The LAB are widely used in the manu

The LAB are widely used in the manufacture of fermented or cultured
foods, they are considered GRAS, and are often present as an
indigenous contaminating flora on most non-sterile foods, including
cheese, luncheon meats, fruits, and vegetables (Garver and Muriana,
1993). They are recognized for contributing to food preservation
from the production of lactic acid, but in recent decades the identification
of numerous bacteriocin-producing strains that can inhibit
foodborne pathogens has enhanced their role in applications of
food preservation and safety (Cleveland et al., 2001). Due to the
ubiquitous nature of these organisms and widespread interest in
these inhibitors, it is not unusual for the same strain to reside inmultiple
culture collections under different assigned strain designations.
One example has been with pediocins H, PAC1.0, and PO2 produced
by various P. acidilactici strains, each independently investigated
and widely published, only to be subsequently shown to be the
same strain and bacteriocin (Luchansky et al., 1993). It is for this reason
that we examined a method to readily identify the bacteriocin
structural sequences so that we could quickly determine if a newly
isolated strain is genuinely unique, or, has already been characterized
and published.
Reminger et al. (1996) previously identified and characterized
bacteriocins from thirteen Bac+ LAB strains by designing primers
based on the sequences of four well known bacteriocins: curvacin A,
sakacin P, plantaricin A, and plantaricin S. Our initial intention was
to establish an array of primers specific to each bacteriocin coding sequence
of LAB that has been identified. However, bacteriocin-specific
amplification would have been difficult due to the high degree of
homology and short coding sequences (100–200 bp) for most of
these genes. Also, if we were able to accommodate a bacteriocinspecific
PCR array, analysis of new bacteriocin sequences would
likely show up as a negative PCR reaction, providing little or no
information about the new bacteriocin. We intentionally allowed
primers to share homology such that a PCR reaction would result
in non-specific bacteriocin gene amplification (i.e., amplification of
bacteriocin genes, but not specific to the gene from which the
primers were obtained). This provided an opportunity to obtain
sequence information for homologous bacteriocin genes that would
otherwise not be obtained if PCR primers were specific to a particular
bacteriocin gene. Using this approach, we designed primer sets for 42
known bacteriocin structural genes from LAB (Table 2).
One bacteriocinogenic isolate we examined (Bac3) was from
ground turkey and identified as Pediococcus acidilactici. The P. acidilactici
Bac3 bacteriocin (pediocin Bac3) was shown to possess a
different mode of action than pediocin PA-1, lactocin FS56, and curvaticin
FS47 (Macwana and Muriana, 2011). Without any prior
sequence information on the Bac3 gene sequence, our bacteriocin
PCR array amplified the Bac3 gene sequence for which we obtained
sequence information (Fig. 1). Another Bac+ isolate from ground
pork (sausage) was identified as Lactobacillus sakei (strain JD) by
API identification. When DNA from Lb. sakei JD was subjected to the
bacteriocin PCR array, we again obtained successful amplification
by primers to three bacteriocins from other Lb. sakei bacteriocin
genes as well as from closely related Lb. curvatus (Fig. 2). Sequence
analysis showed that the three sequences were homologous to 3
bacteriocins that already co-exist in the same strain of Lb. sakei
(Vaughan et al., 2003). The data suggests that this isolate may be a
different (or related) strain of Lb. sakei because comparison of all 3
sequences to those residing in GenBank were not completely identical
(Fig. 2). We obtained similar findings of 3 bacteriocin genes
in a single strain with other Lc. lactis isolates, including RP1 (raw
pork isolate) and FS97 (vegetable isolate). The bacteriocin from
FS97 was of interest because it demonstrated still another mode
of action than that possessed by pediocin Bac3 (Macwana and
Muriana, 2012). The bacteriocin PCR array was fastidious in identifying
multiple bacteriocin genes in various strains that would have
otherwise taken considerable time using traditional, biochemical
approaches investigating the peptides themselves. The utility of
this approach was further demonstrated by obtaining bacteriocin
gene sequence information for bacteriocin lacticin FS92, produced
by Lc. lactis FS92, with which we were previously frustrated
through numerous attempts to obtain amino acid sequence information
from the purified bacteriocin (Mao et al., 2001).
