- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
AbstractGreen marketing and green s
Abstract
Green marketing and green supply chain have been drawing the attention of both academics and practitioners in the recent decade. However, no holistic framework has been developed on how to build green industrial brands and industrial corporate brands. Whether or not sustainable/green supply chains can be integrated with green industrial marketing in building greener organizations and industrial brands is still unclear. In addition, little is known on the factors on green new industrial product development or how green new industrial products are adopted by organizations. Furthermore, we know little of whether and how green supply chain enables green new industrial product development. This special issue aims at reflecting the most recent advances on green industrial marketing, green/sustainable supply chains and their interplay in green industrial branding, and to explore future research directions. The guest editors hope that the solicited papers can provide insights on the impacts of sustainable or green supply chains on marketing theory in industrial and business-to-business markets.
Keywords
Sustainability; Green marketing; Green supply chain; Industrial marketing
1. Introduction
Green branding and sustainability have attracted much attention from both the practitioners and academics from different business disciplines, such as marketing, supply chain management, and information management. Despite the increasing salience for being greener and more sustainable (due to, for example, climate change and environmental legislation), no holistic framework exists on how to build green industrial brands and industrial corporate brands. Building strong green industrial brands requires not only green marketing, but also green operations and green supply chain management. In addition, globalization and international sourcing exert extra pressure and challenges on designing and implementing a truly green and sustainable supply chain from the global perspective.
Whether or not sustainable/green supply chains can be integrated with green industrial marketing in building greener organizations and industrial brands is still unclear. For example, how industrial organizations can make use of both supply chain sustainability and green industrial marketing to create a competitive edge in the marketplace and along the supply chain network is not well formulated. From operations and supply chain side, for example, the reduction of waste (such as operations efficiency, delivery and distribution network), which is the core principle of lean operations, could be considered as a form of sustainability. Advances in information technology can also help to reduce waste (e.g. papers and energy) to a certain extent. A number of other tools such as life cycle assessment, eco-design for cradle-to-cradle product development, etc., are available. However, they are, including lean philosophy, usually not linked to industrial marketing. This is not surprising because the aforementioned tools or techniques are more visible internally than externally. From marketing perspective, for example, although green consumers and consumption have received some attention, little is known on the factors on green B2B marketing and green organizational purchase behavior. Better understanding on how and why organizations choose green suppliers has significant implications for green B2B marketing. Green industrial branding could be an important industrial marketing effort in conveying the capability of sustainability. However, further development in this regard is needed. In addition, green industrial branding requires green industrial product development. Little is known on the factors on green new industrial product development or how green new industrial products are adopted by organizations. Specifically, we know little of whether and how green supply chain enables green new industrial product development.
In this editorial, we first review some key literatures relating to green marketing strategy, green supply chain management, and the role of technology of in green management. We then introduce the articles appearing in this special issue.
2. Green marketing strategy
Green marketing and management is a strategic issue (Siegel, 2009), not only because being green makes a firm “good”, but also because being green pays (Ambec and Lanoie, 2008 and Russo and Fouts, 1997). In addition, institutional and stakeholder pressures drive the adoption of green marketing strategy (Cronin et al., 2011 and Sarkis et al., 2010). Integrating environmental issues into strategic marketing process has become essential, instead of voluntary, for firms to achieve institutional legitimacy and competitive advantage (Handelman & Arnold, 1999). Green/environmental marketing strategy has garnered considerable academic attention over the last two decades. Menon and Menon (1997, p. 54) proposed that an effective green marketing strategy should be endorsed by the principles of enviropreneurial marketing, which refers to “the process for formulating and implementing entrepreneurial and environmentally beneficial marketing activities with the goal of creating revenue by providing exchanges that satisfy a firm's economic and social performance objectives.” According to them, enviropreneurial marketing is featured by an innovation and technology solution to meet the environmental needs, an entrepreneurial orientation, and confluence of social, environmental and economic performances. Firms differ in terms of their degrees of adopting enviropreneurial marketing.
Banerjee, Iyer, and Kashyap (2003) expanded Menon and Menon's (1997) initial conceptualization to incorporate both environmental orientation and environmental strategy, and develop the concept of corporate environmentalism. Corporate environmentalism includes two core elements: environmental orientation and environmental strategy. Environmental orientation refers to senior managers' recognition of the importance of environmental issues facing their companies; whilst environmental strategy refers to the extent to which environmental issues are integrated with a firm's strategic plans (Banerjee et al., 2003). According to Banerjee et al. (2003), environmental orientation positively impacts on environmental strategy, which in turn has a positive impact on performance under some conditions (Menguc & Ozanne, 2005). More recently, Chan (2010) found that the impact of environmental orientation on environmental strategy is positively moderated by regulatory stakeholder influence.
Initially Menon and Menon (1997) offered a conceptual framework on the antecedents and outcomes of enviropreneurial marketing. They suggested that enviropreneurial marketing can impact on business performance and corporate reputation, and such effects tend to be stronger if the firm's industry has a better reputation. They further argued that a firm's enviropreneurial marketing would be driven higher by the firm's internal policy (e.g., tog management environmental sensibility) and external policy (customer environmental sensibility, regulatory intensity), internal structure (e.g. centralization of decision making) and external economy (e.g., competitive intensity). However, these were conceptual propositions with no support from empirical evidence. Baker and Sinkula (2005) developed a measure for enviropreneurial marketing and empirically found that enviropreneurial marketing has a positive impact on firms' capabilities, such as new product development success. Banerjee et al. (2003) identified and empirically tested a similar set of antecedents of corporate environmentalism. These antecedents include top management commitment, public concerns, regulatory forces and so on. They also found that industry sector (high vs. moderate environmental impact sectors) moderates the impacts of some corporate environmentalism's antecedents. Both Menon and Menon (1997) and Banerjee et al. (2003) stressed the important role of top management team, which suggests the importance of leadership in adopting green marketing strategy. Indeed, Egri and Herman (2000) found that leaders' personal values (e.g., more ecocentric, openness to change, and self-transcendent) and transformational leadership style have a positive impact of a firm's environmental strategy.
