The earliest educational establishm

The earliest educational establishments in
Ireland of which we have any record were the
Bardic Schools that were founded in preChristian
times and which produced poets,
historians and legal experts. However, these
were never aimed at mass elementary
education but rather they focussed on the
training of small cultural and ecclesiastical
elites (McGrath 1979). Thereafter, one has to
wait for nearly two millennia for the State’s
(unseemly) venture into the field of education
in Ireland: one that was intended to subdue the
hostile, Catholic population. The situation that
faced Henry VIII in the immediate aftermath of
his succession to the English throne, and the
subsequent break from Rome, was a politically
unreliable, culturally and linguistically divided
Irish colony in which many of the English
settlers appear to have gone native (Crowley
2005). Henry VIII introduced, in 1537, an Act
for the English Order, Habit and Language
which, among other things, established
parochial or parish schools so that the “English
tongue, habit and order be henceforth used by
all men”. He therefore considered the
education of Irish children as an important
element in the process of cultural colonialism.
As was subsequently and officially noted, the
role of this statute was “simply to make the use
of the English language and habit supersede
that of the Irish” (Commissioners of Irish
Education Inquiry, 1825: 91). A subsequent
Act for the Erection of Free-Schools in 1570
required the establishment of a free school
within every diocese, with the schoolmaster
being an Englishman, or of English birth in
Ireland. The preamble to this legislation
3
complained about the heinous offences
committed by the Irish youth uneducated in
English ways! However the obligation for
funding these schools being placed on the
clergy ensured that the legislation would not be
widely implemented. Of course, schools did
exist around that time but, as O’Hegarty (1952)
notes, they were all Protestant schools, and
were all, to a greater or lesser degree, carried
on with the object of converting Catholic
children to Protestantism. As a result, Irish
Catholics did not avail of them to any large
extent and Dowling (1968) argues that these
schools were limited in scope and failed to
make an impact on the country. This assertion
is confirmed by the 1695 Act to Restrain
Foreign Education, which noted that previous
legislation had “not had the desired effect” but
that all statutes would “henceforth be strictly
observed and put into execution”.
Irish hedge schools flourished in the early
18th century as a consequence of the Williamite
War fought throughout Europe between 1689
and 1691, which resulted in the defeat of the
Catholic King, James II by William, Prince of
Orange. In Ireland, this defeat heralded the
introduction of “laws against popery”, which
were collectively known as the ‘Penal Laws’.
These represented a collection of laws with a
religious bias against Roman Catholics, but
also against all who were not members of the
Church of Ireland. The Penal Laws should be
viewed in the context of an era in which it was
felt that a man’s religion was a guide to his
political attitudes. Not surprisingly, religious
tolerance was not a widely known or accepted
concept in the seventeenth century. Thus,
Johnson (1974: 18) argues that the purpose of
the Penal Laws was to “establish a social,
political and, to a considerable extent, an
economic monopoly in the hands of a narrow
group [that] differed from the overwhelming
majority of the population.” Moreover, the
famous Irish orator, Edmund Burke described
them as a “machine of wise and elaborate
contrivance, and as well fitted for the
oppression, impoverishment and degradation
of a people, and the debasement in them of
human nature itself as ever proceeded from the
perverted ingenuity of man” (Burke 1792,
quoted in Marshall and Woods 1968-69: 277).
Among the first of the penal laws to be
enacted were those against Catholic education.
The 1695 Act to Restrain Foreign Education
contained provisions designed to prevent Irish
youths going abroad to be “trained up in any
priory, abby, nunnery, popish university,
college or school or house of Jesuits or
priests”. The intention of this legislation is
abundantly clear and its drafting reflected the
fact that around that time a number of colleges
for Irish catholic students had already been
established throughout Europe, in countries
that were perceived as being hostile to
England. Those found in violation of the law
would forfeit all their property and an
attractive reward of £200 was available to
informers. Furthermore, the legislation
provided that “no person whatsoever of the
popish religion shall publickly teach school, or
instruct youth in learning, or in private houses
teach or instruct youth in learning within this
realm”, with the offending persons being
subject to a penalty of £20 and also being
committed to prison for three months for every
such offence. In justifying this legislation the
Act stated that “papish" schools were a major
reason why the Irish did not “conform
themselves to the laws and statutes of this
realm, and of their not using the English habit
or language”. Additional legislation, aimed
primarily against Catholics in Ireland, was
introduced under Queen Anne in 1703 (An Act
to Prevent the Further Growth of Popery),
which decreed that, on death, Catholic estates
must be divided among a man’s children; and
this facilitated the automatic subdivision of
land, with average farm size getting smaller
and smaller and, presumably, less and less
efficient and profitable.
