A GHOST STORY by MARK TWAINFrom "Sk

A GHOST STORY by MARK TWAIN
From "Sketches New and Old", Copyright © 1903, Samuel Clemens.
This text is placed in the Public Domain (May 1993).

I TOOK a large room, far up Broadway, in a huge old building whose upper stories had been wholly unoccupied for years, until I came. The place had long been given up to dust and cobwebs, to solitude and silence. I seemed groping among the tombs and invading the privacy of the dead, that first night I climbed up to my quarters. For the first time in my life a superstitious dread came over me; and as I turned a dark angle of the stairway and an invisible cobweb swung its slazy woof in my face and clung there, I shuddered as one who had encountered a phantom.

I was glad enough when I reached my room and locked out the mould and the darkness. A cheery fire was burning in the grate, and I sat down before it with a comforting sense of relief. For two hours I sat there, thinking of bygone times; recalling old scenes, and summoning half-forgotten faces out of the mists of the past; listening, in fancy, to voices that long ago grew silent for all time, and to once familiar songs that nobody sings now. And as my reverie softened down to a sadder and sadder pathos, the shrieking of the winds outside softened to a wail, the angry beating of the rain against the panes diminished to a tranquil patter, and one by one the noises in the street subsided, until the hurrying foot- steps of the last belated straggler died away in the distance and left no sound behind.

The fire had burned low. A sense of loneliness crept over me. I arose and undressed, moving on tiptoe about the room, doing stealthily what I had to do, as if I were environed by sleeping enemies whose slumbers it would be fatal to break. I covered up in bed, and lay listening to the rain and wind and the faint creaking of distant shutters, till they lulled me to sleep.

I slept profoundly, but how long I do not know. All at once I found myself awake, and filled with a shuddering expectancy. All was still. All but my own heart -- I could hear it beat. Presently the bed- clothes began to slip away slowly toward the foot of the bed, as if some one were pulling them! I could not stir; I could not speak. Still the blankets slipped deliberately away, till my breast was un- covered. Then with a great effort I seized them and drew them over my head. I waited, listened, waited. Once more that steady pull began, and once more I lay torpid a century of dragging seconds till my breast was naked again. At last I roused my ener- gies and snatched the covers back to their place and held them with a strong grip. I waited. By and by I felt a faint tug, and took a fresh grip. The tug strengthened to a steady strain -- it grew stronger and stronger. My hold parted, and for the third time the blankets slid away. I groaned. An answering groan came from the foot of the bed! Beaded drops of sweat stood upon my forehead. I was more dead than alive. Presently I heard a heavy footstep in my room -- the step of an ele- phant, it seemed to me -- it was not like anything human. But it was moving FROM me -- there was relief in that. I heard it approach the door -- pass out without moving bolt or lock -- and wander away among the dismal corridors, straining the floors and joists till they creaked again as it passed -- and then silence reigned once more.

When my excitement had calmed, I said to my- self, "This is a dream -- simply a hideous dream." And so I lay thinking it over until I convinced myself that it WAS a dream, and then a comforting laugh relaxed my lips and I was happy again. I got up and struck a light; and when I found that the locks and bolts were just as I had left them, another soothing laugh welled in my heart and rip- pled from my lips. I took my pipe and lit it, and was just sitting down before the fire, when -- down went the pipe out of my nerveless fingers, the blood forsook my cheeks, and my placid breathing was cut short with a gasp! In the ashes on the hearth, side by side with my own bare footprint, was another, so vast that in comparison mine was but an infant's'! Then I had HAD a visitor, and the elephant tread was explained.

I put out the light and returned to bed, palsied with fear. I lay a long time, peering into the dark- ness, and listening. Then I heard a grating noise overhead, like the dragging of a heavy body across the floor; then the throwing down of the body, and the shaking of my windows in response to the con- cussion. In distant parts of the building I heard the muffled slamming of doors. I heard, at inter- vals, stealthy footsteps creeping in and out among the corridors, and up and down the stairs. Some- times these noises approached my door, hesitated, and went away again. I heard the clanking of chains faintly, in remote passages, and listened while the clanking grew nearer -- while it wearily climbed the stairways, marking each move by the loose surplus of chain that fell with an accented rattle upon each succeeding step as the goblin that bore it ad- vanced. I heard muttered sentences; half-uttered screams that seemed smothered violently; and the swish of invisible garments, the rush of invisible wings. Then I became conscious that my chamber was invaded -- that I was not alone. I heard sighs and breathings about my bed, and mysterious whis- perings. Three little spheres of soft phosphorescent light appeared on the ceiling directly over my head, clung and glowed there a moment, and then dropped -- two of them upon my face and one upon the pillow. They spattered, liquidly, and felt warm. Intuition told me they had turned to gouts of blood as they fell -- I needed no light to satisfy myself of that. Then I saw pallid faces, dimly luminous, and white uplifted hands, floating bodiless in the air -- floating a moment and then disappearing. The whispering ceased, and the voices and the sounds, and a solemn stillness followed. I waited and listened. I felt that I must have light or die. I was weak with fear. I slowly raised myself toward a sitting posture, and my face came in contact with a clammy hand! All strength went from me ap- parently, and I fell back like a stricken invalid. Then I heard the rustle of a garment -- it seemed to pass to the door and go out.

When everything was still once more, I crept out of bed, sick and feeble, and lit the gas with a hand that trembled as if it were aged with a hundred years. The light brought some little cheer to my spirits. I sat down and fell into a dreamy contem- plation of that great footprint in the ashes. By and by its outlines began to waver and grow dim. I glanced up and the broad gas flame was slowly wilt- ing away. In the same moment I heard that ele- phantine tread again. I noted its approach, nearer and nearer, along the musty halls, and dimmer and dimmer the light waned. The tread reached my very door and paused -- the light had dwindled to a sickly blue, and all things about me lay in a spectral twilight. The door did not open, and yet I felt a faint gust of air fan my cheek, and presently was conscious of a huge, cloudy presence before me. I watched it with fascinated eyes. A pale glow stole over the Thing; gradually its cloudy folds took shape -- an arm appeared, then legs, then a body, and last a great sad face looked out of the vapor. Stripped of its filmy housings, naked, muscular and comely, the majestic Cardiff Giant loomed above me!

All my misery vanished -- for a child might know that no harm could come with that benignant countenance. My cheerful spirits returned at once, and in sympathy with them the gas flamed up brightly again. Never a lonely outcast was so glad to welcome company as I was to greet the friendly giant. I said:

"Why, is it nobody but you? Do you know, I have been scared to death for the last two or three hours? I am most honestly glad to see you. I wish I had a chair -- Here, here, don't try to sit down in that thing!

But it was too late. He was in it before I could stop him, and down he went -- I never saw a chair shivered so in my life.

"Stop, stop, You'll ruin ev--"

Too late again. There was another crash, and another chair was resolved into its original elements.

"Confound it, haven't you got any judgment at all? Do you want to ruin all the furniture on the place? Here, here, you petrified fool--"

But it was no use. Before I could arrest him he had sat down on the bed, and it was a melancholy ruin.

