My story, said the Third Calender,

My story, said the Third Calender, is quite different from those of my two friends. It was fate that deprived them of the sight of their right eyes, but mine was lost by my own folly.

My name is Agib, and I am the son of a king called Cassib, who reigned over a large kingdom, which had for its capital one of the finest seaport towns in the world.

When I succeeded to my father's throne my first care was to visit the provinces on the mainland, and then to sail to the numerous islands which lay off the shore, in order to gain the hearts of my subjects. These voyages gave me such a taste for sailing that I soon determined to explore more distant seas, and commanded a fleet of large ships to be got ready without delay. When they were properly fitted out I embarked on my expedition.

For forty days wind and weather were all in our favour, but the next night a terrific storm arose, which blew us hither and thither for ten days, till the pilot confessed that he had quite lost his bearings. Accordingly a sailor was sent up to the masthead to try to catch a sight of land, and reported that nothing was to be seen but the sea and sky, except a huge mass of blackness that lay astern.

On hearing this the pilot grew white, and, beating his breast, he cried, "Oh, sir, we are lost, lost!" till the ship's crew trembled at they knew not what. When he had recovered himself a little, and was able to explain the cause of his terror, he replied, in answer to my question, that we had drifted far out of our course, and that the following day about noon we should come near that mass of darkness, which, said he, is nothing but the famous Black Mountain. This mountain is composed of adamant, which attracts to itself all the iron and nails in your ship; and as we are helplessly drawn nearer, the force of attraction will become so great that the iron and nails will fall out of the ships and cling to the mountain, and the ships will sink to the bottom with all that are in them. This it is that causes the side of the mountain towards the sea to appear of such a dense blackness.

As may be supposed--continued the pilot--the mountain sides are very rugged, but on the summit stands a brass dome supported on pillars, and bearing on top the figure of a brass horse, with a rider on his back. This rider wears a breastplate of lead, on which strange signs and figures are engraved, and it is said that as long as this statue remains on the dome, vessels will never cease to perish at the foot of the mountain.

So saying, the pilot began to weep afresh, and the crew, fearing their last hour had come, made their wills, each one in favour of his fellow.

At noon next day, as the pilot had foretold, we were so near to the Black Mountain that we saw all the nails and iron fly out of the ships and dash themselves against the mountain with a horrible noise. A moment after the vessels fell asunder and sank, the crews with them. I alone managed to grasp a floating plank, and was driven ashore by the wind, without even a scratch. What was my joy on finding myself at the bottom of some steps which led straight up the mountain, for there was not another inch to the right or the left where a man could set his foot. And, indeed, even the steps themselves were so narrow and so steep that, if the lightest breeze had arisen, I should certainly have been blown into the sea.

When I reached the top I found the brass dome and the statue exactly as the pilot had described, but was too wearied with all I had gone through to do more than glance at them, and, flinging myself under the dome, was asleep in an instant. In my dreams an old man appeared to me and said, "Hearken, Agib! As soon as thou art awake dig up the ground underfoot, and thou shalt find a bow of brass and three arrows of lead. Shoot the arrows at the statue, and the rider shall tumble into the sea, but the horse will fall down by thy side, and thou shalt bury him in the place from which thou tookest the bow and arrows. This being done the sea will rise and cover the mountain, and on it thou wilt perceive the figure of a metal man seated in a boat, having an oar in each hand. Step on board and let him conduct thee; but if thou wouldest behold thy kingdom again, see that thou takest not the name of Allah into thy mouth."

Having uttered these words the vision left me, and I woke, much comforted. I sprang up and drew the bow and arrows out of the ground, and with the third shot the horseman fell with a great crash into the sea, which instantly began to rise, so rapidly, that I had hardly time to bury the horse before the boat approached me. I stepped silently in and sat down, and the metal man pushed off, and rowed without stopping for nine days, after which land appeared on the horizon. I was so overcome with joy at this sight that I forgot all the old man had told me, and cried out, "Allah be praised! Allah be praised!"

