I figured that teachers wouldn't le

I figured that teachers wouldn't let me off easy — even though my Saturday column took their side.

I wrote about the recent classroom scuffle between a teacher and student at Santa Monica High, defending the teacher and listing the forces that make teaching so hard — including spineless administrators and unruly students.

Still, many of the teachers I heard from last weekend had the same indignant response:

What about the parents? If parents raised their children right, we wouldn't have problems on campus.

Good parenting skills are "indispensable to quality education," insisted Andy Ligeti, a Glendale Community College history professor and former high school teacher.

"When students become a problem in the classroom, 9 [out of] 10 times, the root of the issue is a lack of parent support and responsibility for children's educational welfare," Ligeti's email said.



I hear some version of that from teachers whenever I write about any problem involving public schools.

Blame them, not us, they say. Teachers can't work miracles or undo parents' failures.

::

It's not fair to presume that any child who frustrates adults is a product of derelict parenting. Teenagers, particularly, tend to break rules, challenge authority and test their budding autonomy in unhealthy and embarrassing ways.

Depending on the child, the teacher and the moment, I may have been lumped in with those "irresponsible parents" by a teacher or two as my three daughters moved through school. Maybe that's why I'm sensitive to the claim that parents are almost always to blame for a kid's boneheaded move.

Still, I understand that teachers are frustrated too. They are expected not just to teach, but to tend to the social needs of children warped by instability, poverty and family dysfunction.

There are indeed bad parents; some are selfish, absent, neglectful or cruel. But others are just overwhelmed or failed themselves at school. And compounding that is a cultural shift that has reshaped the relationship between parents and teachers.

Today's parents grew up in an era when challenging the powers that be was an honorable thing. We tend to bring to child-rearing more pride in self-expression and less respect for authority.

Kids mouth off at school because they are allowed to at home. "Our children are made to believe that they are above the schools and the teachers," Riverside's Vincent Hoang wrote. "And the parents are made to believe that the rules apply to everyone else but them."

Some parents behave like schoolyard bullies, belligerently taking their children's side in any dispute: Junior's being picked on. The teacher's not fair. The classroom rules are stupid.

In some neighborhoods, they threaten lawsuits. In others, they show up on campus, shouting and ready to brawl. That's contributed, teachers told me, to a climate of fear. School officials back down, parents gloat and teachers privately fume.

Children take a lesson from that. "These misguided parents believe they are being a good parent by protecting their child," said Ventura County teacher Charley Bensley. "The result is we are educating a significant number of students that there are no consequences for their poor behavior."



::

My problem with the "blame the parents" mantra is that it doesn't move us forward. When teachers believe that poor parenting blocks students from success, I imagine them writing off chunks of children they have already deemed failures.

It's a societal shame, but the campus might be the only stable space in a struggling student's life.

That's why schools need support teams: counselors, librarians, nurses and classes small enough that no child gets left behind. That's why what happens in the classroom has such life-changing importance. And that's why the relationship between student and teacher matters so much.

When teachers care enough to reach out to a problem student's parents, they often see more clearly why things are going wrong in class.

"The struggle with disruptive students is constant," high school science teacher Fred Lammers wrote. "I cannot tell you how many parent conferences I have had, via phone or face-to-face, and have had a parent say to me 'I can't do anything. I don't have any control over him (or her).' "

When discipline problems get a student bounced from Lammers' classroom, the child can't return unless a parent agrees to a conference. "I want to clarify with the parents the unacceptable behavior of their son or daughter and receive assurances that this is being dealt with in the home," he said.

Does that stop the problem? Not always. "Some students still will refuse to work and create disruptions," he said.

But it does remind the parents that what they say and do at home is important to students' success. In fact, research shows that the biggest contribution that parents make to lifting academic achievement is by communicating to their children the value of education.

What better way to do that than by partnering with teachers?

