8. Biomarkers of exposure to PAHSev

8. Biomarkers of exposure to PAH
Several methods have been developed to assess internal levels of
PAHs after exposure from the environment and workplaces. In many
studies, 1-Hydroxypyrene, a metabolite of pyrene, has been widely
used as urinary biomarker of PAH exposure (Jongeneelen, 2001;
Mcclean et al., 2004, 2012; Sobus et al., 2009; Stroomberg et al., 2003).
Most importantly, pyrene is present in all PAH mixtures at relatively
high concentrations (2–10% of the total PAH load). In certain environments,
the pyrene content of the total PAH is fairly constant (McClean
et al., 2012; Stroomberg et al., 2003).
From a study comparing the dietary effect on five male volunteers of
low- and high-PAH content meals, a 100 to 250-fold increase in a dietary
benzo(a)pyrene (BaP) dose was seen to induce a four- to 12-fold
increase in urinary 1-OHPy elimination (Buckley and Lioy, 1992). Likewise,
ten volunteers eating charbroiled beef for five days had a 10–80
fold increase in 1-OH-pyrene glucuronide excretion in urine which
returned to background level within 24–72 h (Kang et al., 1995). The intake
of pyrene from cigarette smoking (12 nmol day−1
) was comparable
to that of a diet of normal foods (9.4 nmol day−1
) (Duarte-Salles
et al., 2010). Tobacco smokers who are not exposed to PAHs have
about twice the level of 1-hydroxypyrene in their urine relative to
non-smokers (Hecht, 2002; Srogi, 2007; Van Rooij et al., 1994). However,
1-Hydroxypyrene cannot always be used to predict the extent of
exposure to benzo[a]pyrene or other carcinogenic PAHs as the relative
content of pyrene and benzo[a]pyrene may vary considerably (Srogi,
2007).
It should be noted that the concentration or excretion of parent PAH
compounds or metabolites in body fluids or urine is not only dependent
on external exposure but also on absorption, biotransformation, andexcretion, which can vary considerably between individuals. Adducts
of benzo[a]pyrene with DNA in peripheral lymphocytes and other
tissues with proteins (such as albumin) have also been used as an indicator
of the dose of reactive metabolites. As binding of electrophilic PAH
metabolites to DNA is thought to be a key step in the initiation of cancer,
measurement of DNA adducts could be an indicator of PAH exposure
and also of the dose of the ultimate reactive metabolite (Perera et al.,
2011). DNA adducts with reactive metabolites (mainly diol epoxides)
of benzo[a]pyrene and other PAHs have been identified in humans
exposed to smoking or living in polluted areas in numerous previous
studies (e.g., Perera et al., 2005). PAH-DNA adducts have also been detected
in peripheral white blood cells following human exposure to
charbroiled meat (Kang et al., 1995). In a study of forest fire-fighters
in the USA, levels of PAH-DNA adducts in blood cells were not found
to correlate with recent fire-fighting activity but instead with recent
consumption of charbroiled meat (Rothman et al., 1993). Furthermore,
it is surprising to find that the PAH DNA-adduct levels were relatively
low in US army personnel fighting oil field fires in Kuwait, possibly
because of a lower intake of charbroiled meat (Poirier, 1991).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

