It is useful to recount briefly the

It is useful to recount briefly the motivating factors behind the push to industrialize, if only to place the
subsequent policies in their historical context. The economic arguments pointed to the secular deterioration
in the terms of trade for poor countries’ raw material and agricultural exports, differing income elasticities
of demand for agricultural and industry (Engel’s curves), and more generally, how high productivity growth,
considered the basis of rising per capita income, was only attainable through industrialization.
1
It also reflected the political pressures and interests behind economic autonomy following political independence in
some countries, export pessimism from both the collapse of commodity prices and world trade in the 1930s,
and the post-war protectionism in Europe and elsewhere. There was also a relatively hospitable international
climate, in which US international agencies and multilateral institutions supported such initiatives. In this
context, returning to a dependence on raw material exports was considered both economically unviable and
politically problematic.
2
In their arguments promoting government intervention, many early development economists
focused on a “missing factor’ – capital, technology, entrepreneurship –which was unlikely to emerge from
market forces alone. Therefore, different methods were required to elicit these missing ingredients for
growth. Imperfect capital markets, for example, were unlikely either to generate sufficient savings or allocate
them efficiently without some form of market intervention. Technological and pecuniary externalities lead
to underinvestment. In addition, investors’ expectations were often based on past experience, requiring some
kind of ‘inducement’ mechanism to elicit investment in new industrial activities (Hirschman, 1958, 1977).
With respect to capital, some focused on low domestic savings rates and the need to harness foreign
capital in the form of aid or direct investment (Lewis, 1955). Gerschenkron (1962) argued that the greater
relative backwardness of modern less-developed countries, in contrast to previous industrializers, required a leap into the most modern, capital-intensive sectors. In the face of this challenge, and equipped with a weak
private sector and scarce capital, only the state had the capacity to mobilize and allocate resources. Others
saw the problem from a Keynesian perspective as one of motivating investors, rather than as one of scarce
savings. Due to the prevalence of pecuniary externalities, Nurkse (1953), Rosenstein-Rodan (1943), and Scitovsky (1954) argued that governments need to coordinate investment decisions and promote a ‘Big Push’.