3. Green supply chain management
A supply chain can be defined as a network of companies working together towards the goals (e.g. customer service, fulfilment and so on) of the whole supply chain (Chan & Chan, 2010). Supply chain management is thus highly coupled to resources allocation and hence a variety of optimisation techniques can be found in the literature to aid decision-making processes (Chan, 2011). Having said that, the interface between marketing and supply chain management cannot be overlooked (Lambert & Cooper, 2000). For example, Jüttner, Christopher and Baker (2007) examined how to integrate marketing and supply chain activities from a demand chain point of view. The objective of the paper is to propose a new business model which can add values along the chain. By the same token, green supply chain management (e.g. Lamming & Hampson, 1996) and green marketing (e.g. Cronin et al., 2011) cannot be considered separately. Nevertheless, the interfaces between green supply chain research and green marketing are rather unclear. This is particularly obvious if the effort devoted to green supply chain management results in marginal benefits only (e.g. Côté, Lopez, Marche, Perron and Wright, 2008). Below are summaries of some relevant research themes in order to support this though:
3.1. Corporate performance
Most green supply chain management studies are coupled with corporate performance and hence attempt to conclude that green supply chain can influence companies' profit or even competitive advantages (e.g. Zhu & Sarkis, 2004). Bowen, Cousins, Lamming, and Faruk (2001) argued that financial incent
Green marketing and green supply chain have been drawing the attention of both academics and practitioners in the recent decade. However, no holistic framework has been developed on how to build green industrial brands and industrial corporate brands. Whether or not sustainable/green supply chains can be integrated with green industrial marketing in building greener organizations and industrial brands is still unclear. In addition, little is known on the factors on green new industrial product development or how green new industrial products are adopted by organizations. Furthermore, we know little of whether and how green supply chain enables green new industrial product development. This special issue aims at reflecting the most recent advances on green industrial marketing, green/sustainable supply chains and their interplay in green industrial branding, and to explore future research directions. The guest editors hope that the solicited papers can provide insights on the impacts of sustainable or green supply chains on marketing theory in industrial and business-to-business markets.
Keywords
Sustainability; Green marketing; Green supply chain; Industrial marketing
1. Introduction
Green branding and sustainability have attracted much attention from both the practitioners and academics from different business disciplines, such as marketing, supply chain management, and information management. Despite the increasing salience for being greener and more sustainable (due to, for example, climate change and environmental legislation), no holistic framework exists on how to build green industrial brands and industrial corporate brands. Building strong green industrial brands requires not only green marketing, but also green operations and green supply chain management. In addition, globalization and international sourcing exert extra pressure and challenges on designing and implementing a truly green and sustainable supply chain from the global perspective.
Whether or not sustainable/green supply chains can be integrated with green industrial marketing in building greener organizations and industrial brands is still unclear. For example, how industrial organizations can make use of both supply chain sustainability and green industrial marketing to create a competitive edge in the marketplace and along the supply chain network is not well formulated. From operations and supply chain side, for example, the reduction of waste (such as operations efficiency, delivery and distribution network), which is the core principle of lean operations, could be considered as a form of sustainability. Advances in information technology can also help to reduce waste (e.g. papers and energy) to a certain extent. A number of other tools such as life cycle assessment, eco-design for cradle-to-cradle product development, etc., are available. However, they are, including lean philosophy, usually not linked to industrial marketing. This is not surprising because the aforementioned tools or techniques are more visible internally than externally. From marketing perspective, for example, although green consumers and consumption have received some attention, little is known on the factors on green B2B marketing and green organizational purchase behavior. Better understanding on how and why organizations choose green suppliers has significant implications for green B2B marketing. Green industrial branding could be an important industrial marketing effort in conveying the capability of sustainability. However, further development in this regard is needed. In addition, green industrial branding requires green industrial product development. Little is known on the factors on green new industrial product development or how green new industrial products are adopted by organizations. Specifically, we know little of whether and how green supply chain enables green new industrial product development.
In this editorial, we first review some key literatures relating to green marketing strategy, green supply chain management, and the role of technology of in green management. We then introduce the articles appearing in this special issue.
2. Green marketing strategy
Green marketing and management is a strategic issue (Siegel, 2009), not only because being green makes a firm “good”, but also because being green pays (Ambec and Lanoie, 2008 and Russo and Fouts, 1997). In addition, institutional and stakeholder pressures drive the adoption of green marketing strategy (Cronin et al., 2011 and Sarkis et al., 2010). Integrating environmental issues into strategic marketing process has become essential, instead of voluntary, for firms to achieve institutional legitimacy and competitive advantage (Handelman & Arnold, 1999). Green/environmental marketing strategy has garnered considerable academic attention over the last two decades. Menon and Menon (1997, p. 54) proposed that an effective green marketing strategy should be endorsed by the principles of enviropreneurial marketing, which refers to “the process for formulating and implementing entrepreneurial and environmentally beneficial marketing activities with the goal of creating revenue by providing exchanges that satisfy a firm's economic and social performance objectives.” According to them, enviropreneurial marketing is featured by an innovation and technology solution to meet the environmental needs, an entrepreneurial orientation, and confluence of social, environmental and economic performances. Firms differ in terms of their degrees of adopting enviropreneurial marketing.
Banerjee, Iyer, and Kashyap (2003) expanded Menon and Menon's (1997) initial conceptualization to incorporate both environmental orientation and environmental strategy, and develop the concept of corporate environmentalism. Corporate environmentalism includes two core elements: environmental orientation and environmental strategy. Environmental orientation refers to senior managers' recognition of the importance of environmental issues facing their companies; whilst environmental strategy refers to the extent to which environmental issues are integrated with a firm's strategic plans (Banerjee et al., 2003). According to Banerjee et al. (2003), environmental orientation positively impacts on environmental strategy, which in turn has a positive impact on performance under some conditions (Menguc & Ozanne, 2005). More recently, Chan (2010) found that the impact of environmental orientation on environmental strategy is positively moderated by regulatory stakeholder influence.
Initially Menon and Menon (1997) offered a conceptual framework on the antecedents and outcomes of enviropreneurial marketing. They suggested that enviropreneurial marketing can impact on business performance and corporate reputation, and such effects tend to be stronger if the firm's industry has a better reputation. They further argued that a firm's enviropreneurial marketing would be driven higher by the firm's internal policy (e.g., tog management environmental sensibility) and external policy (customer environmental sensibility, regulatory intensity), internal structure (e.g. centralization of decision making) and external economy (e.g., competitive intensity). However, these were conceptual propositions with no support from empirical evidence. Baker and Sinkula (2005) developed a measure for enviropreneurial marketing and empirically found that enviropreneurial marketing has a positive impact on firms' capabilities, such as new product development success. Banerjee et al. (2003) identified and empirically tested a similar set of antecedents of corporate environmentalism. These antecedents include top management commitment, public concerns, regulatory forces and so on. They also found that industry sector (high vs. moderate environmental impact sectors) moderates the impacts of some corporate environmentalism's antecedents. Both Menon and Menon (1997) and Banerjee et al. (2003) stressed the important role of top management team, which suggests the importance of leadership in adopting green marketing strategy. Indeed, Egri and Herman (2000) found that leaders' personal values (e.g., more ecocentric, openness to change, and self-transcendent) and transformational leadership style have a positive impact of a firm's environmental strategy.