The data demonstrate that not only can the ‘bacteriocin PCR array’
quickly amplify and allow sequence identify and analysis of bacteriocin
structural genes fromBac+ LAB, but it can also help to identify the presence
of multiple bacteriocin structural genes occurring in the same
strain. This could have taken considerable time to implicate and identify
multiple bacteriocins using biochemical methods, yet we were able to
identify the existence and sequence identity of 3 different bacteriocin
genes within 3 different strains and sequences of bacteriocin genes
that were impervious to protein sequence analysis within 2 days
(1 day to run PCR, 1 day to sequence and run sequence analyses).
Examination of the sequence comparisons demonstrates some missing
bases that suggest the possibility of frame shifts relative to the previously
published sequence. However, the sequence we have reported is not
the complete bacteriocin structural gene sequence as the primers were
designed from within either end of the various structural genes used to
formulate or array. Our bacteriocin sequence informationwas compiled
from PCR sequence information obtained in both forward and reverse
directions using state of the art laser readings of dye-terminated reactions
and manually examined for additional accuracy. The missing
bases in the alignments may also be due to errors within the GenBank
database as some bacteriocin sequence entries may be old information
derived from manual radiolabel sequencing by individual researchers
that may not be as reliable as that obtained with current
automated fluorescent dye laser-reading technology performed
routinely by trained technicians in core facilities. Missing bases
could lead to frame shifts affecting expression; if this were the case,
it may be possible that the bacteriocin activity observed was from
yet another unidentified bacteriocin gene. Still, this approach helps to
quickly identify bacteriocin-related structural gene sequences with
minimally-characterized strains for which no sequence information is
available. The limited sequence identify provided with this method
may allow more detailed analysis of select bacteriocins by primerwalking
or utilizing primers obtained from homologous sequence information
from known sequences to provide more detailed and
conclusive information on the specific bacteriocin genes. The utility
of such an array can be expanded to include immunity or processing
