The cause-effect nature of lifeThe

The cause-effect nature of life
The teaching of Buddhism centers primarily on human existence consisting of life, suffering, death and the way out of it. The Buddhist perspective on life, suffering and death can never be truly understood apart from the Buddhist laws of causality (Paticcasamuppada) and mutation. For the Buddhist these two laws are natural laws that operate universally in all physical and mental phenomena. The law of cause and effect is thus expressed: "when this exists, that exists, when this arises, that arises, when this is not, that is not, when this ceases, that ceases."1 This is interpreted as meaning that all that exists is the result of antecedent causes. Each "event" or "happening" acts as the cause or the necessary condition for the arising of the following event, which then provokes or causes another event. Thus, as used in Buddhism, the relation between cause and effect is only that of the earlier to the later phase of a single process. Therefore, in the context of this natural law, life consists of many psychophysical factors.2 It is a fabric of causes and effects, arising existing and continuing by the concatenation of these factors mutually conditioning one another. In Buddhism this process is specifically referred to as the kamma process. Kamma (or karma in Sanskrit) means volitional activity whether mental, verbal or physical. The concept is used to emphasize that life consists of interwoven activities of causes and effects. In this sense the preceding cause transmits its potential force to, and is received by, the following effect. Life is made possible because each of these factors is both conditioning and conditioned, with no beginning and no end point : the process is an endless cycle. Death is considered an integral part of existence and is one phase of this endless cycle; in no sense is death seen as terminating the cycle. This conditioned existence is called in the Buddhist texts samsara3 and represented in Buddhist art by the Wheel of Life (bhavacakra).4 This is in contrast to the unconditioned state of nibbana (nirvana in Sanskrit), which is the Buddhist highest ideal.5

