Yes, on top of my list is laziness.

Yes, on top of my list is laziness. Whenever I ask a Vietnamese female about what they think of Vietnamese men or their own men, the most likely answer I would get is “Lazy bums! They never do anything!” Wow! Indeed!

It is very questionable that the Vietnamese literature only highly regards Vietnamese women, but not men. Whenever a piece of work mentions some noble Vietnamese man (e.g: a king, a hero, or a legendary character), the author only sugarcoats the characteristics and personalities of that particular individual. I have yet to see or read any writing that praises Vietnamese males in general. Are we really that bad? Well, let’s dissect this topic together.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใช่ ด้านบนของรายการของฉันเป็นความขี้เกียจ เมื่อถามหญิงเวียดนามเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาคิดว่า คนเวียดนามหรือคนของตนเอง คำตอบที่มักจะได้รับคือ "ขี้เกียจ bums พวกเขาไม่เคยทำอะไร" ว้าว แน่นอน!

ก็อาจมากว่า วรรณคดีเวียดนามสูงเท่าความนับถือผู้หญิงเวียดนาม แต่ผู้ชายไม่ เมื่อใดก็ตามชิ้นงานที่กล่าวถึงคนเวียดนามบางโนเบิล (เช่น: กษัตริย์ พระเอก หรือตำนานอักขระ), ผู้เขียนเท่านั้น sugarcoats ลักษณะและบุคลิกเฉพาะบุคคล ฉันยังไม่ได้ดู หรืออ่านเขียนใด ๆ ที่สรรเสริญชายเวียดนามโดยทั่วไป ใจเราจริง ๆ ที่ไม่ถูกต้องหรือไม่ ดี ลอง dissect หัวข้อนี้เข้าด้วยกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใช่ด้านบนของรายการของฉันคือความเกียจคร้าน เมื่อใดก็ตามที่ฉันขอให้หญิงเวียดนามเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาคิดว่าคนเวียดนามหรือผู้ชายของตัวเองเป็นคำตอบที่มีแนวโน้มมากที่สุดที่ฉันจะได้รับคือ "ไอ้ขี้เกียจ! พวกเขาไม่เคยทำอะไร "ว้าว! แน่นอนมันเป็นที่น่าสงสัยมากว่าวรรณคดีเวียดนามเท่านั้นที่สูงนับถือผู้หญิงเวียดนาม แต่ไม่ผู้ชาย เมื่อใดก็ตามที่ชิ้นงานบางคนกล่าวถึงขุนนางเวียดนาม (เช่นกษัตริย์พระเอกหรือตัวละครในตำนาน), ผู้เขียนเพียง sugarcoats ลักษณะและบุคลิกของแต่ละบุคคลโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ ผมยังไม่เห็นหรืออ่านเขียนที่สรรเสริญเพศเวียดนามโดยทั่วไปใด ๆ เรามีความจริงที่เลวร้าย? ดีขอผ่าหัวข้อนี้เข้าด้วยกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ใช่ ที่ด้านบนของรายการของฉันคือความขี้เกียจ ทุกครั้งที่ฉันถามหญิงเวียดนามเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขาคิดว่า ของเวียดนามผู้ชายหรือผู้ชายของตัวเอง ส่วนใหญ่ผมจะตอบคือ " ขี้เกียจ ! พวกเขาไม่เคยทำอะไรเลย " ว้าว ! ! ! แน่นอน !

มันน่าสงสัยมากว่า วรรณคดีเวียดนามสูงนับถือผู้หญิงเวียดนาม แต่ไม่คน เมื่องานชิ้นหนึ่งกล่าวถึงบางขุนนางเวียดนามชาย ( เช่น : กษัตริย์ฮีโร่ หรือ ตำนานอักษร ) , ผู้เขียนเพียงเคลือบด้วยน้ำตาลลักษณะและบุคลิกภาพของบุคคลที่เฉพาะเจาะจง ผมยังไม่เคยเห็น หรืออ่านเขียนใด ๆที่สรรเสริญคนเวียดนามโดยทั่วไป เราแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ ? เอาล่ะ แยกหัวข้อนี้ด้วยกัน