8. biomarkers ของแสงไปละได้รับการพัฒนาวิธีการต่าง ๆ ในการประเมินภายในระดับPAHs หลังแสงจากสภาพแวดล้อมการทำงาน ในหลายศึกษา Hydroxypyrene 1, metabolite ของไพรีน ได้อย่างกว้างขวางใช้เป็นไบโอมาร์คเกอร์ท่อปัสสาวะของละแสง (Jongeneelen, 2001มักเคลน et al., 2004, 2012 Sobus et al., 2009 Stroomberg และ al., 2003)สำคัญที่สุด ไพรีนอยู่ในน้ำยาผสมละทั้งหมดที่ค่อนข้างความเข้มข้นสูง (2-10% ของโหลดทั้งหมดละกัน ในบางสภาพแวดล้อมไพรีนเนื้อหาของละรวมจะค่อนข้างคง (มักเคลนร้อยเอ็ด al., 2012 Stroomberg และ al., 2003)จากการศึกษาเปรียบเทียบผลกับอาสาสมัครชายห้าของอาหารอาหาร 100 เพื่อเพิ่ม 250-fold ในอาหารสำหรับผู้ต่ำ - และสูงป้า เนื้อหาปริมาณ benzo (a) ไพรีน (BaP) ไม่เห็นชวนสี่ - ถึง 24.00 - foldเพิ่มตัดท่อปัสสาวะ 1-OHPy (Buckley และ Lioy, 1992) ในทำนองเดียวกันอาสาสมัครสิบกินเนื้อ charbroiled ห้าวันได้ 10 – 80พับขึ้นในการขับถ่าย glucuronide 1-OH-ไพรีนในปัสสาวะซึ่งกลับไประดับพื้นภายใน 24-72 h (Kang et al., 1995) การบริโภคของไพรีนจากบุหรี่ที่สูบบุหรี่ (12 nmol day−1) ได้เปรียบการที่อาหารของอาหารปกติ (9.4 nmol day−1) (Duarte ซัลเลสร้อยเอ็ด al., 2010) มีผู้สูบบุหรี่ยาสูบที่ไม่ได้สัมผัสกับ PAHsเกี่ยวกับสองระดับ 1-hydroxypyrene ในปัสสาวะความสัมพันธ์กับการสูบบุหรี่ (Hecht, 2002 Srogi, 2007 รถตู้ Rooij et al., 1994) อย่างไรก็ตามไม่สามารถใช้ 1 Hydroxypyrene เพื่อทำนายขนาดของแสงไพรีน benzo [a] หรืออื่น ๆ carcinogenic PAHs เป็นญาติเนื้อหาของไพรีนและไพรีน benzo [a] อาจแตกต่างกันมาก (Srogi2007)ควรสังเกตว่า สมาธิหรือการขับถ่ายของหลักละสารประกอบหรือ metabolites ในปัสสาวะหรือของเหลวที่ร่างกายไม่เพียงแต่ขึ้นอยู่กับในการเปิดรับแสงภายนอก แต่ยังดูดซึม biotransformation, andexcretion ซึ่งสามารถแตกต่างกันมากระหว่างบุคคล Adductsของ benzo [a] ไพรีนกับดีเอ็นเอใน lymphocytes ต่อพ่วงและอื่น ๆนอกจากนี้ยังมีการใช้เนื้อเยื่อกับโปรตีน (เช่น albumin) เป็นตัวบ่งชี้ของยาของ metabolites ปฏิกิริยา เป็นการผูกละ electrophilicmetabolites การดีเอ็นเอเป็นความคิดที่เป็น ขั้นตอนสำคัญในการเริ่มต้นของโรคมะเร็งadducts วัดดีเอ็นเออาจเป็นตัวบ่งชี้ละแสงและนอกจากนี้ยาของ metabolite ปฏิกิริยาที่ดีที่สุด (Perera et al.,2011) . adducts ดีเอ็นเอ ด้วยปฏิกิริยา metabolites (epoxides diol ส่วนใหญ่)ของ benzo [a] ไพรีนและ PAHs อื่น ๆ ได้รับการระบุในมนุษย์สัมผัสกับการสูบบุหรี่ หรืออยู่ในพื้นที่ที่เสียในจำนวนมากก่อนหน้านี้ศึกษา (เช่น Perera et al., 2005) ดีเอ็นเอละ adducts นอกจากนี้ยังพบในเม็ดเลือดขาวต่อพ่วงต่อมนุษย์สัมผัสcharbroiled เนื้อ (Kang et al., 1995) ในการศึกษาไฟป่านักรบในสหรัฐอเมริกา ระดับของดีเอ็นเอละ adducts ไม่พบเซลล์เลือดการเชื่อมโยงกับกิจกรรมล่าสุดที่เพลิงแต่แทน ด้วยล่าสุดปริมาณของเนื้อ charbroiled (รอธแมน et al., 1993) นอกจากนี้ความตื่นเต้นในการค้นหาว่า ระดับละดีเอ็นเอ-adduct ได้ค่อนข้างต่ำในสหรัฐอเมริกาการทำงานของเจ้าหน้าที่ทหารต่อสู้ไฟฟิลด์น้ำมันในคูเวต อาจจะเนื่องจากการบริโภคที่ลดลงของเนื้อ charbroiled (Poirier, 1991)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

8. Biomarkers ของการสัมผัสกับ PAH
หลายวิธีที่ได้รับการพัฒนาขึ้นเพื่อประเมินระดับภายในของ
พีเอเอชหลังจากได้รับจากสภาพแวดล้อมและสถานที่ทำงาน ในหลาย
การศึกษา, 1-Hydroxypyrene, metabolite ของไพรีนได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวาง
ใช้เป็น biomarker ปัสสาวะของการเปิดรับ PAH (Jongeneelen 2001;
แม็คคลีน, et al, 2004, 2012;. Sobus et al, 2009;. Stroomberg et al, 2003. ).