Despite these differences, there was broad consensus around the basic assumption that development
required non-marginal change that market forces alone could not generate.
3
The goal was to reallocate resources to industry from agriculture or raw materials. The strategy involved changing the incentive structure
to redirect them.
There were two other implicit, but ultimately, questionable, assumptions that experience would later
make apparent. The first had to do with the nature of technological change. The development process was
typically portrayed as one of factor accumulation and technology, like labour and capital, was viewed as just
another missing factor. Embodied in capital, it could be imported and, assuming fixed-technology production functions, applied in the same methods as in the country of origin. The second had to do with the state
and technocratic omniscience. State planners, armed with input-output tables from industrialized countries,
and given the assumptions about technology, could simply allocate resources accordingly and leapfrog into
the modern industrial era.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใช้ปรับปัจจัยจูงใจอยู่เบื้องหลังผลักดันให้ industrialize สั้น ๆ เท่านั้นเพื่อทำการ นโยบายต่อมาในบริบทของประวัติศาสตร์ ชี้เศรษฐกิจอาร์กิวเมนต์การเสื่อมสภาพทางโลก ในเงื่อนไขการค้าสำหรับวัตถุดิบและส่งออกเกษตรประเทศยากจน elasticities รายได้ที่แตกต่างกัน ของความต้องการด้านการเกษตร และอุตสาหกรรม (เส้นโค้งของ Engel), และเพิ่มเติมโดยทั่วไป เจริญเติบโตประสิทธิภาพสูง พิจารณาพื้นฐานของรายได้ต่อหัวเพิ่มขึ้น มีเฉพาะตามผ่านทวีความรุนแรงมาก1มันยังสะท้อนให้เห็นแรงกดดันทางการเมืองและผลประโยชน์อยู่เบื้องหลังเศรษฐกิจอิสระต่อเอกราชทางการเมืองใน บางประเทศ ส่งออก pessimism จากทั้งการล่มสลายของการค้าโลกและราคาสินค้าโภคภัณฑ์ในช่วงทศวรรษ 1930 และปกป้องหลังสงคราม ในยุโรป และที่อื่น ๆ นอกจากนี้ยังมีนานาชาติค่อนข้างดี สภาพอากาศ ในสหรัฐซึ่งหน่วยงานระหว่างประเทศและสถาบันพหุภาคีสนับสนุนโครงการดังกล่าว ในที่นี้ บริบท ความพึ่งพาการส่งออกวัตถุดิบถือเป็นทั้งสองอย่าง unviable และ ปัญหาทางการเมือง2ในอาร์กิวเมนต์การแทรกแซงของรัฐบาล นักเศรษฐศาสตร์พัฒนาเริ่มต้นในการส่งเสริม เน้นการ "ขาดปัจจัย ' – ทุน เทคโนโลยี ผู้ประกอบการ – ซึ่งไม่น่าจะเกิดจาก กลไกตลาดเพียงอย่างเดียว ดังนั้น จำเป็นวิธีการบอกส่วนผสมเหล่านี้ขาดหายไปสำหรับ เจริญเติบโต ตลาดไม่สมบูรณ์ เช่น ก็ไม่น่าจะสร้างประหยัดเพียงพอ หรือการปันส่วน พวกเขาได้อย่างมีประสิทธิภาพ โดยรูปแบบของการแทรกแซงตลาด นำเทคโนโลยี และเงิน externalities การ underinvestment นอกจากนี้ ความคาดหวังของนักลงทุนก็มักจะอาศัยประสบการณ์ในอดีต ต้องบาง ชนิดของกลไก 'inducement' เพื่อให้ได้รับการลงทุนในกิจกรรมอุตสาหกรรมใหม่ (Hirschman, 1958, 1977)เกี่ยวกับทุน บางเน้นราคาประหยัดต่ำภายในประเทศและจำเป็นต้องเทียมต่างประเทศ ทุนในรูปแบบของความช่วยเหลือหรือการลงทุนโดยตรง (Lewis, 1955) Gerschenkron (1962) โต้เถียงที่ยิ่ง backwardness ญาติประเทศทันสมัยพัฒนาน้อย ตรงข้าม industrializers ก่อนหน้านี้ ต้องเผ่นในภาคทันสมัย capital-intensive หน้านี้ความท้าทาย และเพียบพร้อมไป ด้วยความอ่อนแอ ภาคเอกชนและทุนขาดแคลน เฉพาะรัฐที่มีความสามารถในการระดม และจัดสรรทรัพยากร ผู้อื่น เห็นปัญหาจากมุมมองของสำนักเคนส์ เป็นหนึ่งในนักลงทุนจูงใจ แทนที่ จะ เป็นหนึ่งในของหายาก ประหยัด เนื่องจากความชุกของ externalities เงิน Nurkse (1953), Rosenstein-Rodan (1943), และ Scitovsky (1954) โต้เถียงว่า รัฐบาลจำเป็นต้องตัดสินใจลงทุนประสานงาน และส่งเสริมการ 'ใหญ่ผลักดัน' แม้ มีความแตกต่างเหล่านี้ มีมติกว้างรอบสมมติฐานพื้นฐานที่พัฒนา ต้องเปลี่ยนแปลงไม่ใช่กำไรที่กลไกตลาดเพียงอย่างเดียวไม่สามารถสร้าง3เป้าหมายคือเพื่อ ปันส่วนทรัพยากรใหม่อุตสาหกรรมจากการเกษตรหรือวัตถุดิบ กลยุทธ์เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างแผนงานสิทธิประโยชน์ เปลี่ยนเส้นทางได้ มีสองอื่นแต่นัย สุด อาจ สมมติฐานที่พบจะในภายหลัง ตรวจสอบให้ชัดเจน ครั้งแรกกับธรรมชาติของการเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยีได้ มีการพัฒนา เซ็กส์จะเป็นหนึ่งในของสะสมปัจจัยและเทคโนโลยี ต้องการแรงงาน และทุน ถูกแสดงเป็นเพียง ปัจจัยขาดอีก รวบรวมไว้ในเมืองหลวง มันไม่สามารถนำเข้า และ สมมติว่าฟังก์ชันการผลิตเทคโนโลยี- ใช้ในวิธีการเดียวกันในประเทศต้นกำเนิด ที่สองได้ มีรัฐ และสัพพัญญู technocratic รัฐวางแผน มีตารางอินพุต-เอาท์พุตจากประเทศอุตสาหกรรม กำหนดสมมติฐานเกี่ยวกับเทคโนโลยี ไม่เพียงจัดสรรทรัพยากรให้สอดคล้อง และ leapfrog เป็น ยุคอุตสาหกรรมสมัยใหม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันจะมีประโยชน์ที่จะเล่าขานสั้น ๆ ปัจจัยที่สร้างแรงจูงใจที่อยู่เบื้องหลังการผลักดันที่จะเป็นอุตสาหกรรมถ้าเพียง
แต่จะวางนโยบายที่ตามมาในบริบททางประวัติศาสตร์ของพวกเขา ข้อโต้แย้งทางเศรษฐกิจชี้ไปที่การเสื่อมสภาพของโลกในแง่ของการค้าสำหรับประเทศที่ยากจน'วัตถุดิบและส่งออกสินค้าเกษตรที่แตกต่างกันความยืดหยุ่นรายได้ของความต้องการทางการเกษตรและอุตสาหกรรม(เส้นโค้งอี) และอื่น ๆ โดยทั่วไปวิธีการเจริญเติบโตผลผลิตสูงถือว่าเป็นพื้นฐานของการเพิ่มขึ้นของรายได้ต่อหัวเป็นเพียงสำเร็จผ่านอุตสาหกรรม. 1 นอกจากนี้ยังสะท้อนให้เห็นถึงแรงกดดันทางการเมืองและผลประโยชน์ที่อยู่เบื้องหลังเอกราชทางเศรษฐกิจต่อไปนี้เป็นอิสระทางการเมืองในบางประเทศมองในแง่ร้ายการส่งออกทั้งจากการล่มสลายของราคาสินค้าโภคภัณฑ์และการค้าของโลกในช่วงทศวรรษที่ 1930, และการโพสต์ ปกป้องสงครามในยุโรปและที่อื่น ๆ นอกจากนี้ยังมีต่างประเทศค่อนข้างมีอัธยาศัยสภาพภูมิอากาศซึ่งในสหรัฐฯหน่วยงานระหว่างประเทศและสถาบันพหุภาคีการสนับสนุนโครงการดังกล่าว ในการนี้บริบทกลับไปพึ่งพาการส่งออกวัตถุดิบที่ได้รับการยอมรับทั้งทางเศรษฐกิจและunviable. ที่มีปัญหาทางการเมือง2 ในขัดแย้งของพวกเขาส่งเสริมการแทรกแซงของรัฐบาลเศรษฐศาสตร์การพัฒนาหลายต้นมุ่งเน้นไปที่ "ปัจจัยที่ขาดหายไป '- ทุนเทคโนโลยี -which ผู้ประกอบการไม่น่า โผล่ออกมาจากกลไกตลาดเพียงอย่างเดียว