Three inventors came up with the Tr

Three inventors came up with the Tri-Ergon sound-on-film system in 1918. From 1922 to 1926, they tried to introduce the process to film production, and UFA showed an interest, but, possibly due to financial difficulties, never made a sound film.[10] In the period immediately following World War I, the film industry boomed, helped by the 1920s German inflation. This enabled film makers to borrow money in Papiermark which would be vastly devalued by the time it had to be repaid. Nevertheless, film budgets were tight and the need to save money was a contributing factor to the rise of German Expressionism, as was the desire to move forward and embrace the future that swept most of Europe at the time. Expressionist movies relied heavily on symbolism and artistic imagery rather than stark realism to tell their stories. Given the grim mood in post-WWI Germany, it was not surprising that these films focused heavily on crime and horror. The film usually credited with sparking the popularity of expressionism is Robert Wiene's The Cabinet of Dr. Caligari (1920). It painted a picture on the cinema screen with non-realistic sets built with exaggerated geometry, images painted on the floors and walls to represent objects (and often light and shadow), and a story involving the dark hallucinations of an insane man. An exaggerated acting style and unnatural costume design are other trademarks of this movement. Other notable works of Expressionism are Friedrich Wilhelm Murnau's Nosferatu (1922), and Carl Boese and Paul Wegener's The Golem: How He Came Into the World (1920). The Expressionist movement died down during the mid-1920s, but it continued to influence world cinema for years afterward. Its influence is particularly noticeable in American horror films and film noir, and the works of European directors as diverse as Jean Cocteau and Ingmar Bergman.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นักประดิษฐ์สามมากับระบบเสียงในฟิล์ม Ergon ตรีใน 1918 จากค.ศ. 1922 ถึง 1926 พวกเขาพยายามที่จะแนะนำกระบวนการผลิตฟิล์ม ก UFA แสดงความสนใจ แต่ อาจเนื่องจากความยากลำบากทางการเงิน ไม่เคยทำภาพยนตร์เสียง [10] ในช่วงเวลาต่อสงครามโลก อุตสาหกรรมภาพยนตร์ boomed ช่วย โดยอัตราเงินเฟ้อเยอรมันปี 1920 นี้ใช้ฟิล์มผู้กู้ยืมเงินใน Papiermark ซึ่งจะเสมือน devalued ตามเวลาที่มันมีเป็นบางส่วน อย่างไรก็ตาม งบประมาณฟิล์มได้แน่น และต้องประหยัดค่าใช้จ่ายเป็นปัจจัยการเพิ่มขึ้นของเยอรมัน Expressionism เป็นความปรารถนาที่จะก้าวไปข้างหน้า และโอบกอดอนาคตที่กวาดมากที่สุดของยุโรปในเวลา ภาพยนตร์ expressionist อาศัยหนักในสัญลักษณ์ และภาพถ่ายศิลปะ มากกว่าสิ้นเชิงจริงเพื่อบอกเล่าเรื่องราวของพวกเขา ให้อารมณ์น่ากลัวในการลงรายการบัญชีสมุดบัญชี WWI เยอรมนี ไม่น่าแปลกใจที่ภาพยนตร์เหล่านี้เน้นหนักในอาชญากรรมและสยองขวัญ ฟิล์มมักจะให้เครดิตกับประกายไฟนิยม expressionism เป็นโรเบิร์ต Wiene ตู้ของ Dr. Caligari (1920) วาดรูปบนหน้าจอภาพยนตร์สมจริงไม่ใช่ชุดด้วยเรขาคณิต exaggerated ภาพวาดบนพื้น และกำแพงแสดงถึงออบเจ็กต์ (มักแสง และเงา), และเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับการเห็นภาพหลอนเข้มของคนบ้า การรักษาการ exaggerated สไตล์และออกแบบเครื่องแต่งกายธรรมชาติเป็นเครื่องหมายการค้าอื่น ๆ ของขบวนการนี้ ผลงานโดดเด่นอื่น ๆ ของ Expressionism เป็นฟรีดริชวิลเฮล์ม Murnau นอสเฟอราตู (1922), และ Carl Boese และ Paul Wegener Golem: ว่าเขามาในโลก (1920) การเคลื่อนไหว Expressionist เสียชีวิตลงในช่วงกลาง 1920 แต่ก็ยังคงมีอิทธิพลต่อโลกภาพยนตร์ปีหลังจากนั้น อิทธิพลอย่างเห็นได้ชัดโดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาพยนตร์สยองขวัญอเมริกัน noir ฟิล์ม และผลงานของกรรมการที่มีความหลากหลายเป็น Jean Cocteau และ Ingmar Bergman ยุโรปได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สามประดิษฐ์ขึ้นมาด้วยระบบ Tri-Ergon เสียงในฟิล์มในปี 1918 จาก 1922-1926 พวกเขาพยายามที่จะแนะนำขั้นตอนในการผลิตภาพยนตร์และยูแสดงความสนใจ แต่อาจจะเป็นเพราะปัญหาทางการเงินไม่เคยทำ เสียงฟิล์ม. [10] ในช่วงเวลาทันทีหลังจากสงครามโลกครั้งที่วงการภาพยนตร์ดังช่วยโดยปี ค.