3. Green supply chain management
A supply chain can be defined as a network of companies working together towards the goals (e.g. customer service, fulfilment and so on) of the whole supply chain (Chan & Chan, 2010). Supply chain management is thus highly coupled to resources allocation and hence a variety of optimisation techniques can be found in the literature to aid decision-making processes (Chan, 2011). Having said that, the interface between marketing and supply chain management cannot be overlooked (Lambert & Cooper, 2000). For example, Jüttner, Christopher and Baker (2007) examined how to integrate marketing and supply chain activities from a demand chain point of view. The objective of the paper is to propose a new business model which can add values along the chain. By the same token, green supply chain management (e.g. Lamming & Hampson, 1996) and green marketing (e.g. Cronin et al., 2011) cannot be considered separately. Nevertheless, the interfaces between green supply chain research and green marketing are rather unclear. This is particularly obvious if the effort devoted to green supply chain management results in marginal benefits only (e.g. Côté, Lopez, Marche, Perron and Wright, 2008). Below are summaries of some relevant research themes in order to support this though:
3.1. Corporate performance
Most green supply chain management studies are coupled with corporate performance and hence attempt to conclude that green supply chain can influence companies' profit or even competitive advantages (e.g. Zhu & Sarkis, 2004). Bowen, Cousins, Lamming, and Faruk (2001) argued that financial incent
0/5000
บทคัดย่อการตลาดสีเขียว และห่วงโซ่อุปทานสีเขียวได้ถูกดึงดูดความสนใจของนักวิชาการและผู้ในทศวรรษล่าสุด อย่างไรก็ตาม ไม่กรอบแบบองค์รวมมีการพัฒนาในการสร้างแบรนด์อุตสาหกรรมสีเขียวและแบรนด์ขององค์กรอุตสาหกรรม สามารถรวมห่วงโซ่อุปทานอย่างยั่งยืน/กรีนกับการตลาดในการสร้างองค์กรสีเขียวและแบรนด์อุตสาหกรรมอุตสาหกรรมสีเขียวหรือไม่ได้ยังไม่ชัดเจน นอกจากนี้ น้อยเป็นที่รู้จักกับปัจจัยบนกรีใหม่พัฒนาอุตสาหกรรมผลิตภัณฑ์หรือสินค้าอุตสาหกรรมใหม่สีเขียววิธีรับรอง โดยองค์กร นอกจากนี้ เรารู้จำนวนน้อยว่า และ วิธีการพัฒนาสินค้าใหม่สีเขียวช่วยให้ห่วงโซ่อุปทานสีเขียว ปัญหาพิเศษนี้มีจุดมุ่งหมายที่สะท้อนให้เห็นถึงความก้าวหน้าล่าสุดบนกรีอุตสาหกรรมการตลาด ห่วงโซ่อุปทานสีเขียว/ยั่งยืนและล้อของพวกเขา ในตราสินค้าอุตสาหกรรมสีเขียว และสำรวจทิศทางการวิจัยในอนาคต บรรณาธิการแขกหวังว่า เอกสารร้องสามารถให้ความเข้าใจเกี่ยวกับผลกระทบของห่วงโซ่อุปทานสีเขียว หรืออย่างยั่งยืนในตลาดทฤษฎีในตลาดธุรกิจต่อธุรกิจ และอุตสาหกรรมคำสำคัญความยั่งยืน การตลาด เขียว ห่วงโซ่อุปทานสีเขียว การตลาดอุตสาหกรรม1. บทนำสีเขียวสร้างตราสินค้าและความยั่งยืนได้ดึงดูดความสนใจมากจากทั้งผู้ และนักวิชาการจากสาขาธุรกิจที่แตกต่างกัน เช่นการตลาด ซัพพลายเชนบริหาร และจัดการข้อมูล แม้ salience เพิ่มขึ้นสำหรับสีเขียว และยั่งยืนมากขึ้น (เนื่องจาก ตัวอย่าง การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและการบังคับใช้กฎหมายสิ่งแวดล้อม), ไม่มีกรอบแบบองค์รวมอยู่ในการสร้างแบรนด์อุตสาหกรรมสีเขียวและแบรนด์ขององค์กรอุตสาหกรรม อาคารแข็งแรงแบรนด์อุตสาหกรรมสีเขียวต้องไม่เพียงแต่การ ตลาดสีเขียว แต่ยังสีเขียวการดำเนินงาน และบริหารห่วงโซ่อุปทานสีเขียว นอกจากนี้ โลกาภิวัตน์และการจัดหานานาชาติแรงเพิ่มความดันและความท้าทายในการออกแบบ และดำเนินการห่วงโซ่อุปทานสีเขียวอย่างแท้จริง และยั่งยืนจากมุมมองของโลกสามารถรวมห่วงโซ่อุปทานอย่างยั่งยืน/กรีนกับการตลาดในการสร้างองค์กรสีเขียวและแบรนด์อุตสาหกรรมอุตสาหกรรมสีเขียวหรือไม่ได้ยังไม่ชัดเจน ตัวอย่าง วิธีการทำให้องค์กรอุตสาหกรรมใช้ความยั่งยืนของห่วงโซ่อุปทานและการตลาดเพื่อสร้างการแข่งขัน ในตลาด และ ตามเครือข่ายห่วงโซ่อุปทานอุตสาหกรรมเป็นไม่ดีสูตรสีเขียว จากการดำเนินงานและด้านห่วงโซ่อุปทาน ตัวอย่าง การลดของเสีย (เช่นการดำเนินงานมีประสิทธิภาพ จัดส่ง และกระจายเครือข่าย), ซึ่งเป็นหลักการหลักของการดำเนินงานแบบ lean อาจถือว่าเป็นแบบอย่างยั่งยืน ความก้าวหน้าในเทคโนโลยีสารสนเทศยังสามารถช่วยลดปริมาณขยะ (เช่นกระดาษและพลังงาน) จะบางขอบเขต มีจำนวนเครื่องมืออื่น ๆ เช่นการประเมินวัฏจักรชีวิต สิ่งแวดล้อมออกแบบพัฒนาผลิตภัณฑ์เปลอู่ ฯลฯ อย่างไรก็ตาม พวกเขาได้ รวมถึงปรัชญาแบบ lean มักจะไม่เชื่อมโยงกับการตลาดอุตสาหกรรม ไม่น่าแปลกใจเพราะเทคนิคหรือเครื่องมือดังกล่าวปรากฏขึ้นภายในมากกว่าภายนอก จากมุมมองการตลาด ตัวอย่าง แม้ว่าปริมาณการใช้และผู้บริโภคสีเขียวได้รับความสนใจบาง เล็กน้อยเป็นที่รู้จักกับปัจจัยบนกรี B2B ตลาด และสีเขียวซื้อองค์กรลักษณะการทำงาน เข้าใจในวิธีการ และเหตุผลองค์กรเลือกซัพพลายเออร์สีเขียวมีนัยสำคัญสำหรับตลาด B2B สีเขียว ตราสินค้าอุตสาหกรรมสีเขียวอาจเป็นความพยายามการตลาดอุตสาหกรรมสำคัญในการถ่ายทอดความสามารถในการพัฒนาอย่างยั่งยืน อย่างไรก็ตาม ต่อไปพัฒนาในการนี้ต้อง นอกจากนี้ ตราสินค้าอุตสาหกรรมสีเขียวจำเป็นต้องพัฒนาอุตสาหกรรมสีเขียว น้อยเป็นที่รู้จักกับปัจจัยบนกรีใหม่พัฒนาผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรมหรือสินค้าอุตสาหกรรมใหม่สีเขียววิธีรับรอง โดยองค์กร โดยเฉพาะ เรารู้จำนวนน้อยหรือไม่ และ วิธีการพัฒนาสินค้าใหม่สีเขียวช่วยให้ห่วงโซ่อุปทานสีเขียวในกองนี้ เราต้องทบทวน literatures บางคีย์ที่เกี่ยวข้องกับการตลาดกลยุทธ์ การจัดการโซ่อุปทานสีเขียว และบทบาทของเทคโนโลยีในการจัดการสีเขียวสีเขียว เราแนะนำบทความที่ปรากฏในฉบับพิเศษนี้แล้ว2. กลยุทธ์การตลาดสีเขียวการตลาดสีเขียวและการจัดการเป็นปัญหาเชิงกลยุทธ์ (Siegel, 2009) จ่ายเท่านั้นไม่ เพราะสีเขียวทำให้บริษัท "ดี" แต่เนื่องจากถูกสีเขียว (Ambec และ Lanoie, 2008 และสง และ Fouts, 1997) นอกจากนี้ สถาบันและกดดันผู้ขับของกรีนการตลาดกลยุทธ์ (ครอเนิน et al., 2011 และ Sarkis et al., 2010) รวมปัญหาสิ่งแวดล้อมในกระบวนการตลาดเชิงกลยุทธ์ได้กลายเป็นสิ่งจำเป็น แทนความสมัครใจ สำหรับบริษัทเพื่อให้สถาบันชอบธรรมและเปรียบ (Handelman และอาร์โนลด์ 