Involuntarily, Mrs. Morris screamed

Involuntarily, Mrs. Morris screamed. ‘Up this way!’ she cried senselessly, knowing no
sense, no reason. Perhaps she saw something from the corners of her eyes; perhaps she
smelled a new odor or heard a new noise. There was no time to argue with Henry to
265 convince him. Let him think her insane. Yes, insane! Shrieking, she ran upstairs. He ran after
her to see what she was up to. ‘In the attic!’ she screamed. ‘That's where it is!’ It was only a
poor excuse to get him in the attic in time. Oh, God - in time!
Another explosion outside. The children screamed with delight, as if at a great
fireworks display.
270 ‘It's not in the attic,’ cried Henry. ‘It's outside!’
‘No, no!’ Wheezing, gasping, she fumbled at the attic door. ‘I'll show you. Hurry! I'll
show you!’
They tumbled into the attic. She slammed the door, locked it, took the key, threw it
into a far, cluttered corner.
275 She was babbling wild stuff now. It came out of her. All the subconscious suspicion
and fear that had gathered secretly all afternoon and fermented like a wine in her. All the
little revelations and knowledges and sense that had bothered her all day and which she had
logically and carefully and sensibly rejected and censored. Now it exploded in her and shook
her to bits.
280 ‘There, there,’ she said, sobbing against the door. ‘We're safe until tonight. Maybe we can
sneak out. Maybe we can escape!’
Henry blew up too, but for another reason. ‘Are you crazy? Why'd you throw that key
away? Damn it, honey!’
‘Yes, yes, I'm crazy, if it helps, but stay here with me!’
285 ‘I don't know how in hell I can get out!’
‘Quiet. They'll hear us. Oh, God, they'll find us soon enough - ‘
Below them, Mink's voice. The husband stopped. There was a great universal
humming and sizzling, a screaming and giggling. Downstairs the audio-televisor buzzed and
buzzed insistently, alarmingly, violently. Is that Helen calling? thought Mrs. Morris. And is
290 she calling about what I think she's calling about?
Footsteps came into the house. Heavy footsteps.
‘Who's coming in my house?’ demanded Henry angrily. ‘Whose tramping around
down there?’
Heavy feet. Twenty, thirty, forty, fifty of them. Fifty persons crowding into the house.
295 The humming. The giggling of the children. ‘This way!’ cried Mink, below.
‘Who's downstairs?’ roared Henry. ‘Who's there!’
‘Hush. Oh, nononononono!’ said his wife weakly, holding him. ‘Please, be quiet. They
might go away.’
‘Mom?’ called Mink. ‘Dad?’ A pause. ‘Where are you?’
300 Heavy footsteps, heavy, heavy, very heavy footsteps, came up the stairs. Mink leading them.
‘Mom?’ A hesitation. ‘Dad?’ A waiting, a silence.
Humming. Footsteps toward the attic. Mink's first.
They trembled together in silence in the attic, Mr. and Mrs. Morris. For some reason
the electric humming, the queer cold light suddenly visible under the door crack, the strange
305 odor and the alien sound of eagerness in Mink's voice finally got through to Henry Morris
too. He stood, shivering, in the dark silence, his wife beside him.
‘Mom! Dad!’
Footsteps. A little humming sound. The attic-lock melted. The door opened. Mink
peered inside, tall blue shadows behind her.