"Now what sort of a way is that to do? First you come lumbering about the place bringing a legion of vagabond goblins along with you to worry me to death, and then when I overlook an indelicacy of costume which would not be tolerated anywhere by cultivated people except in a respectable theater, and not even there if the nudity were of YOUR sex, you repay me by wrecking all the furniture you can find to sit down on. And why will you? You damage yourself as much as you do me. You have broken off the end of your spinal column, and lit- tered up the floor with chips of your hams till the place looks like a marble yard. You ought to be ashamed of yourself -- you are big enough to know better."

"Well, I will not break any more furniture. But what am I to do? I have not had a chance to sit down for a century." And the tears came into his eyes.

"Poor devil," I said, "I should not have been so harsh with you. And you are an orphan, too, no doubt. But sit down on the floor here -- nothing else can stand your weight -- and besides, we cannot be sociable with you away up there above me; I want you down where I can perch on this high counting-house stool and gossip with you face to face."

So he sat down on the floor, and lit a pipe which I gave him, threw one of my red blankets over his shoulders, inverted my sitz-bath on his head, helmet fashion, and made himself picturesque and comfort- able. Then he crossed his ankles, while I renewed the fire, and exposed the flat, honey-combed bot- toms of his prodigious feet to the g

A GHOST STORY by MARK TWAIN
From "Sketches New and Old", Copyright © 1903, Samuel Clemens.
This text is placed in the Public Domain (May 1993).

I TOOK a large room, far up Broadway, in a huge old building whose upper stories had been wholly unoccupied for years, until I came. The place had long been given up to dust and cobwebs, to solitude and silence. I seemed groping among the tombs and invading the privacy of the dead, that first night I climbed up to my quarters. For the first time in my life a superstitious dread came over me; and as I turned a dark angle of the stairway and an invisible cobweb swung its slazy woof in my face and clung there, I shuddered as one who had encountered a phantom.

I was glad enough when I reached my room and locked out the mould and the darkness. A cheery fire was burning in the grate, and I sat down before it with a comforting sense of relief. For two hours I sat there, thinking of bygone times; recalling old scenes, and summoning half-forgotten faces out of the mists of the past; listening, in fancy, to voices that long ago grew silent for all time, and to once familiar songs that nobody sings now. And as my reverie softened down to a sadder and sadder pathos, the shrieking of the winds outside softened to a wail, the angry beating of the rain against the panes diminished to a tranquil patter, and one by one the noises in the street subsided, until the hurrying foot- steps of the last belated straggler died away in the distance and left no sound behind.

The fire had burned low. A sense of loneliness crept over me. I arose and undressed, moving on tiptoe about the room, doing stealthily what I had to do, as if I were environed by sleeping enemies whose slumbers it would be fatal to break. I covered up in bed, and lay listening to the rain and wind and the faint creaking of distant shutters, till they lulled me to sleep.

I slept profoundly, but how long I do not know. All at once I found myself awake, and filled with a shuddering expectancy. All was still. All but my own heart -- I could hear it beat. Presently the bed- clothes began to slip away slowly toward the foot of the bed, as if some one were pulling them! I could not stir; I could not speak. Still the blankets slipped deliberately away, till my breast was un- covered. Then with a great effort I seized them and drew them over my head. I waited, listened, waited. Once more that steady pull began, and once more I lay torpid a century of dragging seconds till my breast was naked again. At last I roused my ener- gies and snatched the covers back to their place and held them with a strong grip. I waited. By and by I felt a faint tug, and took a fresh grip. The tug strengthened to a steady strain -- it grew stronger and stronger. My hold parted, and for the third time the blankets slid away. I groaned. An answering groan came from the foot of the bed! Beaded drops of sweat stood upon my forehead. I was more dead than alive. Presently I heard a heavy footstep in my room -- the step of an ele- phant, it seemed to me -- it was not like anything human. But it was moving FROM me -- there was relief in that. I heard it approach the door -- pass out without moving bolt or lock -- and wander away among the dismal corridors, straining the floors and joists till they creaked again as it passed -- and then silence reigned once more.

When my excitement had calmed, I said to my- self, "This is a dream -- simply a hideous dream." And so I lay thinking it over until I convinced myself that it WAS a dream, and then a comforting laugh relaxed my lips and I was happy again. I got up and struck a light; and when I found that the locks and bolts were just as I had left them, another soothing laugh welled in my heart and rip- pled from my lips. I took my pipe and lit it, and was just sitting down before the fire, when -- down went the pipe out of my nerveless fingers, the blood forsook my cheeks, and my placid breathing was cut short with a gasp! In the ashes on the hearth, side by side with my own bare footprint, was another, so vast that in comparison mine was but an infant's'! Then I had HAD a visitor, and the elephant tread was explained.

I put out the light and returned to bed, palsied with fear. I lay a long time, peering into the dark- ness, and listening. Then I heard a grating noise overhead, like the dragging of a heavy body across the floor; then the throwing down of the body, and the shaking of my windows in response to the con- cussion. In distant parts of the building I heard the muffled slamming of doors. I heard, at inter- vals, stealthy footsteps creeping in and out among the corridors, and up and down the stairs. Some- times these noises approached my door, hesitated, and went away again. I heard the clanking of chains faintly, in remote passages, and listened while the clanking grew nearer -- while it wearily climbed the stairways, marking each move by the loose surplus of chain that fell with an accented rattle upon each succeeding step as the goblin that bore it ad- vanced. I heard muttered sentences; half-uttered screams that seemed smothered violently; and the swish of invisible garments, the rush of invisible wings. Then I became conscious that my chamber was invaded -- that I was not alone. I heard sighs and breathings about my bed, and mysterious whis- perings. Three little spheres of soft phosphorescent light appeared on the ceiling directly over my head, clung and glowed there a moment, and then dropped -- two of them upon my face and one upon the pillow. They spattered, liquidly, and felt warm. Intuition told me they had turned to gouts of blood as they fell -- I needed no light to satisfy myself of that. Then I saw pallid faces, dimly luminous, and white uplifted hands, floating bodiless in the air -- floating a moment and then disappearing. The whispering ceased, and the voices and the sounds, and a solemn stillness followed. I waited and listened. I felt that I must have light or die. I was weak with fear. I slowly raised myself toward a sitting posture, and my face came in contact with a clammy hand! All strength went from me ap- parently, and I fell back like a stricken invalid. Then I heard the rustle of a garment -- it seemed to pass to the door and go out.

When everything was still once more, I crept out of bed, sick and feeble, and lit the gas with a hand that trembled as if it were aged with a hundred years. The light brought some little cheer to my spirits. I sat down and fell into a dreamy contem- plation of that great footprint in the ashes. By and by its outlines began to waver and grow dim. I glanced up and the broad gas flame was slowly wilt- ing away. In the same moment I heard that ele- phantine tread again. I noted its approach, nearer and nearer, along the musty halls, and dimmer and dimmer the light waned. The tread reached my very door and paused -- the light had dwindled to a sickly blue, and all things about me lay in a spectral twilight. The door did not open, and yet I felt a faint gust of air fan my cheek, and presently was conscious of a huge, cloudy presence before me. I watched it with fascinated eyes. A pale glow stole over the Thing; gradually its cloudy folds took shape -- an arm appeared, then legs, then a body, and last a great sad face looked out of the vapor. Stripped of its filmy housings, naked, muscular and comely, the majestic Cardiff Giant loomed above me!

All my misery vanished -- for a child might know that no harm could come with that benignant countenance. My cheerful spirits returned at once, and in sympathy with them the gas flamed up brightly again. Never a lonely outcast was so glad to welcome company as I was to greet the friendly giant. I said:

"Why, is it nobody but you? Do you know, I have been scared to death for the last two or three hours? I am most honestly glad to see you. I wish I had a chair -- Here, here, don't try to sit down in that thing!

But it was too late. He was in it before I could stop him, and down he went -- I never saw a chair shivered so in my life.

"Stop, stop, You'll ruin ev--"

Too late again. There was another crash, and another chair was resolved into its original elements.

"Confound it, haven't you got any judgment at all? Do you want to ruin all the furniture on the place? Here, here, you petrified fool--"

But it was no use. Before I could arrest him he had sat down on the bed, and it was a melancholy ruin.

"Now what sort of a way is that to do? First you come lumbering about the place bringing a legion of vagabond goblins along with you to worry me to death, and then when I overlook an indelicacy of costume which would not be tolerated anywhere by cultivated people except in a respectable theater, and not even there if the nudity were of YOUR sex, you repay me by wrecking all the furniture you can find to sit down on. And why will you? You damage yourself as much as you do me. You have broken off the end of your spinal column, and lit- tered up the floor with chips of your hams till the place looks like a marble yard. You ought to be ashamed of yourself -- you are big enough to know better."

"Well, I will not break any more furniture. But what am I to do? I have not had a chance to sit down for a century." And the tears came into his eyes.

"Poor devil," I said, "I should not have been so harsh with you. And you are an orphan, too, no doubt. But sit down on the floor here -- nothing else can stand your weight -- and besides, we cannot be sociable with you away up there above me; I want you down where I can perch on this high counting-house stool and gossip with you face to face."

So he sat down on the floor, and lit a pipe which I gave him, threw one of my red blankets over his shoulders, inverted my sitz-bath on his head, helmet fashion, and made himself picturesque and comfort- able. Then he crossed his ankles, while I renewed the fire, and exposed the flat, honey-combed bot- toms of his prodigious feet to the g