Since the Penal Laws forbade Catholics from
participating in an educational system
acceptable to them, the development of hedge
schools was an automatic and understandable
response in a quest to (illegally) educate young
Catholics (Ó hÓgartaigh and Ó hÓgartaigh
2006). Logan (1990) observes that the
inability of most adults to read or write around
that period was one of the striking features of
Irish society; and this meant that if children
were to acquire even basic literacy and other
skills it would not be from their parents. The
name ‘hedge school’ was assigned to these
places of learning because the holding of
classes was, initially, in remote hedgerows,
since substantial rewards were offered to those
who gave information about the schools and
teachers could be imprisoned and fined if they
were discovered (Dowling 1968). However, it
may well be that, generally speaking, the Penal
4
Laws were not strictly enforced, due to the
remote locations of many of these schools.
Furthermore, from the mid 18th century more
settled political conditions prevailed within
Ireland. Nevertheless, the fact that the Penal
Laws existed, which prohibited an educational
system acceptable to the (Catholic) majority,
led to the continued existence of hedge
schools.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่เร็วที่สุดทางการศึกษาสถานประกอบการในไอร์แลนด์ที่มีเรกคอร์ดใด ๆ ได้โรงเรียน Bardic ที่ได้ก่อตั้งขึ้นใน preChristianและเวลาที่ผลิตกวีนักประวัติศาสตร์และผู้เชี่ยวชาญทางกฎหมาย อย่างไรก็ตาม เหล่านี้ไม่ได้มุ่งมวลระดับประถมศึกษาศึกษา แต่พวกเขา focussed ในการฝึกอบรมของเล็ก ecclesiastical และวัฒนธรรมร่ำรวย (McGrath 1979) หลังจากนั้น มีการรอเกือบสองวัดวาอารามของรัฐผจญภัย (unseemly) ในด้านการศึกษาในไอร์แลนด์: ที่สร้างขึ้นเพื่อปราบการศัตรู คาทอลิกประชากร สถานการณ์ที่ต้องเผชิญกับเฮนรี่ VIII ตามมาทันทีลำดับการสืบราชบัลลังก์อังกฤษ เขาและแบ่งตามมาจากโรม เป็นทางการเมืองไม่น่าเชื่อถือ วัฒนธรรม และมีถูกแบ่งอาณานิคมที่หลายใช้ภาษาอังกฤษไอริชตั้งถิ่นฐานปรากฏหลงเจ้า (Crowley2005) . เฮนรี่ VIII นำ 1537 ในพระราชบัญญัติอังกฤษสั่ง นิสัย และภาษาซึ่ง ในสิ่งอื่น ๆ ก่อตั้งขึ้นparochial หรือแพริชโรงเรียนที่อังกฤษ"ลิ้น นิสัย และลำดับต่อไปใช้มนุษย์ทุกคน" ดังนั้นจึงถือว่าการการศึกษาของเด็กไอริชเป็นสำคัญองค์ประกอบระหว่างอาณานิคมทางวัฒนธรรมมา และทางเสียง การบทบาทของกฎหมายนี้มีเพียง "เพื่อ ให้การใช้ภาษาอังกฤษและนิสัยให้รวมถึงที่ไอร์แลนด์" (ในคณะกรรมาธิการของไอริชศึกษาสอบถาม 1825:91) ที่ตามมาพระราชบัญญัติสำหรับการก่อสร้างโรงเรียนฟรีใน 1570ต้องการจัดตั้งโรงเรียนฟรีภายในเขตมิสซังทุก กับ schoolmasterการที่ชาว หรืออังกฤษเกิดในไอร์แลนด์ ข้อเสนอแนะฉบับนี้ให้บังคับใช้กฎหมายนี้ 3แนะนำเกี่ยวกับการกระทำความผิด heinousโดยเยาวชนไอริชตามีตามาในวิธีที่อังกฤษ อย่างไรก็ตามข้อผูกมัดในทุนโรงเรียนเหล่านี้ถูกวางไว้ในเคลอจีมั่นใจว่า กฎหมายที่จะไม่ใช้กันอย่างแพร่หลาย แน่นอน โรงเรียนได้มี สถาน แต่ O'Hegarty (1952)หมายเหตุ พวกโรงเรียนฝ่ายโปรเตสแตนต์ทั้งหมด และได้ทั้งหมด ระดับมากกว่า หรือน้อยกว่า ดำเนินการใน with the object of แปลงคาทอลิกเด็กการโปรเตสแตนต์ เป็นผล ไอริชไม่ได้ใช้พวกคาทอลิกขนาดใหญ่ใด ๆขอบเขตและ Dowling (1968) จนที่เหล่านี้โรงเรียนได้ในขอบเขตจำกัด และไม่สามารถสร้างผลกระทบต่อประเทศ เช่นนี้ยืนยัน โดยพระราชบัญญัติ 1695 ยั้งศึกษาต่างประเทศ ซึ่งกล่าวว่า ก่อนหน้านี้กฎหมายได้ "ไม่ได้ผลที่ต้อง" แต่ว่า คดีทั้งหมด "แท้ ๆ จะเคร่งครัดสังเกต แล้วใส่ลงไปในการดำเนินการ"โรงเรียนป้องกันไอริชที่เจริญรุ่งเรืองในช่วงศตวรรษที่ 18 เป็นลำดับ Williamiteสงครามสู้ทั่วยุโรประหว่างค.ศ. 1689และ 1691 ซึ่งทำให้เกิดความพ่ายแพ้ของการพระคาทอลิก James II โดย William เจ้าชายสีส้ม ประเทศไอร์แลนด์ ความพ่ายแพ้นี้ยกย่องว่า การแนะนำ "กฎหมายกับ popery" ซึ่งโดยรวมถูกเรียกว่าเป็น "กฎหมายอาญา"เหล่านี้แสดงชุดของกฎหมายด้วยการอคติทางศาสนากับโรมันคาทอลิก แต่ยังกับทุกคนที่ไม่มีสมาชิกของการคริสตจักรของไอร์แลนด์ กฎหมายอาญาควรดูในบริบทของยุคที่มันเป็นรู้สึกว่า ศาสนาของคนแนะนำของเขาทัศนคติทางการเมือง ไม่น่าแปลกใจ ศาสนายอมรับไม่เป็นที่รู้จักแพร่หลาย หรือยอมรับแนวความคิดในศตวรรษ seventeenth ดังนั้นJohnson (1974:18) จนที่วัตถุประสงค์ของกฎหมายอาญาคือการ "สร้างสังคมการเมือง และ ขอบเขตมาก การผูกขาดเศรษฐกิจในมือของแคบกลุ่ม [ที่] แตกต่างจากการครอบงำประชากรส่วนใหญ่" นอกจากนี้ การลิตี้เบอร์ก Edmund orator ไอริชที่มีชื่อเสียง อธิบายพวกเขาเป็นเครื่อง"ฉลาด และประณีตสิ่งประดิษฐ์ และพอดีเช่นในการกดขี่ impoverishment และย่อยสลายคน และ debasement ในพวกเขาธรรมชาติของมนุษย์เองเช่นเคยครอบครัวจากการperverted การประดิษฐ์คิดค้นของมนุษย์" (ค.ศ. 1792 ลิตี้เบอร์กเสนอราคามาร์แชลและป่า 1968-69:277)ในครั้งแรกของกฎหมายอาญาให้ตรามีผู้ต่อต้านการศึกษาคาทอลิกพระราชบัญญัติ 1695 ยั้งการศึกษาต่างประเทศประกอบด้วยบทบัญญัติที่ออกแบบมาเพื่อป้องกันไอริชเยาวชนที่จะเป็น "การฝึกอบรมขึ้นในต่างประเทศไพรออรี แอบ นิแซงคุง popish มหาวิทยาลัยวิทยาลัย หรือโรงเรียน หรือบ้านของคณะเยสุอิต หรือปุโรหิต" เป็นเจตนาของกฎหมายนี้อุดมสมบูรณ์ชัดเจน และสะท้อนมาfact that around that time a number of collegesfor Irish catholic