In general, the art of government c

In general, the art of government consists in taking as much money as possible from one class of citizens to give to the other. While Voltaire's assertion is an overstatement, it is true that virtually every important political issue involves the distribution of income. Even when they are not explicit, questions of who will gain and who will lose lurk in the background of public policy debates. This chapter presents a framework for thinking about the normative and positive aspects of government programs for maintaining the incomes of the poor.
Before proceeding, we must discuss whether economists should consider distributional issues at all. Not everyone thinks so. Notions concerning the right income distribution are value judgments, and there is on scientific way to resolve differences on ethical matters. Therefore, some argue that discussing distributional issues is detrimental to objectivity in economics and economists should restrict themselves to analyzing only the efficiency aspects of social issues.
This view has two problems. First, as emphasized in chapter 3, the theory of welfare economics indicates that efficiency by itself is an inadequate normative standard. Criteria other than efficiency must be considered when comparing alternative allocations of resources. Of course, one can assert that only efficiency matters, but this in itself is a value judgment.
Second, decision makers care about the distributional implications of policy. If economists ignore distribution, then policymakers will ignore economists. Policymakers may then end up focusing only on distributional issues and pay no attention at all to efficency. The economist who systematically takes distribution into account can keep policymakers aware of both efficiency and distributional issues. Although training in economics certainly does not confer a superior ability to make ethica judgments, economists are skilled at drawing out the implications of alternative sets of values and measuring the costs of achieving various ethical goals.
A related question is whether government ought to be involved in changing the income distribution. As noted in chapter 1, some important traditions of political philosophy suggest that government should play no redistributive role. However, even the most minimal government conceivable influences the income distribution. For example, when the government purchases materials for public goods, some firms receive contracts and others do not; presumably the owners of the firms receiving the contracts enjoy increases in their relative incomes. More generally the government's taxing and spending activities are bound to change the distribution of real income.