Teachers need to understand and accept the challenges that parents face. And parents need to be aware of and held accountable for their children's conduct in the classroom.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันคิดว่า ครูจะไม่ให้ฉันปิดง่าย — แม้ว่าคอลัมน์ของฉันวันเสาร์เอาด้านของพวกเขาผมเขียนเกี่ยวกับ scuffle ห้องเรียนล่าสุดระหว่างครูและนักเรียนที่ซานตาโมนิกาสูง ป้องกันครู และรายการกองทัพที่ทำการสอนจึงยาก — spineless ผู้ดูแลระบบและวินัยนักเรียนยัง หลายครูที่ผมได้ยินจากนัดล่าสุดมีการตอบสนองไม่พอใจเหมือนกัน:ผู้ปกครองอะไรบ้าง ถ้าพ่อแม่ยกขวาเด็ก เราจะไม่มีปัญหาในมหาวิทยาลัยดีนี่ทักษะ "ขาดไม่ได้กับคุณภาพการศึกษา ยืนยัน Andy Ligeti, Glendale Community College ประวัติศาสตราจารย์และครูมัธยมเดิมอีเมล์ของ Ligeti กล่าวว่า "เมื่อนักศึกษากลายเป็น ปัญหาในห้องเรียน 9 [หมด] 10 เท่า รากของปัญหาคือ การขาดหลักสนับสนุนและรับผิดชอบสวัสดิการเพื่อการศึกษาเด็กฉันได้ยินจากครูที่บางรุ่นเมื่อใดก็ ตามที่ผมเขียนเกี่ยวกับปัญหาใด ๆ ที่เกี่ยวข้องกับโรงเรียนตำหนิเหล่านั้น ไม่เรา ว่า ครูไม่สามารถทำการอัศจรรย์ หรือเลิกความล้มเหลวของพ่อแม่::ไม่ยุติธรรมเหมาเอาว่าเด็กผู้ frustrates ผู้ใหญ่ผลิตภัณฑ์ derelict ไป วัยรุ่น โดยเฉพาะ มักจะ ทำลายกฎ ท้าทายอำนาจ และทดสอบอิสระของพวกเขาครอบครองในลักษณะที่ไม่แข็งแรง และอายเด็ก ครู และขณะนี้ ฉันอาจได้รับ lumped ด้วยเหล่า "หลายพ่อแม่" โดยครูหรือสองเป็นลูกสาวของฉันสามย้ายผ่านโรงเรียน บางทีที่ทำไมผมถึงไปร้องเรียนที่ผู้ปกครองมักให้โทษสำหรับเด็ก boneheaded ย้ายยังคง ผมเข้าใจครูผิดหวังมากเกินไป พวกเขาคาดว่าไม่ใช่แค่สอน แต่มีแนวโน้มความต้องการทางสังคมของเด็กเหยเก ด้วยความไม่แน่นอน ความยากจน และครอบครัวทำมีพ่อแม่ที่ดีแน่นอน เห็นแก่ตัว ขาด ละเลย หรือโหดร้ายได้ แต่คนอื่นมีเพียงจม หรือล้มเหลวด้วยตนเองที่โรงเรียน และทบต้นคือกะวัฒนธรรมที่มี reshaped ความสัมพันธ์ระหว่างผู้ปกครองและครูวันนี้พ่อแม่เติบโตมาในยุคเมื่อมีการท้าทายอำนาจที่จะเป็นสิ่งน่านับถือ เรามักจะให้แม่เด็กมากกว่าความภาคภูมิใจ ใน self-expression และ ไม่เคารพในอำนาจเด็กปากปิดโรงเรียนเนื่องจากพวกเขาได้รับอนุญาตให้พัก "เด็ก ๆ จะเชื่อว่า จะสูงกว่าโรงเรียนและครู ริเวอร์ไซด์ของ Vincent งเขียน "และผู้ปกครองจะทำให้เชื่อว่า กฎที่ใช้กับคนอื่นแต่พวกเขา"พ่อแม่บางลักษณะเช่น schoolyard bullies, belligerently มีลูกด้านในข้อโต้แย้งใด ๆ: จูเนียร์ของการเบิกสินค้าในการ ครูของไม่ดี กฎห้องเรียนโง่ได้ในละแวกใกล้เคียงบาง พวกเขาคุกคามเป็นความ คนอื่น