The Green Peafowl tends to live in

The Green Peafowl tends to live in small parties, resting and occasionally feeding
in the undergrowth by day, and moving out into cultivation (if nearby) to forage more
intensively in the morning and evening, or sometimes onto sand and shingle banks beside
rivers (it swims very well: K. B. Woods verbally 2000), where it also sometimes roosts (Stanford
and Ticehurst 1938–1939, Smythies 1986). In most areas it is shy and wary, running away
swiftly when approached (Smythies 1986), but where it is (or was) less persecuted birds can
be quite tame. For example, at the Pidaung Sanctuary, Myanmar, some individuals once
showed little fear of man (Stanford and Ticehurst 1938–1939). It goes to roost early in the
evening on large trees with little foliage, calling out loudly as it does so and again prior to
descending in the morning (Peacock 1933). This behaviour renders it easy to locate and hunt
(Evans and Timmins 1995, Yang Lan in litt. 1998, Xu Yangong et al. 1998); moreover, like
many other galliforms, it gives an instantaneous involuntary calling response to loud noises
such as gunshots and falling trees, making it easy to track down even after normal roosting
calling is over (Lowe 1933). Research has shown a correlation between the minimum number
of birds present and calling frequency of each bird; in other words calling is socially facilitated
and more frequent in large populations (Brickle et al. 1998).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สีเขียวนกยูงมีแนวโน้มที่จะอยู่ในงานเลี้ยงเล็ก ๆ
วางอยู่และบางครั้งการให้อาหารในพงตามวันและย้ายออกไปในการเพาะปลูก(ถ้าใกล้เคียง)
ที่จะหาอาหารมากขึ้นอย่างหนาแน่นในช่วงเช้าและเย็นหรือบางครั้งไปยังธนาคารทรายและกรวดข้างแม่น้ำ
(มัน ว่ายน้ำได้เป็นอย่างดี: KB วูดส์ด้วยวาจา 2000) ซึ่งบางครั้งก็ยัง roosts (Stanford
และ Ticehurst 1938-1939, Smythies 1986) ในพื้นที่ส่วนใหญ่จะเป็นคนขี้อายและระวังวิ่งหนีอย่างรวดเร็วเมื่อใกล้ (Smythies 1986) แต่ที่มันเป็น (หรือถูก) นกน้อยข่มเหงสามารถจะค่อนข้างเชื่อง ยกตัวอย่างเช่นที่เขตรักษาพันธุ์ Pidaung พม่าบางคนที่ครั้งหนึ่งเคยแสดงให้เห็นความกลัวเล็กๆ น้อย ๆ ของมนุษย์ (Stanford และ Ticehurst 1938-1939) มันจะไปพักอาศัยในช่วงต้นตอนเย็นบนต้นไม้ขนาดใหญ่ที่มีใบเล็ก ๆ น้อย ๆ โทรออกเสียงดังในขณะที่มันไม่ได้และอีกครั้งก่อนที่จะลงมาในตอนเช้า(นกยูง 1933) ลักษณะการทำงานนี้ทำให้มันง่ายต่อการค้นหาและล่า(อีแวนส์และมินสปี 1995 ยางลาน Litt ในปี 1998 ซู Yangong et al, 1998..); ยิ่งไปกว่านั้นเช่นgalliforms อื่น ๆ อีกมากมายที่จะช่วยให้การตอบสนองการเรียกร้องโดยไม่สมัครใจที่จะทันทีเสียงดังเช่นเสียงปืนและต้นไม้ล้มทำให้ง่ายต่อการติดตามแม้หลังจากที่เกาะตามปกติโทรมากกว่า(ว 1933) การวิจัยได้แสดงให้เห็นความสัมพันธ์ระหว่างจำนวนน้อยที่สุดของนกในปัจจุบันและความถี่ของการโทรแต่ละนก; โทรในคำอื่น ๆ ที่จะอำนวยความสะดวกเพื่อเข้าสังคมและบ่อยมากขึ้นในประชากรขนาดใหญ่(เปราะ et al. 1998)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนนกยูงไทยมีแนวโน้มที่จะอยู่ในพรรคขนาดเล็ก , พักผ่อนและบางครั้งอาหาร
ในพื้นตามวัน และย้ายออกไปในการเพาะปลูก ( ถ้าอยู่ใกล้ ) พืชอาหารสัตว์มากกว่า
อย่างหนาแน่นในช่วงเช้าและเย็น หรือในบางครั้งบนทรายและกรวดแม่น้ำธนาคารข้าง
( มันว่ายน้ำได้ดีมาก : K . b . ป่า verbally 2000 ) ที่พัก ( และบางครั้งยังสแตนฟอร์ด
ไทส์เฮิร์สต 1938 – 1939 , smythies 1986 )ในพื้นที่ส่วนใหญ่จะขี้อาย และระวังหนี
อย่างรวดเร็ว เมื่อเข้าใกล้ ( smythies 1986 ) แต่มันอยู่ไหน ( หรือถูก ) น้อยข่มเหงนกสามารถ
จะค่อนข้างเชื่อง ตัวอย่าง ที่ pidaung Sanctuary , พม่า บางคนเมื่อมีความกลัวเล็ก ๆน้อย ๆของผู้ชาย
( Stanford และไทส์เฮิร์สต 2481 – 2482 ) ไปคอนแต่เช้า
เย็นบนต้นไม้ใหญ่ที่มีใบเล็กเรียกดังๆมันและอีกครั้งก่อน
ลงในตอนเช้า ( นกยูง 1933 ) พฤติกรรมนี้ทำให้มันง่ายต่อการค้นหาและตามล่า
( อีแวนส์และ Timmins 1995 หยาง LAN ในขยะ ปี 1998 สี่ yangong et al . 1998 ) ; นอกจากนี้ ชอบ
galliforms อื่นๆ ให้มีการตอบสนองทันทีโดยไม่สมัครใจเรียกเสียงดัง
เช่นปืนและต้นไม้ล้มทำให้ง่ายต่อการติดตามลง ทั้งๆที่ปกติคั่ว
เรียกมากกว่า ( Lowe 1933 ) การวิจัยได้แสดงให้เห็นความสัมพันธ์ระหว่างจำนวนต่ำสุด
ของนกปัจจุบันและเรียกความถี่ของนกแต่ละ ; ในคำอื่น ๆเรียกสังคมความสะดวก
และบ่อยครั้งมากขึ้นในประชากรขนาดใหญ่ ( เปราะ et al . 1998 )