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทั่วไป ศิลปะของรัฐบาลประกอบด้วยในการรับเงินมากที่สุดจากชั้นหนึ่งของพลเมืองให้อีก ในขณะที่ของ Voltaire ยืนยัน การใช่ มันเป็นความจริงว่า ทุกปัญหาทางการเมืองที่สำคัญเกี่ยวข้องกับการกระจายรายได้ แม้จะไม่ชัดเจน คำถามที่จะได้รับและการที่จะสูญเสียแฝงอยู่เบื้องหลังการอภิปรายนโยบายสาธารณะ บทนี้นำเสนอเป็นกรอบคิดในด้านบวก และกฎเกณฑ์ของโปรแกรมของรัฐบาลสำหรับการรักษารายได้ของคนจนก่อน เราต้องอธิบายว่า นักเศรษฐศาสตร์ควรพิจารณาเรื่องขึ้นทั้งหมด ทุกคนไม่คิดดังนั้น ความเข้าใจเกี่ยวกับการกระจายรายได้ที่เหมาะสมจะประเมินค่า และมีวิธีการทางวิทยาศาสตร์เพื่อแก้ไขความแตกต่างในเรื่องจริยธรรม ดังนั้น บางคนอ้างว่า คุยปัญหาขึ้นอยู่ objectivity เศรษฐศาสตร์บัณฑิต และเศรษฐศาสตร์ควรจำกัดตัวเองการวิเคราะห์เฉพาะด้านประสิทธิภาพของสังคมมุมมองนี้มีปัญหาที่สอง ครั้งแรก เน้นรายละเอียดในบทที่ 3 ทฤษฎีของเศรษฐศาสตร์สวัสดิการแสดงการประสิทธิภาพ ด้วยตัวเองว่ามีกฎเกณฑ์มาตรฐานไม่เพียงพอ ต้องพิจารณาเงื่อนไขอื่นนอกเหนือจากประสิทธิภาพเมื่อเปรียบเทียบทางเลือกการปันส่วนของทรัพยากร แน่นอน หนึ่งสามารถ assert เท่าประสิทธิภาพเรื่อง แต่นี้ในตัวเองว่าการตัดสินใจค่าที่สอง ผู้ตัดสินใจดูแลเกี่ยวกับผลกระทบของนโยบายขึ้น ถ้านักเศรษฐศาสตร์ไม่สนใจการกระจาย แล้วผู้กำหนดนโยบายจะละเว้นนักเศรษฐศาสตร์ ผู้กำหนดนโยบายอาจ แล้วจบลงด้วยการโฟกัสเฉพาะขึ้นในประเด็น และไม่สนใจที่จะจัดหา นักเศรษฐศาสตร์ผู้ใช้แจกจ่ายเข้าบัญชีเป็นระบบที่สามารถทำให้ผู้กำหนดนโยบายทราบถึงประสิทธิภาพและปัญหาขึ้น แม้ว่าการฝึกอบรมในสาขาเศรษฐศาสตร์แน่นอนไม่มอบความสามารถที่เหนือกว่าต้องใช้ดุลยพินิจ ethica นักเศรษฐศาสตร์มีความชำนาญในแบบผลกระทบของทางเลือกชุดค่า และวัดค่าของการบรรลุเป้าหมายทางด้านจริยธรรมต่าง ๆคำถามที่เกี่ยวข้องไม่ว่า ภาครัฐควรจะมีส่วนร่วมในการเปลี่ยนแปลงการกระจายรายได้ ดังที่ระบุไว้ในบทที่ 1 บางประเพณีที่สำคัญของปรัชญาการเมืองแนะนำว่า รัฐบาลควรเล่นบทบาทไม่ redistributive อย่างไรก็ตาม เป็นไปได้น้อยที่สุดรัฐบาลมีอิทธิพลต่อการกระจายรายได้ เช่น เมื่อรัฐบาลซื้อวัสดุสินค้าสาธารณะ บริษัทบางรับสัญญา และคนอื่นไม่ สันนิษฐานว่าเจ้าของบริษัทที่ได้รับสัญญาเพลิดเพลินกับการเพิ่มรายได้ของตนเองญาติ ขึ้นโดยทั่วไปรัฐบาลของรัฐและกิจกรรมการใช้จ่ายถูกผูกไว้กับการเปลี่ยนแปลงการกระจายของรายได้จริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โดยทั่วไปศิลปะของรัฐบาลประกอบด้วยในการรับเงินมากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้จากชั้นหนึ่งของประชาชนที่จะให้กับคนอื่น ๆ ในขณะที่ยืนยันวอลแตร์เป็นเกินเลยมันเป็นความจริงที่ว่าแทบทุกปัญหาทางการเมืองที่สำคัญที่เกี่ยวข้องกับการกระจายรายได้ แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้อย่างชัดเจนคำถามของผู้ที่จะได้รับและผู้ที่จะสูญเสียแฝงตัวอยู่ในพื้นหลังของการอภิปรายนโยบายสาธารณะ ในบทนี้จะนำเสนอกรอบการทำงานสำหรับการคิดเกี่ยวกับด้านกฎเกณฑ์และในเชิงบวกของโครงการของรัฐบาลในการรักษารายได้ของคนยากจนได้.
ก่อนดำเนินการเราจะต้องหารือว่านักเศรษฐศาสตร์ควรพิจารณาเรื่องการกระจายในทุก ทุกคนไม่ได้คิดดังนั้น ความคิดเกี่ยวกับการกระจายรายได้ขวาตัดสินค่าและมีอยู่ในทางวิทยาศาสตร์เพื่อแก้ไขความแตกต่างในเรื่องจริยธรรม ดังนั้นบางคนยืนยันว่าการหารือเรื่องการกระจายเป็นอันตรายต่อความเป็นกลางในทางเศรษฐศาสตร์และนักเศรษฐศาสตร์ควร จำกัด ตัวเองเพื่อการวิเคราะห์เฉพาะด้านประสิทธิภาพของประเด็นทางสังคม.