พวกเขาแสดงบนวิทยาเขต shouting และพร้อมจะทะเลาะกัน ที่เป็นส่วน ครูบอกฉัน กับบรรยากาศของความกลัว โรงเรียนเจ้าหน้าที่กลับลง gloat ผู้ปกครอง และครูเอกชน fumeเด็กใช้บทเรียนจาก "พ่อแม่ misguided เหล่านี้เชื่อว่า พวกเขากำลังเป็นแม่ที่ดี โดยป้องกันลูก กล่าวว่า ครูเขตทแฮมมิลทัล Charley สวี "ผลที่ได้คือ เราจะให้ตัวเลขที่สำคัญของนักเรียนที่มีต่อพฤติกรรมของพวกเขายากจนไม่"::ปัญหาของฉันกับตรา "ตำหนิผู้ปกครอง" คือ ว่า มันไม่ย้ายเราไปข้างหน้า เมื่อครูเชื่อว่า ดีนี่บล็อกนักเรียนจากความสำเร็จ ผมคิดพวกเขาเขียนปิดล้อมเด็ก พวกเขาได้ถือว่าความล้มเหลวแล้วมันเป็นความอัปยศนิยม แต่มหาวิทยาลัยอาจมั่นคงเฉพาะพื้นที่ในการดิ้นรนของชีวิตที่ว่าทำไมโรงเรียนต้องสนับสนุนทีม: ปรึกษา librarians พยาบาล และชั้นเรียนขนาดเล็กเพียงพอที่เด็กไม่ได้รับทิ้ง จึงเกิดอะไรขึ้นในห้องเรียนมีความสำคัญเช่นการเปลี่ยนแปลงชีวิต และที่ว่าทำไมเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างครูและนักเรียนมากขึ้นเมื่อครูดูแลพอเพื่อเข้าถึงผู้ปกครองของนักเรียนปัญหา พวกเขามักจะเห็นชัดเจนมากทำไมสิ่งจะไม่ถูกต้องในชั้นเรียน"การต่อสู้กับนักเรียนขวัญคือคง ครูวิทยาศาสตร์โรงเรียนมัธยม Fred Lammers เขียน "ฉันไม่บอกคุณสัมมนาหลักการฉัน มี ทางโทรศัพท์ หรือ ลมี และมีหลักการว่า ผม ' ไม่สามารถทำอะไรได้ ไม่มีการควบคุมให้เขา (หรือเธอ) ' "เมื่อปัญหาวินัยนักเรียนเด้งจากห้องเรียนของ Lammers เด็กไม่กลับจนกว่าหลักการตกลงที่จะประชุม "อยากจะชี้แจงกับผู้ปกครองไม่สามารถยอมรับพฤติกรรมของลูกชายหรือลูกสาวของพวกเขา และได้รับการรับรองที่นี้เป็นการจัดการในบ้าน เขากล่าวว่าที่ไม่หยุดปัญหา ไม่เสมอไป "นักเรียนบางคนยังจะปฏิเสธการทำงาน และสร้างการหยุดชะงัก เขากล่าวว่าแต่มันเตือนผู้ปกครองว่า สิ่งที่พวกเขาพูด และทำที่บ้านเป็นสิ่งสำคัญเพื่อความสำเร็จของนักเรียน ในความเป็นจริง วิจัยแสดงว่า ส่วนที่ใหญ่ที่สุดที่พ่อแม่ให้ยกผลสัมฤทธิ์ทางวิชาการคือการสื่อสารบุตรค่าการศึกษาอะไรดีกว่าที่ทำกับครูหรือไม่ครูจำเป็นต้องเข้าใจ และยอมรับความท้าทายที่หน้าพ่อแม่ และผู้ปกครองจำเป็นต้องตระหนักถึง และจัดขึ้นรับผิดชอบความประพฤติของเด็กในห้องเรียน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันคิดว่าครูจะไม่ให้ฉันออกง่าย -. แม้ว่าเสาร์คอลัมน์ของฉันเอาด้านของพวกเขาที่ผมเขียนเกี่ยวกับการต่อสู้ที่ผ่านมาในห้องเรียนระหว่างครูและนักเรียนที่ซานตาโมนิสูงปกป้องครูและรายชื่อกองกำลังที่ทำให้การเรียนการสอนอย่างหนัก- รวมทั้งผู้บริหารใจเสาะและนักเรียนเกเร. ยังคงมีจำนวนมากของครูผมได้ยินมาจากวันหยุดสุดสัปดาห์ที่ผ่านมามีการตอบสนองที่ไม่พอใจเหมือนกัน: สิ่งที่เกี่ยวกับพ่อแม่หรือไม่ ถ้าพ่อแม่ยกเด็กของพวกเขาที่ถูกต้องเราจะไม่ได้มีปัญหาในมหาวิทยาลัย. ทักษะการเลี้ยงดูที่ดีคือ "ขาดไม่ได้ในการศึกษาที่มีคุณภาพ" ยืนยันว่าแอนดี้ Ligeti ศาสตราจารย์ประวัติศาสตร์เกลนเดลวิทยาลัยชุมชนและครูโรงเรียนมัธยมอดีต. "เมื่อนักเรียนกลายเป็นปัญหาใน ห้องเรียน, 9 [จาก] 10 ครั้งรากของปัญหาคือการขาดการสนับสนุนผู้ปกครองและความรับผิดชอบในการจัดสวัสดิการด้านการศึกษาของเด็ก "อีเมล Ligeti กล่าวว่า. ฉันได้ยินรุ่นของบางอย่างที่มาจากครูผู้สอนทุกครั้งที่ผมเขียนเกี่ยวกับปัญหาที่เกี่ยวข้องกับประชาชน โรงเรียน. ตำหนิพวกเขาไม่ได้เราพวกเขากล่าวว่า ครูไม่สามารถทำงานปาฏิหาริย์หรือยกเลิกความล้มเหลวของผู้ปกครอง. :: มันไม่ยุติธรรมที่จะเข้าใจว่าเด็กที่หงุดหงิดผู้ใหญ่ใด ๆ ที่เป็นผลมาจากการเลี้ยงดูที่ถูกทิ้งร้าง วัยรุ่นโดยเฉพาะอย่างยิ่งมีแนวโน้มที่จะทำลายกฎท้าทายอำนาจและการทดสอบอิสระรุ่นของพวกเขาในรูปแบบที่ไม่แข็งแรงและน่าอาย. ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับเด็กครูและตอนนี้ผมอาจจะได้รับล้างโลกด้วยบรรดา "พ่อแม่ที่ขาดความรับผิดชอบ" โดยครูหรือสอง เป็นลูกสาวสามคนของฉันเดินผ่านโรงเรียน บางทีนั่นอาจจะเป็นเหตุผลที่ผมมีความไวต่อการเรียกร้องที่ผู้ปกครองมักจะตำหนิสำหรับการย้ายเด็กโง่. ยังฉันเข้าใจว่าครูกำลังผิดหวังเกินไป พวกเขาคาดว่าไม่เพียง แต่จะสอน แต่มีแนวโน้มที่จะตอบสนองความต้องการทางสังคมของเด็กเหยเกจากความไม่แน่นอนของความยากจนและความผิดปกติของครอบครัว. มีพ่อแม่ผู้ปกครองที่ไม่ดีแน่นอนคือ บางคนเห็นแก่ตัวขาดหรือละเลยที่โหดร้าย แต่คนอื่นจะจมหรือเพียงแค่ล้มเหลวของตัวเองที่โรงเรียน และการผสมที่มีการเปลี่ยนแปลงทางวัฒนธรรมที่ได้เปลี่ยนโฉมหน้าความสัมพันธ์ระหว่างผู้ปกครองและครู. พ่อแม่วันนี้เติบโตขึ้นมาในยุคเมื่อความท้าทายอำนาจที่จะเป็นสิ่งที่มีเกียรติ เรามีแนวโน้มที่จะนำไปใช้กับเด็กที่เลี้ยงมีความภาคภูมิใจในการแสดงออกและความเคารพน้อยกว่าสำหรับผู้มีอำนาจ. เด็กปากออกที่โรงเรียนเพราะพวกเขาจะได้รับอนุญาตให้อยู่ที่บ้าน "เด็กของเราที่จะทำให้เชื่อว่าพวกเขาจะอยู่เหนือโรงเรียนและครูผู้สอนที่" ริเวอร์ไซด์ของวินเซนต์ Hoang เขียน "และผู้ปกครองที่จะทำให้เชื่อว่ากฎระเบียบที่นำไปใช้กับคนอื่น ๆ แต่พวกเขา." ผู้ปกครองบางคนทำตัวเหมือนคนพาลโรงเรียน, belligerently การด้านเด็กของพวกเขาในข้อพิพาทใด ๆ : จูเนียร์ถูกเลือกใน ครูไม่ยุติธรรม กฎห้องเรียนโง่. ในละแวกใกล้เคียงบางพวกเขาขู่ฟ้องคดี ในอื่น ๆ พวกเขาแสดงในมหาวิทยาลัยตะโกนและพร้อมที่จะทะเลาะกัน