The black dragon’s look at the youn

The black dragon’s look at the youngster was still cold and brutal — probably because it didn’t understand the human language or more likely because it didn’t care. It was like an ant sadly waving its foreleg towards a tree branch and the child observing it only finding it interesting or funny.

Chen Chang Sheng already didn’t care about the black dragon’s reaction. He only wanted to get it off his chest in the last moments of his life.

“Changing fate is really too hard. The years I lived were truly too tiring, but no matter how tired I was, I still want to live because the pork dipped with oil and salt in Xi Ning was truly tasty, because there are really so many interesting knowledge shared in books and because life is really beautiful.”

“I don’t want to die, but I can’t promise I will live to twenty, more accurately, I don’t have any confidence at all. I don’t want the little girl delivered by my bamboo dragonfly to become a widow so I came to the capital to cancel the engagement, but then?”

“Everyone who knows me thinks I am too precocious. Unlike a fourteen year old youngster, all say I am mature but they never think….I am only five years away from death, I am still young, but I am already half buried in soil. How can’t I be mature!?”

These past years, Chen Chang Sheng was highly concerned on controlling his emotion, because being emotional isn’t good for his health, but now everything was not necessary so he was no longer calm. He looked at the black dragon or this world and shouted angrily.

“I don’t want to die.”

“But I am about to die now.”

“I feel so sad.”

Chen Chang Sheng felt very sad and his eye sockets were a little red. He thought he would cry, but he discovered that ever since he controlled emotion and was unwilling to die, he forgot how to cry. With this, he felt even more sad. Then he unimaginably calmed down.

“I appreciate that you didn’t eat me right away. Although this may not be your true intent, you let me finish these words, so I want to thank you. I really want to live, so even though it’s very funny, but please allow me to fight you at last.”

After speaking the last sentence, he raised the little sword in his hand and faced the black dragon.

He thought silently in his mind: death, come!

Let’s fight.

Like the past years.

The black dragon slowly came to him and a cold hurricane echoed in the vast underground dimension. Its body was way too huge, so a slight move would cause the world to change.

Unimaginable coldness came to Chen Chang Sheng’s body.

His eyelashes were frosted again, and he felt like the blood in his body was about to be frozen.

Death was before his eyes.

Yet he felt a calmness that he never had before, even relief.

After ten, the shadow of death and terrifying pressure that always followed him disappeared.

He felt light and comfortable. Being without pressure was such a nice feeling.

He finally understood how to defeat the fear carried by death. The solution was only death itself.

He laughed as the frost on his eyelashes spreaded out like a white flower.

Master, do you see that?

I am about to change my fate.

You said I will die at twenty.

Now, even though I am not fifteen yet, I am about to die.