genes that would further help identify and characterize bacteriocin
operons. The use of these approaches to characterize newfound bacteriocinogenic
strains would be helpful to those laboratories interested
in non-duplicative research with new and novel bacteriocins.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ห้องปฏิบัติการที่ใช้ในการผลิตของหมัก หรืออ่างอาหาร พวกเขากำลังดิกราส์ และมักเป็นการพืชขยะพื้นบนสุดไม่ใช่ฆ่าเชื้ออาหาร รวมทั้งชีส เนื้อสัตว์อาหารกลางวัน ผลไม้ ผัก (Garver และ Muriana และ1993) มีการรับรู้สำหรับสนับสนุนการถนอมอาหารจากการผลิต ของกรด แต่ ในทศวรรษที่ผ่านมาล่าสุดรหัสของจำนวนมาก bacteriocin ผลิตสายพันธุ์ที่สามารถยับยั้งโรค foodborne ได้เพิ่มบทบาทของตนในการใช้งานของการถนอมอาหารและความปลอดภัย (คลีฟแลนด์และ al., 2001) เนื่องธรรมชาติที่สมบูรณ์ของสิ่งมีชีวิตและสนใจอย่างแพร่หลายในเหล่านี้inhibitors เหล่านี้ มันเป็นเรื่องปกติสำหรับสายพันธุ์เดียวกันอยู่ inmultipleชุดวัฒนธรรมภายใต้บอกต้องใช้กำหนดแตกต่างกันตัวอย่างหนึ่งแล้วกับ pediocins H, PAC1.0 และ PO2 ผลิตโดยสายพันธุ์ต่าง ๆ ของ P. acidilactici แต่ละอย่างอิสระตรวจสอบและ เผยแพร่ เท่านั้นที่จะแสดงต่อให้ต้องใช้และ bacteriocin (Luchansky et al., 1993) เดียวกัน เหตุนี้ที่เราตรวจสอบวิธีการระบุ bacteriocin พร้อมโครงสร้างลำดับนั้นเราสามารถกำหนดว่าถ้าได้ใหม่ต้องใช้แยกเป็นเฉพาะจริงใจ หรือ มีลักษณะเรียบร้อยและเผยแพร่Reminger et al. (1996) ระบุไว้ก่อนหน้านี้ และลักษณะbacteriocins จากสิบสามลักษณะสายพันธุ์บัค + LAB โดยออกแบบไพรเมอร์ตามลำดับของ bacteriocins สี่รู้จัก: curvacin Asakacin P, plantaricin A และ plantaricin เอส ความตั้งใจของเราเริ่มต้นสร้างอาร์เรย์ของไพรเมอร์เฉพาะ bacteriocin แต่ละรหัสลำดับของห้องปฏิบัติการที่มีการระบุไว้ อย่างไรก็ตาม bacteriocin เฉพาะจะได้รับขยายยากเนื่องจากในระดับสูงhomology และรหัสลำดับ (100 – 200 bp) สำหรับทั้งระยะสั้นยีนเหล่านี้ ยัง ถ้าเรามีความสามารถเพื่อรองรับการ bacteriocinspecificPCR เรย์ วิเคราะห์ลำดับ bacteriocin ใหม่จะอาจแสดงค่าเป็นปฏิกิริยา PCR เชิงลบ ให้น้อย หรือไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับ bacteriocin ใหม่ เราได้ตั้งใจไพรเมอร์ร่วม homology ปฏิกิริยา PCR จะทำให้ในการขยายยีน bacteriocin ไม่เฉพาะเจาะจง (เช่น ขยายของยีน bacteriocin แต่ไม่เฉพาะยีนที่ว่านี้ไพรเมอร์ได้รับ) นี้มีโอกาสที่จะได้รับข้อมูลลำดับยีน homologous bacteriocin ที่จะมิฉะนั้น ไม่ได้รับถ้าเจาะจงเฉพาะไพรเมอร์ PCRbacteriocin ยีน ใช้วิธีนี้ เราออกแบบชุดรองพื้นสำหรับ 42ยีนโครงสร้าง bacteriocin ทราบจากห้องปฏิบัติการ (ตารางที่ 2)Bacteriocinogenic เพิ่มหนึ่งที่แยกเราตรวจสอบ (Bac3) ได้จากดินตุรกี และเป็น Pediococcus