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

เรื่องผี โดยมาร์คทเวนจาก "ร่างใหม่และเก่า" ลิขสิทธิ์ © 1903 ซามูเอล Clemensข้อความนี้อยู่ในโดเมนสาธารณะ (1993 พฤษภาคม) ผมเอาห้องใหญ่ ค่าบรอดเวย์ อาคารเก่าขนาดใหญ่ชั้นบนได้ทั้งหมดวางหมากปี จนฉันมาไกล ที่มีระยะยาวรับค่าฝุ่นและ cobwebs ความสันโดษและความเงียบ ฉันประจักษ์คล้าหาระหว่างสุสาน และบุกรุกความเป็นส่วนตัวของคนตาย คืนแรกที่ผมปีนขึ้นไตรมาสของฉัน ครั้งแรกในชีวิต กลัวคร่ำครึมาฉัน และเป็นฉันเปิดมุมมืดของบันได และค็อบเว็บอินเตอร์มองไม่เห็น swung woof slazy ในหน้าของฉัน และมีพืช shuddered เป็นคนที่ได้พบกับผีผมดีใจมากเมื่อฉันถึงห้อง และล็อคแม่พิมพ์และความมืด ไฟร่าเริงถูกเขียนในการ grate และฉันนั่งลงก่อนที่จะ มีความบรรเทาพบ สองชั่วโมง ฉันนั่ง คิดอดีตสมัย นึกถึงฉากเก่า และอัญเชิญลืมครึ่งหน้าจากหมอกในอดีต ฟัง นึกคิด เสียงที่นานโตเงียบสำหรับตลอดเวลา และเพลงที่คุ้นเคยที่ไม่มีใครร้องเพลงนี้ในการ และเป็นฉันสบายก่อลงไป sadder และ sadder pathos, shrieking ลมนอกก่อจะเป็น wail เต้นโกรธฝนกับบานหน้าต่างลดลงท่ามกลางลาย และหนึ่งเสียงถนน subsided, hurrying เท้าขั้นตอนของ straggler สายสุดท้ายตายไปในระยะไกล และทิ้งเสียงไม่ไฟได้เผาต่ำ ความรู้สึกของความเหงา crept ข้า เกิด และ undressed เลื่อนเขย่งเกี่ยวกับ ทำแอบอะไรผมทำได้ ถ้าฉันถูก environed โดยศัตรูนอน slumbers ซึ่งมันจะร้ายแรงจะทำลาย ฉันปล่อยเตียง และวางฟังฝนลม และลม creaking ของบานเกล็ดไกล จนกว่าพวกเขาฟังฉันนอนฉันนอนซึ้ง ได้นานแค่ไหนไม่รู้ ทุกครั้งที่พบเองตื่น และเติมกับเดา shuddering ทั้งหมดยังไม่ ทั้งหมดแต่หัวใจของฉันเอง - ฉันสามารถได้ยินมันชนะได้ ปัจจุบันผ้าเตียงเริ่มเลื่อนไปอย่างช้า ๆ ไปทางปลายตีนเตียง ว่าคนดึงพวกเขา ฉันจะไม่กวน ฉันสามารถพูด ยัง ผ้าห่มเล็ดรอดโดยเจตนาไป จนเต้านมของฉันถูกสหประชาชาติ-ครอบคลุมการ แล้ว ด้วยความพยายามที่ดี ฉันยึดไว้ และดึงให้เหนือหัวของฉัน ฉันรอ ฟัง รอ เพิ่มเติมซึ่งคงดึงเริ่ม และอีกครั้งฉันวาง torpid ศตวรรษการลากวินาทีจนถึงเต้านมของฉันได้เปลือยอีกครั้ง ในที่สุดฉัน roused ฉัน ener-gies กระชากหน้ากากไปทำ และจัดกับจับแข็งแรง ฉันรอ โดยโดยและฉันรู้สึก tug มัว และเอากำสด Tug มากขึ้นต้องใช้ steady - มันโตแข็งแกร่ง และแข็งแรง ศึกษาธิการของฉันค้าง และครั้งที่สาม ผ้าห่มที่ฝ่อไป ผม groaned พันธุ์ร็อกหน้าย่นตอบมาจากปลายตีนเตียง ลูกปัดหยดเหงื่อที่อยู่ตามหน้าผากของฉัน ผมตายยิ่งกว่าชีวิต ปัจจุบันผมได้ยิน footstep หนักในห้อง - ขั้นตอนของการเอเล-phant เหมือนผม - ไม่ชอบอะไรอย่างมนุษย์ แต่มันถูกย้ายจากฉัน - บรรเทาที่มี ผมได้ยินมันเข้าประตู- สลบไม่ มีกลอนหรือล็อค - ย้าย และเร่ไประหว่างทางเดินแค่ รัดจนพวก creaked อีกชั้นและ joists ผ่าน - แล้ว ความเงียบ reigned อีกครั้งเมื่อใจของฉันก็สงบ ผมพูดเพื่อของฉันด้วยตนเอง "นี้คือความฝัน - เพียงความฝัน hideous" และดังนั้น ฉันวางชั่งใจจนผมมั่นใจตัวเองว่า มันเป็นความฝัน แล้ว พบหัวเราะผ่อนคลายริมฝีปากของฉัน และฉันมีความสุขอีกครั้ง ฉันมีค่า และหลงไฟ และเมื่อพบว่า ล็อคและสลักเกลียวถูกเหมือนได้ทิ้งพวกเขา ผ่อนคลายหัวเราะอีก welled ในหัวใจและฉันฉีก-pled จากริมฝีปากของฉัน ผมเอาท่อของฉันสว่างมัน และเพียงนั่งลงก่อนไฟ เมื่อ - ลงไปที่ท่อออกจากนิ้วมือของฉัน nerveless เลือด forsook แก้มของฉัน และฉันหายใจพลาซิดถูกตัดสั้นกับการหายใจเร็ว ๆ ในขี้เถ้าเตา เคียงข้างกับรอยเท้าของตัวเองเปลือย ถูกอีก ดังนั้นความว่า เทียบ ฉันถูกแต่ของทารก ' ผมเคยมีผู้เยี่ยมชม และดอกยางช้างถูกอธิบายI put out the light and returned to bed, palsied with fear. I lay a long time, peering into the dark- ness, and listening. Then I heard a grating noise overhead, like the dragging of a heavy body across the floor; then the throwing down of the body, and the shaking of my windows in response to the con- cussion. In distant parts of the building I heard the muffled slamming of doors. I heard, at inter- vals, stealthy footsteps creeping in and out among the corridors, and up and down the stairs. Some- times these noises approached my door, hesitated, and went away again. I heard the clanking of chains faintly, in remote passages, and listened while the clanking grew nearer -- while it wearily climbed the stairways, marking each move by the loose surplus of chain that fell with an accented rattle upon each succeeding step as the goblin that bore it ad- vanced. I heard muttered sentences; half-uttered screams that seemed smothered violently; and