มุมมองนี้มีสองปัญหา ขั้นแรกให้เป็นเน้นในบทที่ 3 ทฤษฎีเศรษฐศาสตร์สวัสดิการแสดงให้เห็นว่ามีประสิทธิภาพด้วยตัวเองเป็นมาตรฐานเชิงบรรทัดฐานที่ไม่เพียงพอ เกณฑ์อื่น ๆ กว่าที่มีประสิทธิภาพจะต้องพิจารณาเมื่อเปรียบเทียบกับการจัดสรรทรัพยากรทางเลือก แน่นอนหนึ่งสามารถยืนยันว่าเรื่องประสิทธิภาพเท่านั้น แต่ตอนนี้ในตัวเองเป็นมูลค่าการตัดสิน.
ประการที่สองผู้มีอำนาจตัดสินใจดูแลเกี่ยวกับผลกระทบของนโยบายการกระจาย หากนักเศรษฐศาสตร์ละเว้นการกระจายแล้วผู้กำหนดนโยบายจะไม่สนใจนักเศรษฐศาสตร์ ผู้กำหนดนโยบายแล้วอาจจบลงด้วยการเน้นเฉพาะในประเด็นการกระจายและใส่ใจทุกไม่มีประสิทธิภาพ นักเศรษฐศาสตร์ที่ใช้เวลาเป็นระบบกระจายเข้าบัญชีสามารถให้ผู้กำหนดนโยบายทั้งตระหนักถึงความมีประสิทธิภาพและปัญหาการกระจาย แม้ว่าการฝึกอบรมในสาขาเศรษฐศาสตร์แน่นอนไม่ได้มอบความสามารถที่เหนือกว่าเพื่อให้คำตัดสิน Ethica นักเศรษฐศาสตร์ที่มีฝีมือในการวาดออกความหมายของชุดทางเลือกของค่าและการวัดค่าใช้จ่ายในการบรรลุเป้าหมายทางจริยธรรมต่างๆ.
คำถามที่เกี่ยวข้องไม่ว่าจะเป็นภาครัฐควรจะมีส่วนร่วมใน การเปลี่ยนแปลงการกระจายรายได้ ตามที่ระบุไว้ในบทที่ 1 ประเพณีที่สำคัญของปรัชญาการเมืองชี้ให้เห็นว่ารัฐบาลควรจะเล่นบทบาท redistributive อย่างไรก็ตามแม้รัฐบาลไปได้น้อยที่สุดที่มีอิทธิพลต่อการกระจายรายได้ ตัวอย่างเช่นเมื่อรัฐบาลซื้อวัสดุสำหรับสินค้าสาธารณะบาง บริษัท ได้รับสัญญาและคนอื่นทำไม่ได้; สันนิษฐานว่าเป็นเจ้าของ บริษัท ที่ได้รับสัญญาเพลิดเพลินไปกับการเพิ่มขึ้นของรายได้ของพวกเขาญาติ มากขึ้นโดยทั่วไปของรัฐบาลที่เดินทางโดยรถแท็กซี่และการใช้จ่ายกิจกรรมจะผูกพันที่จะเปลี่ยนการกระจายรายได้ที่แท้จริง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในทั่วไป , ศิลปะของรัฐบาลประกอบด้วยในการเอาเงินให้มากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้จากหนึ่งชั้นเรียนของประชาชนเพื่อให้อื่น ๆ ขณะที่วอลแตร์ก็ยืนยันเป็นการกล่าวเกินจริง มันเป็นความจริงที่สำคัญแทบทุกประเด็นทางการเมืองที่เกี่ยวข้องกับการกระจายรายได้ แม้ว่าพวกเขาจะไม่ชัดเจน คำถามของผู้ที่จะได้รับและผู้ที่จะสูญเสียแฝงตัวในพื้นหลังของนโยบายการอภิปรายสาธารณะ . บทนี้นำเสนอกรอบคิดด้านบวกของบรรทัดฐานและโปรแกรมของรัฐบาลเพื่อรักษารายได้ของคนจนก่อนดำเนินการต่อ เราต้องคุยกันว่านักเศรษฐศาสตร์ควรพิจารณาประเด็นการกระจายเลย ทุกคนไม่ได้คิดเช่นนั้น ความคิดเกี่ยวกับการกระจายรายได้สิทธิตัดสินคุณค่า และมีวิธีการทางวิทยาศาสตร์เพื่อแก้ไขความแตกต่างในทางจริยธรรมที่สำคัญ ดังนั้น บางคนโต้แย้งว่า การอภิปรายประเด็นการกระจายเป็น detrimental เพื่อวัตถุประสงค์ในทางเศรษฐศาสตร์และเศรษฐศาสตร์ควร จำกัด ตัวเองเพื่อวิเคราะห์เฉพาะประสิทธิภาพด้านประเด็นทางสังคมมุมมองนี้มี 2 ปัญหา อย่างแรก เน้นบทที่ 3 ทฤษฎีเศรษฐศาสตร์สวัสดิการ พบว่า ประสิทธิภาพ โดยตัวเองเป็นมาตรฐานเชิงบรรทัดฐานที่ไม่เพียงพอ เกณฑ์อื่น ๆ กว่าประสิทธิภาพที่ต้องพิจารณาเมื่อเปรียบเทียบกับทางเลือกในการจัดสรรทรัพยากร ของหลักสูตรหนึ่งที่สามารถยืนยันได้ว่าเรื่องประสิทธิภาพเท่านั้น แต่ในตัวเองคือ มูลค่ายุติธรรมประการที่สอง การตัดสินใจเกี่ยวกับการดูแลผลกระทบการแจกแจงของนโยบาย ถ้านักเศรษฐศาสตร์ละเว้นการกระจายแล้วนโยบายจะละเว้น นักเศรษฐศาสตร์ นอกจากนี้ ก็อาจจะจบลงโดยเฉพาะในประเด็นการกระจาย และไม่ต้องไปสนใจเลย เพื่อประสิทธิภาพ . นักเศรษฐศาสตร์ที่ระบบจะกระจายเข้าสู่บัญชี สามารถรักษานโยบายทราบทั้งประสิทธิภาพและประเด็นการกระจาย . แม้ว่าการฝึกอบรมในเศรษฐศาสตร์อย่างแน่นอนไม่ได้หารือความสามารถที่เหนือกว่าเพื่อให้คำตัดสิน ethica , นักเศรษฐศาสตร์ที่มีทักษะในการวาดออกจากผลกระทบของทางเลือกของการวัดค่าชุดและค่าใช้จ่ายของการบรรลุเป้าหมายทางจริยธรรมต่างๆที่เกี่ยวข้อง คำถามคือว่า รัฐบาลควรจะมีส่วนร่วมในการกระจายรายได้ . ดังที่ระบุไว้ในบทที่ 1 , บางประเพณีสำคัญของปรัชญาการเมือง เสนอแนะว่า รัฐบาลควรเล่นไม่ redistributive บทบาท อย่างไรก็ตาม แม้รัฐบาลมากที่สุดที่เป็นไปได้น้อยที่สุด ส่งผลต่อการกระจายรายได้ . ตัวอย่างเช่น เมื่อรัฐบาลซื้อวัสดุสำหรับสินค้าสาธารณะ บาง บริษัท ได้รับสัญญาและคนอื่นไม่ได้ ; สันนิษฐานว่าเจ้าของของ บริษัท ได้รับสัญญากับญาติเพิ่มขึ้นของรายได้ โดยทั่วไปแล้ว รัฐบาลของภาษีและการใช้จ่ายต่างๆ ต้องเปลี่ยนแปลงการกระจายรายได้ที่แท้จริง