acidilactici P. acidilacticiBacteriocin Bac3 (pediocin Bac3) ที่แสดงให้มีความโหมดต่าง ๆ ของการดำเนินการกว่า pediocin PA-1, lactocin FS56 และ curvaticinFS47 (Macwana และ Muriana, 2011) โดยก่อนการข้อมูลลำดับลำดับ Bac3 ยีน bacteriocin ของเราเรย์ PCR ขยายลำดับยีน Bac3 ที่เราได้ลำดับข้อมูล (Fig. 1) อื่นบัค + แยกจากพื้นดินระบุเป็นแลคโตบาซิลลัส sakei (ต้องใช้ JD) โดยหมู (ไส้กรอก)รหัส API เมื่อดีเอ็นเอจากปอนด์ sakei JD ที่ต้องการbacteriocin PCR เรย์ เราอีกรับขยายประสบความสำเร็จโดยไพรเมอร์เพื่อ bacteriocins สามจากอื่น ๆ bacteriocin sakei ปอนด์ยีนเช่นกันเนื่องจากเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด curvatus ปอนด์ (Fig. 2) ลำดับวิเคราะห์พบว่า ลำดับที่สาม homologous เป็น 3bacteriocins ที่ร่วมอยู่ในสายพันธุ์เดียวกันของปอนด์ sakei(วอนและ al., 2003) ข้อมูลแนะนำที่ นี้เพราะอาจจะเป็นต้องใช้แตกต่างกัน (หรือที่เกี่ยวข้อง) ของ sakei ปอนด์เนื่องจากเปรียบเทียบ 3 ทั้งหมดลำดับที่ใน GenBank ไม่สมบูรณ์เหมือนกัน(Fig. 2) เราได้พบคล้ายคลึงกันของยีน bacteriocin 3ในต้องใช้เดียวกับอื่น ๆ Lc. lactis ล RP1 (วัตถุดิบรวมถึงหมูแยก) และ FS97 (แยกผัก) Bacteriocin จากFS97 ไม่น่าสนใจเนื่องจากมันแสดงให้เห็นว่ายังคงโหมดการดำเนินการมากกว่าที่มอบ pediocin Bac3 (Macwana และMuriana, 2012) อาร์เรย์ bacteriocin PCR ถูก fastidious ในระบุหลายยีน bacteriocin ในสายพันธุ์ต่าง ๆ ที่จะมีมิฉะนั้น ใช้เวลาพอสมควรใช้แบบดั้งเดิม ชีวเคมีวิธีตรวจสอบเปปไทด์เอง โปรแกรมอรรถประโยชน์ของวิธีการนี้ถูกแสดง โดย bacteriocin ได้รับเพิ่มเติมผลิตข้อมูลลำดับยีน bacteriocin lacticin FS92โดย Lc. lactis FS92 ซึ่งเราไม่เคยผิดหวังผ่านความพยายามมากมายเพื่อให้ได้กรดอะมิโนลำดับข้อมูลจาก bacteriocin บริสุทธิ์ (เหมาและ al., 2001)ข้อมูลแสดงให้เห็นว่า ไม่สามารถ 'bacteriocin PCR เรย์'ขยายอย่างรวดเร็ว และให้ลำดับระบุ และวิเคราะห์ bacteriocinยีนโครงสร้าง fromBac + LAB แต่ยังสามารถช่วยในการระบุสถานะของยีนโครงสร้าง bacteriocin หลายที่เกิดขึ้นในเดียวกันต้องใช้ นี้อาจใช้เวลามากในการอ้างอิง และระบุใช้วิธีชีวเคมี bacteriocins หลาย แต่เราไม่สามารถระบุตัวตนดำรงอยู่และลำดับของ bacteriocin 3 แตกต่างกันยีน 3 สายพันธุ์ที่แตกต่างและลำดับของยีน bacteriocinที่ถูก impervious การวิเคราะห์โปรตีนภายใน 2 วัน(1 วันที่เรียกใช้ PCR, 1 วันกับลำดับ และวิเคราะห์ลำดับการเรียกใช้)ตรวจสอบเปรียบเทียบลำดับแสดงให้เห็นถึงบางอย่างที่ขาดหายไปฐานที่แนะนำของเฟรมกะกับก่อนหน้านี้ลำดับประกาศ อย่างไรก็ตาม ลำดับที่เรารายงานไม่ลำดับยีนโครงสร้าง bacteriocin สมบูรณ์เป็นไพรเมอร์ที่มีออกแบบจากภายในทั้งสิ้นสุดของยีนโครงสร้างต่าง ๆ ที่ใช้ในการกำหนด หรืออาร์เรย์ Informationwas ลำดับ bacteriocin เราคอมไพล์จากข้อมูลลำดับ PCR ได้ทั้งไปข้างหน้า และย้อนกลับเส้นทางที่ใช้อ่านเลเซอร์อันทันสมัยของปฏิกิริยาหยุดย้อมและกล่าวถึงความถูกต้องเพิ่มเติมด้วยตนเอง ขาดหายไปฐานในการจัดแนวอาจจะเนื่องจากข้อผิดพลาดภายในใน GenBankฐานข้อมูลเป็นรายการลำดับ bacteriocin บางอาจเป็นข้อมูลเก่ามาจัดลำดับ radiolabel ด้วยตนเองโดยนักวิจัยแต่ละที่อาจไม่เป็นที่เชื่อถือได้เป็นที่รับกับปัจจุบันย้อมฟลูออเรสเทคโนโลยีเลเซอร์อ่านดำเนินไปโดยอัตโนมัติโดยช่างเทคนิคที่ผ่านการฝึกอบรมในหลักเป็นประจำ ขาดฐานสามารถนำไปเฟรมกะผลนิพจน์ ถ้ากรณีมันอาจเป็นไปได้ว่า กิจกรรม bacteriocin สังเกตได้จากยังอื่นไม่ bacteriocin ยีน วิธีการนี้ช่วยให้ยังคงระบุลำดับยีนโครงสร้าง bacteriocin เกี่ยวข้องด้วยอย่างรวดเร็วลักษณะผ่าสายพันธุ์สำหรับลำดับใดไม่มีข้อมูลพร้อมใช้งาน ลำดับจำกัดระบุให้ ด้วยวิธีนี้ให้รายละเอียดเพิ่มเติมของ bacteriocins เลือก โดย primerwalkingหรือใช้ไพรเมอร์ที่ได้จากข้อมูลลำดับ homologousจากลำดับรู้จักให้เพิ่มเติมรายละเอียด และข้อมูลข้อสรุปเกี่ยวกับยีน bacteriocin เฉพาะ โปรแกรมอรรถประโยชน์ของอาร์เรย์สามารถขยายรวมภูมิคุ้มกันหรือการประมวลผลยีนที่จะช่วยระบุ และกำหนดลักษณะ bacteriocinoperons ใช้วิธีเหล่านี้ในลักษณะของ newfound bacteriocinogenicสายพันธุ์จะให้ปฏิบัติผู้สนใจงานวิจัยที่ไม่ duplicative กับ bacteriocins ใหม่ และนวนิยาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

LAB มีการใช้กันอย่างแพร่หลายในการผลิตของหมักหรือเลี้ยง
อาหารที่พวกเขาได้รับการพิจารณา GRAS และมักจะมีอยู่เป็น
พืชพื้นเมืองที่ปนเปื้อนส่วนใหญ่อาหารที่ไม่ผ่านการฆ่าเชื้อรวมทั้ง
ชีสเนื้อสัตว์เลี้ยงอาหารกลางวัน, ผลไม้และผัก (Garver และ Muriana,
1993) พวกเขาได้รับการยอมรับสำหรับการบริจาคเพื่อการถนอมอาหาร
จากการผลิตกรดแลคติก แต่ในทศวรรษที่ผ่านมาเมื่อเร็ว ๆ นี้ระบุ
สายพันธุ์แบคทีเรียที่ผลิตจำนวนมากที่สามารถยับยั้ง
เชื้อก่อโรคที่เกิดจากอาหารได้เพิ่มบทบาทของพวกเขาในการใช้งานของ
การเก็บรักษาอาหารและความปลอดภัย (คลีฟแลนด์ et al., 2001 ) เนื่องจาก
ธรรมชาติแพร่หลายของสิ่งมีชีวิตเหล่านี้และสนใจอย่างกว้างขวางใน
การยับยั้งเหล่านี้มันเป็นเรื่องปกติสำหรับสายพันธุ์เดียวกันที่จะอาศัยอยู่ในหลาย ๆ
คอลเลกชันวัฒนธรรมภายใต้การกำหนดสายพันธุ์ที่ได้รับมอบหมายที่แตกต่างกัน.
ตัวอย่างหนึ่งที่ได้รับกับ pediocins H, PAC1.0 และ PO2 ผลิต
โดย P. ต่างๆ acidilactici สายพันธุ์แต่ละสอบสวนอย่างเป็นอิสระ
และเผยแพร่อย่างกว้างขวางเพียงเพื่อจะแสดงให้เห็นก็จะเป็น
สายพันธุ์เดียวกันและ bacteriocin (Luchansky et al., 1993) มันเป็นเพราะเหตุนี้
ที่เราตรวจสอบวิธีการที่จะระบุได้อย่างง่ายดาย bacteriocin
ลำดับโครงสร้างเพื่อให้เราได้อย่างรวดเร็วสามารถตรวจสอบว่าใหม่
สายพันธุ์ที่แยกเป็นเอกลักษณ์อย่างแท้จริงหรือได้รับการที่โดดเด่น
และตีพิมพ์.