1999) สีเขียว/สิ่งแวดล้อมการตลาดกลยุทธ์ได้รวบรวมความสนใจศึกษามากสองทศวรรษ Menon และ Menon (1997, p. 54) เสนอว่า สีเขียวที่มีประสิทธิภาพกลยุทธ์การตลาดควรจะรับรอง โดยหลักการตลาด enviropreneurial ซึ่งหมายถึง "กระบวนการสำหรับ formulating และดำเนินกิจกรรมทางการตลาดกิจการ และประโยชน์ต่อสิ่งแวดล้อม โดยมีเป้าหมายเพื่อสร้างรายได้โดยการแลกเปลี่ยนที่ตอบสนองวัตถุประสงค์ของบริษัทมีประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจ และสังคม ให้" ตามนั้น ตลาด enviropreneurial เป็นที่โดดเด่น โดยเป็นโซลูชั่นนวัตกรรมและเทคโนโลยีเพื่อตอบสนองความต้องการสิ่งแวดล้อม การปฐมนิเทศผู้ประกอบการ และผสานประสิทธิภาพสังคม สิ่งแวดล้อม และเศรษฐกิจ บริษัทแตกต่างกันในแง่ขององศาการใช้ enviropreneurial การตลาดBanerjee, Iyer และ Kashyap (2003) ขยาย Menon และของ Menon conceptualization เริ่มต้น (1997) รวมทั้งวางแนวสิ่งแวดล้อมและสิ่งแวดล้อมกลยุทธ์ และพัฒนาแนวคิดขององค์กร environmentalism Environmentalism องค์กรประกอบด้วยองค์ประกอบหลักที่สอง: แนวสิ่งแวดล้อมและกลยุทธ์ด้านสิ่งแวดล้อม แนวสิ่งแวดล้อมหมายถึงการรับรู้ของผู้จัดการอาวุโสความสำคัญของปัญหาสิ่งแวดล้อมหันหน้าบริษัทของพวกเขา ขณะที่กลยุทธ์ด้านสิ่งแวดล้อมหมายถึงการที่สิ่งแวดล้อม ปัญหารวมกับแผนเชิงกลยุทธ์ของบริษัท (Banerjee และ al., 2003) ตาม Banerjee และ al. (2003), สิ่งแวดล้อมแนวส่งผลดีต่อผลกลยุทธ์ด้านสิ่งแวดล้อม ซึ่งจะมีผลกระทบกับประสิทธิภาพการทำงานภายใต้บางเงื่อนไข (Menguc & Ozanne, 2005) เมื่อเร็ว ๆ นี้ จันทร์ (2010) พบว่า ผลกระทบของสิ่งแวดล้อมวางบนกลยุทธ์ด้านสิ่งแวดล้อมเป็นบวกมีควบคุม โดยอิทธิพลที่มีต่อผู้กำกับดูแลเริ่ม Menon และ Menon (1997) เสนอแนวคิดกรอบ antecedents และผลลัพธ์ของการตลาด enviropreneurial พวกเขาแนะนำว่า การตลาด enviropreneurial สามารถส่งผลกระทบต่อผลการดำเนินงานและชื่อเสียงขององค์กร และผลกระทบดังกล่าวมีแนวโน้มที่จะแข็งแกร่งถ้าอุตสาหกรรมของบริษัทมีชื่อเสียงดี พวกเขาต่อไปโต้เถียงว่า การตลาดของบริษัท enviropreneurial จะสามารถขับเคลื่อนสูง โดยนโยบายภายในของบริษัท (เช่น tog จัดการสิ่งแวดล้อมอย่างทัน) และนโยบายภายนอก (ลูกค้าอย่างทันสิ่งแวดล้อม ความเข้มกำกับดูแล), โครงสร้างภายใน (เช่นชอบรวมศูนย์การตัดสินใจ) และเศรษฐกิจภายนอก (เช่น แข่งขันความเข้ม) อย่างไรก็ตาม มีแนวคิดเริ่มไม่รับการสนับสนุนจากหลักฐานประจักษ์ เบเกอร์และ Sinkula (2005) พัฒนาวัดการตลาด enviropreneurial และ empirically พบว่า ตลาด enviropreneurial มีผลกระทบกับความสามารถของบริษัท เช่นประสบความสำเร็จในการพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่ Banerjee et al. (2003) ระบุ และ empirically ทดสอบชุดคล้าย antecedents environmentalism องค์กร Antecedents เหล่านี้รวมถึงความมุ่งมั่นของผู้บริหารระดับสูง ความกังวลของสาธารณะ กองกำลังกำกับดูแลและ พวกเขายังพบว่าภาคอุตสาหกรรม (สูงเทียบกับสิ่งแวดล้อมปานกลางภาค) ผลกระทบของบางองค์กร environmentalism antecedents moderates Menon และ Menon (1997) และ al. et Banerjee (2003) เน้นบทบาทสำคัญของทีมผู้บริหารระดับสูง ซึ่งชี้ให้เห็นความสำคัญของการเป็นผู้นำในการใช้กลยุทธ์การตลาดสีเขียว จริง Egri และ Herman (2000) พบว่าผู้นำส่วนบุคคลค่า (เช่น เพิ่มเติม ecocentric การเปิดรับการเปลี่ยนแปลง และตนเองดาร) และผลกระทบของกลยุทธ์ด้านสิ่งแวดล้อมของบริษัทมีลักษณะภาวะผู้นำ3. บริหารห่วงโซ่อุปทานสีเขียวสามารถกำหนดแบบเป็นเครือข่ายของบริษัทที่ทำงานร่วมกันเพื่อเป้าหมาย (เช่นลูกค้า สินค้า และอื่น ๆ) ของห่วงโซ่อุปทานทั้งหมด (จันทร์และจันทร์ 2010) บริหารห่วงโซ่อุปทานมีดังสูงควบคู่กับการปันส่วนทรัพยากร และดังนั้น จะพบความหลากหลายของเทคนิคการเพิ่มประสิทธิภาพในวรรณคดีเพื่อช่วยให้กระบวนการตัดสินใจ (จันทร์ 2011) มี กล่าวว่า อินเทอร์เฟซระหว่างการตลาดและการบริหารห่วงโซ่อุปทานไม่ได้มองข้าม (Lambert และคูเปอร์ 2000) ตัวอย่าง Jüttner คริสโตเฟอร์ และเบเกอร์ (2007) ตรวจสอบการรวมการตลาด และจัดกิจกรรมในห่วงโซ่จากมุมมองของโซ่จุดความต้องการ วัตถุประสงค์ของกระดาษคือการ เสนอรูปแบบธุรกิจใหม่ที่สามารถเพิ่มค่าไปตามห่วงโซ่ โดย token เดียวกัน สีเขียวบริหารห่วงโซ่อุปทาน (เช่น Lamming & Hampson, 1996) และการตลาด (เช่นครอเนิน et al., 2011) สีเขียวไม่เป็นต่างหาก อย่างไรก็ตาม อินเทอร์เฟซระหว่างวิจัยห่วงโซ่อุปทานสีเขียวและการตลาดสีเขียวค่อนข้างชัดเจน นี้จะเห็นได้ชัดโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าความพยายามทุ่มเทเพื่อเขียวซัพพลายเชนจัดการผลประโยชน์กำไรเท่านั้น (เช่น Côté โลเปซ Marche, Perron และ ไรท์ 2008) ด้านล่างเป็นข้อมูลสรุปของชุดรูปแบบบางงานวิจัยที่เกี่ยวข้องเพื่อสนับสนุนนี้แม้ว่า:3.1. องค์กรประสิทธิภาพศึกษาจัดการห่วงโซ่อุปทานสีเขียวมากที่สุดควบคู่กับประสิทธิภาพขององค์กร และจึง พยายามสรุปว่า ห่วงโซ่อุปทานสีเขียวสามารถส่งผลต่อกำไรของบริษัทหรือได้เปรียบในการแข่งขัน (เช่นซู & Sarkis, 2004) Incent เวน ลูกพี่ลูกน้อง Lamming และ Faruk (2001) โต้เถียงทางการเงินที่
การแปล กรุณารอสักครู่..
Abstract
Green marketing and green supply chain have been drawing the attention of both academics and practitioners in the recent decade. However, no holistic framework has been developed on how to build green industrial brands and industrial corporate brands. Whether or not sustainable/green supply chains can be integrated with green industrial marketing in building greener organizations and industrial brands is still unclear. In addition, little is known on the factors on green new industrial product development or how green new industrial products are adopted by organizations. Furthermore, we know little of whether and how green supply chain enables green new industrial product development. This special issue aims at reflecting the most recent advances on green industrial marketing, green/sustainable supply chains and their interplay in green industrial branding, and to explore future research directions. The guest editors hope that the solicited papers can provide insights on the impacts of sustainable or green supply chains on marketing theory in industrial and business-to-business markets.
Keywords