สิ่งสำคัญที่สุดคือไพรีนอยู่ในผสม PAH ทั้งหมดที่ค่อนข้าง
มีความเข้มข้นสูง (2-10% ของภาระ PAH ทั้งหมด) ในสภาพแวดล้อมบาง
เนื้อหาไพรีของ PAH รวมค่อนข้างคงที่ (แม็คคลีน
, et al, 2012;.. Stroomberg et al, 2003).
จากการศึกษาเปรียบเทียบผลกระทบการบริโภคอาหารในห้าอาสาสมัครชายของ
อาหารต่ำและเนื้อหาสูง PAH 100 เพิ่มขึ้น 250 เท่าในอาหาร
benzo (ก) ไพรีน (BaP) ปริมาณที่เห็นจะทำให้เกิดสี่ถึง 12 เท่า
เพิ่มขึ้นในปัสสาวะ 1 OHPy กำจัด (บัคลี่ย์และ Lioy, 1992) ในทำนองเดียวกัน
สิบอาสาสมัครกินเนื้อ charbroiled เป็นเวลาห้าวันมี 10-80
เท่าเพิ่มขึ้นในการขับถ่าย glucuronide 1 OH-ไพรีนในปัสสาวะซึ่ง
กลับไปที่ระดับพื้นหลังภายใน 24-72 ชั่วโมง (Kang et al., 1995) การบริโภค
ของไพรีจากการสูบบุหรี่ (12 nmol วัน-1
) เมื่อเปรียบเทียบ
กับที่ของอาหารของอาหารปกติ (9.4 nmol วัน-1
) (Duarte-Salles
et al., 2010) ผู้สูบบุหรี่ยาสูบที่ไม่ได้สัมผัสกับพีเอเอชมี
ประมาณสองระดับ 1 hydroxypyrene ญาติในปัสสาวะของพวกเขาที่จะ
ไม่สูบบุหรี่ (ชต์, 2002; Srogi 2007. Van Rooij, et al, 1994) อย่างไรก็ตาม
1 Hydroxypyrene ไม่สามารถนำมาใช้ในการทำนายขอบเขตของ
การสัมผัสกับ benzo [] ไพรีหรือพีเอเอชสารก่อมะเร็งอื่น ๆ ที่เป็นญาติ
เนื้อหาของไพรีและ benzo [] pyrene อาจแตกต่างกันมาก (Srogi,
2007).
