SparShin Hye wasted no time and bri

Spar

Shin Hye wasted no time and briskly tottered to her door. She was exhausted, and to be honest, embarrassed as hell. What exactly was she thinking? That’s the problem: I wasn’t thinking. When Min Ho hugged her back at the elevator, she remembered feeling flustered, and then feeling warm. It was the way he held her close, his body communicating to her everything he wanted to say in the way his words couldn’t. In the few seconds he held her, it was as if she felt his unspoken pain, his relief that his Grandfather was alive, his longing for his old life, and most of all, his sincerity when he thanked her. And before she could come to her senses, her stupid arms just had to move on their own.

She only realized the gravity of what she’d done when Min Ho kept stealing glances at her from the rearview mirror and sneaking smiles her way during the awkward ride home. She dreaded that the chaebol was never going to let her forget that moment of weakness. But truthfully, what was even worse was the possibility that she wasn’t going to let herself forget how it felt like being held in his arms.

She reached for the doorknob, ready to lock herself in her room in shame.

“Where do you think you’re going?”

A hand hooked her arm, making her stagger back a step away from her door. She almost let out a whimper. I was so close. Shin Hye scowled when she came face-to-face with Shi Yoon. She looked down at his hand tightly clutching her arm then up to his infuriating face.

“What do you think you’re doing?” She pulled her arm away and glared at her best friend.

Shi Yoon narrowed his eyes and folded his arms across his chest. “Don’t you think you owe us an explanation for your vanishing act? Min Ho and I were worried sick for days!”

And as if on cue, Min Ho strode inside the house, looking a little curious after hearing his name. His eyes fell on Shi Yoon before meeting hers. He smirked a little and Shin Hye flushed. She quickly averted her eyes and turned around to face her door again, wanting to be thousands of miles away from those two fools. But Shi Yoon was quick to block her way.

“YA!” She yelled, getting frustrated. “I’m here now so what’s the problem?”

“What exactly were you doing at Moon Chae Won’s, huh?”

Shin Hye rolled her eyes. “So this is about Chae Won? Psshh. You’re just mad that I didn’t bring you along.”

Shi Yoon scoffed, but his face went beet red. “Excuse me, why would I want to be around that crazy woman? I was just worried you’d gone off and put yourself in danger.”

“Well, I didn’t. And even if I did, that’s my business.”

Something flashed in Shi Yoon’s eyes that instantly changed his expression. “Your business? So what exactly have I been doing for the past five years? Just tagging along in your escapades?” Shi Yoon spat, looking uncharacteristically serious. “Shin Hye, we’re supposed to be partners! What if something really happened to you?”

Shin Hye let out a frustrated sigh, wishing they didn’t have to have this conversation now. “Look, I’m sorry I didn’t tell you right away where I went. But I’m not going to apologize for going off by myself once in a while. You may be my partner but there are some things I need to do on my own. You are not my keeper, and I’m not yours.”

Shi Yoon gritted his teeth, looking angrier. Shin Hye hasn’t seen this side of him in a while, and she honestly didn’t understand why he was being so touchy about the topic. Judging by the look on his face, she knew that she’d pushed the wrong buttons.

She waited for him to say something, but Shi Yoon just glared at her.

Min Ho cleared his throat, and for a moment, Shin Hye forgot that he was standing right there. “Hey, are you guys hungry?” He asked, Shin Hye suspected, to ease the tension in the room.

They both turned to look at Min Ho, who was sitting on the armrest, looking uncomfortable. But he straightened his expression and pointed to the kitchen. “We still have lots of meat and beef left over and I’ve been told a lot of times that I’m awesome at grilling.”

Shi Yoon’s face softened a little, his eyes brightening at the prospect of someone else besides himself cooking. Shin Hye, on the other hand, pressed her lips together. “Who? Your butlers and maids? Are you sure they weren’t just sucking up to you?”

Min Ho stood up and smiled. “Ahh, a skeptic. Let me prove you wrong, then?” He cocked a brow mischievously. “Come on, I succeeded my first real mission, didn’t I? Plus, it’s a thank you. For tonight.”

He caught her gaze again and did that thing where he just stared at her as if he was peeling off her layers but at the same time, pleading for her to cave in. She fought it and looked away. “I’m not hungry. You two eat, I’m going to sleep.”

Shi Yoon grunted. “Looks like she’s flying solo from now on, chaebol,” he said coldly, and Shin Hye knew he was still pissed off from the argument they had. He gave Shin Hye a nasty stare. “If she doesn’t want your meat, I’ll eat your meat.”

Min Ho let out a laugh, ignoring how wrong that sounded just now.

