The techniques used in pearl oyster

The techniques used in pearl oyster cultivation vary based on species
type and the country that they are farmed in. However, until recently,
the Australian P. maxima industry has been considered to be
relatively disease-free.

However, in October 2006, outbreaks of oyster
edema disease (OOD) resulted in mass mortalities of up to 2.8 million
P. maxima in the Exmouth Gulf,
Western Australia (WA; Humphrey
and Barton, 2009; Jones et al., 2010). This disease only infects P. maxima
and not the closely related P. margaritifera (Jones et al., 2010).

Morphologically,
infected oysters were found to have mild edema, with
retracted mantles, weak adductor function and edematous separation
of epithelial tissues from underlying stroma (Humphrey and
Barton, 2009; Madin, 2007).

Transmission experiments between
healthy and infected oysters were unsuccessful, and attempts to
identify the etiological agents so far have been futile (Humphrey and
Barton, 2009). Since 2009, OOD has been reported further north at
other P. maxima farms.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เทคนิคที่ใช้ในการเพาะปลูกของหอยมุกที่แตกต่างกันไปตามพันธุ์ชนิดและประเทศที่พวกเขาเป็น farmed ใน อย่างไรก็ตาม เพราะอุตสาหกรรมแมก P. ออสเตรเลียได้รับการพิจารณาเป็นค่อนข้างโรคฟรี อย่างไรก็ตาม ใน 2549 ตุลาคม การแพร่ระบาดของหอยนางรมอาการบวมน้ำโรค (OOD) ส่งผลให้ mortalities โดยรวมถึง 2.8 ล้านคนแมก P. ในอ่าวเอกซ์เมาท์ ออสเตรเลียตะวันตก (WA ฟรีย์บาร์ตัน 2009 และ โจนส์ et al., 2010) นี้เฉพาะเชื้อ P. แมกและไม่การที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด P. margaritifera (Jones et al., 2010) Morphologicallyพบหอยนางรมที่ติดไวรัสจะมีอาการบวมน้ำอ่อนกด mantles ฟังก์ชัน adductor อ่อนแอ และแยก edematousของเนื้อเยื่อ epithelial จากต้น stroma (ฟรีย์ และบาร์ตัน 2009 Madin, 2007) ทดลองส่งระหว่างหอยนางรมที่แข็งแรง และติดเชื้อได้สำเร็จ และพยายามระบุการ etiological ตัวแทนจนได้รับกลับ (ฟรีย์ และบาร์ตัน 2009) 2552 อู๊ดได้รายงานเพิ่มเติมเหนือที่ฟาร์มอื่น ๆ แมก P.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เทคนิคที่ใช้ในการเพาะปลูกหอยมุกแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับสายพันธุ์
ชนิดและประเทศที่พวกเขาจะทำไร่ไถนาใน. แต่จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ
อุตสาหกรรมสูงสุด P. ออสเตรเลียได้รับการพิจารณาให้เป็น
ที่ค่อนข้างปลอดโรค. อย่างไรก็ตามในเดือนตุลาคมปี 2006 การระบาดของโรค หอยนางรมโรคบวมน้ำ (อู๊ด) มีผลในการตายจำนวนมากถึง 2,800,000 P. สูงสุดในมัอ่าวWestern Australia (WA; ฮัมฟรีย์และบาร์ตัน. 2009; โจนส์, et al, 2010) โรคนี้แพร่ระบาดได้สูงสุด P. และไม่ P. เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด margaritifera (โจนส์ et al., 2010). สัณฐานวิทยา, หอยนางรมที่ติดเชื้อที่พบว่ามีอาการบวมน้ำอ่อนด้วยผ้ายกดอกหดฟังก์ชั่น adductor อ่อนแอและแยกบวมของเนื้อเยื่อเยื่อบุผิวจากพื้นฐาน สโตร (ฮัมฟรีย์และบาร์ตัน, 2009; Madin 2007). การทดลองส่งระหว่างหอยนางรมมีสุขภาพดีและการติดเชื้อไม่ประสบความสำเร็จและพยายามที่จะระบุตัวแทน etiological เพื่อให้ห่างไกลได้รับประโยชน์ (ฮัมฟรีย์และบาร์ตัน, 2009) ตั้งแต่ 2009, อู๊ดได้รับการรายงานไปทางเหนือที่P. ฟาร์มสูงสุดอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เทคนิคที่ใช้ในการเพาะเลี้ยงไข่มุก แตกต่างกันไปตามชนิด ประเภท และประเทศที่พวกเขา
farmed ใน อย่างไรก็ตาม จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้
ออสเตรเลียหน้า Maxima อุตสาหกรรมได้รับถือว่าค่อนข้างปลอดโรค


อย่างไรก็ตามในเดือนตุลาคม 2006 , การระบาดของโรคหอยนางรม
มาน ( อู๊ด ) ส่งผลให้มวล mortalities ถึง 2.8 ล้าน
P . MAXIMA ในอ่าว Exmouth , ออสเตรเลียตะวันตก (
. ;ฮัมฟรีย์
และ บาร์ตัน , 2009 ; Jones et al . , 2010 ) โรคนี้ติดเชื้อหน้า Maxima
และไม่ได้เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดหน้า margaritifera ( Jones et al . , 2010 )


จากหอยนางรม , ติดเชื้อพบว่ามีอ่อนมาน กับ
retracted Mantles , อ่อนแอ adductor และฟังก์ชัน
แยก edematous เนื้อเยื่อบุจากพื้นฐานสโตร ( Humphrey และ
บาร์ตัน , 2009 ; madin , 2007 )

ส่งโดยระหว่าง
มีสุขภาพดีและติดเชื้อหอยนางรมไม่สําเร็จ และความพยายาม

หาตัวแทนทราบเพื่อให้ห่างไกลได้รับประโยชน์ ( Humphrey และ
บาร์ตัน , 2009 ) ตั้งแต่ 2009 , เราได้รับรายงานเพิ่มเติมเหนือที่
ฟาร์มหน้าแม็กซิม่าอื่น ๆ