Now, he finally realized that Ke Yu

Now, he finally realized that Ke Yunhai knew all along that he wasn’t Ke Jiusi.

In the end, he had even thanked him. That proved everything. Then he had said that Meng Hao was also his son. He approved of Meng Hao….

All of it seemed like a dream. But it was a dream that Meng Hao wanted!

“The old man… is gone,” he murmured. The light in his eyes turned into darkness, superseding everything else in the world. He coughed up a mouthful of blood, and then collapsed onto the ground.

Meng Hao was in a coma for two days. When he finally awakened, he saw Xu Qing watching over him anxiously. He didn’t say anything. Xu Qing accompanied him to Ke Yunhai’s funeral. The tomb was in a valley in the Seventh Peak, a tomb that contained no corpse, only an extinguished oil lamp.

Meng Hao was no longer an ordinary disciple. Nor was he an Elite Apprentice. He was now the Lord of the Fourth Peak, although he was a Lord who was not a Paragon.

He did not concoct any more pills, nor did he seek enlightenment of Daoist magic. He sat outside his Immortal’s cave looking out into the darkness of night, and the bright sky of day. He wasn’t sure what he was looking at. He just stared.

Several days later, the ghost images were appearing multiple times per day in the ancient, illusory world. Meng Hao knew that this place… was about to vanish.

“Living and dying. It can be a departure, but also a beginning.” Meng Hao felt as if he had experienced a flash of insight. He closed his eyes and did not open them for a long time. When he did, he decided to head to the great staircase that led up into the sky. Before leaving, he happened to notice the medicinal pill which had been created from nothing. It brought him no joy. He gazed at it blankly for a moment, then carefully put it into his bag of holding.

As he stood before the great staircase, he looked back at the Fourth Peak one more time. In that glance he placed the image of the Fourth Peak firmly in place in his memories.

Then he turned and stepped onto that staircase which none of the other disciples of the Sect could see. He began to walk up, one step at a time. As he did, all the Cultivators from the great lands of South Heaven watched him.

They were waiting. Waiting for Meng Hao to reach the very top of the staircase. Then the Second Plane would reach its conclusion, and the Third Plane… would open.

—–

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตอนนี้ในที่สุดเขาก็ตระหนักว่า Ke Yunhai รู้ตลอดเวลาว่าเขาไม่ได้เป็น Ke Jiusi. ในท้ายที่สุดเขาได้แม้จะขอบคุณเขา ว่าทุกอย่างได้รับการพิสูจน์ จากนั้นเขาได้กล่าวว่าเม้งเฮาก็ยังเป็นลูกชายของเขา เขาได้รับการอนุมัติของเม้งเฮา ... . ทั้งหมดของมันดูเหมือนความฝัน แต่มันก็เป็นความฝันที่อยากเม้งเฮา! "ชายชรา ... จะหายไป" เขาบ่นอยู่ ไฟในดวงตาของเขากลายเป็นความมืดแทนที่ทุกสิ่งทุกอย่างในโลก เขากระแอมขึ้นคำหนึ่งของเลือดแล้วทรุดตัวลงบนพื้นดิน. เม้งเฮาอยู่ในอาการโคม่าเป็นเวลาสองวัน ในที่สุดเมื่อเขาตื่นขึ้นมาเขาเห็นเสี่ยวชิงเฝ้าดูเขาอย่างใจจดใจจ่อ เขาไม่ได้พูดอะไร เสี่ยวชิงเดินตามเขาไปงานศพของ Ke Yunhai หลุมฝังศพอยู่ในหุบเขาในเจ็ดยอดหลุมฝังศพที่มีศพไม่เพียงตะเกียงน้ำมันดับ. เม้งเฮาก็ไม่ได้เป็นสาวกสามัญ เขาก็ไม่ยอดเด็กฝึกงาน ตอนนี้เขาเป็นพระเจ้าแห่งที่สี่ยอดแม้ว่าเขาจะเป็นพระเจ้าที่ไม่ได้เป็นพารากอน. เขาไม่ได้กุเรื่องยาใด ๆ เขาก็ไม่แสวงหาการตรัสรู้ของเวทมนตร์ Daoist เขานั่งอยู่นอกถ้ำอมตะของเขามองออกไปในความมืดของกลางคืนและท้องฟ้าที่สดใสของวัน เขาไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เขากำลังมองหาที่ เขาเพียงแค่จ้อง. หลายวันต่อมาภาพผีปรากฏหลายครั้งต่อวันในสมัยโบราณโลกเหลวไหล เม้งเฮารู้ว่าสถานที่แห่งนี้ ... กำลังจะหายไป. "ชีวิตและความตาย มันอาจจะเป็นออกเดินทาง แต่ยังจุดเริ่มต้น. "เม้งเฮารู้สึกราวกับว่าเขาเคยมีประสบการณ์แฟลชของความเข้าใจ เขาปิดตาของเขาและไม่ได้เปิดพวกเขาเป็นเวลานาน เมื่อเขาได้เขาตัดสินใจที่จะมุ่งหน้าไปยังบันไดที่ดีที่นำขึ้นสู่ท้องฟ้า ก่อนออกจากเขาที่เกิดขึ้นให้ทราบยาสมุนไพรที่ได้รับการสร้างขึ้นจากอะไร มันทำให้เขาไม่มีความสุข เขาจ้องมองไปที่มัน blankly สักครู่แล้วอย่างใส่ลงในกระเป๋าของเขาในการถือครอง. ในขณะที่เขายืนอยู่ตรงหน้าบันไดที่ดีเขามองกลับมาที่สี่ยอดอีกครั้งหนึ่ง ในภาพรวมว่าเขาวางภาพของสี่ยอดมั่นในสถานที่ในความทรงจำของเขา. แล้วเขาก็หันหลังกลับและก้าวเข้าสู่บันไดที่ไม่มีสาวกอื่น ๆ ของนิกายจะได้เห็น เขาเริ่มที่จะเดินขึ้นหนึ่งขั้นในเวลา ขณะที่เขาทำ, เครื่องคราดพรวนทั้งหมดจากดินแดนที่ดีของภาคใต้สวรรค์ดูเขา. พวกเขากำลังรอ รอให้เม้งเฮาจะไปถึงด้านบนสุดของบันได จากนั้นสองเครื่องบินจะมาถึงข้อสรุปและคนที่สามเครื่องบิน ... จะเปิด. -