The words were scarcely out of my mouth when the boat and man sank from beneath me,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรื่องราวของฉัน กล่าวว่า ปฏิทินสาม จะค่อนข้างแตกต่างจากเพื่อนสอง มันเป็นชะตากรรมที่ขาดสายตาตาขวาของพวกเขา แต่ฉันเสียไป โดยความเขลาของตัวเองชื่อของฉันคือ Agib และผมเป็นบุตรชายของกษัตริย์ที่เรียกว่า Cassib ที่ครองราชย์อาณาจักรใหญ่ ซึ่งมีเมืองหลวงหนึ่งในเมืองท่าที่ดีที่สุดในโลกเมื่อผมประสบความสำเร็จเพื่อบัลลังก์พ่อ ดูแลแรกของฉันคือไปต่างจังหวัดบนแผ่นดินใหญ่ และการแล่นเรือไปหมู่เกาะจำนวนมากที่ลอยฝั่ง เพื่อให้ได้หัวใจของวิชาของฉัน วอเยจส์เหล่านี้ทำให้ผมลิ้มรสดังกล่าวสำหรับการเดินเรือว่า เร็ว ๆ นี้มุ่งมั่นที่จะสำรวจท้องทะเลที่ห่างไกลมากขึ้น และบัญชากองเรือขนาดใหญ่เพื่อให้มีพร้อมโดยไม่ชักช้า เมื่อพวกเขาได้อย่างถูกต้องการติดตั้ง ผมลงมือในเดินทางของฉันสี่สิบวัน ลมและสภาพอากาศได้ทั้งหมดในความโปรดปรานของเรา แต่คืนถัดไปเกิดพายุมากมาย ซึ่งพัดเรา hither นั่นและสำหรับสิบวัน จนกว่านักบินสารภาพว่า ที่ เขาค่อนข้างหายไปปืนเขา ดังนั้น ทหารเรือส่งไป masthead ที่พยายามที่จะมองเห็นที่ดิน และรายงานว่า ไม่มีอะไรที่จะเห็นแต่ทะเลและท้องฟ้า ยกเว้นมวลขนาดใหญ่ของมืดที่วาง asternเมื่อได้ยินนี้ นักบินเติบโตขาว และ ตีเต้านมของเขา เขา ร้องไห้, "โอ้ ที่รัก เรามีสูญหาย สูญหาย! " จนลูกเรือของเรือ trembled ที่ พวกเขารู้อะไรไม่ เมื่อเขาได้หายตัวเองเล็กน้อย และสามารถอธิบายสาเหตุของความหวาดกลัวของเขา เบิกบาน ตอบคำถามของฉัน ที่ เราได้ลอยไกลจากหลักสูตรของเรา และที่ ประมาณเที่ยงวันเราควรมาใกล้มวลที่ความมืด ซึ่ง กล่าว เขาเป็นอะไรแต่ภูเขาสีดำชื่อดัง ประกอบด้วยภูเขานี้ adamant ซึ่งดึงดูดตัวเองเหล็กทั้งหมด และเล็บในเรือของคุณ และขณะที่เรากำลังซมออกช้อปปิ้ง แรงที่น่าสนใจจะกลายเป็นดีว่า เหล็กและเล็บจะตกจากเรือ และยึดเอาภูเขา และเรือจะจมลงสู่ด้านล่างทั้งหมดที่อยู่ในพวกเขา มันอยู่ที่ด้านข้างของภูเขาสู่ทะเลปรากฏความมืดดังกล่าวหนาแน่นที่ทำให้เช่นอาจจะควร - ยังคงนำร่อง - ภูเขาข้างจะขรุขระมาก แต่บนยอดโดมทองเหลืองได้รับการสนับสนุนบนเสา และลูกปืนด้านบนตัวเลขของม้าทองเหลือง มีไรเดอร์บนหลังของเขาที่ยืนอยู่ ไรเดอร์นี้สวมบทรวงของตะกั่ว ซึ่งแปลกสัญญาณและตัวเลขแกะสลัก และกล่าวว่า ตราบใดที่รูปปั้นนี้ยังคงอยู่บนโดม เรือจะหยุดพินาศที่เท้าของภูเขาดัง นั้นพูด