310 ‘Peekaboo,’ said Mink

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปรับ นางมอร์ริสกรีดร้อง 'ขึ้นด้วยวิธีนี้' ร่ำไห้ senselessly รู้ไม่ความรู้สึก ไม่มีเหตุผล บางทีเธอเห็นบางสิ่งจากมุมของดวงตาของเธอ บางทีเธอกลิ่นเป็นกลิ่นใหม่ หรือได้ยินเสียงใหม่ มีเวลาไม่ไปเถียงกับเฮนรี่ไป265 โน้มน้าวให้เขา ปล่อยให้เขาคิดว่า เธอบ้า ใช่ บ้า Shrieking เธอวิ่งชั้นบน เขาวิ่งหลังจากของเธอเพื่อดูสิ่งที่เธอเป็นถึง 'ในห้องใต้หลังคา ' ที่เธอกรีดร้องขึ้น 'นั่นคือ' มันก็เป็นเพียงการข้ออ้างยากจนรับเขาในห้องใต้หลังคาในเวลา โอ้ พระเจ้า - ในเวลาการระเบิดที่อื่นภายนอก เด็กกรีดร้อง ด้วยความยินดี เป็นที่ดีเทศกาลดอกไม้ไฟ270 'ไม่ได้อยู่ในห้องใต้หลังคา ร้องไห้เฮนรี 'มันอยู่นอก''ไม่มี ไม่มี' หายใจดังเสียงฮืด หายใจเฮือก เธอคลำที่ประตูห้องใต้หลังคา ' ฉันจะแสดงขึ้น รีบ ฉันจะแสดง!'พวกเขาร่วงลงสู่ห้องใต้หลังคา เธอปากประตู ล็อก เอาคีย์ โยนมันไปไกล รกมุม275 เธอถูกพูดพล่ามสิ่งป่าตอนนี้ มันมาจากเธอ หมดความสงสัยจิตใต้สำนึกและกลัวว่ารวบรวมทั้งหมดบ่าย และแอบหมักเช่นไวน์ในเธอ ทั้งหมดเปิดเผย และความรู้ และความรู้สึกที่ได้ใส่ใจเธอทุกวัน และ ที่เธอมีเพียงเล็กน้อยเหตุผล และรอบคอบ และเลยปฏิเสธ และเซ็นเซอร์ ตอนนี้มันกระจายในเธอ และส่ายเธอเป็นชิ้น ๆ280 'มี มี เธอกล่าวว่า sobbing กับประตู ' เราจะปลอดภัยจนถึงคืนนี้ บางทีเราสามารถแอบออก บางทีเราสามารถหนี!'เฮนรี่ blew ขึ้นเกินไป แต่เหตุผลอื่น ' คุณเป็นบ้า ทำไมคุณจะโยนที่สำคัญห่างกัน ไอ้ห่า ฮันนี่!''ใช่ ใช่ ฉันบ้า ถ้าช่วย แต่อยู่ที่นี่กับฉัน'285 'ฉันไม่รู้วิธีในนรกที่ฉันจะได้รับออก'' เงียบ พวกเขาจะได้ยินเสียงเรา โอ้ พระเจ้า พวกเขาจะพบกับเราเร็ว ๆ นี้พอ - 'ด้านล่างพวกเขา เสียงของป๊อปปูลาร์ สามีหยุดงาน ก็สากลดีฮัม และดัง กรีดร้อง และหัวเราะคิกคักกัน ชั้นล่างเสียง-televisor buzzed และbuzzed insistently, alarmingly อย่างรุนแรง คือเฮเลนโทร คิดว่า นางมอร์ริส และเป็นเธอ 290 เกี่ยวกับสิ่งที่ผมคิดว่า เธอจะเรียกเกี่ยวกับก้าวเข้ามาในบ้าน รอยเท้าหนัก'ที่มาในบ้านของฉันได้อย่างไร' เรียกร้องเฮนรี่ด้วยความโกรธ ' ที่มี tramping รอบลงมี?'