Fate is actually not undefeatable.t

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ของมังกรดำมองเด็กหนุ่มยังคงเย็นชาและโหดร้าย อาจจะเพราะมันไม่ได้เข้าใจภาษาของมนุษย์ หรืออาจมากกว่า เพราะมันไม่สนใจ มันเหมือนมดเศร้าโบกเท้าหน้าของมันต่อต้นไม้และเด็กสังเกตก็พบมันน่าสนใจหรือตลกเฉินฉาง เซิง ก็ไม่ได้สนใจปฏิกิริยาของมังกรดำ . เขาเพียงต้องการที่จะได้รับมันออกจากหน้าอกของเขาในช่วงสุดท้ายของชีวิตของเขา" การเปลี่ยนแปลงโชคชะตามันหนักเกินไป ปี ฉันอาศัยอยู่จริงๆเหนื่อยเกินไป แต่ไม่ว่าจะเหนื่อยแค่ไหน ผมก็ยังอยากมีชีวิตอยู่เพราะหมูจุ่มด้วยน้ำมันและเกลือใน ซีหนิง อร่อยจริงๆ เพราะมีหลายที่ที่น่าสนใจความรู้ร่วมกันในหนังสือ เพราะชีวิตที่สวยงามจริงๆ ." ฉันยังไม่อยากตาย แต่ฉันไม่สามารถให้สัญญา จะอยู่ ถึงยี่สิบ ถูกต้อง ผมไม่มีความมั่นใจเลย ผมไม่อยากให้สาวน้อยที่ส่งโดยแมลงปอไม้ไผ่ของฉันกลายเป็นแม่ม่ายก็เลยมาเมืองหลวงเพื่อยกเลิกการหมั้น แต่แล้ว "" ทุกคนรู้ฉันคิดว่าฉันมันแก่แดด ซึ่งแตกต่างจากรุ่นปี 14 เก่า ทุกคนบอกว่าผมเป็นผู้ใหญ่ แต่พวกเขาไม่เคยคิด . . . . . . . ฉันแค่ห้าปี ห่างจากความตาย ผมยังหนุ่ม แต่ผมได้ครึ่งฝังอยู่ในดิน ว่าฉันไม่สามารถเป็นผู้ใหญ่ ! ? "ปีที่ผ่านมา เฉินฉาง เซิง มีความกังวลเกี่ยวกับการควบคุมอารมณ์ เพราะเป็นอารมณ์ที่ไม่ดีสำหรับสุขภาพของเขา แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันไม่จำเป็นเขาก็ไม่สงบ เขามองดูมังกรดำ หรือ โลกนี้ และตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว" ฉันยังไม่อยากตาย "" แต่ฉันกำลังจะตายตอนนี้" ผมรู้สึกเสียใจมาก "เฉินฉาง เซิง รู้สึกเสียใจมาก และเบ้าตาของเขาเล็ก ๆน้อย ๆสีแดง เขาคิดว่า เขาจะร้องไห้ แต่เขาพบว่า ตั้งแต่ที่เขาควบคุมอารมณ์ และไม่ยอมตาย เขาคงลืมวิธีร้องไห้ กับนี้ก็รู้สึกเศร้ามากขึ้น แล้วเขา unimaginably สงบลง" ฉันขอขอบคุณที่คุณไม่ได้กินฉันทันที แม้ว่านี้อาจไม่เจตนาที่แท้จริงของคุณ คุณให้ฉันเสร็จสิ้นคำพูดเหล่านี้ ดังนั้นฉันต้องการที่จะขอบคุณ ฉันต้องการที่จะอยู่ ดังนั้น แม้ว่ามันเป็นเรื่องตลกมาก แต่โปรดให้ฉันสู้กับนาย " ล่าสุดหลังจากพูดประโยคสุดท้าย เขายกดาบเล็ก ๆน้อย ๆในมือของเขาและเผชิญหน้ากับมังกรดำเขาคิดอย่างเงียบ ๆในใจของเขา ความตายมามาสู้กันเถอะเหมือนที่ผ่านมามังกรดำช้า ๆมาหาเขาและพายุเฮอริเคนเย็นสะท้อนในมิติใต้ดินมากมาย ตัวก็ใหญ่ ดังนั้นย้ายเล็กน้อยจะทำให้โลกเปลี่ยนไปความเย็นที่ไม่คาดคิดมาร่างกายของเฉินฉางเช็งขนตาเป็นฝ้าอีก และเขารู้สึกเหมือนเลือดในกายของเขากำลังจะถูกแช่แข็งตายต่อหน้าต่อตาของเขาแต่เขารู้สึกถึงความสงบที่เขาไม่เคยมีมาก่อน ถึงกับโล่งอกหลังจากสิบ เงาแห่งความตายและความดันที่น่ากลัวที่เคยตามเขาหายตัวไปเขารู้สึกเบาและสบาย โดยที่ความดันเช่นความรู้สึกที่ดีในที่สุดเขาก็เข้าใจวิธีการเอาชนะความกลัวโดยความตาย โซลูชั่นเป็นเพียงความตายเขาหัวเราะเป็นน้ำค้างแข็งบนขนตาของเขากระจายออกเหมือนดอกไม้สีขาวคุณเห็นนั่นไหมผมกำลังจะเปลี่ยนโชคชะตาคุณบอกว่าฉันจะตายตอนอายุยี่สิบตอนนี้แม้ว่าฉันไม่ 15 เลย ฉันกำลังจะตายพรหมลิขิตมีจริงไม่ไร้เทียมทาน ที