Reminger และคณะ (1996) ระบุก่อนหน้านี้และลักษณะ
bacteriocins จากสิบสาม Bac + สายพันธุ์ LAB โดยการออกแบบไพรเมอร์
ขึ้นอยู่กับลำดับของสี่ bacteriocins ที่รู้จักกันดี: curvacin,
sakacin P, plantaricin และ plantaricin เอสเริ่มต้นความตั้งใจของเราคือ
การสร้างอาร์เรย์ของไพรเมอร์ที่เฉพาะเจาะจง เพื่อ bacteriocin แต่ละเข้ารหัสลำดับ
ของ LAB ที่ได้รับการระบุ อย่างไรก็ตาม bacteriocin เฉพาะ
การขยายจะได้รับยากเนื่องจากระดับสูงของความ
คล้ายคลึงกันและลำดับการเข้ารหัสสั้น (100-200 bp) สำหรับส่วนมากของ
ยีนเหล่านี้ นอกจากนี้ถ้าเราสามารถที่จะรองรับ bacteriocinspecific
อาร์เรย์ PCR การวิเคราะห์ลำดับ bacteriocin ใหม่จะ
มีแนวโน้มที่ปรากฏขึ้นเป็นปฏิกิริยา PCR เชิงลบให้น้อยหรือไม่มี
ข้อมูลเกี่ยวกับ bacteriocin ใหม่ เราได้รับอนุญาตจงใจ
ไพรเมอร์ที่จะแบ่งปันความคล้ายคลึงกันเช่นว่าปฏิกิริยา PCR จะส่งผล
ในไม่ใช่เฉพาะการขยายยีน bacteriocin (เช่นการขยายของ
ยีน bacteriocin แต่ไม่เฉพาะเจาะจงกับยีนที่
ไพรเมอร์ที่ได้รับ) นี้ให้โอกาสที่จะได้รับ
ข้อมูลลำดับยีน bacteriocin คล้ายคลึงกันที่จะ
เป็นอย่างอื่นไม่ได้ถ้าไพร PCR ได้เฉพาะโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ยีน bacteriocin ใช้วิธีนี้เราได้ออกแบบชุดไพรเมอร์ 42
ที่รู้จักกัน bacteriocin ยีนโครงสร้างจาก LAB (ตารางที่ 2).
หนึ่งแยกเราตรวจสอบ bacteriocinogenic (Bac3) เป็นจาก
ไก่งวงพื้นดินและระบุว่าเป็น Pediococcus acidilactici P. acidilactici
Bac3 bacteriocin (pediocin Bac3) ถูกนำมาแสดงจะมี
โหมดที่แตกต่างกันของการดำเนินการกว่า pediocin PA-1, lactocin FS56 และ curvaticin
FS47 (Macwana และ Muriana 2011) โดยไม่ต้องใด ๆ ก่อน
ข้อมูลลำดับที่ลำดับยีน Bac3 เรา bacteriocin
อาร์เรย์ PCR ขยายยีน Bac3 ที่เราได้รับ
ข้อมูลลำดับ (รูปที่ 1). Bac + อีกแยกจากพื้นดิน
หมู (ไส้กรอก) ถูกระบุว่าเป็น Lactobacillus sakei (สายพันธุ์ JD) โดย
ระบุ API เมื่อดีเอ็นเอจาก Lb. sakei JD ถูกยัดเยียดให้
อาร์เรย์ PCR bacteriocin เราอีกครั้งที่ได้รับการขยายที่ประสบความสำเร็จ
จากไพรเมอร์ถึงสาม bacteriocins จากคนอื่น ๆ Lb. sakei bacteriocin
ยีนรวมทั้งจากที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด Lb. curvatus (รูปที่ 2). ลำดับ
การวิเคราะห์แสดงให้เห็นว่าทั้งสามลำดับที่คล้ายคลึงกันถึง 3
bacteriocins ที่มีอยู่ร่วมในสายพันธุ์เดียวกันของ Lb. sakei
(Vaughan et al., 2003) ข้อมูลที่แสดงให้เห็นว่าเชื้อนี้อาจจะ