ดังนั้นวิธีการที่แตกต่างกันจะต้องล้วงเอาส่วนผสมที่ขาดหายไปเหล่านี้สำหรับการเจริญเติบโต ตลาดทุนไม่สมบูรณ์เช่นไม่น่าที่จะสร้างทั้งเงินฝากออมทรัพย์ที่เพียงพอหรือจัดสรรพวกเขาได้อย่างมีประสิทธิภาพโดยไม่ต้องรูปแบบของการแทรกแซงตลาดบาง สภาพแวดล้อมทางการเงินเทคโนโลยีและนำไปสู่การลงทุนไม่พอ นอกจากนี้นักลงทุนคาดหวังอยู่บนพื้นฐานมักจะเกี่ยวกับประสบการณ์ที่ผ่านมาที่ต้องใช้บางชนิดของกลไกการจูงใจที่จะล้วงเอาการลงทุนในกิจกรรมอุตสาหกรรมใหม่ (Hirschman, 1958, 1977). ส่วนที่เกี่ยวกับเงินทุนบางส่วนมุ่งเน้นไปที่อัตราการออมในประเทศต่ำและ จำเป็นที่จะต้องใช้ประโยชน์จากต่างประเทศทุนในรูปแบบของความช่วยเหลือหรือการลงทุนโดยตรง(ลูอิส 1955) Gerschenkron (1962) แย้งว่ามากขึ้นล้าหลังญาติของประเทศพัฒนาน้อยที่ทันสมัยในทางตรงกันข้ามกับindustrializers ก่อนหน้านี้ต้องกระโดดเข้าไปในที่ทันสมัยที่สุดภาคทุนมาก ในการเผชิญกับความท้าทายนี้และมาพร้อมกับความอ่อนแอของภาคเอกชนและเงินทุนที่หายากมีเพียงรัฐมีความสามารถในการระดมและการจัดสรรทรัพยากร อื่น ๆเห็นปัญหาจากมุมมองของเคนส์เป็นหนึ่งในการสร้างแรงจูงใจนักลงทุนมากกว่าที่จะเป็นหนึ่งในที่ขาดแคลนเงินฝากออมทรัพย์ เนื่องจากความชุกของสภาพแวดล้อมทางการเงินที่ Nurkse (1953) Rosenstein-Rodan (1943) และ Scitovsky (1954) ที่ถกเถียงกันอยู่ว่ารัฐบาลจำเป็นต้องมีการประสานงานการตัดสินใจในการลงทุนและส่งเสริม 'บิ๊กด. แม้จะมีความแตกต่างเหล่านี้มีความเห็นเป็นเอกฉันท์ในวงกว้างรอบ สมมติฐานพื้นฐานที่พัฒนาต้องมีการเปลี่ยนแปลงที่ไม่ขอบที่กลไกตลาดเพียงอย่างเดียวไม่สามารถสร้าง. 3 เป้าหมายคือการจัดสรรทรัพยากรให้กับอุตสาหกรรมจากการเกษตรหรือวัตถุดิบ กลยุทธ์ที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างแรงจูงใจที่จะเปลี่ยนเส้นทางไป. มีสองนัยอื่น ๆ ได้ แต่ในท้ายที่สุดสงสัยสมมติฐานว่าประสบการณ์หลังจากนั้นก็จะทำให้เห็นได้ชัด เป็นครั้งแรกที่ต้องทำกับธรรมชาติของการเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยี กระบวนการพัฒนาที่ได้รับภาพที่มักจะเป็นหนึ่งในปัจจัยที่สะสมและเทคโนโลยีเช่นแรงงานและทุนได้รับการมองว่าเป็นเพียงปัจจัยที่ขาดหายไปอีก เป็นตัวเป็นตนในเมืองหลวงก็สามารถนำเข้าและสมมติว่าฟังก์ชั่นการผลิตคงที่เทคโนโลยีที่ใช้ในวิธีการเช่นเดียวกับในประเทศต้นทาง ประการที่สองจะทำอย่างไรกับรัฐและสัพพัญญูผู้เชี่ยวชาญด้านเทคนิค วางแผนรัฐอาวุธตารางนำเข้าส่งออกจากประเทศอุตสาหกรรมและได้รับการคาดเดาเกี่ยวกับเทคโนโลยีก็สามารถจัดสรรทรัพยากรตามและก้าวกระโดดเข้าสู่ยุคอุตสาหกรรมที่ทันสมัย​​

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็นประโยชน์ที่จะเล่าเรื่องสั้น ๆ ปัจจัยจูงใจที่หลังดันกลายเป็นอุตสาหกรรม , ถ้าเพียง แต่สถานที่ในบริบททางประวัติศาสตร์ตามมา
นโยบายของพวกเขา อาร์กิวเมนต์ทางเศรษฐกิจชี้ไปที่
ความเสื่อมทางโลกในแง่ของการค้าสำหรับประเทศยากจนวัตถุดิบและส่งออกเกษตร ที่มีความยืดหยุ่นต่อรายได้ของอุปสงค์สำหรับการเกษตรและอุตสาหกรรม
( เกล เป็นเส้นโค้ง )และอื่น ๆโดยทั่วไปแล้วสูงผลผลิตการเจริญเติบโต
พิจารณาพื้นฐานของรายได้ต่อหัวเพิ่มขึ้น มีเพียงบรรลุ industrialization .