มันควรจะสังเกต ว่ามีความเข้มข้นหรือการขับถ่ายของ PAH แม่
สารหรือสารในของเหลวในร่างกายหรือปัสสาวะไม่ได้เป็นเพียงขึ้นอยู่
กับการสัมผัสภายนอก แต่ยังเกี่ยวกับการดูดซึมเปลี่ยนรูปทางชีวภาพ, andexcretion ซึ่งสามารถแตกต่างกันมากระหว่างบุคคล adducts
ของ benzo [] ไพรีกับดีเอ็นเอในเซลล์เม็ดเลือดขาวและอุปกรณ์ต่อพ่วงอื่น ๆ
เนื้อเยื่อโปรตีน (เช่นอัลบูมิ) ได้ถูกนำมาใช้เป็นตัวบ่งชี้
ปริมาณของสารที่เกิดปฏิกิริยา ในฐานะที่มีผลผูกพันของ PAH electrophilic
สารดีเอ็นเอคิดว่าจะเป็นขั้นตอนสำคัญในการเริ่มต้นของการเกิดโรคมะเร็ง,
การวัด adducts ดีเอ็นเออาจจะเป็นตัวบ่งชี้ของการเปิดรับ PAH
และปริมาณของสารปฏิกิริยาที่ดีที่สุด (เพียร์รา et al.,
2011) . adducts ดีเอ็นเอด้วยสารปฏิกิริยา (ส่วนใหญ่ epoxides diol)
ของ benzo [] pyrene PAHs และอื่น ๆ ที่ได้รับการระบุในมนุษย์
สัมผัสกับการสูบบุหรี่หรืออาศัยอยู่ในพื้นที่ปนเปื้อนในก่อนหน้านี้หลาย
การศึกษา (เช่นเพียร์รา et al., 2005) adducts PAH ดีเอ็นเอยังได้รับการตรวจพบ
ในเซลล์เม็ดเลือดขาวต่อพ่วงดังต่อไปนี้การสัมผัสของมนุษย์ที่จะ
เนื้อ charbroiled (Kang et al., 1995) ในการศึกษาของนักดับเพลิงป่า
ในประเทศสหรัฐอเมริกา, ระดับของ adducts PAH ดีเอ็นเอในเซลล์เม็ดเลือดไม่พบ
จะมีความสัมพันธ์กับกิจกรรมดับเพลิงที่ผ่านมา แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้มี
การบริโภคเนื้อ charbroiled (รอ ธ แมน et al., 1993) นอกจากนี้
มันเป็นเรื่องที่น่าแปลกใจที่จะพบว่าระดับ PAH ดีเอ็นเอดึงเข้าหากันค่อนข้าง
ต่ำในสหรัฐอเมริกาบุคลากรกองทัพต่อสู้ไฟไหม้ทุ่งน้ำมันในคูเวตอาจจะเป็น
เพราะการลดลงของปริมาณเนื้อ charbroiled (Poirier, 1991)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

8 . ซึ่งการปะ
หลายวิธีได้ถูกพัฒนาขึ้นเพื่อประเมินระดับภายใน
หลังจากการเปิดรับสารจากสิ่งแวดล้อม และสถานประกอบการ ในหลาย
ศึกษา 1-hydroxypyrene เป็นอาหารของแบคทีเรียที่ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางในการใช้ไบโอมาร์คเกอร์
ของ PAH ( jongeneelen , 2001 ;
มักเคลน et al . , 2004 , 2012 ; sobus et al . , 2009 ; stroomberg et al . , 2003 ) .
ที่สำคัญที่สุดไพรีนเป็นปัจจุบันในส่วนผสมดังกล่าวที่ค่อนข้าง
ความเข้มข้นสูง ( 2 ) 10% ของโหลด ป่าทั้งหมด ) ในสภาพแวดล้อมบางอย่าง
สำหรับเนื้อหาของป่ารวมค่อนข้างคงที่ ( มักเคลน
et al . , 2012 ; stroomberg et al . , 2003 ) .
