยไม่ต่างจากโซ่ผักและอาหารโซ่ที่กล่าวถึงข้างต้น สดเป็นผลิตภัณฑ์แบบรวมผลไม้ , ผัก , อาหาร , ดอกไม้ , เนื้อสัตว์และผักสด เป็นต้น ดังนั้นห่วงโซ่อุปทานสามารถวาดดังแสดงในรูปที่ 1 ด้านล่าง