“We can even use the werstersursos you bought.”

“Worcestershire sauce,” Min Ho corrected, still laughing.

“That’s what I said.”

Min Ho turned to Shin Hye again. “Are you sure you’re not joining us?”

She just let out an aggravated huff and turned to her door, nudging Shi Yoon out of the way. When she closed it, she didn’t step away and leaned in closer, hearing their voices from the other side.

“I guess not,” Min Ho said.

“Ugh. Would it kill her to just answer our questions properly?”

“Give her a break, will you? She’s probably just tired.”

“Dude, you’re the one who’s supposed be sulking after what happened to your Grandfather. Not her. She’s being unnecessarily difficult. Whatever, just ignore her. Come on, I’ll help you grill.”

Shin Hye heard their footsteps retreat to the kitchen, and she felt rather guilty. “Anya, this is his fault for hugging me earlier,” she grumbled. Scowling, she quickly undressed, still muttering complaints under her breath. “And what’s wrong with Shi Yoon? It’s not like it’s the first time I left without telling him. Ugh.”

After a shower and a change of clothes, she proceeded to lie on her back and stared at the ceiling. Just like that, the remnants of the dream from the last time she slept on that bed crept in. She shuddered and flipped over, covering her head with a pillow. She muttered a string of curses underneath for being so weak-willed. And when she finally pushed the images from the dream away from her mind, she reminded herself of The Mute.

He was seen at Samcheok. The Mute’s hometown. No trace of him in three years after I thought I’d killed him. If Chae Won was right, then why would he go back to his hometown? Did he have no plans of continuing being an assassin? If that’s the case, what’s he been doing all this time? Perhaps living a normal life? Could it be… wait, does he have a family now? No, there’s no way! Assassins know they can’t have those kinds of personal relationships. It’s too dangerous. That’s why I can’t ever allow myself to feel anything for Lee Min H—

“Damn it.” She sat up and hit the bed with her palms.

Concentrate. So why would The Mute reappear after three years? Why would he risk being seen again after making me believe he’s dead? Is it really for the money? Was he offered such a huge amount that he had no choice but to return to the game? But by who? Lee Maeng Hee? Did Lee Min Ho’s own family really want him dead? But they’re already fucking rich, why would they need to harm him? He doesn’t even want his Grandfather’s company! Exactly what kind of fucked up people would kill innocent Lee Min H—

She leaned back, her head hitting the bed with a thump. “Ugh. I’m hopeless. So. Fucking. Hopeless.”

Her stomach grumbled – a reminder that her dinner at Chae Won’s was cut short because she had to race back to the Cabin. She shook her head, wondering why she rejected the offer from Min Ho to eat when in fact, she was famished. Oh yeah, because she couldn’t face him after embarrassing herself in the elevator.

And as the cruel universe would have it, she heard distant laughter through her windows, coming from outside her room. That meant Shi Yoon and Min Ho had gone out to the back garden to grill the meat, taunting her. I hate them.

She got up from her bed and walked to the windows, pushing the curtain aside. True enough, she saw Min Ho hunched over the grill, flipping the meat, while Shi Yoon was preparing wraps on the garden table, talking animatedly. She scoffed at the sight, but her stomach growled louder when the scent of the meat reached her room.

With a pout, she went back to her bed and covered herself with a blanket. Sleep the hunger off. She shut her eyes tight, but an even louder bout of laughter wafted into the room. She grunted, pulling the blanket aside as she sat up. “That’s right. They’re laughing at my expense and I couldn’t just let them talk about me behind my back,” she declared, pushing herself off the bed. She grabbed a light jacket and put it on before coming out of her room.

Min Ho almost spat the meat he was chewing, unable to control his laughter. “So what did you tell the kid’s parents?”

“I told them that Chae Won was suffering from a mental illness,” he replied, clutching his stomach. “You should have seen their faces! They looked at Chae Won with pity, and then she just growls at them out of nowhere. They even told me how great a guy I was for sticking by my mentally-ill girlfriend.”

He chuckled loudly when at the corner of his eye, he noticed Shin Hye’s head peer from the kitchen door, looking at them like she was still deciding if she should come out or not. He couldn’t help but smile. Shin Hye can be ruthless when she wanted to be but there were times when she was just adorable.