นักบินเริ่มร้องแตง ลูกเรือ กลัวชั่วโมงสุดท้ายของพวกเขามา ทำพินัยกรรมของพวกเขา แต่ละคนสนับสนุนเพื่อนของเขาเวลาเที่ยงวันถัดไป เป็นนักบินได้พยากรณ์ไว้นั้นต้อง ได้นั้นอยู่ใกล้กับภูเขาสีดำที่เราเห็นทุกเล็บและเหล็กบินออกจากเรือ และรีบตัวเองกับภูเขาที่มีเสียงดังน่ากลัว ช่วงเวลาหลังจากเรือตกออกเป็นชิ้น ๆ และจม ลง ทีมงานกับพวกเขา ฉันคนเดียวจัดการหยิบกระดานลอย และลม ไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วนซึ่งขึ้นฝั่ง อะไรคือความสุขของฉันในการค้นหาตัวเองที่ด้านล่างของบางขั้นตอนซึ่งตรงขึ้นดอย พระไม่อื่นนิ้วไปทางขวาหรือซ้ายซึ่งคนสามารถตั้งเท้าของเขา และ แน่นอน แม้แต่ขั้นตอนตัวเองให้แคบ และสูงชันว่า ถ้าลมที่เบาที่สุดได้เกิดขึ้น ฉันควรแน่นอนมีการเป่าลงทะเลเมื่อผมไปถึงด้านบน พบโดมทองเหลือง และรูปปั้นเหมือนกับนักบินบรรยาย แต่ถูกเกินไป wearied ทั้งหมดที่ฉันได้ผ่านไปแล้วต้องทำมากกว่าพวกเขา และ เหวี่ยงอย่างคร่าว ๆ ด้วยตัวเองภายใต้โดม ก็หลับไปในทันที ในความฝันของฉัน ชราปรากฏให้ฉัน และกล่าว ว่า "Hearken, Agib ทันทีที่พระองค์ ศิลปะตื่นตัวขุดดินพรมนอก และเจ้าจงหาโบว์ของทองเหลืองและสามศรของลูกค้าเป้าหมาย ยิงลูกศรที่รูปปั้น และผู้ขับขี่จะปั่นลงทะเล แต่ม้าจะลดลง โดยด้านข้างของเจ้า และเจ้าจงฝังเขาในสถานที่ที่เจ้า tookest ธนูและลูกศร นี้ถูกทำทะเลจะเพิ่มขึ้น และครอบคลุมภูเขา และมันเจ้าเหี่ยวเฉารับรู้รูปร่างของโลหะคนนั่งในเรือ พายเรือในแต่ละมือมี ขั้นตอนบนกระดาน และให้เขาทำเจ้า แต่ถ้าเจ้า wouldest ดูเถิดราชอาณาจักรของพระองค์อีก ดูว่า เจ้า takest ไม่มีชื่อของอัลลอฮเข้าไปในปากของเจ้า"มีพูดคำเหล่านี้วิสัยทัศน์ซ้ายฉัน และฉันตื่น นอน มากเพรียว ผมผุดขึ้น และดึงคันธนูและลูกศรจากพื้นดิน และถ่ายสาม horseman การตก ด้วยความผิดพลาดดีทะเล ซึ่งเริ่มเพิ่มขึ้น อย่างรวดเร็ว ผมที่เวลาแทบจะฝังศพม้าก่อนเรือเข้าหาผมทันที ฉันก้าวในเงียบ และนั่งลง และคนโลหะผลักออก rowed โดยไม่หยุดเก้าวัน หลังจากที่ดินที่ปรากฏบนขอบฟ้า ดังนั้นฉันถูกเอาชนะ ด้วยความสุขที่เห็นนี้ที่ลืมทุกคนบอก และทูล "สรรเสริญอัลลอฮ อัลลอฮจะยกย่อง"คำว่าถูกจากปากของฉันแทบเมื่อเรือและคนจมนำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรื่องราวของฉันกล่าวว่าสามปฏิทินค่อนข้างแตกต่างจากบรรดาเพื่อนสองคนของฉัน มันเป็นชะตากรรมที่ถูกลิดรอนพวกเขาจากสายตาของตาขวาของพวกเขา แต่เหมืองก็หายไปจากความโง่เขลาของตัวเอง.

ชื่อของฉันคือ Agib และข้าพเจ้าเป็นบุตรของพระมหากษัตริย์ที่เรียกว่า Cassib ผู้ปกครองกว่าราชอาณาจักรที่มีขนาดใหญ่ซึ่งมีให้กับมัน เมืองหลวงสวยที่สุดแห่งหนึ่งในเมืองเมืองท่าในโลก.

เมื่อฉันประสบความสำเร็จสู่บัลลังก์พ่อของฉันดูแลครั้งแรกของฉันคือการเยี่ยมชมจังหวัดบนแผ่นดินใหญ่และจากนั้นจะแล่นเรือไปยังเกาะต่าง ๆ นานาซึ่งวางอยู่นอกชายฝั่งในการสั่งซื้อที่จะได้รับหัวใจ ของอาสาสมัครของฉัน การเดินทางเหล่านี้ให้ฉันเช่นรสชาติสำหรับการเดินเรือที่ฉันเร็ว ๆ นี้มุ่งมั่นที่จะสำรวจทะเลที่ห่างไกลมากขึ้นและสั่งให้กองเรือขนาดใหญ่ที่จะได้พร้อมโดยไม่ชักช้า เมื่อพวกเขาได้รับการติดตั้งอย่างถูกต้องจากฉันลงมือเดินทางของฉัน.

ลมสี่สิบวันและสภาพอากาศทุกคนอยู่ในความโปรดปรานของเรา แต่ในคืนถัดไปเป็นพายุที่ยอดเยี่ยมเกิดขึ้นซึ่งพัดเรามาที่นี่และที่นั่นเป็นเวลาสิบวันจนถึงนักบินสารภาพว่าเขามี ค่อนข้างหายไปแบริ่งของเขา ดังนั้นกะลาสีถูกส่งขึ้นอยู่กับเสากระโดงเรือเพื่อพยายามที่จะจับสายตาของที่ดินและรายงานว่าไม่มีอะไรที่จะเห็น แต่ทะเลและท้องฟ้ายกเว้นมวลใหญ่ของความมืดที่วางอยู่ท้ายเรือ.

เมื่อได้ยินนี้นักบินขยายตัวสีขาว และตีอกของตนเขาร้อง "โอ้ที่รักเราจะหายไปหายไป!" จนลูกเรือของเรือก็ตัวสั่นพวกเขารู้ว่าไม่ใช่สิ่งที่ เมื่อเขากู้คืนตัวเองเล็ก ๆ น้อย ๆ และก็สามารถที่จะอธิบายสาเหตุของความหวาดกลัวของเขาเขาตอบว่าในการตอบคำถามของฉันที่เราได้ลอยไกลออกไปจากหลักสูตรของเราและที่ในวันรุ่งขึ้นประมาณเที่ยงเราควรจะเข้ามาใกล้ที่ มวลของความมืดซึ่งกล่าวว่าเขาเป็นอะไร แต่ที่มีชื่อเสียงใน Black Mountain ทิวเขาแห่งนี้ประกอบด้วยยืนกรานซึ่งดึงดูดตัวเองทั้งหมดเหล็กและเล็บในเรือของคุณ และขณะที่เรากำลังทำอะไรไม่ถูกดึงมาใกล้แรงของสถานที่จะกลายเป็นเพื่อที่ดีที่เหล็กและเล็บจะหลุดออกจากเรือและยึดติดกับภูเขาและเรือจะจมลงสู่ก้นกับทุกคนที่อยู่ในพวกเขา นี้มันเป็นสิ่งที่ทำให้ด้านข้างของภูเขาที่มีต่อทะเลให้ปรากฏเช่นมืดหนาแน่น.

ที่อาจจะควร - ยังคงนักบิน - ด้านข้างภูเขาที่คดเคี้ยวมาก แต่ในการประชุมสุดยอดยืนโดมทองเหลืองได้รับการสนับสนุนบนเสา และแบริ่งอยู่ด้านบนร่างของม้าทองเหลืองกับไรเดอร์บนหลังของเขา ไรเดอร์นี้สวมเกราะของตะกั่วซึ่งสัญญาณที่แปลกและตัวเลขมีการแกะสลักและได้มีการกล่าวว่าตราบใดที่รูปปั้นนี้ยังคงอยู่ในโดมเรือจะไม่หยุดที่จะพินาศไปที่เท้าของภูเขา.