Sustainability; Green marketing; Green supply chain; Industrial marketing
1. Introduction
Green branding and sustainability have attracted much attention from both the practitioners and academics from different business disciplines, such as marketing, supply chain management, and information management. Despite the increasing salience for being greener and more sustainable (due to, for example, climate change and environmental legislation), no holistic framework exists on how to build green industrial brands and industrial corporate brands. Building strong green industrial brands requires not only green marketing, but also green operations and green supply chain management. In addition, globalization and international sourcing exert extra pressure and challenges on designing and implementing a truly green and sustainable supply chain from the global perspective.
Whether or not sustainable/green supply chains can be integrated with green industrial marketing in building greener organizations and industrial brands is still unclear. For example, how industrial organizations can make use of both supply chain sustainability and green industrial marketing to create a competitive edge in the marketplace and along the supply chain network is not well formulated. From operations and supply chain side, for example, the reduction of waste (such as operations efficiency, delivery and distribution network), which is the core principle of lean operations, could be considered as a form of sustainability. Advances in information technology can also help to reduce waste (e.g. papers and energy) to a certain extent. A number of other tools such as life cycle assessment, eco-design for cradle-to-cradle product development, etc., are available. However, they are, including lean philosophy, usually not linked to industrial marketing. This is not surprising because the aforementioned tools or techniques are more visible internally than externally. From marketing perspective, for example, although green consumers and consumption have received some attention, little is known on the factors on green B2B marketing and green organizational purchase behavior. Better understanding on how and why organizations choose green suppliers has significant implications for green B2B marketing. Green industrial branding could be an important industrial marketing effort in conveying the capability of sustainability. However, further development in this regard is needed. In addition, green industrial branding requires green industrial product development. Little is known on the factors on green new industrial product development or how green new industrial products are adopted by organizations. Specifically, we know little of whether and how green supply chain enables green new industrial product development.
In this editorial, we first review some key literatures relating to green marketing strategy, green supply chain management, and the role of technology of in green management. We then introduce the articles appearing in this special issue.
2. Green marketing strategy
Green marketing and management is a strategic issue (Siegel, 2009), not only because being green makes a firm “good”, but also because being green pays (Ambec and Lanoie, 2008 and Russo and Fouts, 1997). In addition, institutional and stakeholder pressures drive the adoption of green marketing strategy (Cronin et al., 2011 and Sarkis et al., 2010). Integrating environmental issues into strategic marketing process has become essential, instead of voluntary, for firms to achieve institutional legitimacy and competitive advantage (Handelman & Arnold, 1999). Green/environmental marketing strategy has garnered considerable academic attention over the last two decades. Menon and Menon (1997, p. 54) proposed that an effective green marketing strategy should be endorsed by the principles of enviropreneurial marketing, which refers to “the process for formulating and implementing entrepreneurial and environmentally beneficial marketing activities with the goal of creating revenue by providing exchanges that satisfy a firm's economic and social performance objectives.” According to them, enviropreneurial marketing is featured by an innovation and technology solution to meet the environmental needs, an entrepreneurial orientation, and confluence of social, environmental and economic performances. Firms differ in terms of their degrees of adopting enviropreneurial marketing.
Banerjee, Iyer, and Kashyap (2003) expanded Menon and Menon's (1997) initial conceptualization to incorporate both environmental orientation and environmental strategy, and develop the concept of corporate environmentalism. Corporate environmentalism includes two core elements: environmental orientation and environmental strategy. Environmental orientation refers to senior managers' recognition of the importance of environmental issues facing their companies; whilst environmental strategy refers to the extent to which environmental issues are integrated with a firm's strategic plans (Banerjee et al., 2003). According to Banerjee et al. (2003), environmental orientation positively impacts on environmental strategy, which in turn has a positive impact on performance under some conditions (Menguc & Ozanne, 2005). More recently, Chan (2010) found that the impact of environmental orientation on environmental strategy is positively moderated by regulatory stakeholder influence.