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลักษณะสาเหตุผลของชีวิตสอนของศูนย์พระพุทธศาสนาเป็นหลักในการดำรงอยู่มนุษย์ที่ประกอบด้วยชีวิต ความทุกข์ ความตายและทางจะ มุมมองพุทธศาสนาในชีวิต ความทุกข์ และความตายไม่สามารถอย่างแท้จริงเข้าใจจากกฎหมายพุทธ causality (Paticcasamuppada) และการกลายพันธุ์ สำหรับพระพุทธศาสนา กฎหมายสองเหล่านี้เป็นกฎหมายธรรมชาติที่มีแพร่หลายในปรากฏการณ์ทางกายภาพ และจิตใจทั้งหมด จึงมีแสดงของเหตุและผล: "เมื่อนี้อยู่ ที่อยู่ เมื่อนี้เกิดขึ้น ที่เกิด เมื่อไม่ นั่นคือ ไม่ เมื่อนี้ยุติ ที่ยุติ" 1 นี้จะถูกแปลงเป็นความหมายที่ทั้งหมดที่มีอยู่เป็นผลมาจากสาเหตุ antecedent แต่ละ "เหตุการณ์" หรือ "เกิดขึ้น" ทำหน้าที่เป็นสาเหตุหรือเงื่อนไขจำเป็นสำหรับการเกิดขึ้นของเหตุการณ์ต่อไปนี้ ซึ่งเรียก หรือทำกิจกรรมอื่นแล้ว ดังนั้น ใช้ในพระพุทธศาสนา ความสัมพันธ์ระหว่างเหตุและผลเป็นเท่าที่ระยะก่อนหน้านี้ไปที่หลังของกระบวนการหนึ่งของการ ดังนั้น ในบริบทของกฎหมายธรรมชาตินี้ ชีวิตประกอบด้วยหลาย factors.2 psychophysical เป็นผ้าของสาเหตุและผล เกิดที่มีอยู่ และต่อเนื่อง โดยเรียงต่อกันของปัจจัยเหล่านี้ร่วมกันปรับกัน ในพระพุทธศาสนา กระบวนการนี้โดยเฉพาะเรียกว่ากระบวนการของกรรม กรรม (หรือกรรมในภาษาสันสกฤต) หมายถึง กิจกรรม volitional จิต ด้วยวาจา หรือทางกายภาพ แนวคิดถูกใช้เพื่อเน้นว่า ชีวิตประกอบด้วยกิจกรรมกรองของสาเหตุและผลกระทบ ในนี้ สาเหตุข้างส่งแรงมันอาจจะ และได้รับ ผลต่อ ชีวิตจะเป็นไปได้เนื่องจากปัจจัยเหล่านี้แต่ละเครื่องปรับ อากาศ ไม่มีจุดเริ่มต้นและจุดสิ้นสุด และปรับ: กระบวนการเป็นวัฎจักร ตายถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของการดำรงอยู่ และเป็นระยะหนึ่งของวงจรนี้สิ้นสุด ในความรู้สึกไม่มีความตายเป็นการสิ้นสุดของรอบ เรียกว่าใน samsara3 ข้อความพุทธ และแทน ด้วยล้อของชีวิต (bhavacakra) .4 นี้จะตรงข้ามกับรัฐ unconditioned นิบบาน่า (นิพพานในภาษาสันสกฤต), ซึ่งเป็น ideal.5 สูงสุดของพุทธศาสนาในพุทธศิลป์นี้มีเครื่องปรับอากาศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ธรรมชาติที่ทำให้เกิดผลกระทบในชีวิตของการเรียนการสอนของพระพุทธศาสนาศูนย์หลักในการดำรงอยู่ของมนุษย์ประกอบด้วยชีวิตความทุกข์ความตายและวิธีการออกของมัน มุมมองของพุทธศาสนาที่เกี่ยวกับชีวิตความทุกข์ทรมานและความตายไม่สามารถเข้าใจได้อย่างแท้จริงนอกเหนือจากกฎหมายพุทธเวรกรรม (Paticcasamuppada) และการกลายพันธุ์ สำหรับชาวพุทธทั้งสองกฎหมายกฎของธรรมชาติที่ทำงานในระดับสากลในทุกปรากฏการณ์ทางร่างกายและจิตใจ กฎแห่งเหตุและผลจะแสดงดังนี้: "เมื่อสิ่งนี้มีอยู่ที่มีอยู่แล้วเมื่อสิ่งนี้เกิดขึ้นที่เกิดขึ้นเมื่อนี้ไม่ได้ที่ไม่ได้เมื่อนี้สิ้นสุดที่สิ้นสุด." 1 นี้ถูกตีความว่าเป็นความหมายว่าทั้งหมด ที่มีอยู่เป็นผลมาจากสาเหตุมาก่อน แต่ละคน "เหตุการณ์" หรือ "เกิดขึ้น" ทำหน้าที่เป็นสาเหตุหรือเงื่อนไขที่จำเป็นสำหรับการเกิดขึ้นของเหตุการณ์ต่อไปนี้ซึ่งจะทำให้เกิดการกระตุ้นให้เกิดหรือเหตุการณ์อื่น ดังนั้นที่ใช้ในพระพุทธศาสนาความสัมพันธ์ระหว่างเหตุและผลเป็นเพียงที่ก่อนหน้านี้ไปยังขั้นตอนต่อมาขั้นตอนเดียว ดังนั้นในบริบทของกฎหมายธรรมชาติชีวิตประกอบด้วย factors.2 จิตหลายมันเป็นผ้าของสาเหตุและผลกระทบที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องที่มีอยู่และโดยเรียงต่อกันของปัจจัยเหล่านี้ร่วมกันเครื่องอีกคนหนึ่ง ในพุทธศาสนาขั้นตอนนี้จะเรียกว่าเป็นพิเศษเพื่อเป็นกระบวนการกรรม