“We’ve got company,” he told Shi Yoon, popping

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

SparShin Hye สิ้นเปลืองเวลา และ briskly tottered ไปที่ประตูของเธอ เธอเหนื่อย และจะซื่อสัตย์ อับอายเป็นนรก อะไรว่าเธอคิดอย่างไร ที่เป็นปัญหา: ฉันไม่ได้คิด เมื่อโฮ Min hugged เธอกลับมาที่ลิฟต์ เธอจำรู้สึกเกิดความสับสน แล้ว ความรู้สึกอบอุ่น วิธีเขาจัดเธอปิด ร่างกายของเขาสื่อสารทุกอย่างของเธอจะต้องพูดในลักษณะคำพูดของเขาไม่ได้ ในการไม่กี่วินาทีเขาจัดเธอ ได้ว่า เธอรู้สึกเจ็บปวดของเขา unspoken บรรเทาเขาว่า ปู่ของเขามีชีวิตอยู่ เขาคิดชีวิตเก่าของเขา และที่สุด ความจริงใจของเขาเมื่อเขาขอบคุณเธอ และก่อนที่เธอจะมาเธอรู้สึก แขนโง่เพิ่งได้ย้ายตนเองเธอรับรู้แรงโน้มถ่วงของอะไรเธอทำเมื่อโฮจิมินห์นาทีเก็บขโมยสายตาแปลกที่เธอจากกระจกและรอยยิ้มที่ด้อมวิธีของเธอในบ้านนั่งตกใจเท่านั้น เธอกลัวว่า chaebol ที่ไม่เคยไปให้เธอลืมเวลาที่อ่อนแอ แต่จริง ๆ อะไรถูกยิ่งแย่ลง นั้นเธอไม่ได้จะให้ตัวเองลืมว่ามันรู้สึกเหมือนถูกจัดขึ้นในแผ่นดินของเขาเธอถึงสำหรับลูกบิดประตู พร้อมที่จะล็อกตัวเองในห้องของเธอในความอัปยศ"คุณคิดว่า คุณกำลังจะ"มือติดยาเสพติดแขน ทำเธอซวนเซกลับก้าวประตูของเธอ เธอเกือบจะให้ออกแบบ whimper ผมปิดดังนั้น Shin Hye scowled เมื่อเธอมาแบบพบปะกับชิจินเกสท์ เธอมองลงที่มือของเขากำแน่นแขนแล้วถึงหน้า infuriating"สิ่งที่คุณคิดว่า คุณกำลังทำ" เธอดึงแขนของเธอไป และ glared ที่เพื่อนที่ดีที่สุดชิจินเกสท์จำกัดตา และพับแขนของเขาทั่วหน้าอกของเขา "อย่าคิดว่า คุณเป็นหนี้เราอธิบายพระราชบัญญัติของ vanishing นาทีโฮจิมินห์และได้ป่วยกังวลวัน"และว่าในสัญลักษณ์ โฮจิมินห์ Min strode ภายในบ้าน กำลังอยากรู้อยากเห็นเพียงเล็กน้อยหลังจากได้ยินชื่อของเขา ตาของเขามองไปที่ชิจินเกสท์ก่อนเธอ เขา smirked เพียงเล็กน้อย และ Shin Hye ล้าง เธออย่างรวดเร็ว averted ตาของเธอ และเปิดรอบหน้าประตูของเธออีก อยาก พันไมล์จากคนโง่ที่สอง แต่จินเกสท์ Shi ได้อย่างรวดเร็วบล็อกวิธีของเธอ"ยา" เธอ yelled ได้รับความผิดหวัง "ฉันอยู่ที่นี่ตอนนี้ เพื่อให้เป็นอะไร? ""ว่าได้ทำอะไรที่ดวงจันทร์แจ้ชนะของ ฮะ"Shin Hye สะสมตาของเธอ "ดังนั้นนี่คือเกี่ยวกับแจ้ชนะ Psshh คุณบ้าเพียงว่า ผมไม่ได้นำคุณไป"ชิจินเกสท์ scoffed แต่หน้าไปผักชนิดหนึ่งสีแดง "ขอโทษ ทำไมฉันอยากอยู่ใกล้ผู้หญิงที่บ้า ผมแค่กังวลคุณก็ไปปิด และทำให้ตัวเองตกอยู่ในอันตราย""ดี ครับ และแม้ฉันไม่ได้ นั่นคือธุรกิจของฉัน"สิ่งที่ถ่ายตาชิจินเกสท์ที่เปลี่ยนนิพจน์ของเขาทันที "ธุรกิจของคุณหรือไม่ ดังนั้น ว่ามีฉันได้ทำอะไรผ่านมาห้าปี เพียงติดป้ายตามในไวด์ของคุณ" ชิจินเกสท์ spat มองอย่างจริงจัง uncharacteristically "Shin Hye เราไม่ควรจะเป็นคู่ ถ้าสิ่งที่เกิดขึ้นจริง ๆ กับคุณ"Shin Hye ให้ออกแยกกันผิดหวัง ปรารถนาไม่ได้มีการสนทนานี้ขณะนี้ "ดู ขอโทษฉันไม่ได้บอกให้คุณทราบทันทีที่ฉันไป แต่ที่ฉันกำลังไปขอโทษไปปิดด้วยตัวเองนาน ๆ คุณอาจเป็นคู่ของฉัน แต่สิ่งที่ฉันต้องทำด้วยตัวเอง คุณไม่ใช่ผู้รักษาของฉัน และฉันไม่ของคุณ"ชิจินเกสท์ gritted ฟันของเขา มอง angrier Shin Hye ไม่เห็นด้านนี้ของเขาในขณะ และเธอสุจริตอย่างไม่เข้าใจทำไมเขาอยู่น้อยดังนั้นเกี่ยวกับหัวข้อ ตัดสิน โดยดูที่หน้าของเขา เธอรู้ว่าที่เธอได้ผลักดันปุ่มไม่ถูกต้องเธอรอให้เขาพูดอะไรบางอย่าง แต่จินเกสท์ Shi glared เพียงที่เธอนาทีโฮจิมินห์ล้างคอของเขา และครู่ Shin Hye ลืมว่า เขายืนอยู่ "Hey เป็นคุณหิวผู้ชาย" เขาถาม Shin Hye สงสัย บรรเทาความตึงเครียดในห้องพวกเขาทั้งสองหันไปมองที่โฮจิมินห์นาที ที่นั่งในขณะ กำลังอึดอัด แต่เขา straightened นิพจน์ของเขา และชี้ไปยังห้องครัว "เรายังมีเนื้อ และเนื้อที่เหลือและได้รับการบอกมากเวลาที่ผมกลัวที่ย่าง"หน้าชิจินเกสท์ก่อน้อย ตาของเขาดูสดใสโอกาสของใครนอกจากตัวเองทำอาหาร Shin Hye คง กดริมฝีปากของเธอเข้าด้วยกัน "ใคร รีดและแม่บ้านของคุณหรือไม่ คุณแน่ใจพวกเขาไม่เพียงดูดคุณ"โฮจิมินห์นาทีลุกขึ้นยืน และยิ้ม "ตื่นเต้น skeptic เป็น ผมพิสูจน์คุณไม่ถูกต้อง แล้ว" เขาถูกผึ่งเป็นคิ้วถึง "มาใน ฉันสำเร็จภารกิจจริงของฉันแรก ไม่ฉัน พลัส จึงขอขอบคุณคุณ สำหรับคืนนี้"เขาจับสายตาของเธออีกครั้ง และไม่ว่าสิ่งที่เขาเพียงจ้องไปที่เธอว่าเขาถูกปอกเปลือกออก จากชั้นของเธอ แต่ ใน เวลาเดียวกัน ขอเธอยุบ เธอสู้มัน และมองไป "ฉันไม่หิว คุณสองกิน ฉันจะไปนอน"ชิจินเกสท์ grunted "ดูเหมือนเธอจะบินเดี่ยวจากนี้ chaebol เขากล่าวว่า coldly และ Shin Hye รู้เขาเป็นยังโกรธจากอาร์กิวเมนต์ที่มีการ เขาให้ Shin Hye จ้องน่ารังเกียจ "ถ้าเธอไม่ต้องการเนื้อของคุณ ฉันจะกินเนื้อของคุณ"นาทีโฮจิมินห์ให้ออกหัวเราะ ละเว้นวิธีผิดที่แต่เพียงแห่งเมื่อกี้นี้"เราสามารถจะใช้ werstersursos ที่คุณซื้อ""ซอสวูสเตอร์เชอร์ โฮจิมินห์นาทีแก้ไข ยัง หัวเราะ"นั่นคือสิ่งที่ผมพูด"นาทีโฮจิมินห์เปิด Shin Hye อีก "คุณแน่ใจคุณจะไม่เข้าร่วมกับเรา"เธอเพียงแค่ให้ออกมี aggravated huff และเปิดประตูของเธอ มันชิจินเกสท์พริ้วอยู่ออกไป เมื่อเธอปิด เธอไม่ได้ขั้นตอนเก็บ และเองในใกล้ ฟังเสียงของพวกเขาจากกันนาทีโฮกล่าวว่า "ผมคิดว่า ไม่"Ugh มันฆ่าเธอเพียงตอบคำถามของเราถูกต้อง""ให้เธอหยุดพัก คุณ เธอเป็นเพียงคงเหนื่อย""ครับ คุณเป็นผู้หนึ่งที่ควรจะ sulking หลังจากที่เกิดขึ้นกับตาของคุณ ไม่เธอ เธอกำลังยากโดยไม่จำเป็น เพียง เพียงละเว้นเธอ มาใน ฉันจะช่วยคุณย่าง "Shin Hye ได้ยินเท้าของพวกเขามาในห้องครัว และเธอรู้สึกค่อนข้างผิด เธอ "Anya นี้เป็นความบกพร่องของเขาสำหรับกอดฉันก่อนหน้านี้ grumbled Scowling เธออย่างรวดเร็ว undressed, muttering ร้องเรียนภายใต้ลมหายใจของเธอยัง "และสิ่งผิดปกติกับชิจินเกสท์ ไม่เช่นนั้นเป็นครั้งแรกที่ผมไปโดยไม่บอกเขาได้ Ugh "หลังจากอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้า เธอครอบครัวนอนบนหลังของเธอ แล้วจ้องไปที่เพดาน เพียงต้องการว่า เศษความฝันจากครั้งสุดท้ายที่เธอนอนบนเตียงที่ crept ใน เธอ shuddered และพลิกผ่าน ครอบคลุมศีรษะของเธอกับหมอนเป็น นาง muttered สาย curses ใต้สำหรับการให้อ่อนแอจะ และเมื่อเธอสุดท้ายผลักภาพจากความฝันจากใจของเธอ เธอนึกถึงตัวเองที่ปิดเสียงเขาได้เห็นที่เดิน ปิดเสียงบ้าน ไม่มีร่องรอยของเขาใน 3 ปีหลังจากคิดได้ฆ่าเขา ถ้าชนะแช่ขวา แล้วทำไมต้องเขากลับไปบ้านเกิดของเขา เขาไม่มีแผนไม่ถูกนักฆ่าต่อเนื่อง ถ้าอย่างนั้น มีเขารับทำอะไรเวลานี้ บางทีชีวิตชีวิตเป็นปกติหรือไม่ มันอาจเป็น...