ที่มีส่วนทำให้ครูบอกผมกับสภาพภูมิอากาศของความกลัว เจ้าหน้าที่ของโรงเรียนกลับลงมาพ่อแม่ย่ามใจและครูเอกชนควัน. เด็กใช้บทเรียนจากการที่ "เหล่านี้พ่อแม่เข้าใจผิดเชื่อว่าพวกเขาจะเป็นผู้ปกครองที่ดีโดยการปกป้องเด็กของพวกเขา" เวนทูร่าเคาน์ตี้ครูชาร์ลี Bensley กล่าวว่า "ผลที่ได้คือการให้ความรู้ที่เรากำลังจะมีจำนวนนักเรียนที่มีผลกระทบที่ไม่มีพฤติกรรมที่ไม่ดีของพวกเขา." :: ปัญหาของฉันด้วย "ตำหนิพ่อแม่" มนต์ก็คือว่ามันไม่ได้ย้ายเราไปข้างหน้า เมื่อครูเชื่อว่านักเรียนบล็อกการเลี้ยงดูที่ไม่ดีจากความสำเร็จผมคิดว่าพวกเขาการตัดชิ้นของเด็กที่พวกเขาได้ความล้มเหลวถือว่าอยู่แล้ว. มันเป็นความอัปยศของสังคม แต่มหาวิทยาลัยอาจจะเป็นพื้นที่เฉพาะที่มั่นคงในชีวิตนักศึกษาดิ้นรนของ. นั่นเป็นเหตุผลที่โรงเรียนต้องการการสนับสนุน ทีม: ที่ปรึกษาบรรณารักษ์พยาบาลและชั้นเรียนขนาดเล็กพอที่จะทำให้เด็กไม่ได้รับการทิ้งไว้ข้างหลัง นั่นเป็นเหตุผลที่สิ่งที่เกิดขึ้นในชั้นเรียนมีความสำคัญเช่นการเปลี่ยนแปลงในชีวิต และที่ว่าทำไมความสัมพันธ์ระหว่างนักเรียนและครูผู้สอนที่สำคัญมาก. เมื่อครูผู้ดูแลพอที่จะเอื้อมมือออกไปยังผู้ปกครองของนักเรียนปัญหาของพวกเขามักจะเห็นได้ชัดเจนมากขึ้นว่าทำไมสิ่งที่จะไปอย่างผิดปกติในชั้นเรียน. "ต่อสู้กับนักเรียนก่อกวนเป็นคงที่" สูง โรงเรียนครูวิทยาศาสตร์เฟร็ด Lammers เขียน "ผมไม่สามารถบอกคุณว่าหลายการประชุมผู้ปกครองฉันมีผ่านทางโทรศัพท์หรือใบหน้าเพื่อใบหน้าและมีพ่อแม่พูดกับผมว่าผมไม่สามารถทำอะไร. ฉันไม่ได้มีการควบคุมมากกว่าเขา (หรือเธอ ). "เมื่อมีปัญหาวินัยรับนักเรียนเด้งจากห้องเรียน Lammers 'เด็กไม่สามารถกลับเว้นแต่ผู้ปกครองเห็นด้วยที่จะจัดงานประชุม "ผมอยากจะชี้แจงกับผู้ปกครองพฤติกรรมที่ยอมรับไม่ได้ของลูกชายของพวกเขาหรือลูกสาวและได้รับการรับรองว่าเรื่องนี้จะถูกจัดการกับในบ้าน" เขากล่าว. ไม่ว่าหยุดปัญหาได้หรือไม่ ไม่เสมอ. "นักเรียนบางคนจะยังคงปฏิเสธที่จะทำงานและสร้างการหยุดชะงัก" เขากล่าว. แต่จะเตือนพ่อแม่ว่าสิ่งที่พวกเขาพูดและทำที่บ้านเป็นสิ่งสำคัญต่อความสำเร็จของนักเรียน ในความเป็นจริงการวิจัยแสดงให้เห็นว่าผลงานที่ใหญ่ที่สุดที่พ่อแม่ทำกับการยกผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนโดยการสื่อสารกับเด็กของพวกเขาค่าของการศึกษา. สิ่งที่ดีกว่าที่จะทำกว่าโดยการเป็นพันธมิตรกับครู? ครูต้องเข้าใจและยอมรับความท้าทายที่ต้องเผชิญกับพ่อแม่ . และผู้ปกครองจะต้องตระหนักและรับผิดชอบสำหรับการดำเนินการของเด็กในชั้นเรียน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันคิดว่าครูคงไม่ปล่อยให้ฉันออกไปง่ายๆ ถึงแม้คอลัมน์วันเสาร์ของฉันเอาข้าง