the swish of invisible garments, the rush of invisible wings. Then I became conscious that my chamber was invaded -- that I was not alone. I heard sighs and breathings about my bed, and mysterious whis- perings. Three little spheres of soft phosphorescent light appeared on the ceiling directly over my head, clung and glowed there a moment, and then dropped -- two of them upon my face and one upon the pillow. They spattered, liquidly, and felt warm. Intuition told me they had turned to gouts of blood as they fell -- I needed no light to satisfy myself of that. Then I saw pallid faces, dimly luminous, and white uplifted hands, floating bodiless in the air -- floating a moment and then disappearing. The whispering ceased, and the voices and the sounds, and a solemn stillness followed. I waited and listened. I felt that I must have light or die. I was weak with fear. I slowly raised myself toward a sitting posture, and my face came in contact with a clammy hand! All strength went from me ap- parently, and I fell back like a stricken invalid. Then I heard the rustle of a garment -- it seemed to pass to the door and go out.เมื่อทุกอย่างยังอีกครั้ง ฉัน crept จาก เบา และป่วย และสว่างแก๊ส ด้วยมือที่ trembled ว่าจะมีอายุเป็นร้อยปี แสงมาเชียร์บางน้อยเพื่อจิตวิญญาณของฉัน ผมนั่งลง และตกลงไปในความฝัน contem plation ของรอยเท้าที่ดีในสุด โดยและโดยเค้าเริ่มที่จะพลิ้วไหว และมิติการเจริญเติบโต ผม glanced ขึ้น และเปลวไฟแก๊สกว้างถูกช้าเหี่ยวกำลังเก็บ ในขณะเดียวกัน ผมได้ยินว่าเอเล-phantine ค่อย ๆ ก้าวอีกครั้ง ผมตั้งข้อสังเกตของวิธี nearer และ nearer ควร/จัดเลี้ยง พัก และ หรี่ และหรี่ ไฟ waned ดอกยางที่ถึงประตูของฉันมาก และหยุดชั่วคราว - แสงมี dwindled กับบลู sickly และทุกสิ่งเกี่ยวกับฉันวางในทไวไลท์สเปกตรัม ประตูไม่เปิด และยังฉันรู้สึก gust จาง ๆ อากาศพัดลมแก้มของฉัน และปัจจุบันมีสถานะใหญ่ มีเมฆมากฉันตระหนัก ผมเห็นมัน ด้วยตาตื่นตาตื่นใจ เรืองแสงซีดขโมยผ่านสิ่ง ค่อย ๆ พับมีเมฆมากเอารูปร่าง- แขนการ ปรากฏ แล้ว ขาแล้วร่างกาย และสุดท้าย ใบหน้าเศร้ามากดูจากไอน้ำ ปล้นของรูปร่างของฝ้าเนื่อง เปลือยกาย กล้ามเนื้อ และ comely มาเจสติกยักษ์คาร์ดิฟฟ์ loomed เหนือฉันความทุกข์ยากของฉันศาสดา - สำหรับเด็กอาจรู้ว่า อันตรายไม่สามารถมาพร้อมกับสนับสนุนที่ benignant วิญญาณของฉันร่าเริงกลับมาในครั้งเดียว และเห็นใจกับพวกเขาใน ก๊าซทอดราดค่าสดใสอีกครั้ง ไม่ outcast โดดเดี่ยวถูกดังนั้นยินดีต้อนรับบริษัทได้ทักทายยักษ์เป็นมิตร ฉันเคยพูด:"ทำไม เป็นคุณใคร คุณรู้หรือไม่ ฉันเคยกลัวตายล่าสุดสอง หรือสามชั่วโมง ฉันดีใจดีสุดสุจริตอย่างที่เจอ ฉันต้องการฉันมีเก้าอี้ - ที่นี่ ที่นี่ ไม่พยายามนั่งลงในสิ่งนั้นแต่มันก็สายเกินไป เขามีในก่อนที่จะหยุดเขา ลงเขา - ผมไม่เคยเห็นกับ shivered นั้นในชีวิตของฉัน"ไล่ ไล่ คุณจะทำลาย ev-"สายเกินไปอีกด้วย มีความผิดพลาดอื่น และเก้าอี้อีกได้รับการแก้ไขเป็นองค์เดิม"Confound มัน ไม่คุณได้พิพากษาใด ๆ เลย คุณต้องทำลายเฟอร์นิเจอร์ทั้งหมดในสถานที่หรือไม่ ที่นี่ ที่นี่ คุณกลายเป็นหิน - โง่"แต่ก็ใช้ไม่ ก่อนที่จะจับเขา เขาก็นั่งลงบนเตียงนอน และจะถูกทำลายทันที"ตอนนี้ใดเรียงลำดับวิธีที่จะทำหรือไม่ ก่อนคุณมา lumbering เกี่ยวกับสถานนำแห่งอนาคต goblins vagabond กังวลฉันตาย และชุดที่แล้ว เมื่อฉันมองข้ามการ indelicacy ของคุณออกไปจะไม่มีอภัยโทษทุกคนปลูกยกเว้นในโรงละครเกียรติ และไม่ได้มีภาพเปลือยที่ได้ของเพศของคุณ คุณชำระฉัน โดยทำลายเฟอร์นิเจอร์ทั้งหมดที่คุณสามารถค้นหานั่งลงบน และทำไมจะคุณ คุณเสียหายตัวเองมากเท่าที่คุณทำฉัน คุณมีหักปลายสันหลังของคุณ และสว่าง tered ขึ้นชั้นด้วยชิปของคุณ hams จนถึงมีลักษณะเป็นลานหินอ่อน คุณควรจะละอายใจตัวเอง — คุณมีขนาดใหญ่พอที่จะรู้ดี""ดี ฉันจะไม่ทำลายเฟอร์นิเจอร์ใด ๆ เพิ่มเติม แต่ว่าฉันต้องทำอย่างไร ฉันไม่มีโอกาสที่จะนั่งลงในศตวรรษนี้" และน้ำตามาจากตาของเขาผมพูด "ไม่ดีมาร "ฉันจะไม่ได้รุนแรงมากกับคุณ และคุณเฟิน เกินไป ไม่มี แต่นั่งลงบนพื้นนี่ - อะไรสามารถยืนน้ำหนักของคุณ - และนอก เราไม่เป็นกันเองกับคุณเก็บค่ามีเหนือ ฉัน ต้องคุณลงที่ฉันสามารถสระนี้สูงบ้านนับเก้าอี้และนินทากับคุณเผชิญหน้ากัน"เขานั่งลงบนพื้น และสว่างท่อที่ให้แก่เขา โยนผ้าห่มสีแดงของฉันหนึ่งผ่านไหล่เขา กลับฉันน้ำ sitz หัว หมวกแฟชั่น และทำเองสวยงามและความสะดวกสบาย - สามารถ แล้ว เขาข้ามเท้าของเขา ใน ขณะที่ผมต่ออายุไฟ สัมผัสแบน ผึ้งที่เป็น ไส้น้ำผึ้งโบสถ์ทอมส์ของเท้ามหัศจรรย์กับ g