รอ ไม่เขามีครอบครัวตอนนี้ ไม่ ไม่มีทางได้ กาฬรู้ไม่มีชนิดของความสัมพันธ์ส่วนบุคคลเหล่านั้น มันเป็นอันตรายเกินไป ที่ว่าทำไมฉันไม่เคยยอมให้ตัวเองรู้สึกอะไรสำหรับ Lee Min H —"ไอ้ห่า" เธอนั่งขึ้น และตีนอนกับปาล์มของเธอเข้มข้น ดังนั้น ทำไมจะปิดเสียงปรากฏขึ้นอีกหลังจาก 3 ปี ทำไมต้องเขาเสี่ยงจะเห็นอีกครั้งหลังจากที่ทำให้ฉันเชื่อว่า เขาเป็นตาย เป็นจริงสำหรับเงิน เขาแนะนำดังกล่าวเป็นจำนวนมากว่า เขาไปกลับไปยังเกม แต่ โดยที่ ลี Maeng สัง ไม่ครอบครัว Lee Min โฮจิมินห์ของเองจริง ๆ ต้องการให้เขาตายหรือไม่ แต่พวกเขากำลังแล้วเป็นร่วมเพศริช ทำไมพวกเขาต้องทำร้ายเขา ไม่ได้ต้องการบริษัทของคุณปู่ของเขา ตรงที่ชนิดของระยำขึ้นคนจะฆ่าผู้บริสุทธิ์ Lee Min H —เธอเองกลับ ตีเตียง thump ศีรษะของเธอ "Ugh ฉันตา ดังนั้น เป็นการร่วมเพศ ตา"กระเพาะอาหารของเธอ grumbled-จดหมายที่เธอรับประทานอาหารแจ้ชนะถูกตัดสั้น เพราะเธอมีการแข่งขันไปในห้องโดยสาร เธอจับหัวของเธอ สงสัยว่า ทำไมเธอปฏิเสธข้อเสนอจากโฮจิมินห์นาทีกินเมื่อในความเป็นจริง เธอ famished โอ้ ใช่ เนื่องจากเธอไม่สามารถเผชิญกับเขาหลังจาก embarrassing ตัวเองในลิฟต์และเป็นจักรวาลโหดร้ายจะมี เธอได้ยินเสียงหัวเราะที่ห่างไกลผ่านหน้าต่างของเธอ มาจากนอกห้องของเธอ ที่หมายถึง ชิจินเกสท์และโฮจิมินห์นาทีได้ไปออกสวนกลับย่างเนื้อ taunting เธอ ฉันเกลียดพวกเขาเธอมีค่าจากห้องนอนของเธอ และเดินเข้าสู่ windows ผลักดันม่านไว้ จริงพอ เธอเห็นโฮจิมินห์นาทีที่ hunched กว่าย่าง ที่พลิกเนื้อ ในขณะที่ชิจินเกสท์กำลังเตรียมห่อบนโต๊ะสวน พูดคุย animatedly เธอ scoffed ในสายตา แต่ growled ท้องของเธอดังขึ้นเมื่อกลิ่นของเนื้อห้องของเธอWith a pout, she went back to her bed and covered herself with a blanket. Sleep the hunger off. She shut her eyes tight, but an even louder bout of laughter wafted into the room. She grunted, pulling the blanket aside as she sat up. “That’s right. They’re laughing at my expense and I couldn’t just let them talk about me behind my back,” she declared, pushing herself off the bed. She grabbed a light jacket and put it on before coming out of her room.Min Ho almost spat the meat he was chewing, unable to control his laughter. “So what did you tell the kid’s parents?”“I told them that Chae Won was suffering from a mental illness,” he replied, clutching his stomach. “You should have seen their faces! They looked at Chae Won with pity, and then she just growls at them out of nowhere. They even told me how great a guy I was for sticking by my mentally-ill girlfriend.”He chuckled loudly when at the corner of his eye, he noticed Shin Hye’s head peer from the kitchen door, looking at them like she was still deciding if she should come out or not. He couldn’t help but smile. Shin Hye can be ruthless when she wanted to be but there were times when she was just adorable.“We’ve got company,” he told Shi Yoon, popping