students had already beenestablished throughout Europe, in countriesthat were perceived as being hostile toEngland. Those found in violation of the lawwould forfeit all their property and anattractive reward of £200 was available toinformers. Furthermore, the legislationprovided that “no person whatsoever of thepopish religion shall publickly teach school, orinstruct youth in learning, or in private housesteach or instruct youth in learning within thisrealm”, with the offending persons beingsubject to a penalty of £20 and also beingcommitted to prison for three months for everysuch offence. In justifying this legislation theAct stated that “papish" schools were a majorreason why the Irish did not “conformthemselves to the laws and statutes of thisrealm, and of their not using the English habitor language”. Additional legislation, aimedprimarily against Catholics in Ireland, wasintroduced under Queen Anne in 1703 (An Actto Prevent the Further Growth of Popery),which decreed that, on death, Catholic estatesmust be divided among a man’s children; andthis facilitated the automatic subdivision ofland, with average farm size getting smallerand smaller and, presumably, less and lessefficient and profitable.Since the Penal Laws forbade Catholics fromparticipating in an educational systemacceptable to them, the development of hedgeschools was an automatic and understandableresponse in a quest to (illegally) educate youngCatholics (Ó hÓgartaigh and Ó hÓgartaigh2006). Logan (1990) observes that theinability of most adults to read or write aroundthat period was one of the striking features ofIrish society; and this meant that if childrenwere to acquire even basic literacy and otherskills it would not be from their parents. Thename ‘hedge school’ was assigned to theseplaces of learning because the holding ofclasses was, initially, in remote hedgerows,since substantial rewards were offered to thosewho gave information about the schools andteachers could be imprisoned and fined if theywere discovered (Dowling 1968). However, itmay well be that, generally speaking, the Penal 4Laws were not strictly enforced, due to theremote locations of many of these schools.Furthermore, from the mid 18th century moresettled political conditions prevailed withinIreland. Nevertheless, the fact that the PenalLaws existed, which prohibited an educationalsystem acceptable to the (Catholic) majority,led to the continued existence of hedgeschools.