Initially Menon and Menon (1997) offered a conceptual framework on the antecedents and outcomes of enviropreneurial marketing. They suggested that enviropreneurial marketing can impact on business performance and corporate reputation, and such effects tend to be stronger if the firm's industry has a better reputation. They further argued that a firm's enviropreneurial marketing would be driven higher by the firm's internal policy (e.g., tog management environmental sensibility) and external policy (customer environmental sensibility, regulatory intensity), internal structure (e.g. centralization of decision making) and external economy (e.g., competitive intensity). However, these were conceptual propositions with no support from empirical evidence. Baker and Sinkula (2005) developed a measure for enviropreneurial marketing and empirically found that enviropreneurial marketing has a positive impact on firms' capabilities, such as new product development success. Banerjee et al. (2003) identified and empirically tested a similar set of antecedents of corporate environmentalism. These antecedents include top management commitment, public concerns, regulatory forces and so on. They also found that industry sector (high vs. moderate environmental impact sectors) moderates the impacts of some corporate environmentalism's antecedents. Both Menon and Menon (1997) and Banerjee et al. (2003) stressed the important role of top management team, which suggests the importance of leadership in adopting green marketing strategy. Indeed, Egri and Herman (2000) found that leaders' personal values (e.g., more ecocentric, openness to change, and self-transcendent) and transformational leadership style have a positive impact of a firm's environmental strategy.
3. Green supply chain management
A supply chain can be defined as a network of companies working together towards the goals (e.g. customer service, fulfilment and so on) of the whole supply chain (Chan & Chan, 2010). Supply chain management is thus highly coupled to resources allocation and hence a variety of optimisation techniques can be found in the literature to aid decision-making processes (Chan, 2011). Having said that, the interface between marketing and supply chain management cannot be overlooked (Lambert & Cooper, 2000). For example, Jüttner, Christopher and Baker (2007) examined how to integrate marketing and supply chain activities from a demand chain point of view. The objective of the paper is to propose a new business model which can add values along the chain. By the same token, green supply chain management (e.g. Lamming & Hampson, 1996) and green marketing (e.g. Cronin et al., 2011) cannot be considered separately. Nevertheless, the interfaces between green supply chain research and green marketing are rather unclear. This is particularly obvious if the effort devoted to green supply chain management results in marginal benefits only (e.g. Côté, Lopez, Marche, Perron and Wright, 2008). Below are summaries of some relevant research themes in order to support this though:
3.1. Corporate performance
Most green supply chain management studies are coupled with corporate performance and hence attempt to conclude that green supply chain can influence companies' profit or even competitive advantages (e.g. Zhu & Sarkis, 2004). Bowen, Cousins, Lamming, and Faruk (2001) argued that financial incent
Green marketing and green supply chain have been drawing the attention of both academics and practitioners in the recent decade. However, no holistic framework has been developed on how to build green industrial brands and industrial corporate brands. Whether or not sustainable/green supply chains can be integrated with green industrial marketing in building greener organizations and industrial brands is still unclear. In addition, little is known on the factors on green new industrial product development or how green new industrial products are adopted by organizations. Furthermore, we know little of whether and how green supply chain enables green new industrial product development. This special issue aims at reflecting the most recent advances on green industrial marketing, green/sustainable supply chains and their interplay in green industrial branding, and to explore future research directions. The guest editors hope that the solicited papers can provide insights on the impacts of sustainable or green supply chains on marketing theory in industrial and business-to-business markets.
Keywords
Sustainability; Green marketing; Green supply chain; Industrial marketing
1. Introduction
Green branding and sustainability have attracted much attention from both the practitioners and academics from different business disciplines, such as marketing, supply chain management, and information management. Despite the increasing salience for being greener and more sustainable (due to, for example, climate change and environmental legislation), no holistic framework exists on how to build green industrial brands and industrial corporate brands. Building strong green industrial brands requires not only green marketing, but also green operations and green supply chain management. In addition, globalization and international sourcing exert extra pressure and challenges on designing and implementing a truly green and sustainable supply chain from the global perspective.
Whether or not sustainable/green supply chains can be integrated with green industrial marketing in building greener organizations and industrial brands is still unclear. For example, how industrial organizations can make use of both supply chain sustainability and green industrial marketing to create a competitive edge in the marketplace and along the supply chain network is not well formulated. From operations and supply chain side, for example, the reduction of waste (such as operations efficiency, delivery and distribution network), which is the core principle of lean operations, could be considered as a form of sustainability. Advances in information technology can also help to reduce waste (e.g. papers and energy) to a certain extent. A number of other tools such as life cycle assessment, eco-design for cradle-to-cradle product development, etc., are available. However, they are, including lean philosophy, usually not linked to industrial marketing. This is not surprising because the aforementioned tools or techniques are more visible internally than externally. From marketing perspective, for example, although green consumers and consumption have received some attention, little is known on the factors on green B2B marketing and green organizational purchase behavior. Better understanding on how and why organizations choose green suppliers has significant implications for green B2B marketing. Green industrial branding could be an important industrial marketing effort in conveying the capability of sustainability. However, further development in this regard is needed. In addition, green industrial branding requires green industrial product development. Little is known on the factors on green new industrial product development or how green new industrial products are adopted by organizations. Specifically, we know little of whether and how green supply chain enables green new industrial product development.
In this editorial, we first review some key literatures relating to green marketing strategy, green supply chain management, and the role of technology of in green management. We then introduce the articles appearing in this special issue.
2. Green marketing strategy
Green marketing and management is a strategic issue (Siegel, 2009), not only because being green makes a firm “good”, but also because being green pays (Ambec and Lanoie, 2008 and Russo and Fouts, 1997). In addition, institutional and stakeholder pressures drive the adoption of green marketing strategy (Cronin et al., 2011 and Sarkis et al., 2010). Integrating environmental issues into strategic marketing process has become essential, instead of voluntary, for firms to achieve institutional legitimacy and competitive advantage (Handelman & Arnold, 1999). Green/environmental marketing strategy has garnered considerable academic attention over the last two decades. Menon and Menon (1997, p. 54) proposed that an effective green marketing strategy should be endorsed by the principles of enviropreneurial marketing, which refers to “the process for formulating and implementing entrepreneurial and environmentally beneficial marketing activities with the goal of creating revenue by providing exchanges that satisfy a firm's economic and social performance objectives.” According to them, enviropreneurial marketing is featured by an innovation and technology solution to meet the environmental needs, an entrepreneurial orientation, and confluence of social, environmental and economic performances. Firms differ in terms of their degrees of adopting enviropreneurial marketing.
Banerjee, Iyer, and Kashyap (2003) expanded Menon and Menon's (1997) initial conceptualization to incorporate both environmental orientation and environmental strategy, and develop the concept of corporate environmentalism. Corporate environmentalism includes two core elements: environmental orientation and environmental strategy. Environmental orientation refers to senior managers' recognition of the importance of environmental issues facing their companies; whilst environmental strategy refers to the extent to which environmental issues are integrated with a firm's strategic plans (Banerjee et al., 2003). According to Banerjee et al. (2003), environmental orientation positively impacts on environmental strategy, which in turn has a positive impact on performance under some conditions (Menguc & Ozanne, 2005). More recently, Chan (2010) found that the impact of environmental orientation on environmental strategy is positively moderated by regulatory stakeholder influence.
Initially Menon and Menon (1997) offered a conceptual framework on the antecedents and outcomes of enviropreneurial marketing. They suggested that enviropreneurial marketing can impact on business performance and corporate reputation, and such effects tend to be stronger if the firm's industry has a better reputation. They further argued that a firm's enviropreneurial marketing would be driven higher by the firm's internal policy (e.g., tog management environmental sensibility) and external policy (customer environmental sensibility, regulatory intensity), internal structure (e.g. centralization of decision making) and external economy (e.g., competitive intensity). However, these were conceptual propositions with no support from empirical evidence. Baker and Sinkula (2005) developed a measure for enviropreneurial marketing and empirically found that enviropreneurial marketing has a positive impact on firms' capabilities, such as new product development success. Banerjee et al. (2003) identified and empirically tested a similar set of antecedents of corporate environmentalism. These antecedents include top management commitment, public concerns, regulatory forces and so on. They also found that industry sector (high vs. moderate environmental impact sectors) moderates the impacts of some corporate environmentalism's antecedents. Both Menon and Menon (1997) and Banerjee et al. (2003) stressed the important role of top management team, which suggests the importance of leadership in adopting green marketing strategy. Indeed, Egri and Herman (2000) found that leaders' personal values (e.g., more ecocentric, openness to change, and self-transcendent) and transformational leadership style have a positive impact of a firm's environmental strategy.
3. Green supply chain management
A supply chain can be defined as a network of companies working together towards the goals (e.g. customer service, fulfilment and so on) of the whole supply chain (Chan & Chan, 2010). Supply chain management is thus highly coupled to resources allocation and hence a variety of optimisation techniques can be found in the literature to aid decision-making processes (Chan, 2011). Having said that, the interface between marketing and supply chain management cannot be overlooked (Lambert & Cooper, 2000). For example, Jüttner, Christopher and Baker (2007) examined how to integrate marketing and supply chain activities from a demand chain point of view. The objective of the paper is to propose a new business model which can add values along the chain. By the same token, green supply chain management (e.g. Lamming & Hampson, 1996) and green marketing (e.g. Cronin et al., 2011) cannot be considered separately. Nevertheless, the interfaces between green supply chain research and green marketing are rather unclear. This is particularly obvious if the effort devoted to green supply chain management results in marginal benefits only (e.g. Côté, Lopez, Marche, Perron and Wright, 2008). Below are summaries of some relevant research themes in order to support this though:
3.1. Corporate performance
Most green supply chain management studies are coupled with corporate performance and hence attempt to conclude that green supply chain can influence companies' profit or even competitive advantages (e.g. Zhu & Sarkis, 2004). Bowen, Cousins, Lamming, and Faruk (2001) argued that financial incent
การแปล กรุณารอสักครู่..
สีเขียวนามธรรม
การตลาดและห่วงโซ่อุปทานสีเขียวได้รับการวาดความสนใจจากทั้งนักวิชาการ และผู้ปฏิบัติงานในทศวรรษที่ผ่านมา อย่างไรก็ตาม ไม่รวมกรอบ ได้มีการพัฒนาวิธีการสร้างแบรนด์อุตสาหกรรมสีเขียว และแบรนด์ขององค์กรอุตสาหกรรมหรือไม่ที่ยั่งยืน / สีเขียวห่วงโซ่อุปทานสามารถถูกรวมเข้ากับการตลาดอุตสาหกรรมสีเขียวอาคารสีเขียวในองค์กรและแบรนด์อุตสาหกรรมยังไม่ชัดเจน นอกจากนี้ยังเป็นที่รู้จักกันเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับปัจจัยในการพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่อุตสาหกรรมสีเขียวหรือสีเขียว ผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรมที่เป็นที่ยอมรับโดยองค์กร นอกจากนี้เรารู้เล็ก ๆน้อย ๆของว่าและวิธีการที่ห่วงโซ่อุปทานสีเขียวช่วยให้พัฒนาผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรมใหม่สีเขียว ปัญหาพิเศษนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสะท้อนให้เห็นถึงความก้าวหน้าล่าสุดในอุตสาหกรรมการตลาดสีเขียว , สีเขียว / ยั่งยืน และมีอิทธิพลในโซ่อุปทานของอุตสาหกรรมสีเขียว ตราสินค้า และการสํารวจทิศทางการวิจัยในอนาคตแขกบรรณาธิการหวังว่าการร้องขอเอกสารสามารถให้ข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับผลกระทบของห่วงโซ่อุปทานที่ยั่งยืน หรือกรีนทฤษฎีการตลาดในธุรกิจอุตสาหกรรมและตลาดธุรกิจ