ดังนั้นว่านักบิน เริ่มร้องไห้อีกครั้งและลูกเรือกลัวชั่วโมงสุดท้ายของพวกเขาได้มาทำให้ความรู้สึกนึกคิดของพวกเขาแต่ละคนในความโปรดปรานของเพื่อนของเขา.

ตอนเที่ยงวันรุ่งขึ้นเป็นนักบินได้ทำนายไว้เราจึงอยู่ใกล้กับภูเขาสีดำที่เราเห็น เล็บและเหล็กบินออกจากเรือและรีบตัวเองกับภูเขาด้วยเสียงที่ดังน่ากลัว ช่วงเวลาหลังจากที่เรือลดลงจมลงและทีมงานกับพวกเขา ฉันคนเดียวที่มีการจัดการที่จะเข้าใจกระดานลอยและถูกผลักดันขึ้นฝั่งไปตามลมโดยไม่แม้แต่จะเริ่มต้น อะไรคือความสุขของฉันในการหาตัวเองที่ด้านล่างของขั้นตอนบางอย่างซึ่งนำไปสู่ตรงขึ้นไปบนภูเขาสำหรับไม่มีนิ้วอื่นไปทางขวาหรือทางซ้ายที่มนุษย์สามารถตั้งเท้าของเขา และแน่นอนแม้กระทั่งขั้นตอนที่ตัวเองได้ดังนั้นแคบและสูงชันเพื่อว่าถ้าสายลมเบาที่สุดเกิดขึ้นที่ฉันควรจะแน่นอนได้รับการเป่าลงไปในทะเล.

เมื่อฉันมาถึงด้านบนที่ผมพบโดมทองเหลืองและรูปปั้นตรงตามที่นักบิน ได้อธิบาย แต่ถูกเหน็ดเหนื่อยเกินไปกับสิ่งที่ผมได้ผ่านการทำมากขึ้นกว่าที่พวกเขาได้อย่างรวดเร็วและเหวี่ยงตัวเองภายใต้โดมก็หลับไปในทันที ในความฝันของชายชราคนหนึ่งปรากฏแก่ข้าพเจ้าและกล่าวว่า "ฟัง Agib! ทันทีที่เจ้าขุดพื้นดินพื้นตื่นตัวและเจ้าจะได้พบกับคันธนูเหล็กกล้าและสามลูกศรของตะกั่ว. ยิงลูกศรที่รูปปั้น และผู้ขับขี่จะต้องพังพินาศลงไปในทะเล แต่ม้าจะล้มลงโดยด้านข้างของพระองค์และเจ้าจะฝังเขาในสถานที่ซึ่งเจ้า tookest คันธนูและลูกศร. นี้ถูกทำน้ำทะเลจะเพิ่มขึ้นและครอบคลุมภูเขาและบน มันเจ้าจะรับรู้รูปคนโลหะนั่งอยู่ในเรือที่มีการพายเรือในแต่ละมือขั้นตอนที่บนเรือและปล่อยให้เขาดำเนินการเจ้า. แต่ถ้าเจ้าดูเถิดราชอาณาจักรของพระองค์อีกครั้งเห็นว่าพระองค์ทรงเอาพระทัยใส่ไม่ได้ชื่อของอัลลอลง ปากของเจ้า. "

ต้องเอ่ยคำพูดเหล่านี้วิสัยทัศน์ทิ้งฉันและฉันตื่นสบายใจมาก ผมลุกขึ้นและดึงคันธนูและลูกศรออกจากพื้นดินและมีการยิงสามขี่ม้าลดลงกับความผิดพลาดที่ดีลงไปในทะเลซึ่งทันทีเริ่มที่จะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วดังนั้นที่ฉันมีแทบจะไม่ถึงเวลาที่จะฝังม้าก่อน เรือมาหาผม ฉันก้าวเงียบและนั่งลงและคนโลหะผลักออกและพายเรือโดยไม่มีการหยุดเก้าวันหลังจากที่ที่ดินปรากฏบนขอบฟ้า ผมจึงเอาชนะไปด้วยความสุขที่เห็นนี้ที่ฉันลืมคนเก่าเคยบอกฉันและร้องออกมา "อัลเลาะห์ได้รับการยกย่อง! อัลลอได้รับการยกย่อง!"

