Many organizations have developed a

Many organizations have developed autostereoscopic 3D displays, ranging from experimental displays in university departments to commercial products, and using a range of different technologies.[2] The method of creating autostereoscopic 3D using lenses was mainly developed in 1985 by Reinhard Boerner at the Heinrich Hertz Institute (HHI) in Berlin.[3] The HHI was already presenting prototypes of single-viewer displays in the 1990s. Nowadays, this technology has been developed further mainly by European companies. One of the best-known 3D displays developed by HHI was the Free2C, a display with very high resolution and very good comfort achieved by an eye tracking system and a seamless mechanical adjustment of the lenses. Eye tracking has been used in a variety of systems in order to limit the number of displayed views to just two, or to enlarge the stereoscopic sweet spot. However, as this limits the display to a single viewer, it is not favored for consumer products.

Currently, most flat-panel displays employ lenticular lenses or parallax barriers that redirect imagery to several viewing regions; however, this manipulation requires reduced image resolutions. When the viewer's head is in a certain position, a different image is seen with each eye, giving a convincing illusion of 3D. Such displays can have multiple viewing zones, thereby allowing multiple users to view the image at the same time, though they may also exhibit dead zones where only a non-stereoscopic or pseudoscopic image can be seen, if at all.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลายองค์กรได้พัฒนา autostereoscopic 3D แสดง ตั้งแต่ทดลองแสดงในมหาวิทยาลัยแผนกผลิตภัณฑ์เชิงพาณิชย์ และการใช้เทคโนโลยีต่าง ๆ มากมาย[2] วิธีการสร้าง autostereoscopic 3D ที่ใช้เลนส์ส่วนใหญ่ได้ถูกพัฒนาในปี 1985 โดย Reinhard Boerner ที่สถาบันการเฮิรตซ์ไฮน์ริช (HHI) ในเบอร์ลิน[3] HHI มีอยู่แล้วนำเสนอต้นแบบของการแสดงตัวแสดงเดียวในปี 1990 ในปัจจุบัน เทคโนโลยีนี้ได้ถูกพัฒนาโดยบริษัทยุโรปส่วนใหญ่ หนึ่งแสดง 3D รู้จักพัฒนา โดย HHI Free2C จอแสดงผลความละเอียดสูงมากและดีโดยติดตามระบบและการปรับปรุงเครื่องจักรกลไร้รอยต่อของเลนส์ตาได้ มีการใช้ตาที่ติดตามในความหลากหลายของระบบ เพื่อจำกัดจำนวนของมุมมองที่แสดงเพียงสอง หรือขยายจุดหวาน stereoscopic อย่างไรก็ตาม ขณะนี้จำกัดการแสดงการแสดงเดี่ยว มันจะไม่ปลอดสำหรับสินค้าอุปโภคบริโภคขณะนี้ ส่วนใหญ่แบนแสดงว่าจ้าง lenticular เลนส์หรืออุปสรรคพารัลแลกซ์ที่เปลี่ยนถ่ายเส้นทางไปยังหลายภูมิภาคดู อย่างไรก็ตาม การนี้ต้องการความละเอียดของภาพลดลง เมื่อตัวแสดงอยู่ในตำแหน่งที่แน่นอน รูปแตกต่างกันจะเห็นได้ ด้วยตาแต่ละข้าง ให้ภาพลวงตาที่น่าเชื่อถือของ 3D แสดงดังกล่าวได้โซนดูหลาย จึงช่วยให้ผู้ใช้หลายคนดูภาพในเวลาเดียวกัน แม้ว่าพวกเขาอาจแสดงที่เฉพาะไม่ใช่ stereoscopic หรือ pseudoscopic รูปที่สามารถมองเห็น โซนตายยังถ้าเลย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลายองค์กรได้พัฒนาจอแสดงผล 3D autostereoscopic ตั้งแต่ทดลองแสดงในมหาวิทยาลัยแผนกผลิตภัณฑ์เชิงพาณิชย์ และการใช้ช่วงของเทคโนโลยีที่แตกต่างกัน . [ 2 ] วิธีการสร้าง autostereoscopic 3D ใช้เลนส์ส่วนใหญ่พัฒนาขึ้นในปี 1985 โดย ไรน์ฮาร์ด บอร์เนอร์ที่ไฮน์ริชเฮิรตซ์สถาบัน ( HHI ) ในเบอร์ลิน[ 3 ] HHI ได้นำเสนอต้นแบบของตัวแสดงแสดงเดี่ยวในยุค ปัจจุบัน เทคโนโลยีนี้ได้รับการพัฒนาโดยส่วนใหญ่ บริษัท ยุโรป หนึ่งในที่รู้จักกันดีแสดง 3D ที่พัฒนาโดย HHI เป็น free2c , จอแสดงผลที่มีความละเอียดสูงมาก และ ดีมาก ความสะดวกสบาย โดยระบบการติดตามตาและปรับกลที่ไร้รอยต่อของเลนส์ติดตามดูได้ถูกใช้ในความหลากหลายของระบบเพื่อที่จะ จำกัด จำนวนของการแสดงความคิดเห็นเพียงสองหรือเพื่อขยายจุดหวานยุโรป อย่างไรก็ตาม ขณะนี้จำกัดแสดงมุมมองเดียว ไม่โปรด สำหรับผู้บริโภค

ปัจจุบันแสดงจอแบนส่วนใหญ่ใช้เลนส์ lenticular หรืออุปสรรค parallax ที่เปลี่ยนภาพไปหลายชม ภูมิภาค อย่างไรก็ตามงานนี้ต้องลดความละเอียดภาพ เมื่อหัวของผู้ชมอยู่ในตำแหน่งที่แน่นอน ภาพที่แตกต่างกันจะเห็นกับตาแต่ละข้างให้ภาพลวงตาน่าเชื่อถือ 3D แสดงดังกล่าวสามารถดูได้หลายโซน เพื่ออนุญาตให้ผู้ใช้หลาย ๆ มุมมองภาพในเวลาเดียวกันถึงแม้ว่าพวกเขาอาจแสดงเขตตายที่ไม่ pseudoscopic สามมิติหรือภาพที่สามารถมองเห็นได้ , ถ้าที่ทั้งหมด