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สปาร์ชินเฮไม่ยอมเสียเวลาและเหยง tottered ไปที่ประตูของเธอ เธอได้หมดและจะซื่อสัตย์อายเป็นนรก ว่าสิ่งที่เธอได้รับการคิด? นั่นเป็นปัญหา: ฉันไม่ได้คิด เมื่อมินโฮกอดเธอกลับมาในลิฟท์ที่เธอจำความรู้สึกลนและจากนั้นความรู้สึกอบอุ่น มันเป็นวิธีการที่เขาจัดขึ้นใกล้เธอร่างกายของเขาสื่อสารกับทุกอย่างที่เธอว่าเขาอยากจะบอกว่าในทางคำพูดของเขาอาจจะไม่ได้เป็น ในไม่กี่วินาทีที่เขาจัดขึ้นของเธอมันก็เหมือนกับว่าเธอรู้สึกเจ็บปวดไม่ได้พูดของเขาโล่งใจของเขาว่าปู่ของเขายังมีชีวิตอยู่ความปรารถนาของเขาสำหรับชีวิตเก่าของเขาและส่วนใหญ่ของทุกความจริงใจของเขาเมื่อเขาขอบคุณเธอ และก่อนที่เธอจะมาถึงความรู้สึกของเธอโง่แขนของเธอเพิ่งมีการย้ายด้วยตัวเอง. เธอเท่านั้นที่ตระหนักถึงแรงโน้มถ่วงของสิ่งที่เธอทำเมื่อมินโฮเก็บไว้ขโมยสายตาที่เธอจากกระจกมองหลังและแอบยิ้มทางของเธอในช่วง ขี่รถกลับบ้านที่น่าอึดอัดใจ เธอกลัวว่า chaebol ก็ไม่เคยที่จะไปปล่อยให้เธอลืมช่วงเวลาของความอ่อนแอที่ แต่ตามความเป็นจริงสิ่งที่เป็นที่เลวร้ายยิ่งความเป็นไปได้ว่าเธอจะไม่ปล่อยให้ตัวเองลืมวิธีการที่จะรู้สึกเหมือนถูกจัดขึ้นในอ้อมแขนของเขา. เธอเอื้อมมือลูกบิดประตูพร้อมที่จะล็อคตัวเองอยู่ในห้องของเธอในความอัปยศ. "ที่คุณทำอยู่ที่ไหน คิดว่าคุณจะ? "มือติดยาเสพติดแขนของเธอทำให้เธอเดินโซเซกลับขั้นตอนที่ออกไปจากประตูของเธอ เธอเกือบจะให้ออกเสียงครวญคราง ผมเป็นคนใกล้ชิด ชินเฮทำหน้าบึ้งเมื่อเธอมาเผชิญเพื่อใบหน้ากับยุนชิ เธอมองลงไปที่มือของเขากำแน่นแขนของเธอแล้วขึ้นไปที่ใบหน้าโกรธของเขา. "อะไรที่คุณคิดว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่?" เธอดึงแขนของเธอออกไปและจ้องที่เพื่อนสนิทของเธอ. ชิยุนหรี่ตาของเขาและพับแขนของเขาข้าม หน้าอกของเขา "อย่าคุณคิดว่าคุณเป็นหนี้เราคำอธิบายสำหรับการกระทำที่หายไปของคุณ? มินโฮและฉันกำลังกังวลป่วยวัน! "และในขณะที่ถ้าในคิวมินโฮก้าวภายในบ้านที่กำลังมองหาอยากรู้อยากเห็นเล็กๆ น้อย ๆ หลังจากที่ได้ยินชื่อของเขา ดวงตาของเขาลงบนชิยุนก่อนที่จะพบเธอ เขา smirked เล็ก ๆ น้อย ๆ และชินเฮล้าง เธอก็รีบหันดวงตาของเธอและหันไปรอบ ๆ ประตูที่จะเผชิญกับเธออีกครั้งต้องการที่จะเป็นพันห่างออกไปจากทั้งสองคนโง่ แต่ยุนชิได้อย่างรวดเร็วเพื่อป้องกันทางของเธอ. "YA!" เธอตะโกนรับความผิดหวัง "ฉันอยู่ที่นี่ในขณะนี้ดังนั้นสิ่งที่เป็นปัญหาหรือไม่" "สิ่งที่คุณกำลังทำที่มูนแชวอนฮะ?" ชินฮเยรีดตาของเธอ "ดังนั้นนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับ Chae Won? Psshh คุณเพียงแค่คนบ้าที่ผมไม่ได้นำคุณไปพร้อม. "ชิยุนเย้ยหยันแต่ใบหน้าของเขาไปหัวผักกาดแดง "ขอโทษนะทำไมฉันต้องการที่จะเป็นรอบว่าผู้หญิงคนบ้า? ฉันเป็นห่วงคุณต้องการเพียงแค่ออกไปและทำให้ตัวเองตกอยู่ในอันตราย. "" ดีฉันไม่ได้ และแม้ว่าฉันไม่ว่าธุรกิจของฉัน. "บางสิ่งบางอย่างประกายในสายตาของยุนชิที่มีการเปลี่ยนแปลงการแสดงออกของเขาทันที "ธุรกิจของคุณ? ดังนั้นสิ่งที่เราได้รับการทำสำหรับที่ผ่านมาห้าปี? เพียงแค่ติดแท็กพร้อมในลูกสมุนของคุณ? "ยุนชิทะเลาะวิวาทกันมองไม่เคยจริงจัง "ชินฮเย, เราควรที่จะร่วม! เกิดอะไรขึ้นถ้าจริงๆสิ่งที่เกิดขึ้นกับคุณ? "ชินเฮให้ออกถอนหายใจผิดหวังประสงค์ที่พวกเขาไม่ได้มีการพูดคุยในตอนนี้ "ดูฉันขอโทษฉันไม่ได้บอกคุณได้ทันทีที่ผมไป แต่ผมไม่อยากจะขอโทษสำหรับการไปออกด้วยตัวเองครั้งในขณะที่ คุณอาจจะเป็นพันธมิตรของฉัน แต่มีบางสิ่งที่ฉันต้องทำด้วยตัวเอง คุณไม่ได้เป็นผู้รักษาประตูของฉันและฉันไม่ได้ของคุณ. "ชิยุนgritted ฟันของเขามองโกรธ ชินเฮยังไม่เห็นด้านข้างของเขาในขณะนี้และเธอก็ตรงไปตรงมาไม่เข้าใจว่าทำไมเขาได้รับการให้งอนเกี่ยวกับหัวข้อ ตัดสินโดยดูบนใบหน้าของเขาที่เธอรู้ว่าเธอต้องการผลักดันปุ่มที่ไม่ถูกต้อง. เธอรอคอยสำหรับเขาที่จะพูดอะไรบางอย่าง แต่ยุนชิจ้องหน้าเธอ. มินโฮล้างลำคอของเขาและสำหรับช่วงเวลาที่ชินฮเยลืมไปว่า เขากำลังยืนอยู่ที่นั่น "เฮ้พวกคุณหิว?" เขาถามว่าชินเฮสงสัยว่าเพื่อบรรเทาความตึงเครียดในห้อง. พวกเขาทั้งสองหันไปมองไปที่มินโฮที่กำลังนั่งอยู่บนพนักแขนที่กำลังมองอึดอัด แต่เขาก็ตรงการแสดงออกของเขาและชี้ไปที่ห้องครัว "เรายังคงมีจำนวนมากของเนื้อสัตว์และเนื้อวัวที่เหลือและฉันได้รับการบอกหลายครั้งว่าฉันน่ากลัวที่ย่าง." ใบหน้าของยุนชิปรับตัวลดลงเล็กน้อยดวงตาของเขาสดใสที่ความคาดหวังของคนอื่นนอกจากตัวเองปรุงอาหาร ชินเฮในมืออื่น ๆ ที่กดริมฝีปากของเธอด้วยกัน "ใคร? บัตเลอร์และสาวใช้ของคุณ? คุณแน่ใจว่าพวกเขาไม่ได้เพียงแค่ดูดขึ้นอยู่กับคุณ? "มินโฮลุกขึ้นยืนและยิ้ม "อ่าขี้ระแวง ผมขอพิสูจน์ว่าคุณผิดแล้ว "เขาง้างคิ้วซุกซน "มาผมประสบความสำเร็จในการปฏิบัติภารกิจจริงครั้งแรกของฉันฉันไม่? พลัสก็ขอบคุณ สำหรับคืนนี้. "เขาจับจ้องมองเธออีกครั้งและไม่ว่าสิ่งที่เขาเพียงแค่จ้องมองมาที่เธอราวกับว่าเขาถูกลอกออกชั้นของเธอแต่ในเวลาเดียวกันขอร้องให้เธออยู่ในถ้ำ. เธอต่อสู้กับมันและมองออกไป "ฉันไม่หิว. คุณทั้งสองกินฉันจะไปนอน. "ชิยุนgrunted "ดูเหมือนว่าเธอบินเดี่ยวจากนี้ไป chaebol" เขากล่าวอย่างเย็นชาและชินเฮรู้ว่าเขายังคงโกรธจากการโต้แย้งพวกเขามี เขาให้ชินเฮจ้องมองที่น่ารังเกียจ "ถ้าเธอไม่ต้องการเนื้อของคุณฉันจะกินเนื้อของคุณ." มินโฮให้ออกหัวเราะโดยไม่สนใจวิธีการที่ไม่ถูกต้องที่ฟังเพียงแค่ตอนนี้. "เรายังสามารถใช้ werstersursos ที่คุณซื้อ." "ซอสวูสเตอร์" มิน โฮแก้ไขยังคงหัวเราะ. "นั่นคือสิ่งที่ผมพูด." มินโฮหันไปชินเฮอีกครั้ง "คุณแน่ใจว่าคุณไม่ได้ร่วมงานกับเรา?" เธอเพียงแค่ให้ออกอารมณ์โกรธกำเริบและหันไปที่ประตูของเธอดุนชิยุนออกจากทาง เมื่อเธอปิดเธอไม่ได้ก้าวออกไปและโน้มตัวในที่ใกล้ชิดได้ยินเสียงของพวกเขาจากด้านอื่น ๆ . "ผมคิดว่าไม่ได้" มินโฮกล่าวว่า. "ฮึ มันจะฆ่าเธอเพียงแค่ตอบคำถามของเราถูกต้องหรือไม่ "" ให้เธอหยุดพักคุณจะ? เธออาจจะเหนื่อยเพียง. "" ชายคุณเป็นผู้หนึ่งที่ควรจะบูดบึ้งหลังจากเกิดอะไรขึ้นกับคุณปู่ของคุณ เธอไม่ได้ เธอเป็นเรื่องยากเกินความจำเป็น สิ่งที่เพียงไม่สนใจเธอ Come on, ฉันจะช่วยให้คุณย่าง. "ชินฮเยได้ยินเสียงฝีเท้าของพวกเขาหนีไปที่ห้องครัวและเธอรู้สึกว่าค่อนข้างมีความผิด "ย่านี้เป็นความผิดของเขาสำหรับกอดฉันก่อนหน้านี้" เธอบ่น หน้าบึ้งเธอไม่ได้แต่งตัวได้อย่างรวดเร็วยังคงบ่นร้องเรียนภายใต้ลมหายใจของเธอ "และสิ่งที่ผิดปกติกับยุนชิ? มันไม่ชอบมันเป็นครั้งแรกที่ผมออกโดยไม่บอกเขา ฮึ. "หลังจากที่อาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เธอเดินไปนอนอยู่บนหลังของเธอและจ้องมองไปที่เพดาน เช่นเดียวกับที่เหลือของความฝันจากครั้งสุดท้ายที่เธอนอนอยู่บนเตียงที่พุ่งใน. เธอสั่นและพลิกครอบคลุมหัวของเธอกับหมอน เธอพึมพำสตริงของคำสาปใต้สำหรับการให้อ่อนแอ และเมื่อในที่