1
มันยังสะท้อนให้เห็นถึงแรงกดดันทางการเมืองและผลประโยชน์หลังเอกราชทางเศรษฐกิจต่อไปนี้เป็นอิสระทางการเมืองใน
บางประเทศส่งออกสิ้นหวัง ทั้งจากการล่มสลายของราคาสินค้าและการค้าโลกในช่วงทศวรรษที่ 1930
และเมื่อสงครามในยุโรปและที่อื่น ๆ มันก็ค่อนข้างใจดีระหว่างประเทศ
บรรยากาศ ซึ่งเราหน่วยงานระหว่างประเทศและสถาบันพหุภาคีสนับสนุนโครงการดังกล่าว ในบริบทนี้
, กลับไปพึ่งพาการส่งออกวัตถุดิบถูกพิจารณาทั้งทางเศรษฐกิจและปัญหาการเมืองคิด

2
.ในการส่งเสริมของการแทรกแซงของรัฐบาล , เศรษฐศาสตร์การพัฒนามากมาย
เน้น " ขาดปัจจัย ' ทุน –เทคโนโลยี ผู้ประกอบการ ( ซึ่งก็ไม่น่าจะออกมาจาก
กลไกตลาดอย่างเดียว ดังนั้นวิธีการที่แตกต่างกันคือต้องกระตุ้นเหล่านี้ขาดส่วนผสม
การเจริญเติบโต ตลาดทุนที่ไม่สมบูรณ์ ตัวอย่างเช่นแนวโน้มว่าจะสร้างประหยัดเพียงพอหรือจัดสรร
พวกเขาได้อย่างมีประสิทธิภาพโดยบางรูปแบบของการแทรกแซงตลาด เทคโนโลยีและขนถ่ายสินค้าผลกระทบภายนอกตะกั่ว
เพื่อ underinvestment . นอกจากนี้ ความคาดหวังของนักลงทุนมักจะขึ้นอยู่กับประสบการณ์ที่ผ่านมา โดยบางชนิดของ ' '
ในกลไกการกระตุ้นการลงทุนในกิจกรรมอุตสาหกรรมใหม่ ( เฮชเมิ่น
1958 , 1977 )ด้วยความเคารพในเมืองหลวง บางประเทศเน้นต่ำอัตราการออมและต้องควบคุมเงินทุนต่างประเทศ
ในรูปของความช่วยเหลือหรือการลงทุนโดยตรง ( Lewis , 1955 ) gerschenkron ( 1962 ) แย้งว่า มากกว่า
ญาติความล้าหลังสมัยใหม่ของประเทศที่พัฒนาน้อยกว่า ในทางตรงกันข้ามกับก่อนหน้านี้ industrializers ที่ต้องการก้าวเข้าสู่สมัยใหม่ส่วนใหญ่ทุนภาคในหน้าของความท้าทายนี้ และพร้อมกับอ่อน
ภาคเอกชนและขาดแคลนทุน แต่รัฐมีความสามารถในการระดมและจัดสรรทรัพยากร ผู้อื่น
เห็นปัญหาจากมุมมองของนักเศรษฐศาสตร์สำนักเคนส์เป็นหนึ่งในแรงจูงใจนักลงทุน แทนที่จะเป็นหนึ่งของหายาก
ออมทรัพย์ เนื่องจากความชุกของการขนถ่ายสินค้าผลกระทบภายนอก nurkse ( 1953 ) , า rodan ( 1943 )scitovsky ( 1954 ) และเสนอว่ารัฐบาลต้องประสานงานในการตัดสินใจลงทุน และส่งเสริมใหญ่ ' ดัน '
แม้จะมีความแตกต่างเหล่านี้มีฉันทามติกว้างรอบเบื้องต้นสันนิษฐานว่าเป็นส่วนที่ไม่พัฒนา
เปลี่ยนกลไกตลาดอย่างเดียวไม่อาจสร้าง
3
เป้าหมายคือการจัดสรรทรัพยากรเพื่ออุตสาหกรรมจากการเกษตร หรือวัตถุดิบกลยุทธ์ที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างสิ่งจูงใจ
เปลี่ยนเส้นทางของพวกเขา
มีอีกสองแยก แต่ในที่สุดปัญหาสมมติฐานว่าประสบการณ์ในภายหลัง
ให้ชัดเจน ครั้งแรกที่มีการเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยี กระบวนการพัฒนา
โดยปกติ portrayed เป็นหนึ่งในเทคโนโลยีและสะสมปัจจัย เช่น ทุน แรงงาน และถูกมองว่าเป็นแค่
อื่นขาดปัจจัย embodied ในเมืองหลวง ก็อาจจะนำเข้าเทคโนโลยีการผลิต สมมติว่าแก้ไขฟังก์ชันที่ใช้ในวิธีการเดียวกันในประเทศต้นทาง ที่สองที่ต้องทำร่วมกับรัฐ
ผู้เชี่ยวชาญด้านเทคนิคและสัพพัญญู . วางแผนของรัฐด้วยวิธีการตารางจากประเทศอุตสาหกรรม
และให้สมมุติฐานเกี่ยวกับเทคโนโลยีสามารถจัดสรรทรัพยากรอย่างเหมาะสม และใช้เป็น
ยุคอุตสาหกรรมสมัยใหม่