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สถานประกอบการการศึกษาที่เก่าแก่ที่สุดในไอร์แลนด์ที่เราได้บันทึกใด ๆ ที่เป็นโรงเรียนรีดเงินที่ได้รับการก่อตั้งขึ้นในpreChristian ครั้งและซึ่งผลิตกวีประวัติศาสตร์และผู้เชี่ยวชาญด้านกฎหมาย แต่เหล่านี้ไม่เคยถูกมุ่งเป้าไปที่มวลประถมศึกษาแต่พวกเขาเพ่งความสนใจไปที่การฝึกอบรมทางวัฒนธรรมและศาสนาคริสต์ขนาดเล็กชนชั้น(McGrath 1979) หลังจากนั้นหนึ่งจะต้องรอเป็นเวลาเกือบสองพันปีสำหรับรัฐ(สมควร) ร่วมลงในช่องของการศึกษาในไอร์แลนด์: หนึ่งที่มีจุดมุ่งหมายเพื่อปราบศัตรูชาวคาทอลิก สถานการณ์ที่ต้องเผชิญกับเฮนรี่ในทันทีหลังการสืบทอดของเขาเพื่อราชบัลลังก์อังกฤษและแบ่งตามมาจากกรุงโรมเป็นการเมืองที่ไม่น่าเชื่อถือแบ่งทางวัฒนธรรมและภาษาอาณานิคมชาวไอริชซึ่งในหลายภาษาอังกฤษเข้ามาตั้งถิ่นฐานปรากฏว่ามีหายไปพื้นเมือง(ลี่ย์2005) เฮนรี่ viii แนะนำใน 1537 การกระทำสำหรับการสั่งซื้ออังกฤษ, นิสัยและภาษาซึ่งในสิ่งอื่น ๆ ที่จัดตั้งขึ้นในโรงเรียนหรือตำบลตำบลเพื่อให้"ภาษาอังกฤษลิ้นนิสัยและเพื่อนำมาใช้ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปโดยทุกคน" ดังนั้นเขาจึงถือว่าการศึกษาของเด็กชาวไอริชที่มีความสำคัญองค์ประกอบในกระบวนการของการล่าอาณานิคมทางวัฒนธรรม. the ขณะที่ต่อมาและตั้งข้อสังเกตอย่างเป็นทางการที่บทบาทของมาตรานี้คือ"ก็จะทำให้การใช้งานของภาษาอังกฤษและนิสัยแทนที่ของชาวไอริช" (คณะกรรมาธิการของชาวไอริชศึกษาสอบถาม, 1825: 91) ต่อมาพระราชบัญญัติสำหรับติดตั้งฟรีของโรงเรียนใน 1570 ต้องตั้งของโรงเรียนฟรีภายในสังฆมณฑลทุกที่มีครูเป็นอังกฤษหรือภาษาอังกฤษที่เกิดในไอร์แลนด์ คำนำกฎหมายนี้3 ร้องเรียนเกี่ยวกับการกระทำที่ชั่วร้ายกระทำโดยหนุ่มชาวไอริชได้รับการศึกษาในรูปแบบภาษาอังกฤษ อย่างไรก็ตามภาระผูกพันสำหรับการระดมทุนของโรงเรียนเหล่านี้ถูกวางไว้บนพระสงฆ์จะทำให้มั่นใจได้ว่าการออกกฎหมายจะไม่ถูกนำมาใช้กันอย่างแพร่หลาย แน่นอนว่าโรงเรียนไม่อยู่ในช่วงนั้น แต่เป็น O'Hegarty (1952) บันทึกพวกเขาทุกโรงเรียนโปรเตสแตนต์และทุกคนในระดับมากกว่าหรือน้อยกว่าดำเนินการกับวัตถุของการแปลงคาทอลิกเด็กโปรเตสแตนต์ เป็นผลให้ชาวไอริชคาทอลิกไม่ได้ใช้ประโยชน์จากพวกเขาที่จะมีขนาดใหญ่ใด ๆ ขอบเขตและดาวลิ่ง (1968) ระบุว่าทั้งโรงเรียนถูกจำกัด อยู่ในขอบเขตและล้มเหลวที่จะทำให้มีผลกระทบกับประเทศที่ เรื่องนี้ยืนยันได้รับการยืนยันโดย 1695 พระราชบัญญัติการยับยั้งการศึกษาต่างประเทศซึ่งตั้งข้อสังเกตว่าก่อนหน้านี้กฎหมายได้"ไม่ได้มีผลที่ต้องการ" แต่ที่กฎเกณฑ์ทั้งหมดจะ"ต่อจากนี้ไปจะเป็นอย่างเคร่งครัดสังเกตและใส่ลงไปในการดำเนินการ". โรงเรียนป้องกันความเสี่ยงไอริชเจริญรุ่งเรืองในช่วงต้น18 