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

เรื่องผีโดย Mark Twain
จาก "ภาพวาดเก่าและใหม่" ลิขสิทธิ์© 1903, ซามูเอลคลีเมน.
ข้อความนี้จะอยู่ในโดเมนสาธารณะ (พฤษภาคม 1993). ฉันเอาห้องขนาดใหญ่ไกลถึงบรอดเวย์ในอาคารเก่าที่มีขนาดใหญ่ ชั้นบนได้รับการว่างทั้งหมดสำหรับปีจนกระทั่งผมมา สถานที่ที่ได้รับการกำหนดขึ้นเพื่อให้ฝุ่นและใยแมงมุมเพื่อความเหงาและความเงียบ ฉันดูเหมือนคล้าหมู่สุสานและบุกรุกความเป็นส่วนตัวของผู้ตายว่าคืนแรกที่ผมปีนขึ้นไปที่สี่ของฉัน เป็นครั้งแรกในชีวิตของฉันกลัวโชคลางมามากกว่าฉัน และในขณะที่ผมหันมุมที่มืดของบันไดและใยแมงมุมที่มองไม่เห็นเหวี่ยง slazy ของโฮ่งในใบหน้าของฉันและยึดที่นั่นผมสั่นเป็นหนึ่งในผู้ที่ได้พบผี. ผมดีใจมากพอเมื่อฉันมาถึงห้องของฉันและล็อคออกแม่พิมพ์และ ความมืด ไฟไหม้ชื่นบานในตะแกรงและฉันนั่งลงก่อนที่จะมีความรู้สึกที่ปลอบโยนด้วยความโล่งอก สำหรับสองชั่วโมงผมนั่งมีความคิดของอดีตครั้ง; นึกถึงฉากเก่าและเรียกใบหน้าครึ่งลืมออกมาจากหมอกที่ผ่านมานั้น ฟังในแฟนซีเสียงที่เพิ่มขึ้นมานานแล้วเงียบตลอดเวลาและเพลงที่คุ้นเคยครั้งว่าไม่มีใครร้องเพลงนี้ และเป็นภวังค์ของฉันชะลอตัวลงไปที่น่าเศร้าเศร้าและเศร้า, ร้องเสียงหลงลมนิ่มนอกครวญคราง, เต้นโกรธฝนกับบานหน้าต่างที่จะลดลงลายที่เงียบสงบและเป็นหนึ่งโดยหนึ่งเสียงในถนนลดลง จนถึงขั้นตอนรีบเท้าของสุดท้ายล่าช้าล้าหลังเสียชีวิตไปในระยะทางที่เหลือและไม่มีเสียงที่อยู่เบื้องหลัง. ไฟได้เผาต่ำ ความรู้สึกของความเหงาคืบคลานมากกว่าฉัน ผมลุกขึ้นแต่งตัวย้ายปลายตีนเกี่ยวกับห้องพักที่ทำลอบสิ่งที่ฉันต้องทำเช่นถ้าผม environed โดยศัตรูการนอนหลับที่มีอาการง่วงซึมมันจะเป็นอันตรายถึงชีวิตที่จะทำลาย ฉันขึ้นปกคลุมอยู่บนเตียงและวางฟังฝนตกและลมและลั่นดังเอี๊ยดลมของบานประตูหน้าต่างที่ห่างไกลจนกว่าพวกเขาจะกล่อมให้ฉันไปนอน. ฉันนอนอย่างสุดซึ้ง แต่นานแค่ไหนผมไม่ทราบ ทั้งหมดในครั้งเดียวที่ฉันพบว่าตัวเองตื่นและเต็มไปด้วยความคาดหวังในตัวสั่น ทั้งหมดยังคงอยู่ แต่หัวใจของตัวเอง - ฉันจะได้ยินมันชนะ ปัจจุบันเสื้อผ้านอนเริ่มที่จะหลุดมือไปอย่างช้า ๆ ไปทางปลายเตียงเช่นถ้าใครบางคนที่ถูกดึงพวกเขา! ฉันไม่สามารถกวน; ฉันไม่สามารถพูด ยังคงผ้าห่มลื่นจงใจออกไปจนถึงเต้านมของฉันถูกยกเลิกปกคลุม จากนั้นก็มีความพยายามที่ดีที่ผมคว้าพวกเขาและดึงพวกเขาเหนือหัวของฉัน ฉันรอฟังรอ อีกครั้งหนึ่งที่ดึงคงที่เริ่มต้นและอีกครั้งผมนอนมึนซึมศตวรรษของการลากวินาทีจนถึงเต้านมของฉันคือเปล่าอีกครั้ง ที่สุดท้ายที่ผมตื่นขึ้นมา Gies ener- ของฉันและคว้าผ้าห่มกลับไปยังสถานที่จัดขึ้นของพวกเขาและพวกเขามีด้ามจับที่แข็งแกร่ง ฉันรอ โดยและผมก็รู้สึกว่าดึงลมและเอาด้ามจับที่สดใหม่ ดึงความเข้มแข็งให้กับสายพันธุ์คงที่ - มันเติบโตที่แข็งแกร่งและแข็งแรง ถือของฉันแยกและเป็นครั้งที่สามผ้าห่มเลื่อนออกไป ฉันคราง คร่ำครวญตอบมาจากเท้าของเตียง! ลูกปัดหยดเหงื่อยืนอยู่บนหน้าผากของฉัน ฉันได้มากขึ้นกว่าที่ตายแล้วมีชีวิตอยู่ ปัจจุบันผมได้ยินฝีเท้าหนักในห้องของฉัน - ขั้นตอนของ phant ele- ก็ลำบากกับฉัน - มันก็ไม่ได้ชอบอะไรที่มนุษย์ แต่มันกำลังจะย้ายไปจากฉัน - มีความโล่งใจในการที่ ผมได้ยินมาว่ามันเข้าใกล้ประตู - ผ่านออกโดยไม่ต้องย้ายสายฟ้าหรือล็อค - และเดินออกไปในหมู่ผู้ที่เดินกลุ้มใจรัดชั้นและไม้จนกว่าพวกเขาจะ creaked อีกครั้งขณะที่มันผ่าน - และความเงียบแล้วครองราชย์อีกครั้ง. เมื่อความตื่นเต้นของฉันมี สงบผมพูดกับตัวเอง my- "นี่เป็นความฝัน -. เพียงแค่ความฝันที่น่าเกลียด" และดังนั้นผมจึงคิดว่ามันวางมากกว่าจนกว่าฉันจะเชื่อตัวเองว่ามันเป็นความฝันแล้วหัวเราะปลอบโยนผ่อนคลายริมฝีปากของฉันและฉันก็มีความสุขอีกครั้ง ฉันตื่นและหลงแสง และเมื่อฉันพบว่าล็อคกลอนประตูและเป็นเช่นเดียวกับที่ผมได้ทิ้งไว้อีกหัวเราะผ่อนคลายซึมในหัวใจของฉันและทำความ rip- จากริมฝีปากของฉัน ผมเอาท่อของฉันและมันสว่างและเป็นเพียงแค่นั่งลงก่อนที่จะเกิดไฟไหม้เมื่อ - ลงไปท่อออกจากนิ้วมือของฉันมึนตึงเลือดละทิ้งแก้มของฉันและการหายใจสงบของฉันถูกตัดสั้นกับอ้าปากค้าง! ในเถ้าถ่านในเตาที่เคียงข้างกับรอยเท้าที่เปลือยเปล่าของตัวเองก็เป็นอีกดังนั้นมากมายที่ในการเปรียบเทียบเหมือง แต่ทารก '! จากนั้นผมได้มีผู้เข้าชมและดอกยางช้างอธิบาย. ฉันใส่แสงและกลับไปนอนง่อยด้วยความกลัว ผมนอนเป็นเวลานานหันเข้าสู่ภาวะเข้มและการฟัง จากนั้นผมได้ยินเสียงตะแกรงค่าใช้จ่ายเช่นการลากของร่างกายหนักทั่วพื้น; แล้วโยนลงของร่างกายและการสั่นของหน้าต่างของฉันในการตอบสนองต่อการอภิปรายง ในส่วนที่ห่างไกลของอาคารที่ผมได้ยินอู้อี้กระแทกของประตู ผมได้ยินที่ Vals ระหว่าง, รอยเท้าหลบ ๆ ซ่อน ๆ คืบคลานเข้าออกกับทางเดินและขึ้นและลงบันได ครั้ง Some- เสียงเหล่านี้เดินเข้ามาใกล้ประตูของฉันลังเลและเดินออกไปอีกครั้ง ผมได้ยินส่งเสียงลากโซ่โซ่รางในทางเดินระยะไกลและฟังในขณะที่ส่งเสียงลากโซ่เติบโตใกล้ - ในขณะที่มันปีนขึ้นบันไดเบื่อหน่ายเครื่องหมายย้ายแต่ละส่วนเกินหลวมของห่วงโซ่ที่ลดลงด้วยสำเนียงสั่นเมื่อประสบความสำเร็จในแต่ละขั้นตอนเป็นผี เบื่อที่จะปรับแก้ vanced ผมได้ยินประโยคพึมพำ; เสียงกรีดร้องครึ่งพูดที่ดูเหมือน