" คำหลัก การตลาดสีเขียว ห่วงโซ่อุปทานสีเขียว อุตสาหกรรมการตลาด
1 บทนำ
สีเขียวสร้างความยั่งยืนได้ดึงดูดความสนใจมากจากทั้งผู้ปฏิบัติงานและนักวิชาการจากสาขาวิชาธุรกิจที่แตกต่างกันเช่นการตลาด , การจัดการห่วงโซ่อุปทานและการจัดการข้อมูล แม้จะมีการเพิ่มความเด่นเป็นสีเขียวและยั่งยืน ( เนื่องจาก ตัวอย่างเช่น การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและกฎหมายเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมไม่รวมกรอบที่มีอยู่ในวิธีการสร้างแบรนด์อุตสาหกรรมสีเขียว และแบรนด์ขององค์กรอุตสาหกรรม สร้างแบรนด์ที่แข็งแกร่งอุตสาหกรรมสีเขียวต้องไม่เพียง แต่ยังธุรกิจการตลาดสีเขียว , สีเขียวและการจัดการห่วงโซ่อุปทานสีเขียว นอกจากนี้โลกาภิวัตน์และจัดหาระหว่างประเทศออกแรงดันพิเศษและความท้าทายในการออกแบบและการนำสีเขียวอย่างแท้จริงและห่วงโซ่อุปทานที่ยั่งยืน จากมุมมองของทั่วโลก
หรือไม่ยั่งยืน / สีเขียวห่วงโซ่อุปทานสามารถถูกรวมเข้ากับการตลาดอุตสาหกรรมสีเขียวอาคารสีเขียวในองค์กรและแบรนด์อุตสาหกรรมยังไม่ชัดเจน ตัวอย่างเช่นว่าองค์กรอุตสาหกรรมสามารถใช้ประโยชน์ของทั้งโซ่อุปทาน การพัฒนาอย่างยั่งยืนและการตลาดอุตสาหกรรมสีเขียวเพื่อสร้างการแข่งขันในตลาด และตามห่วงโซ่อุปทานเครือข่ายไม่ได้เป็นอย่างดีสร้างขึ้น จากการดำเนินงานและด้านซัพพลายเชน ตัวอย่างเช่น การลดของเสีย ( เช่นประสิทธิภาพการส่งและการกระจายเครือข่าย )ซึ่งเป็นแกนหลักของการดำเนินงานที่ปอด อาจจะถือว่าเป็นรูปแบบของความยั่งยืน ความก้าวหน้าในเทคโนโลยีสารสนเทศยังสามารถช่วยในการลดของเสีย ( เช่นเอกสารและพลังงาน ) ในระดับหนึ่ง จำนวนของเครื่องมืออื่น ๆเช่นการประเมินวัฏจักรชีวิต อีโค ดีไซน์สำหรับเปลเปลการพัฒนาผลิตภัณฑ์อื่น ๆที่พร้อมใช้งาน อย่างไรก็ตาม , พวกเขาจะ รวมถึงปรัชญาลีน
การตลาดและห่วงโซ่อุปทานสีเขียวได้รับการวาดความสนใจจากทั้งนักวิชาการ และผู้ปฏิบัติงานในทศวรรษที่ผ่านมา อย่างไรก็ตาม ไม่รวมกรอบ ได้มีการพัฒนาวิธีการสร้างแบรนด์อุตสาหกรรมสีเขียว และแบรนด์ขององค์กรอุตสาหกรรมหรือไม่ที่ยั่งยืน / สีเขียวห่วงโซ่อุปทานสามารถถูกรวมเข้ากับการตลาดอุตสาหกรรมสีเขียวอาคารสีเขียวในองค์กรและแบรนด์อุตสาหกรรมยังไม่ชัดเจน นอกจากนี้ยังเป็นที่รู้จักกันเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับปัจจัยในการพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่อุตสาหกรรมสีเขียวหรือสีเขียว ผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรมที่เป็นที่ยอมรับโดยองค์กร นอกจากนี้เรารู้เล็ก ๆน้อย ๆของว่าและวิธีการที่ห่วงโซ่อุปทานสีเขียวช่วยให้พัฒนาผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรมใหม่สีเขียว ปัญหาพิเศษนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสะท้อนให้เห็นถึงความก้าวหน้าล่าสุดในอุตสาหกรรมการตลาดสีเขียว , สีเขียว / ยั่งยืน และมีอิทธิพลในโซ่อุปทานของอุตสาหกรรมสีเขียว ตราสินค้า และการสํารวจทิศทางการวิจัยในอนาคตแขกบรรณาธิการหวังว่าการร้องขอเอกสารสามารถให้ข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับผลกระทบของห่วงโซ่อุปทานที่ยั่งยืน หรือกรีนทฤษฎีการตลาดในธุรกิจอุตสาหกรรมและตลาดธุรกิจ
" คำหลัก การตลาดสีเขียว ห่วงโซ่อุปทานสีเขียว อุตสาหกรรมการตลาด
1 บทนำ
สีเขียวสร้างความยั่งยืนได้ดึงดูดความสนใจมากจากทั้งผู้ปฏิบัติงานและนักวิชาการจากสาขาวิชาธุรกิจที่แตกต่างกันเช่นการตลาด , การจัดการห่วงโซ่อุปทานและการจัดการข้อมูล แม้จะมีการเพิ่มความเด่นเป็นสีเขียวและยั่งยืน ( เนื่องจาก ตัวอย่างเช่น การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและกฎหมายเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมไม่รวมกรอบที่มีอยู่ในวิธีการสร้างแบรนด์อุตสาหกรรมสีเขียว และแบรนด์ขององค์กรอุตสาหกรรม สร้างแบรนด์ที่แข็งแกร่งอุตสาหกรรมสีเขียวต้องไม่เพียง แต่ยังธุรกิจการตลาดสีเขียว , สีเขียวและการจัดการห่วงโซ่อุปทานสีเขียว นอกจากนี้โลกาภิวัตน์และจัดหาระหว่างประเทศออกแรงดันพิเศษและความท้าทายในการออกแบบและการนำสีเขียวอย่างแท้จริงและห่วงโซ่อุปทานที่ยั่งยืน จากมุมมองของทั่วโลก
หรือไม่ยั่งยืน / สีเขียวห่วงโซ่อุปทานสามารถถูกรวมเข้ากับการตลาดอุตสาหกรรมสีเขียวอาคารสีเขียวในองค์กรและแบรนด์อุตสาหกรรมยังไม่ชัดเจน ตัวอย่างเช่นว่าองค์กรอุตสาหกรรมสามารถใช้ประโยชน์ของทั้งโซ่อุปทาน การพัฒนาอย่างยั่งยืนและการตลาดอุตสาหกรรมสีเขียวเพื่อสร้างการแข่งขันในตลาด และตามห่วงโซ่อุปทานเครือข่ายไม่ได้เป็นอย่างดีสร้างขึ้น จากการดำเนินงานและด้านซัพพลายเชน ตัวอย่างเช่น การลดของเสีย ( เช่นประสิทธิภาพการส่งและการกระจายเครือข่าย )ซึ่งเป็นแกนหลักของการดำเนินงานที่ปอด อาจจะถือว่าเป็นรูปแบบของความยั่งยืน ความก้าวหน้าในเทคโนโลยีสารสนเทศยังสามารถช่วยในการลดของเสีย ( เช่นเอกสารและพลังงาน ) ในระดับหนึ่ง จำนวนของเครื่องมืออื่น ๆเช่นการประเมินวัฏจักรชีวิต อีโค ดีไซน์สำหรับเปลเปลการพัฒนาผลิตภัณฑ์อื่น ๆที่พร้อมใช้งาน อย่างไรก็ตาม , พวกเขาจะ รวมถึงปรัชญาลีน
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- เพราะง่ส
- calm
- speculators buy more , or those who miss
- ฉันชอบเครื่องเล่นที่นั่น มันหวาดเสียวดี
- ฉันชอบดูการแข่งขันฟุตบอลในเทศกาลต่างๆ ที
- เขาได้กำกับหนังเรื่องนี้ไว้ในปี2542
- มันเป็นเวลาที่โรแมนติก
- almost the weekend!!
- ยศทหารระดับผู้พัน
- ปัจจุบันปัญหาเด็กติดเกมเริ่มจะทวีความรุน
- Dear Team,Please be advised out of pocke
- calm down
- พอดีที่ร้านมีโปรโมชั่นซื้อหนึ่งแถมหนึ่งค
- ขอขอบคุณสำหรับของขวัญวันเกิด มันวิเศษมาก
- Grieving inseparable
- Rare natural wonders in the deep forest.
- พรุ่งนี้คุณต้องการใช้รถหรือไม่
- ด้วยประสบการณ์ของเขา
- What is something green to consider when
- มันเศร้ามาก
- แต่ขอเพิ่มคุณสมบัติอีก คือ ต้องเป็นนักสั
- สี
- don't worry
- คุณเหนสติกเกอร์ที่ฉันส่งไปมั้ย