ศตวรรษที่เป็นผลมาจากการ Williamite สงครามต่อสู้ทั่วยุโรประหว่าง 1689 และ 1691 ซึ่งส่งผลให้ในความพ่ายแพ้ของคาทอลิกคิงเจมส์ที่สองโดยวิลเลียมเจ้าชายแห่งออเรนจ์ ในไอร์แลนด์พ่ายแพ้นี้ธรรมดาการแนะนำของ "กฎหมายต่อต้านสังฆราช" ซึ่งถูกเรียกว่า'กฎหมายอาญา. เหล่านี้เป็นตัวแทนของคอลเลกชันของกฎหมายที่มีอคติทางศาสนากับโรมันคาทอลิกแต่ยังกับทุกคนที่ไม่ได้เป็นสมาชิกของคริสตจักรแห่งไอร์แลนด์ กฎหมายอาญาควรจะมองในบริบทของยุคที่มันเป็นความรู้สึกว่าศาสนาของผู้ชายคนหนึ่งเป็นคู่มือที่จะเขาทัศนคติทางการเมือง ไม่น่าแปลกใจศาสนาความอดทนไม่ได้เป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวางหรือได้รับการยอมรับแนวความคิดในศตวรรษที่สิบเจ็ด ดังนั้นจอห์นสัน (1974: 18) ระบุว่าวัตถุประสงค์ของกฎหมายอาญากฎหมายคือ"สร้างสังคมการเมืองและในระดับมากการผูกขาดทางเศรษฐกิจอยู่ในมือของแคบกลุ่ม[ว่า] แตกต่างไปจากการครอบงำส่วนใหญ่ของประชากร. "นอกจากนี้นักไอริชที่มีชื่อเสียงเอ็ดมันด์เบิร์กอธิบายพวกเขาเป็น" เครื่องของคนฉลาดและซับซ้อนประดิษฐ์และเช่นเดียวกับติดตั้งสำหรับการกดขี่ยากจนและความเสื่อมโทรมของผู้คนและคุณค่าในพวกเขาของธรรมชาติของมนุษย์ที่ตัวเองเป็นที่เคยดำเนินการต่อจากความฉลาดในทางที่ผิดของมนุษย์ "(เบิร์ค 1792 อ้างในมาร์แชลล์และวูดส์ 1968-1969: 277). ในครั้งแรกของกฎหมายอาญาที่จะตราเหล่านั้นกับการศึกษาคาทอลิก. 1695 พระราชบัญญัติการยับยั้งการศึกษาต่างประเทศที่มีบทบัญญัติออกแบบมาเพื่อป้องกันไอริชเยาวชนไปต่างประเทศจะเป็น"การฝึกอบรมขึ้นในวัดแอ๊บบี้, แม่ชี, มหาวิทยาลัยสันตะปาปา, วิทยาลัยหรือโรงเรียนหรือที่บ้านของนิกายเยซูอิตหรือพระสงฆ์" ความตั้งใจของการออกกฎหมายนี้เป็นพรืดชัดเจนและร่างของมันสะท้อนให้เห็นถึงความจริงที่ว่าในช่วงเวลาประมาณว่าจำนวนของวิทยาลัยสำหรับนักเรียนคาทอลิกชาวไอริชได้รับการยอมรับไปทั่วยุโรปในประเทศที่ได้รับรู้ว่าเป็นศัตรูกับประเทศอังกฤษ ที่พบในการละเมิดกฎหมายจะสูญเสียทรัพย์สินของพวกเขาทั้งหมดและผลตอบแทนที่น่าสนใจของ£ 200 สามารถใช้ได้กับข่าวคราว นอกจากนี้การออกกฎหมายระบุว่า "บุคคลใด ๆ ของศาสนาสันตะปาปาต่อหน้าจะสอนโรงเรียนหรือสั่งให้เด็กและเยาวชนในการเรียนรู้หรือในบ้านส่วนตัวสอนหรือสั่งให้เด็กและเยาวชนในการเรียนรู้แห่งนี้ดินแดน" กับบุคคลที่กระทำผิดกฎหมายเป็นเรื่องที่โทษของ£ 20 และยังมีการมุ่งมั่นที่จะติดคุกเป็นเวลาสามเดือนสำหรับทุกความผิดนั้น ในเหตุผลการออกกฎหมายนี้พระราชบัญญัติระบุว่า "papish" โรงเรียนเป็นหลักเหตุผลที่ว่าทำไมชาวไอริชไม่ได้"สอดคล้องกับตัวเองเพื่อกฎหมายและกฎเกณฑ์นี้ดินแดนและไม่ได้ใช้ของพวกเขานิสัยภาษาอังกฤษหรือภาษา". การออกกฎหมายเพิ่มเติมมีวัตถุประสงค์หลักกับคาทอลิกในไอร์แลนด์ได้รับการแนะนำให้รู้จักภายใต้ควีนแอนน์ใน 1703 (เป็นการกระทำเพื่อป้องกันการเจริญเติบโตต่อไปของโรมันคาทอลิก) ซึ่งมีคำสั่งว่าการตายที่ดินคาทอลิกจะต้องแบ่งออกเป็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งและนี้อำนวยความสะดวกแผนกอัตโนมัติของที่ดินที่มีขนาดฟาร์มเฉลี่ยการขนาดเล็กและขนาดเล็กและสมมุติน้อยลงและน้อยที่มีประสิทธิภาพและผลกำไร. ตั้งแต่กฎหมายอาญาห้ามไม่ให้ชาวคาทอลิกจากการเข้าร่วมในระบบการศึกษาได้รับการยอมรับให้พวกเขาพัฒนาป้องกันความเสี่ยงโรงเรียนเป็นอัตโนมัติและเข้าใจการตอบสนองในการสืบเสาะเพื่อ(ผิดกฎหมาย) ให้ความรู้แก่หนุ่มสาวชาวคาทอลิก(ÓhÓgartaighและÓhÓgartaigh. 2006) โลแกน (1990) ตั้งข้อสังเกตว่าการไร้ความสามารถของผู้ใหญ่ส่วนใหญ่จะอ่านหรือเขียนรอบระยะเวลาที่เป็นหนึ่งในคุณสมบัติที่โดดเด่นของสังคมชาวไอริช; และนั่นหมายความว่าถ้าเด็กมีความรู้ที่จะได้รับแม้พื้นฐานและอื่น ๆ ที่ทักษะมันจะไม่จากพ่อแม่ ชื่อโรงเรียนป้องกันความเสี่ยง 'ได้รับมอบหมายให้เหล่านี้สถานที่ของการเรียนรู้เพราะการถือครองของชั้นเรียนเป็นครั้งแรกในพุ่มไม้ห่างไกลตั้งแต่ผลตอบแทนที่สำคัญถูกนำเสนอให้กับผู้ที่ให้ข้อมูลเกี่ยวกับโรงเรียนและครูผู้สอนอาจจะจำคุกและปรับหากพวกเขาถูกค้นพบ(ดาวลิ่ง 1968) แต่ก็อาจเป็นไปได้ว่าโดยทั่วไปพูดกฎหมายอาญา4 กฎหมายไม่ได้บังคับใช้อย่างเคร่งครัดเนื่องจากสถานที่ห่างไกลของหลายโรงเรียนเหล่านี้. นอกจากนี้จากกลางศตวรรษที่ 18 มากขึ้นการตัดสินชนะเงื่อนไขทางการเมืองภายในประเทศไอร์แลนด์ แต่ความจริงที่ว่ากฎหมายอาญากฎหมายที่มีอยู่ซึ่งห้ามมิให้มีการศึกษาระบบที่ยอมรับของ(คาทอลิก) ส่วนใหญ่จะนำไปสู่การดำรงอยู่อย่างต่อเนื่องของการป้องกันความเสี่ยงในโรงเรียน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สถานประกอบการแรกการศึกษา
ไอร์แลนด์ซึ่งเราไม่มีบันทึก เป็นโรงเรียนที่ก่อตั้งขึ้นใน bardic

prechristian ครั้งและที่ผลิตกวี
นักประวัติศาสตร์และผู้เชี่ยวชาญด้านกฎหมาย แต่เหล่านี้
ไม่เคยมุ่งมวลประถม
การศึกษาแต่จะเน้น
การฝึกอบรมทางวัฒนธรรมและศาสนา
คุณชายเล็ก ( McGrath 1979 ) หลังจากนั้นได้

รอเกือบสองพันปี ของรัฐ
( ไม่เหมาะสม ) ร่วมในด้านการศึกษา
ในไอร์แลนด์ : หนึ่งที่มีวัตถุประสงค์เพื่อควบคุมประชากรคาทอลิก
ศัตรู . สถานการณ์ที่
เผชิญ Henry VIII ในทันทีหลังการสืบทอดราชบัลลังก์อังกฤษของเขา

ตามมา และแบ่งจากโรม เป็นเมืองวัฒนธรรมและภูมิหลังแบ่ง

ไม่น่าเชื่อถือไอริชอาณานิคมที่จำนวนมากของการตั้งถิ่นฐานภาษาอังกฤษ
ก็จากไป ( คราว
2005 ) เฮนรี่ viii แนะนำในใน การกระทํา
เพื่อภาษาอังกฤษ และภาษา
นิสัยซึ่ง , หมู่สิ่งอื่น ๆ , สร้างโบสถ์หรือโรงเรียนศาสนา
ดังนั้น " ลิ้นภาษาอังกฤษ
, นิสัย และเพื่อใช้เป็นอีก
ผู้ชาย " ทั้งหมด เขาจึงถือว่า การศึกษาของเด็กไอริชเป็น

ที่สำคัญองค์ประกอบในกระบวนการของการล่าอาณานิคมทางวัฒนธรรม .