ฉันเขียนเกี่ยวกับล่าสุดในการต่อสู้ระหว่างครูกับนักเรียนที่ Santa Monica สูง ปกป้องครู และรายการ พลังที่ทำให้การสอนอย่างหนัก รวมถึงผู้บริหาร ใจเสาะ และนักเรียนเกเร

ยังหลายของครู ฉันได้ยินจากสุดสัปดาห์ที่แล้ว มีการไม่พอใจกัน :

เรื่องพ่อแม่ ถ้าพ่อแม่เลี้ยงลูก เราไม่ได้มีปัญหาในมหาวิทยาลัย .

ดี parenting ทักษะ " ที่ขาดไม่ได้เพื่อคุณภาพการศึกษา " ยืนยันว่า แอนดี้ เสียง , เกลนเดลชุมชนประวัติอาจารย์มหาวิทยาลัยและอดีตอาจารย์โรงเรียนมัธยม

" เมื่อนักเรียนกลายเป็นปัญหาในชั้นเรียน9 [ จาก ] 10 ครั้ง รากของปัญหา คือ ขาดการสนับสนุนจากผู้ปกครองและรับผิดชอบสวัสดิการการศึกษาบุตร กล่าวว่า " อีเมลเสียง



ผมได้ยินบางรุ่นจากครูเมื่อใดก็ตามที่ฉันเขียนเกี่ยวกับปัญหาใด ๆที่เกี่ยวข้องกับโรงเรียน

ตำหนิพวกเขา ไม่ใช่เรา พวกเขา พูด ครูไม่สามารถทำงานปาฏิหาริย์หรือยกเลิกความล้มเหลวของพ่อแม่

: :

มันไม่ยุติธรรมที่จะเข้าใจว่าเด็กหงุดหงิดผู้ใหญ่เป็นผลิตภัณฑ์ของพ่อแม่ถูกทอดทิ้ง . วัยรุ่นโดยเฉพาะอย่างยิ่งมีแนวโน้มที่จะแหกกฎ อำนาจการปกครองของพวกเขาในความท้าทายและทดสอบรุ่นที่ไม่แข็งแรง และน่าอายวิธี

ขึ้นอยู่กับเด็ก ครู และ ตอนนี้ฉันอาจได้รับ lumped กับบรรดา " ผู้ปกครอง " ขาดความรับผิดชอบ โดยครูหรือสองเป็นลูกสาวสามคนย้ายไปโรงเรียน บางทีนั่นคือเหตุผลที่ฉันอ่อนไหวกับการเรียกร้องที่พ่อแม่มักจะโทษของเด็กไม่มีสมองไป

ผมยังเข้าใจว่าครูจะผิดหวังด้วย พวกเขาจะไม่เพียง แต่จะสอน แต่มักจะ ความต้องการทางสังคมของเด็กที่ถูกบิดเบือนโดยไร้เสถียรภาพความยากจนและครอบครัวผิดปกติ

มีแน่นอนไม่ดี พ่อแม่ บางคนเห็นแก่ตัว ขาดที่ละเลยหรือโหดร้าย แต่คนอื่นเป็นแค่แพ้หรือพลาดเองที่โรงเรียน และการผสมที่เปลี่ยนแปลงวัฒนธรรมที่มีรูปร่างความสัมพันธ์ระหว่างผู้ปกครองและครู

วันนี้พ่อแม่เติบโตขึ้นมาในยุคเมื่อท้าทายอำนาจนั่นเป็นสิ่งที่มีเกียรติเรามักจะนำได้รับความภาคภูมิใจมากขึ้นในการแสดงออก และเคารพสิทธิของเด็กน้อย

เด็กปากปิดโรงเรียนเพราะพวกเขาจะได้รับอนุญาตให้อยู่บ้าน เด็กของเราจะทำที่จะเชื่อว่าพวกเขาจะเหนือโรงเรียนและครู " ริเวอร์ไซด์ วินเซนต์ ฮว่าง เขียน " และผู้ปกครองาเชื่อว่ากฎนำไปใช้กับทุกคน "

แต่พวกเขา .พ่อแม่บางคนทำตัวเหมือนโรงเรียน bullies belligerently ถ่ายด้านข้างของเด็กในข้อพิพาทใด ๆ : จูเนียร์ถูกเลือกบน ครูไม่ยุติธรรม ห้องเรียนกฎโง่