smothered รุนแรง; และหวดของเสื้อผ้าที่มองไม่เห็น, การวิ่งของปีกที่มองไม่เห็น จากนั้นฉันก็กลายเป็นสติที่ห้องของฉันถูกรุกราน - ว่าฉันไม่ได้อยู่คนเดียว ผมได้ยินมาถอนหายใจและ breathings เกี่ยวกับเตียงของฉันและ perings whis- ลึกลับ สามทรงกลมเล็ก ๆ น้อย ๆ ของแสงเรืองแสงนุ่มปรากฏบนเพดานเหนือหัวของฉัน Clung และมีช่วงเวลาที่ส่องแสงและจากนั้นปรับตัวลดลง - สองของพวกเขาอยู่บนใบหน้าของฉันและเมื่อหมอน พวกเขาเปื้อน, สภาพคล่องและรู้สึกอบอุ่น สัญชาตญาณบอกผมว่าพวกเขาได้หันไป Gouts เลือดที่พวกเขาลดลง - ฉันต้องการที่ไม่มีแสงไฟเพื่อตอบสนองตัวเองว่า จากนั้นผมเห็นใบหน้าที่ซีด, เรืองแสงสลัวและมือ uplifted สีขาวที่ลอยอยู่ในอากาศไม่มีตัว - ลอยสักครู่แล้วหายไป กระซิบหยุดและเสียงและเสียงและความเงียบสงบเคร่งขรึมตาม ฉันรอฟัง ผมรู้สึกว่าผมต้องมีแสงหรือตาย ผมเป็นคนที่อ่อนแอด้วยความกลัว ฉันค่อยๆยกตัวเองไปสู่ท่านั่งและใบหน้าของฉันมาในการติดต่อกับมือชื้น! ความแข็งแรงทั้งหมดไปจากฉัน parently ชั่นและฉันกลับลงไปเช่นกลัวที่ไม่ถูกต้อง จากนั้นผมได้ยินเสียงกรอบแกรบของเสื้อผ้า -. มันดูเหมือนจะผ่านไปที่ประตูและออกไปเมื่อทุกอย่างยังคงเป็นอีกครั้งที่ผมพุ่งออกจากเตียงป่วยและอ่อนแอและไฟก๊าซด้วยมือที่สั่นราวกับว่ามัน อายุที่มีเป็นร้อย ๆ ปี นำแสงบางกำลังใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้วิญญาณของฉัน ผมนั่งลงและลดลงใน plation contem- ฝันที่ยิ่งใหญ่ในการปล่อยเถ้าถ่าน โดยและโดยโครงร่างของมันเริ่มลังเลใจและเติบโตสลัว ผมเหลือบมองขึ้นและเปลวไฟก๊าซในวงกว้างเป็นอย่างช้า ๆ wilt- ไอเอ็นจีออกไป ในช่วงเวลาเดียวกับที่ผมได้ยินว่าดอกยาง phantine ele- อีกครั้ง ผมสังเกตวิธีการใกล้ชิดและใกล้ชิดของตนพร้อมห้องโถงอับและหรี่และไฟหรี่จางหายไป ดอกยางมากถึงประตูของฉันและหยุดชั่วคราว - ไฟได้ลดลงเหลือสีฟ้าซีดและทุกสิ่งที่เกี่ยวกับตัวฉันนอนอยู่ในรางพลบค่ำ ประตูไม่ได้เปิดและยังฉันรู้สึกมีลมกระโชกแรงลมของพัดลมอากาศแก้มของฉันและปัจจุบันเป็นจิตสำนึกของขนาดใหญ่ที่มีเมฆปรากฏตัวก่อนนะคะ ฉันดูด้วยตาหลงใหล เรืองแสงอ่อนขโมยมากกว่าสิ่งที่; เท่าที่มีเมฆค่อยๆเอารูปร่างของมัน - แขนปรากฏแล้วขาแล้วร่างกายและมีอายุการใช้งานที่ดีหน้าเศร้ามองออกจากไอ ปลดออกจากเรือนของมันเยิ้มเปลือยกายของกล้ามเนื้อและรูปงามตระหง่านคาร์ดิฟฟ์ยักษ์ปรากฏข้างต้นฉัน! ทุกความทุกข์ยากของฉันหายไป - สำหรับเด็กที่จะได้รู้ว่าไม่มีอันตรายใด ๆ จะมาพร้อมกับหน้าตาที่โปรดปราน วิญญาณร่าเริงของฉันกลับมาในครั้งเดียวและในความเห็นอกเห็นใจกับพวกเขาก๊าซ flamed สดใสขึ้นอีกครั้ง ไม่เคยถูกขับไล่เหงาก็ดีใจมากที่จะได้ต้อนรับ บริษัท ขณะที่ผมกำลังจะทักทายยักษ์ที่เป็นมิตร ฉันกล่าวว่า"ทำไมมันไม่มีใคร แต่คุณคุณรู้ไหมว่าฉันได้รับกลัวที่จะตายสำหรับที่ผ่านมาสองหรือสามชั่วโมงผมตรงไปตรงมามากที่สุดดีใจที่ได้พบคุณฉันต้องการฉันมีเก้าอี้ - ที่นี่ที่นี่?. ไม่พยายามที่จะนั่งลงในสิ่งที่! แต่มันก็สายเกินไปที่เขาอยู่ในนั้นก่อนที่ฉันจะหยุดเขาและลงเขาไป -.. ฉันไม่เคยเห็นเก้าอี้สั่นดังนั้นในชีวิตของฉัน"หยุดหยุด คุณจะทำลาย ev-- " . สายเกินไปอีกครั้งมีความผิดพลาดอีกและเก้าอี้อื่นได้รับการแก้ไขเป็นองค์ประกอบเดิม. "ทำลายมันไม่ได้คุณมีการตัดสินใด ๆ ที่ทั้งหมดหรือไม่ คุณต้องการที่จะทำลายทั้งหมดเฟอร์นิเจอร์ในสถานที่? ที่นี่ที่นี่คุณกลายเป็นหิน fool-- " แต่มันก็ไม่มีประโยชน์. ก่อนที่ผมจะสามารถจับกุมตัวเขาที่เขานั่งลงบนเตียงและมันก็ทำลายความเศร้าโศก. "ตอนนี้สิ่งที่ประเภทของวิธีการก็คือจะทำอย่างไร? แรกที่คุณมาป่าไม้เกี่ยวกับสถานที่ที่นำกองทัพของก๊อบลินร่อนเร่ไปพร้อมกับคุณที่จะต้องกังวลผมที่จะตายและแล้วเมื่อฉันมองเห็นความไม่เรียบร้อยของเครื่องแต่งกายซึ่งจะไม่ได้รับการยอมรับทุกที่ปลูกโดยคนยกเว้นในโรงละครที่มีเกียรติและไม่ได้มี ถ้ามีภาพเปลือยของเพศของคุณคุณชำระคืนฉันโดยการทำลายทั้งหมดเฟอร์นิเจอร์คุณสามารถหาให้นั่งลงที่ และเหตุผลที่คุณจะ? คุณสร้างความเสียหายให้กับตัวเองมากที่สุดเท่าที่คุณทำฉัน คุณได้หักออกจากปลายกระดูกสันหลังของคุณและไฟใหญ่อกขึ้นชั้นที่มีชิปของแฮมจนสถานที่ที่มีลักษณะเหมือนลานหินอ่อน คุณควรจะละอายใจของตัวเอง - คุณมีขนาดใหญ่พอที่จะรู้ดีกว่า ". "ดีฉันจะไม่ทำลายเฟอร์นิเจอร์ใด ๆ เพิ่มเติม แต่สิ่งที่ฉันจะทำอย่างไร? ฉันไม่ได้มีโอกาสที่จะนั่งลงเพื่อศตวรรษ. "และน้ำตาเข้ามาในดวงตาของเขา. "ปีศาจแย่" ผมพูดว่า "ฉันไม่ควรจะได้รับความเมตตาให้กับคุณ และคุณเป็นเด็กกำพร้าเหมือนกันไม่มีข้อสงสัย แต่นั่งลงบนพื้นนี่ - ไม่มีอะไรสามารถยืนน้ำหนักของคุณ - และนอกจากนี้เราไม่สามารถเข้ากับคนง่ายกับคุณออกไปขึ้นอยู่เหนือข้าพระองค์ ฉันต้องการให้คุณลงที่ฉันสามารถเกาะอยู่บนเก้าอี้นี้นับบ้านสูงและการนินทากับคุณตัวต่อตัว. " ดังนั้นเขาจึงนั่งลงบนพื้นและไฟท่อที่ฉันให้เขาโยนหนึ่งในผ้าห่มสีแดงของฉันมากกว่าไหล่ของเขา , คว่ำ sitz อาบน้ำของฉันบนศีรษะของเขาแฟชั่นหมวกกันน็อกและทำให้ตัวเองที่งดงามและสามารถ comfort-. แล้วเขาข้ามข้อเท้าของเขาในขณะที่ผมต่ออายุไฟและสัมผัสแบนน้ำผึ้งหวีทอมใช้ขวดของเท้ามหัศจรรย์ของเขาไป กรัม