กรรม (หรือกรรมในภาษาสันสกฤต) หมายถึงกิจกรรม volitional ว่าจิตวาจาหรือทางกายภาพ แนวคิดที่ใช้ในการเน้นชีวิตที่ประกอบด้วยกิจกรรมสานของสาเหตุและผลกระทบ ในแง่นี้สาเหตุที่ก่อนหน้านี้ส่งแรงศักยภาพในการและได้รับโดยมีผลดังต่อไปนี้ ชีวิตคือการทำไปเพราะแต่ละปัจจัยเหล่านี้มีทั้งเครื่องปรับอากาศและมีจุดเริ่มต้นและไม่มีจุดสิ้นสุดไม่มีกระบวนการเป็นวงจรที่ไม่มีที่สิ้นสุด ความตายเป็นที่ยอมรับว่าเป็นส่วนหนึ่งของการดำรงอยู่และเป็นหนึ่งในขั้นตอนของวงจรไม่มีที่สิ้นสุดนี้ ในความรู้สึกไม่ตายเห็นเป็นยุติวงจร การดำรงอยู่ปรับอากาศนี้เรียกว่าในวัจนะ samsara3 และเป็นตัวแทนในพุทธศิลป์โดยล้อของชีวิต (bhavacakra) 0.4 นี้เป็นในทางตรงกันข้ามกับรัฐตลอดไปของนิพพาน (นิพพานในภาษาสันสกฤต) ซึ่งเป็น ideal.5 สูงสุดที่นับถือศาสนาพุทธ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สาเหตุผลธรรมชาติของชีวิต
การเรียนการสอนของศูนย์พระพุทธศาสนาเป็นหลักในการดำรงอยู่ของมนุษย์ประกอบด้วยชีวิต ความทุกข์ ความตาย และวิธีจากมัน พุทธทัศนะต่อชีวิต ความทุกข์และความตายไม่อาจเข้าใจได้อย่างแท้จริงนอกจากพุทธกฎหมายดังกล่าวต่อไป ( paticcasamuppada ) และการกลายพันธุ์สำหรับชาวพุทธเหล่านี้สอง กฎหมายธรรมชาติ กฎหมายที่ใช้อย่างกว้างขวางในปรากฏการณ์ทางกายภาพ และจิตใจทั้งหมด กฎของเหตุและผล จึงแสดง : " ตอนนี้มีอยู่ว่า มีอยู่ เมื่อนี้เกิดขึ้น มันเกิดขึ้น เมื่อไม่ได้เป็น ไม่ เมื่อสิ้นสุดที่สิ้นสุด . " นี่คือ แปล เป็น ความหมายว่า ทั้งหมดที่มีอยู่เป็นผลของสาเหตุมาก่อน .ใน " งาน " หรือ " ขึ้น " ทำหน้าที่เป็นสาเหตุหรือเงื่อนไขที่จำเป็นสำหรับการเกิดขึ้นของเหตุการณ์ต่อไปนี้ ซึ่งกระตุ้นให้เกิดเหตุการณ์ หรือสาเหตุอื่น ดังนั้น ที่ใช้ในพุทธศาสนา ความสัมพันธ์ระหว่างเหตุและผลเท่านั้นที่ก่อนหน้านี้ไประยะต่อมาของกระบวนการเดียว ดังนั้นในบริบทของกฎหมายธรรมชาตินี้ ชีวิตประกอบด้วยปัจจัยการมากมาย2 มันเป็นผ้า สาเหตุ และผลกระทบที่เกิดขึ้นที่มีอยู่ และต่อเนื่อง โดยการต่อสายอักขระของปัจจัยเหล่านี้ร่วมกันปรับอีกแบบหนึ่ง ในพระพุทธศาสนา โดยเฉพาะกระบวนการนี้เรียกว่ากระบวนการวิบัติ กรรม หรือ กรรม ในภาษาสันสกฤต หมายถึง ความปรารถนา กิจกรรม ไม่ว่าจิต วาจาหรือทางกายแนวคิดคือใช้เพื่อเน้นว่าชีวิตประกอบด้วย ผสมผสานกิจกรรมของสาเหตุและผล ในความหมายนี้ ก่อนหน้านี้ เพราะมีศักยภาพในการส่งแรง และจะได้รับผลดังนี้ ชีวิตได้เพราะแต่ละปัจจัยเหล่านี้มีทั้งปรับอากาศและไม่ปรับอากาศ มีจุดเริ่มต้นและจุดสิ้นสุดไม่ : กระบวนการที่เป็นวงจรไม่รู้จบความตายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต และเป็นหนึ่งในช่วงของรอบนี้ไม่มีที่สิ้นสุด ในความรู้สึกคือความตายที่เห็นเป็นสัญญาณ วงจร นี่เป็นชีวิตในพระพุทธศาสนาเรียกว่า ข้อความ samsara3 และเป็นตัวแทนในพุทธศิลป์ โดยวงล้อแห่งชีวิต ( bhavacakra ) 4 นี้เป็นในทางตรงกันข้ามกับรัฐไม่มีเงื่อนไขของนิพพาน ( นิพพาน ในภาษาสันสกฤต ซึ่งเป็นอุดมคติสูงสุด 5 พระพุทธศาสนา