ศ. 1920 เยอรมันอัตราเงินเฟ้อ นี้ช่วยให้ผู้ผลิตภาพยนตร์ที่จะกู้เงินใน Papiermark ซึ่งจะได้รับคุณค่าอย่างมากมายตามเวลาที่มันจะต้องชำระคืน อย่างไรก็ตามงบประมาณภาพยนตร์แน่นและความจำเป็นที่จะประหยัดเงินเป็นปัจจัยที่เอื้อต่อการเพิ่มขึ้นของเยอรมันที่แสดงออกในขณะที่เป็นความปรารถนาที่จะก้าวไปข้างหน้าและโอบกอดอนาคตที่กวาดส่วนใหญ่ของยุโรปในช่วงเวลานั้น ภาพยนตร์ Expressionist อาศัยอยู่บนสัญลักษณ์และภาพศิลปะมากกว่าความสมจริงโดยสิ้นเชิงที่จะบอกเรื่องราวของพวกเขา ได้รับอารมณ์ที่น่ากลัวในเยอรมนีหลังสงครามโลกครั้งมันก็ไม่น่าแปลกใจที่ภาพยนตร์เหล่านี้เน้นหนักในการเกิดอาชญากรรมและความกลัว ภาพยนตร์เรื่องเครดิตมักจะมีประกายไฟความนิยมของการแสดงออกเป็นโรเบิร์ต Wiene ของคณะรัฐมนตรีของดร. Caligari (1920) มันวาดภาพบนจอภาพยนตร์ด้วยชุดที่ไม่จริงที่สร้างขึ้นด้วยรูปทรงเรขาคณิตที่พูดเกินจริง, ภาพวาดบนพื้นและผนังเพื่อเป็นตัวแทนของวัตถุ (และมักจะแสงและเงา) และเรื่องที่เกี่ยวข้องกับภาพหลอนมืดของคนบ้า รูปแบบการแสดงที่พูดเกินจริงและการออกแบบเครื่องแต่งกายที่แปลกประหลาดเป็นเครื่องหมายการค้าอื่น ๆ ของการเคลื่อนไหวนี้ ผลงานที่โดดเด่นอื่น ๆ ของ Expressionism เป็นฟรีดริชวิลเฮล์ Murnau ของ Nosferatu (1922) และคาร์ลและพอล Boese Wegener ของ Golem: วิธีการเขามาในโลก (1920) การเคลื่อนไหวศิลปะตายลงในช่วงกลางปี​​ ค.ศ. 1920 แต่ก็ยังคงมีอิทธิพลต่อโลกภาพยนตร์มานานหลายปีหลังจากนั้น อิทธิพลของมันคือเห็นได้ชัดโดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาพยนตร์สยองขวัญชาวอเมริกันและฟิล์มนัวร์และผลงานของคณะกรรมการยุโรปที่หลากหลายเช่น Jean Cocteau และอิงมาร์เบิร์กแมน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สามประดิษฐ์ขึ้นมาด้วยไตร ergon เสียงในระบบฟิล์มในปี 1918 จาก 2465 ถึง 1926 พวกเขาพยายามที่จะแนะนำขั้นตอนการผลิตภาพยนตร์ และยูฟาแสดงความสนใจ แต่ อาจจะเนื่องจากปัญหาทางการเงิน ไม่เคยทำภาพยนตร์เสียง [ 10 ] ในช่วงเวลาทันทีหลังสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง อุตสาหกรรมภาพยนตร์เฟื่องฟู , ช่วยโดยปี 1920 เยอรมันเงินเฟ้อนี้เปิดใช้งานผู้ผลิตภาพยนตร์ที่จะกู้เงินใน papiermark ซึ่งจะมากคุณค่าโดยเวลาที่ต้องตอบแทน อย่างไรก็ตาม งบประมาณฟิล์มได้แน่นและต้องบันทึกเงินเป็นปัจจัยสนับสนุนการเพิ่มขึ้นของซิลวีโอ แบร์ลุสโกนีเยอรมันเช่นเดียวกับความปรารถนาที่จะย้ายไปข้างหน้า และโอบกอดในอนาคตที่กวาดส่วนใหญ่ของยุโรปในเวลานั้นศิลปะภาพยนตร์และศิลปะที่ต้องอาศัยสัญลักษณ์ภาพแทนสตาร์คความสมจริงที่จะบอกเรื่องราวของพวกเขา ให้อารมณ์น่ากลัวในโพสต์ WWI เยอรมนี มันไม่น่าแปลกใจที่ภาพยนตร์เหล่านี้เน้นหนักในอาชญากรรมและสยองขวัญ ภาพยนตร์มักจะให้เครดิตกับจุดประกายความนิยมของซิลวีโอ แบร์ลุสโกนี โรเบิร์ต wiene เป็นตู้ของ ดร. caligari ( 1920 )มันวาดภาพบนหน้าจอภาพยนตร์ที่ไม่มีเหตุผล ชุดสร้างโอ้อวดเรขาคณิต ภาพที่วาดบนพื้นและผนังเพื่อแสดงวัตถุ ( และมักจะ แสง และ เงา ) และเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับภาพหลอนที่มืดของผู้ชายบ้า เป็นพูดเกินจริงการแสดงลักษณะและการออกแบบเครื่องแต่งกายแปลกประหลาดเป็นเครื่องหมายการค้าอื่น ๆของการเคลื่อนไหวนี้ผลงานเด่นของซิลวีโอ แบร์ลุสโกนีเป็นฟรีดริช วิลเฮล์ม Murnau นอสเฟอราตู ( 1922 ) และ คาร์ล boese และพอล เวเกเนอร์ของโกเลม : เขามาในโลก ( 1920 ) ศิลปะการเคลื่อนไหวที่เสียชีวิตลงในช่วง mid-1920s แต่มันยังคงมีอิทธิพลต่อโลกภาพยนตร์เป็นเวลาหลายปีหลังจากนั้น อิทธิพลที่เห็นได้ชัดโดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาพยนตร์สยองขวัญชาวอเมริกัน และ ฟิล์ม นัวร์และผลงานของคณะกรรมการยุโรปที่หลากหลายเช่น Jean Cocteau และ อิงมาร์ เบิร์กแมน