เท้าหนัก ยี่สิบสามสิบ,, สี่ สิบ ห้าสิบของพวกเขา ห้าสิบคนที่เบียดเสียดเข้าไปในบ้าน295 ให้ฟู่ การหัวเราะคิกคักของเด็ก 'วิธีนี้ ' ร้องไห้ Mink ด้านล่าง'ใครคือชั้นล่าง ' คำรามเฮนรี 'ใครอยู่ที่นั่น'' ปิด โอ้ nononononono !' กล่าวว่า ภรรยาของเขาอ่อน ถือเขา ' กรุณา มีความสงบ พวกเขาอาจหายไปได้ ''แม่ ' เรียกว่าป๊อปปูลาร์ 'พ่อ' การหยุดชั่วคราว 'ที่อยู่'รอยเท้าหนัก 300 หนัก หนัก รอยเท้าหนักมาก ขึ้นบันไดมา ป๊อปปูลาร์ที่นำพวกเขา'แม่' ลังเล 'พ่อ' รอ เงียบฟู่ ก้าวไปสู่ห้องใต้หลังคา ครั้งแรกของป๊อปปูลาร์พวกเขา trembled กันในความเงียบในห้องใต้หลังคา นายและนางมอร์ริส เหตุผลบางอย่างไฟฟ้าแสงเย็นแปลก ๆ ก็รอยแตกประตู แปลก ฮัมกลิ่น 305 และความกระตือรือร้นของ Mink เสียงเสียงคนต่างด้าวก็ได้ผ่านไปเฮนรี่มอร์ริสเกินไป ยืน สั่น ในความมืดเงียบ ภรรยาอยู่ข้างเขา' แม่ พ่อ!'รอยเท้า เสียงฟู่เล็กน้อย ห้องใต้หลังคา-ล็อคละลาย ประตูเปิด ป๊อปปูลาร์สีฟ้าสูง peered ภายใน เงาเธอ310 'peekaboo กล่าวว่า ป๊อปปูลาร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โดยไม่ได้ตั้งใจนางมอร์ริสกรีดร้อง 'ขึ้นทางนี้!' เธอร้องไห้หมดความรู้สึกรู้ไม่มี
ความรู้สึกที่ไม่มีเหตุผล บางทีเธออาจจะเห็นอะไรบางอย่างจากมุมของดวงตาของเธอ; บางทีเธออาจจะ
ได้กลิ่นกลิ่นใหม่หรือได้ยินเสียงใหม่ ไม่มีเวลาที่จะเถียงกับเฮนรี่ไม่ได้
265 โน้มน้าวให้เขา ปล่อยให้เขาคิดว่าเธอบ้า ใช่บ้า! ร้องเสียงหลงเธอวิ่งไปชั้นบน เขาวิ่งตามหลัง
เธอเพื่อดูสิ่งที่เธอก็ขึ้นอยู่กับ 'ในห้องใต้หลังคา! เธอกรีดร้อง 'นั่นคือสิ่งที่มันเป็น!' มันเป็นเพียง
ข้ออ้างที่ไม่ดีที่จะรับเขาในห้องใต้หลังคาในเวลา โอ้พระเจ้า! - ในเวลาที่
เกิดการระเบิดอีกนอก เด็กกรีดร้องด้วยความยินดีเช่นถ้าที่ดี
การแสดงดอกไม้ไฟ.
270 'มันไม่ได้อยู่ในห้องใต้หลังคา' เฮนรีร้องไห้ 'มันนอก!'
'ไม่ไม่! หายใจดังเสียงฮืดหอบเธอคลำที่ประตูห้องใต้หลังคา 'ฉันจะแสดงให้คุณดู. รีบ! ผมจะ
แสดงให้คุณ! '
พวกเขากลิ้งเข้ามาในห้องใต้หลังคา เธอปิดประตูล็อคมันเอาคีย์โยนมัน
ลงไปในมุมที่ห่างไกลรก.
275 เธอได้รับการพูดพล่ามสิ่งป่าในขณะนี้ มันออกมาจากเธอ ทั้งหมดสงสัยจิตใต้สำนึก
และความกลัวที่มารวมตัวกันแอบช่วงบ่ายและหมักเช่นไวน์ในเธอ ทั้งหมด
โองการน้อยและความรู้และความรู้สึกที่ได้ใส่ใจเธอตลอดทั้งวันและที่เธอมี
เหตุผลและรอบคอบและปฏิเสธอย่างสมเหตุสมผลและเซ็นเซอร์ ตอนนี้มันระเบิดในของเธอและจับ
เธอไปบิต.