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

ผีเรื่องโดย Mark Twain
จาก " ร่างใหม่และเก่า " ลิขสิทธิ์© 1903 , ซามูเอล Clemens .
ข้อความนี้อยู่ในโดเมนสาธารณะ ( พฤษภาคม 2536 ) .

ผมเอาห้องใหญ่ ไกลขึ้น บรอดเวย์ ในอาคารเก่าที่มีขนาดใหญ่บนเรื่องราวได้ทั้งหมดว่างสำหรับ ปี จนกระทั่งผมมา สถานที่แห่งนี้ได้นาน ให้ฝุ่นและใยแมงมุม เพื่อความสันโดษและความเงียบดูเหมือนผมลูบคลำในสุสาน และบุกรุกความเป็นส่วนตัวของคนตาย คืนแรกผมปีนขึ้นไปที่ห้องของผม เป็นครั้งแรกในชีวิตของฉันถือโชคถือลางกลัวมามากกว่าฉัน และเมื่อฉันหันมุมที่มืดของบันไดและใยแมงมุมมองไม่เห็นเหวี่ยงของ slazy โฮ่งในใบหน้าของฉันและยึดติดตรงนั้น ผมก็เป็นหนึ่งที่ได้พบผี

ผมดีใจที่เพียงพอเมื่อฉันมาถึงห้องและล็อคออกแม่พิมพ์ และความมืด ไฟในเตาผิงดับหมดแล้ว ผมจึงนั่งลงก่อนที่มันกับความรู้สึกอบอุ่น ผ่อนคลาย สองชั่วโมง ผมนั่งคิดถึงอดีตครั้ง นึกถึงฉากเก่า และเรียกครึ่งลืมใบหน้าของหมอกจากอดีต ฟังในแฟนซี เสียงที่เงียบมานานก็สำหรับเวลาทั้งหมดและเมื่อคุ้นเคยเพลงที่ไม่มีใครร้องเพลงแล้ว และเป็นภวังค์ของฉันนิ่มลงให้เศร้า และเศร้า อารมณ์ , เสียงกรีดร้องของสายลมข้างนอกทำให้การโอดครวญ , เต้นโกรธของฝนกับบานหน้าต่างลดลงไปจากที่เงียบสงบและหนึ่งโดยหนึ่งเสียงในถนนลดลงจนรีบเท้า - ก้าวของคนล้าหลังล่าช้าเมื่อตายไป ระยะทาง และ ไม่มีเสียงข้างหลัง

ไฟได้เผาต่ำ ความรู้สึกของความเหงาคืบคลานไปกว่าฉัน ฉันลุกขึ้นและถอดชุดออก ย้าย ขึ้น เรื่องห้อง ทำลับๆ ล่อๆ สิ่งที่ผมต้องทำ ถ้าผมเป็น environed โดยนอนศัตรูที่หลับอยู่มันคงจะร้ายแรงเพื่อทำลาย ฉันไว้บนเตียงนอนฟังเสียงฝนและลมและลมแง้มบานประตูหน้าต่างไกลจนกว่าจะกล่อมให้ฉันหลับ

ฉันนอนซึ้ง แต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ทั้งหมดที่ฉันพบว่าตัวเองตื่นอยู่ และเต็มไปด้วยตัวสั่นความคาดหวัง ทั้งหมดยัง . แต่หัวใจของฉันเอง . . . ฉันได้ยินเสียงมันเต้น ปัจจุบันนอน - เสื้อผ้าเริ่มหลุดลอยไปอย่างช้า ๆไปทางปลายเตียงถ้าบางคนดึงมัน ! ผมจะไม่กวน ฉันพูดไม่ได้ ก็ผ้าห่มลื่นจงใจหนี จนเต้านมของฉันไม่ครอบคลุม แล้วกับความพยายามมากผมจับพวกเขาและดึงพวกเขาขึ้นเหนือหัว ผมก็รอฟังรอ อีกครั้งที่ดึงเริ่มมั่นคงและอีกครั้งที่ผมวางเชื่องช้า ศตวรรษของการลากวินาทีจนถึงหน้าอกเปลือยอีกครั้งเมื่อฉันตื่นขึ้นฉัน Ener - ไก และกระชากหน้ากากกลับไปยังสถานที่ของพวกเขาและถือไว้ด้วยมือแข็งแรง ที่ฉันรอ แล้วผมรู้สึกว่าดึงลม และก็จับสด ลากจูงมากขึ้น มีความเครียด มั่นคง . . . มันเติบโตแข็งแรงและแข็งแกร่ง จับไว้ส่วนหนึ่ง และครั้งที่สาม ผ้าห่มที่เลื่อนไป ฉันคราง . เสียงครางตอบรับมาจากปลายเตียง !ลูกปัดหยดเหงื่อยืนบนหน้าผากของฉัน ฉันกำลังตายมากกว่ารอด ต่อมาผมก็ได้ยินเสียงฝีเท้าหนักในห้องของฉัน -- ขั้นตอนของ เครื่องปั่น - phant มันดูเหมือนว่าฉัน . . มันไม่เหมือนมนุษย์ แต่มันถูกย้ายจากฉัน . . . มันโล่งในที่ ฉันได้ยินมันเข้าหาประตู ผ่านเข้าออกโดยไม่ต้องย้ายสายฟ้าหรือล็อค . . . และเดินจากไปท่ามกลางทางเดินที่หดหู่ ,พื้นไม้ รัดจน creaked อีกครั้งมันผ่านไป แล้วความเงียบครอบครองอีกครั้ง

เมื่อความตื่นเต้นของฉันสงบลง ฉันบอกกับตัวเอง - " นี่คือความฝันแค่ความฝันที่น่ากลัว " ผมนอนคิดอยู่จนฉันมั่นใจว่ามันคือความฝัน แล้วปลอบหัวเราะผ่อนคลายริมฝีปากของฉันและฉันมีความสุขอีกครั้ง ฉันลุกขึ้นและหลงแสงและเมื่อฉันพบว่า ล็อค และ กลอนก็เหมือนกับที่ผมได้จาก อีกเย็นหัวเราะเอ่อในหัวใจและฉีก - ฉันถึงจากริมฝีปากของฉัน ผมเอา ท่อ และจุดมันและเป็นเพียงการนั่งลงก่อนที่ไฟ เมื่อลงเดินท่อออกของนิ้วมือซึ่งไม่มีกำลังของฉัน เลือดละแก้มของฉัน และฉันหายใจระรวย ถูกตัดสั้นด้วยง่ะ ! ในขี้เถ้าในเตาเคียงข้างกับรอยเท้าเปลือยของตัวเองได้อีก ดังนั้น มาก ที่ ในการเปรียบเทียบของผมแต่เป็นทารก ! แล้วผมมี ผู้ เข้า ชม และ ช้าง เหยียบได้

ฉันปิดไฟและกลับมานอนอัมพาตด้วยความกลัว ผมนอนนาน peering เข้าไปในความมืด - เนส และการฟัง แล้วผมก็ได้ยินเสียงตะแกรงเหนือศีรษะ เช่น การลากของหนักร่างกายทั่วพื้น ;แล้วโยนลงของร่างกาย และการสั่นของ Windows ของฉันในการตอบสนองต่อคอน - cussion . ในส่วนที่ห่างไกลของตึกที่ผมได้ยินทำเสียงกระแทกของประตู ฉันได้ยิน , Inter - จุดเริ่มต้นการเดินทางเท้าคลานหลบ ๆ ซ่อน ๆในและออกของทางเดิน และ ขึ้น ลง บันได บาง - เวลาเหล่านี้เสียงเข้าหาประตู ฉันลังเลและจากไปอีกครั้ง

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.