เป็นต่อมาอย่างเป็นทางการกล่าวไว้ บทบาทของกฎหมายนี้คือ " เพียงเพื่อให้ใช้
ของภาษาอังกฤษและนิสัยแทนที่
ของไอริช " ( คณะกรรมาธิการไอริช
การศึกษาสอบถาม 1825 : 91 ) ตามมา
พระราชบัญญัติสำหรับการก่อสร้างของโรงเรียนฟรีในนี้

ต้องจัดตั้งเป็นโรงเรียนในสังฆมณฑลฟรีทุกวัน ,กับครู
เป็นคนอังกฤษ หรือเกิดภาษาอังกฤษ
ไอร์แลนด์ คํานํากฎหมายนี้
3
บ่นเกี่ยวกับการกระทำที่ชั่วร้าย
กระทำโดยเยาวชนไอริชไร้การศึกษาใน
ภาษาอังกฤษวิธี ! อย่างไรก็ตามภาระผูกพันสำหรับ
ทุนโรงเรียนเหล่านี้ถูกวางไว้บน
พระสงฆ์มั่นใจว่ากฎหมายจะไม่ได้
อย่างกว้างขวางใช้ แน่นอน โรงเรียนทำ
อยู่รอบเวลาที่แต่เป็น o'hegarty ( 1952 )
หมายเหตุ พวกเขามีโรงเรียนคริสเตียนทั้งหมดและ
ก็จะมากกว่า หรือน้อยกว่า หรืออุ้ม
กับวัตถุแปลงเด็กคาทอลิกกับโปรเตสแตนต์
. เป็นผล , ไอริชคาทอลิกไม่ได้ใช้

เพื่อขอบเขตขนาดใหญ่ใด ๆและ ดาวลิง ( 1968 ) ระบุว่าโรงเรียนเหล่านี้ถูก จำกัด อยู่ในขอบเขต และล้มเหลว


สร้างผลกระทบต่อประเทศ นี้ยืนยัน
ได้รับการยืนยันโดย 1695 พระราชบัญญัติยับยั้ง
การศึกษาต่างประเทศ ซึ่งตั้งข้อสังเกตว่า กฎหมายเดิม
" ไม่ได้ผลที่ต้องการ แต่ทั้งหมดจะ " อีก

มีกฎเกณฑ์อย่างเคร่งครัด สังเกตและใส่ลงในการดำเนินการ " .
โรงเรียนป้องกันไอริชเจริญรุ่งเรืองในช่วงศตวรรษที่ 18 โดยผล

สู้ในสงครามทั่วยุโรประหว่างค.ศ. 1691 1689
แล้ว ,ซึ่งมีผลในความพ่ายแพ้ของ
กษัตริย์คาทอลิก , James II โดยวิลเลียม เจ้าชาย
สีส้ม ในไอร์แลนด์ , ความพ่ายแพ้ heralded
บทนำของ " กฎหมายต่อต้านหลักคำสอนและพิธีกรรมในนิกายโรมันคาทอลิก " ซึ่ง
นี้เรียกว่า ' กฎหมายอาญากฎหมาย ' .
เหล่านี้แสดงคอลเลกชันของอคติทางศาสนากับกฎหมายด้วย

ยังต่อต้านโรมันคาทอลิก แต่ทุกคนที่ไม่ใช่สมาชิกของ
โบสถ์แห่งไอร์แลนด์