where P is the ‘climatically approp

where P is the ‘climatically appropriate for existing conditions’ (Palmer, 1965) value of precipitation.
Evapotranspiration losses from the soil occur when PE > P. Losses from the surface layer (L,) are
assumed to occur at the potential rate. Losses from the underlying layer (L,) depend on the initial moisture
content, PE, and the combined soil water content (SWC) in both layers. The upper layer is assumed to
have a 25-mm water storage capacity. The available water capacity (AWC) of the underlying layer depends
on local soil type, and an appropriate value must be specified (see later). Moisture cannot be removed from,
or be replenished in, the underlying layer until the available moisture has been removed completely from,
or replenished in, the surface layer. Hence

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โดยที่ P คือการ 'climatically ที่เหมาะสมสำหรับสภาวะที่เป็นอยู่' (พาล์มเมอร์ 1965) ค่าของฝนEvapotranspiration ขาดจากดินเกิดเมื่อ PE > P. ขาดจากชั้นพื้นผิว (L,) เป็นสมมติให้เกิดขึ้นในอัตราเป็นไปได้ ขาดทุนจากชั้นพื้นฐาน (L,) ขึ้นอยู่กับความชื้นเริ่มต้นเนื้อหา PE และปริมาณน้ำดินรวม (SWC) ในทั้งสองชั้น ชั้นบนจะถือว่าเป็นมีความจุเก็บน้ำ 25 มม. ขึ้นอยู่กับน้ำที่มีกำลังการผลิต (AWC) ของชั้นพื้นฐานบนดินถิ่น ชนิด และค่าที่เหมาะสมต้องระบุ (ดูในภายหลัง) ความชื้นไม่สามารถเอาออกจากหรือเติมใน ชั้นพื้นฐานจนมีความชื้นถูกเอาออกอย่างสมบูรณ์จากหรือเต็มใน ผิวชั้น ดังนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่ P คือ 'ภูมิประเทศที่เหมาะสมกับเงื่อนไขที่มีอยู่ (พาลเมอร์ 1965) มูลค่าการเร่งรัด.
การสูญเสียการคายระเหยน้ำจากดินเกิดขึ้นเมื่อ PE> พีขาดทุนจากการชั้นผิว (L)
มีการสันนิษฐานว่าจะเกิดขึ้นในอัตราที่อาจเกิดขึ้น ความเสียหายที่เกิดจากชั้นพื้นฐาน (L)
ขึ้นอยู่กับความชื้นเริ่มต้นเนื้อหาPE และปริมาณน้ำรวมกันดิน (SWC) ในชั้นทั้งสอง ชั้นบนจะถือว่ามี 25 มมความจุน้ำ
ความจุน้ำ (AWC)
ของชั้นพื้นฐานขึ้นอยู่กับชนิดของดินในท้องถิ่นและค่าที่เหมาะสมจะต้องระบุ(ดูในภายหลัง) ความชื้นไม่สามารถลบออกจาก,
หรือถูกเติมเต็มในชั้นพื้นฐานจนกระทั่งความชื้นที่มีอยู่ได้ถูกลบออกอย่างสมบูรณ์จาก,
หรือเติมในชั้นผิว ด้วยเหตุนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ p คือ ' climatically เหมาะสมสำหรับเงื่อนไขที่มีอยู่ ( เมอร์ , 1965 ) มูลค่าของการตกตะกอน
การคายระเหยขาดทุนจากดินเกิดขึ้นเมื่อ PE > หน้าการสูญเสียจากชั้นผิว ( L )
สันนิษฐานว่าเกิดขึ้นในอัตราที่อาจเกิดขึ้น ความสูญเสียจากชั้นพื้นฐาน ( L ) ขึ้นอยู่กับความชื้นเริ่มต้น
เนื้อหา , PE , และรวมของดินปริมาณน้ำ ( SWC ) ทั้งในชั้นชั้นบนจะถือว่า
มีน้ำ 25 มิลลิเมตร ความจุ . ความจุน้ำของ ( AWC ) ต้นแบบของชั้นขึ้นอยู่กับ
ในชนิดของดินในท้องถิ่น และมูลค่าที่เหมาะสมจะต้องระบุ ( ดูอีกที ) ไม่สามารถความชื้นถูกลบออกจาก ,
หรือจะเติมในชั้นพื้นฐานจนกระทั่งความชื้นที่มีอยู่ได้ถูกลบออกอย่างสมบูรณ์จาก
หรือเติมในชั้นผิว ดังนั้น