ในบางย่าน ขู่ฟ้อง . ในผู้อื่น พวกเขาแสดงขึ้นในมหาวิทยาลัย ตะโกน และพร้อมที่จะต่อสู้ ที่บริจาคมา ครูบอกว่า ให้บรรยากาศแห่งความกลัว เจ้าหน้าที่ของโรงเรียนกลับลงพ่อแม่มีความสุขและครูเอกชนควัน

เด็กถอดบทเรียนจาก . ผู้ปกครองเข้าใจผิดเหล่านี้เชื่อว่าพวกเขาจะเป็นแม่ที่ดีโดยการปกป้องเด็กของพวกเขา , " กล่าวว่าเขตเวนทูรา ครูชาลี เบส์ลี่” ผลคือ เราจะให้หมายเลขที่สําคัญของ นักเรียนที่ไม่มีผลสำหรับพฤติกรรมที่ไม่ดีของพวกเขา . "





: :ฉันมีปัญหากับ " โทษพ่อแม่ " มนต์มันไม่ย้ายเราไปข้างหน้า เมื่อครูเชื่อว่านักเรียนยากจนบล็อกเลี้ยงดูจากความสำเร็จ ผมว่าเขาเขียนออก chunks ของเด็กที่พวกเขาได้ถือว่าความล้มเหลว

มันน่าละอายทางสังคม แต่มหาวิทยาลัยอาจเป็นเพียงพื้นที่มั่นคงในชีวิตนักศึกษาดิ้นรน .

นั่นเป็นเหตุผลที่โรงเรียนต้องการทีมสนับสนุน : ที่ปรึกษาบรรณารักษ์ , พยาบาลและชั้นเรียนขนาดเล็กพอที่ไม่มีเด็กถูกทิ้งไว้ข้างหลัง ว่าทำไมสิ่งที่เกิดขึ้นในห้องเรียนมีการเปลี่ยนแปลงชีวิตที่สำคัญ . และนั่นคือเหตุผลว่าทำไมความสัมพันธ์ระหว่างนักเรียนและครูเรื่องมาก

เมื่อครูดูแลเพียงพอที่จะเข้าถึงกับพ่อแม่ ปัญหานักศึกษา พวกเขามักจะเห็นชัดถึงสิ่งที่จะไปผิดในคลาส

" การต่อสู้กับคนก่อกวนเป็นค่าคงที่ " โรงเรียนวิทยาศาสตร์ครูเฟรดแลมเมิร์สเขียน” ฉันไม่สามารถบอกคุณกี่ ได้มีการประชุมผู้ปกครอง ผ่าน ทางโทรศัพท์หรือตัวต่อตัว และมีพ่อแม่พูดกับฉัน ฉันทำอะไรไม่ได้ ผมไม่สามารถควบคุมให้เขา ( หรือเธอ ) "

เมื่อวินัยปัญหารับนักเรียนเด้งจากแลมเมิร์ส ' ห้องเรียนเด็กไม่สามารถกลับมาได้ นอกจากพ่อแม่ตกลงที่จะประชุม” ฉันต้องการที่จะชี้แจงกับผู้ปกครองพฤติกรรมที่ยอมรับไม่ได้ของลูกชายหรือลูกสาวของพวกเขาและได้รับคำยืนยันว่า นี้จะถูกจัดการในบ้าน " เขากล่าว .

นั่นหยุดปัญหา ไม่เสมอ " นักเรียนบางคนก็จะปฏิเสธที่จะทำงานและสร้างการหยุดชะงัก , " เขากล่าว .

แต่มันจะเตือนพ่อแม่ว่า สิ่งที่เขาพูดและทำในบ้านเป็นสิ่งสำคัญต่อความสำเร็จของนักเรียน ในความเป็นจริงการวิจัยแสดงให้เห็นว่าผลงานที่ใหญ่ที่สุดที่พ่อแม่ทำเพื่อยกผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน โดยการสื่อสารกับเด็ก คุณค่าของการศึกษา .

อะไรวิธีที่ดีกว่าที่จะทำกว่าโดยร่วมมือกับครู ?

ครูต้องเข้าใจและยอมรับความท้าทายที่เผชิญกับพ่อแม่ พ่อแม่ต้องตระหนักและรับผิดชอบความประพฤติของเด็กในชั้นเรียน