คำพูดที่มีแทบจะไม่ออกมาจากปากของฉันเมื่อเรือและมนุษย์จมลงมาจากใต้ ผม,

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรื่องราวของฉัน บอกว่า ปฏิทินสาม ค่อนข้างแตกต่างจากที่เพื่อนทั้งสองของฉัน มันคือโชคชะตาที่กีดกันพวกเขาจากสายตาของพวกเขาถูก แต่ของฉันหายไปโดยความโง่เขลาของตัวเองชื่อของฉันคือ agib และผมเป็นบุตรชายของกษัตริย์เรียก cassib ผู้ครอบครองอาณาจักรขนาดใหญ่ซึ่งมีทุนหนึ่งในเมือง seaport ที่ดีที่สุดในโลกเมื่อผมบัลลังก์ของพ่อดูแลแรกของฉันไปเยือนจังหวัดบนแผ่นดินใหญ่ และแล่นเรือไปยังเกาะมากมายที่วางปิดชายฝั่ง เพื่อให้ได้หัวใจของวิชาของฉัน การเดินทางเหล่านี้ให้ฉันมีรสนิยมสำหรับการแล่นเรือใบที่ฉันเร็ว ๆ นี้มุ่งมั่นที่จะสำรวจเพิ่มเติมที่ห่างไกลทะเลและบัญชาการกองเรือขนาดใหญ่ที่จะได้รับพร้อมโดยไม่ชักช้า เมื่อพวกเขาถูกติดตั้งอย่างถูกต้อง ผมเริ่มการเดินทางของฉันลมสี่สิบวันและสภาพอากาศทั้งหมดมีในความโปรดปรานของเรา แต่คืนต่อไปพายุมากมายเกิดขึ้น ซึ่งทำให้เรา " อยู่ 10 วัน จนนักบินสารภาพว่าเขาได้สูญเสียปืนของเขา ดังนั้นทหารเรือถูกส่งไปที่หัวเรือเพื่อพยายามที่จะจับสายตาของที่ดิน และมีรายงานว่าไม่มีอะไรให้เห็นนอกจากทะเลและท้องฟ้า ยกเว้นมวลใหญ่ของความมืดที่วางอยู่ท้ายเรือ .เมื่อได้ยินนักบินเริ่มขาว และ ทุบอกของเขา เขาร้อง " โอ้ ครับ เราแพ้ แพ้ ! " จนกว่าลูกเรือของเรือสั่นสะท้านเมื่อพวกเขารู้ว่าไม่ใช่อะไร เมื่อเขาได้พบตัวเองนิดหน่อย และก็สามารถที่จะอธิบายสาเหตุของความหวาดกลัวของเขา เขาตอบว่า คำตอบของคำถามที่เราได้ลอยไกลออกไปแน่นอน ของเรา และในวันต่อมาประมาณเที่ยงเราก็มาใกล้ ที่มวลของความมืด ซึ่งเขาบอกว่า ไม่มีอะไร แต่ภูเขา สีดำที่มีชื่อเสียง ภูเขานี้ประกอบด้วยเพชร ซึ่งดึงดูดให้ตัวเองทั้งหมดเหล็กและเล็บในเรือของคุณ และเราจะหมดหนทาง วาดใกล้ แรงดึงดูด จะกลายเป็นเพื่อที่ดี เหล็กและตะปูจะตกเรือ และยึดติดกับภูเขา และเรือกำลังจะจมกับทั้งหมด อยู่ในพวกเขา นี้คือสาเหตุที่ด้านข้างของภูเขาสู่ทะเลให้ปรากฏ เช่น ความมืดทึบเช่น อาจจะต้อง . . . ต่อนักบิน ภูเขาด้านข้างขรุขระมาก แต่บนยอดโดมที่ยืนทองเหลืองบนเสา , แบริ่งและด้านบนมีรูปทองเหลืองม้ากับผู้ขับขี่บนหลังของเขา ไรเดอร์นี้สวมทับทรวงของตะกั่ว ซึ่งป้ายที่แปลกและตัวเลขที่ถูกสลักไว้ และมันก็บอกว่าตราบใดที่รูปปั้นนี้ยังคงอยู่บนโดม หลอดเลือดจะไม่มีวันหยุดไปที่เท้าของภูเขาพูดแล้วเริ่มร้องไห้อีกครั้ง นักบิน และลูกเรือกลัวชั่วโมงสุดท้ายของเขามา ทำให้ความรู้สึกนึกคิดของแต่ละคน ในความโปรดปรานของพี่น้องของเขาตอนเที่ยงวันถัดไป เป็นนักบินได้ทำนายไว้ เราก็อยู่ใกล้กับภูเขาที่เราเห็นเล็บทั้งหมด และเหล็กที่บินออกจากเรือและ Dash ตัวเองกับภูเขา ด้วยเสียงที่น่ากลัว สักครู่หลังจากที่เรือล้มลง และจม ลูกเรือ กับพวกเขา ฉันคนเดียวที่จัดการคว้าลอยไม้ และได้เคลื่อนขึ้นฝั่งโดยลม ไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน อะไรคือความสุขของฉันในการค้นหาตัวเองที่ด้านล่างของขั้นตอนที่ทำให้ตรงขึ้นภูเขา , ไม่มีนิ้วอื่นไปทางซ้ายหรือขวาที่ผู้ชายสามารถทำให้เท้าของเขา และแน่นอน แม้ขั้นตอนเองก็แคบและสูงชัน ถ้าลมเบาก็เกิดขึ้น แน่นอน ฉันควรถูกพัดลงทะเลเมื่อถึงด้านบนฉันพบทองเหลืองโดมและรูปปั้นตามที่นักบินได้อธิบายไว้ แต่ก็เหน็ดเหนื่อยกับสิ่งที่ฉันได้ผ่านการทำมากกว่ามองที่พวกเขาและ flinging ตัวเองภายใต้โดม หลับทันที ในความฝันของชายชราปรากฏแก่ฉันและกล่าวว่า " ฟัง agib ! ทันทีที่ท่านตื่นขุดดินะ และเจ้าจะหาธนูทองเหลืองสามลูกศรของตะกั่ว ยิงลูกศรที่รูปปั้น และผู้ขับขี่จะพลัดตกลงไปในทะเล แต่ม้าจะล้มลงข้างกายของเจ้า และเจ้าจะฝังเขาในสถานที่ซึ่งพระองค์ tookest คันธนูและลูกศร นี้ถูกทำทะเลจะขึ้นปกคลุมภูเขาและบนมัน ท่านจะเห็นรูปของโลหะคนนั่งอยู่ในเรือ มีพายในแต่ละมือ ขั้นตอนบนกระดานและให้เขานำเจ้า แต่ถ้าเจ้าจะดูเถิดอาณาจักรของพระองค์อีก เห็นเล่าซึ่งพระองค์ทรงเอาพระทัยใส่ไม่ใช่ชื่อของอัลลอฮ์ อยู่ในปากของท่าน "ต้องพูดคำเหล่านี้วิสัยทัศน์ทิ้งฉัน และฉันตื่นมาก สบายใจ ฉันกระโดดขึ้นและดึงคันธนูและลูกศรออกมาจากพื้นดินและมีทหารม้าที่สามยิงตก ผิดพลาดมากในทะเล ซึ่งได้เริ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ผมแทบจะไม่ได้เวลาที่จะฝังม้าก่อนที่เรือเข้าหาฉัน ผมเดินเงียบ ๆและนั่งลง และโลหะผู้ชายผลักออก และพายเรือโดยไม่หยุดเก้าวันหลังจากที่ที่ดินปรากฏบนขอบฟ้า ผมจึงเอาชนะด้วยความสุขที่เห็นนี้ที่ฉันลืมทั้งหมดที่ชายชราเคยเล่าให้ฉันฟัง และร้องว่า " อัลลอฮฺจะยกย่อง ! อัลลอฮฺได้ชมเชย !คำพูดที่กำลังจะออกจากปาก เมื่อเรือจมลงจากคนใต้ผม