มหาวิทยาลัยวิจัยของไทยจำเป็นต้องพัฒนากระบวนการบริหารงานในรูปแบบใหม่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการปรับภารกิจและรูปแบบของการเป็นมหาวิทยาลัยเชิงประกอบการ ที่ขยายขอบเขตจากการสอนและการวิจัยไปสู่การเป็นผู้ประกอบการด้วย (ธีระพร วีระถาวร, 2554) จากจุดแข็งด้านความเป็นเลิศเฉพาะทางของสถาบันอุดมศึกษาแต่ละแห่งหรือแต่ละพื้นที่ตั้งโดยมีการเชื่อมโยงกับบริบทของเศรษฐกิจและสังคม การร่วมมือกับภาครัฐ ภาคธุรกิจอุตสาหกรรมในการพัฒนานวัตกรรม ถ่ายทอดเทคโนโลยี ที่สามารถลดการพึ่งพาเฉพาะแหล่งรายได้จากการจัดการศึกษา เพิ่มขีดความสามารถในการหารายได้จากการวิจัยและพัฒนาผลงานนวัตกรรม การจดทะเบียนสิทธิบัตร ใบอนุญาตในลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัย และการบริการวิชาการรูปแบบที่หลากหลาย ในฐานะมหาวิทยาลัยที่มีการบริหารจัดการเชิงอิสระ (Autonomous University)