จากการศึกษาเปรียบเทียบผลของอาหารในอาสาสมัครชาย - ห้ามื้อ
ต่ำเนื้อหาดังกล่าวสูง 100 250 พับเพิ่มในอาหาร
เบนโซเอไพรีน ( BAP ) ปริมาณที่เห็นทำให้สี่ - 12 พับ
เพิ่มในการขจัด 1-ohpy ทางเดินปัสสาวะ ( สร้าง lioy , 1992 ) อนึ่ง
อาสาสมัครสิบกินเนื้อ charbroiled 5 วันได้ 10 – 80
พับเพิ่ม 1-oh-pyrene glucuronide การขับถ่ายปัสสาวะซึ่ง
กลับมาระดับพื้นภายใน 72 ชั่วโมง 24 – ( คัง et al . , 1995 ) ไอดี
ของไพรีนจากการสูบบุหรี่ซึ่ง− 1
( 12 วัน) ได้
ว่าอาหารของอาหารปกติ ( 9.4 ซึ่งวัน− 1
) ( Duarte ซาเลส
et al . , 2010 ) ยาสูบสูบบุหรี่ที่ไม่ได้สัมผัสกับสารมี
ประมาณสองระดับของ 1-hydroxypyrene ในปัสสาวะของพวกเขาเมื่อเทียบกับผู้ไม่สูบบุหรี่ (
แฮ็ชท์ , 2002 ; srogi , 2007 ; รถตู้ Rooij et al . , 1994 ) อย่างไรก็ตาม ,
1-hydroxypyrene ไม่สามารถจะทำนายขอบเขตของ
แสงเบนโซ [ ] ไพรีนและสารก่อมะเร็งอื่น ๆหรือเนื้อหาของเบนโซไพรีน และญาติ
[ ] ไพรีนอาจแตกต่างกันมาก ( srogi

, 2007 ) มันควรจะสังเกตว่าสมาธิหรือการขับถ่ายของผู้ปกครองหรือสาร PAH
สารประกอบของเหลวในร่างกายหรือปัสสาวะไม่เพียงขึ้นอยู่กับ
เมื่อสัมผัสภายนอก แต่ในการดูดซึม การ andexcretion , ,ซึ่งสามารถแตกต่างกันมากระหว่างบุคคลได้ adducts
ของเบนโซ [ ] ไพรีนกับ DNA ในเม็ดเลือดขาวและเนื้อเยื่ออื่น ๆพ่วงด้วยโปรตีน ( เช่นอัลบูมิน
) ยังถูกใช้เป็นตัวบ่งชี้ของชนิดของปฏิกิริยา
สาร . เป็นมัดของ PAH
รับสารดีเอ็นเอเป็นคิดว่าเป็นขั้นตอนสำคัญในการเริ่มต้นของมะเร็ง
การวัดสูงกว่า อาจเป็นตัวบ่งชี้ของป้าแสง
และยังมีปริมาณของปฏิกิริยา อุณหภูมิสูงสุด ( เปเรร่า et al . ,
2011 ) สูงกว่าด้วยปฏิกิริยาสาร ( ส่วนใหญ่ของไดออลเบนโซ epoxides )
[ ] ไพรีนและอื่น ๆและได้รับการระบุในมนุษย์
เปิดรับการสูบบุหรี่หรืออาศัยอยู่ในพื้นที่ปนเปื้อนในการศึกษา
มากมาย ( เช่น เปเรร่า et al . , 2005 )pah-dna adducts ยังถูกตรวจพบในเซลล์เม็ดเลือดขาวต่อพ่วง

charbroiled การสัมผัสเนื้อ ( คัง et al . , 1995 ) ในศึกนักสู้ไฟป่า
ในสหรัฐอเมริกา ระดับของ pah-dna adducts ในเลือดไม่พบ
ที่สัมพันธ์กับกิจกรรมผจญเพลิงล่าสุด แต่กับการบริโภคล่าสุด
ของ charbroiled เนื้อ ( เดิน et al . , 1993 ) นอกจากนี้
มันน่าประหลาดใจที่พบว่าป่าดีเอ็นเอปุ่มตัวเลือก ระดับค่อนข้างต่ำในกองทัพเราบุคลากร
สู้น้ำมันฟิลด์ไฟในคูเวต อาจ
เพราะการบริโภคที่ลดลงของ charbroiled เนื้อ ( poirier , 1991 )