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนนี้ ในที่สุดเขาก็รู้ว่าเค่อหยุนไห่รู้มาตลอดว่าเขาไม่ได้ไป jiusi .ในที่สุด เขาก็ขอบคุณเขา ที่พิสูจน์แล้วว่าทุกอย่าง แล้วเขาก็บอกว่า เมิ่งฮ่าวเป็นลูกชายของเขา เขาได้รับการอนุมัติ เมิ่งฮ่าว . . .มันดูเหมือนความฝัน แต่มันเป็นความฝันที่เมิ่งเฮ่าต้องการ !" . . . . . แก่แล้ว " เขาพึมพำ ไฟในดวงตาของเขากลายเป็นความมืด superseding ทุกอย่างอื่นในโลก เขาไอเป็นเลือดเต็มปาก และล้มลงบนพื้นเมิ่งเฮ่าอยู่ในอาการโคม่าเป็นเวลาสองวัน เมื่อในที่สุดเขาก็ตื่นแล้ว เขาเห็น Xu ชิงมองเขาอย่างกระวนกระวาย เขาไม่ได้พูดอะไรเลย Xu ชิงพร้อมด้วยเขาเคอหยวนไห่งานศพ สุสานในหุบเขาในช่วงเจ็ดสุสานที่มีไม่มีศพ เพียงดับตะเกียง .เมิ่งฮ่าวก็ไม่ได้เป็นสาวกธรรมดา หรือเขาเป็นลูกศิษย์ของชนชั้นสูง บัดนี้เขาเป็นพระเจ้าของยอด 4 , ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นพระเจ้าที่ไม่ใช่พารากอนเขาไม่ได้ต้มยาใด ๆเพิ่มเติม หรือเขาแสวงหาการตรัสรู้ของ daoist มายากล เขานั่งมองออกไปนอกถ้ำของเขาเป็นอมตะไปในความมืดของคืนและท้องฟ้าสดใสของวัน เขาไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เขากำลังมองหาที่ เขาจ้อง .หลายวันต่อมา ภาพผีได้ปรากฏหลายครั้งต่อวันในโลกลวงตาโบราณ . เมิ่งเฮ่ารู้ว่าสถานที่นี้ . . . . . . กำลังจะหายไป" ชีวิตและความตาย ได้ออกเดินทาง แต่ยังเริ่มต้น " เมิ่งเฮ่ารู้สึกราวกับว่าเขามีประสบการณ์การแฟลชของความเข้าใจ เขาหลับตาลง และไม่ได้เปิดมันมานาน เมื่อเขาตัดสินใจที่จะใหญ่ให้บันไดที่นำขึ้นสู่ท้องฟ้า ก่อนจะไป เขานึกได้สมุนไพรยาซึ่งถูกสร้างขึ้นจากอะไร มันทำให้เขาไม่มีความสุข เขาจ้องมองมันอย่างว่างเปล่า สักครู่ จากนั้นค่อยๆใส่เข้าไปในถุงของเขาไว้ขณะที่เขายืนอยู่ก่อนที่บันไดดี เขาหันกลับไปมองยอดที่ 4 อีกครั้ง ในเหลือบเขาวางภาพสูงสุด 4 อย่างมั่นคงในสถานที่ในความทรงจำแล้วเขาก็หันหลังและก้าวสู่บันไดซึ่งไม่มีสาวกของนิกายอื่น ๆได้เห็น เขาเริ่มเดินขึ้นหนึ่งขั้นในเวลา ที่เขาทำทั้งหมด เกษตรกรจากดินแดนที่ยิ่งใหญ่ในสวรรค์ใต้เฝ้าดูเขาพวกเขากำลังรออยู่ รอเมิงเฮาไปถึงด้านบนสุดของบันได แล้วเครื่องบินลำที่สองจะมาถึงบทสรุปของมัน และเครื่องบิน . . . . . . . 3 จะเปิด- จำกัด