เขาเกิดมาก็พิการตั้งแต่เกิดเขาพูดไม่ได้ฟังไม่ได้ยิน.
เขาใช้ชิวิตเป็นปกติเหมือนคนทั่วไป.
แต่เขาก็ใช้เวลาในการปรับตัวนานกว่าจะเข้ากับคนอื่นได้.
เพราะแต่ก่อนเขาอยู่กับครอบครัวตัวเอง.
แต่พอเขาเริ่มปรับตัวได้เขาก็ได้ไปโรงเรียนแบบเพื่อนคนอื่น.
จนจบมัธยมศึกษาปีที่3ก็ไม่ได้เรียนแล้ว.
เขาออกมาอยู่บ้านทำงานบ้านปลูกผักสวนครัว.
แต่เขาไม่คิดที่จะไปขอทานเพราะเขามีแขนมีขา.
เขาสามารถใช้ชีวิตแบบคนปกติได้.
แค่พูดไม่ได้ตอนนี้เขาก็มีครอบครัว.
มีลูกได้ ลูกของเขาก็ไม่ได้เป็นแบบเขา. ลูกเขาเกิดมาปกติทุกอย่าง.
เขาบอกฉันว่าตอนนี้เขามีความสุข พอใจกับครอบครัวแล้ว.