280 'มีมี' เธอกล่าวว่าร้องไห้กับประตู 'เราจะปลอดภัยจนถึงคืนนี้ บางทีเราสามารถ
แอบออก บางทีเราสามารถหลบหนี! '
เฮนรี่พัดขึ้นเกินไป แต่ด้วยเหตุผลอื่น 'คุณบ้าหรือเปล่า? ทำไมคุณโยนสำคัญที่
ไป? ประณามมัน, น้ำผึ้ง! '
' ใช่ฉันบ้าถ้ามันช่วย แต่อยู่ที่นี่กับฉัน! '
285' ผมไม่ทราบว่าในนรกฉันจะได้รับออก! '
' เงียบ พวกเขาจะได้ยินเรา โอ้พระเจ้าพวกเขาจะได้พบกับเราได้ในเร็ว ๆ นี้พอ - '
ด้านล่างพวกเขามิงค์ของเสียง สามีหยุด มีความเป็นสากลที่ดีเป็น
ฟู่และร้อนเป็นกรีดร้องและหัวเราะคิกคัก ชั้นล่างเสียง televisor buzzed และ
buzzed ยอม, ตื่นตระหนกอย่างรุนแรง คือว่าเฮเลนโทรมา? คิดว่านางมอร์ริส และเป็นที่
290 เธอเรียกร้องเกี่ยวกับสิ่งที่ฉันคิดว่าเธอโทรมาเกี่ยวกับ?
ฝีเท้าเข้ามาในบ้าน เสียงฝีเท้าหนัก.
'ใครจะมาในบ้านของฉัน? เรียกร้องเฮนรีโกรธ 'ใคร tramping รอบ
ลงไปที่นั่น?'
ฟุตหนัก ยี่สิบสามสิบสี่สิบห้าสิบของพวกเขา ห้าสิบคนเบียดเสียดเข้าไปในบ้าน.
295 ฟู่ หัวเราะคิกคักของเด็ก 'ทางนี้!' ร้องไห้มิงค์ด้านล่าง.
'ใครเป็นชั้นล่าง? คำรามเฮนรี่ 'ใครมี!'
'Hush โอ้ nononononono! ภรรยาของเขาพูดอย่างอ่อนถือเขา 'กรุณาเงียบ. พวกเขา
อาจจะหายไป. '
' แม่ ' เรียกว่ามิงค์ 'พ่อ?' หยุด 'คุณอยู่ที่ไหน?'
300 เสียงฝีเท้าหนักหนักหนักเสียงฝีเท้าหนักมากขึ้นมาบันได Mink นำพวกเขา.
'แม่' ลังเล 'พ่อ?' รอเงียบ.
ฮัมเพลง รอยเท้าไปยังห้องใต้หลังคา มิงค์เป็นครั้งแรก.
พวกเขาสั่นสะท้านด้วยกันในความเงียบในห้องใต้หลังคานายและนางมอร์ริส ด้วยเหตุผลบางอย่าง
ฟู่ไฟฟ้าแสงเย็นเกย์จู่ ๆ ก็มองเห็นภายใต้แตกประตูแปลก
305 กลิ่นและเสียงของคนต่างด้าวความกระตือรือร้นในเสียงของมิงค์ในที่สุดก็ผ่านไปยังเฮนรี่มอร์ริส
มากเกินไป เขาลุกขึ้นยืนตัวสั่นอยู่ในความเงียบมืดภรรยาของเขาข้างเขา.
'แม่! พ่อ! '
รอยเท้า เสียงฟู่เล็ก ๆ น้อย ๆ ห้องใต้หลังคาล็อคละลาย ประตูเปิด Mink
peered ภายในเงาสีน้ำเงินสูงด้านหลังของเธอ.
310 'จ๊ะเอ๋' มิงค์กล่าวว่า