แตกต่างกัน (หรือสาขาที่เกี่ยวข้อง) สายพันธุ์ของ Lb. sakei เพราะการเปรียบเทียบของทั้ง 3
ลำดับให้กับผู้ที่พำนักอยู่ใน GenBank ไม่สมบูรณ์เหมือนกัน
(รูปที่ 2). เราได้รับการค้นพบที่คล้ายกันของ 3 ยีน bacteriocin
ในสายพันธุ์เดียวกับคนอื่น ๆ Lc lactis แยกรวมทั้ง RP1 (ดิบ
แยกหมู) และ FS97 (แยกพืช) แบคจาก
FS97 เป็นที่น่าสนใจเพราะมันแสดงให้เห็นถึงยังโหมดอื่น
ของการดำเนินการไปกว่านั้นครอบงำโดย pediocin Bac3 (Macwana และ
Muriana, 2012) อาร์เรย์ PCR bacteriocin เป็นจุกจิกในการระบุ
ยีน bacteriocin หลายสายพันธุ์ต่าง ๆ ที่จะมีการ
ดำเนินการอย่างอื่นเวลามากโดยใช้แบบดั้งเดิมทางชีวเคมี
วิธีการตรวจสอบเปปไทด์ของตัวเอง ยูทิลิตี้ของ
วิธีนี้ก็แสดงให้เห็นต่อไปโดยได้รับ bacteriocin
ข้อมูลลำดับยีน bacteriocin lacticin FS92 ผลิต
โดย Lc lactis FS92 กับที่เรากำลังผิดหวังก่อนหน้านี้
ผ่านความพยายามมากมายที่จะได้รับข้อมูลลำดับกรดอะมิโน
จากโปรตีนบริสุทธิ์ (เหมา et al., 2001).
ข้อมูลที่แสดงให้เห็นว่าไม่เพียง แต่สามารถ 'bacteriocin อาร์เรย์ PCR'
ได้อย่างรวดเร็วขยายและให้ระบุลำดับ และการวิเคราะห์ bacteriocin
ยีนโครงสร้าง fromBac + LAB, แต่ก็ยังสามารถช่วยในการระบุการปรากฏตัว
ของยีนโครงสร้างหลาย bacteriocin ที่เกิดขึ้นในเดียวกัน
ความเครียด เรื่องนี้อาจจะใช้เวลามากในการมีส่วนร่วมและระบุ
bacteriocins ต่างๆโดยใช้วิธีทางชีวเคมี แต่เราก็สามารถที่จะ
ระบุตัวตนของการดำรงอยู่และลำดับ 3 และโปรตีนที่แตกต่างกัน
ยีนภายใน 3 สายพันธุ์ที่แตกต่างกันและลำดับของยีนและโปรตีน
ที่ไม่อนุญาตให้โปรตีนวิเคราะห์ลำดับภายใน 2 วันที่
(1 วันเพื่อเรียกใช้ PCR, 1 วันลำดับและวิเคราะห์ลำดับการทำงาน).
การตรวจสอบของการเปรียบเทียบลำดับแสดงให้เห็นถึงบางส่วนที่ขาดหายไป
ฐานที่ชี้ให้เห็นความเป็นไปได้ของกรอบการเปลี่ยนแปลงเมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้
ลำดับการตีพิมพ์ อย่างไรก็ตามลำดับที่เราได้รายงานไม่
สมบูรณ์ bacteriocin ยีนโครงสร้างเป็นไพรเมอร์ที่ได้รับ
การออกแบบมาจากภายในสิ้นยีนโครงสร้างต่าง ๆ ที่ใช้ในการอย่างใดอย่างหนึ่ง
หรือกำหนดอาร์เรย์ ลำดับ bacteriocin ของเรา informationwas รวบรวม
จากข้อมูลลำดับ PCR ได้ทั้งข้างหน้าและย้อนกลับ
ทิศทางโดยใช้สถานะของการอ่านศิลปะเลเซอร์ของปฏิกิริยาย้อมสิ้นสุด
และการตรวจสอบความถูกต้องด้วยตนเองเพิ่มเติม หายไป
ฐานในการจัดแนวนี้ยังอาจเกิดจากข้อผิดพลาดใน GenBank
ฐานข้อมูลเป็นบางรายการลำดับแบคอาจมีข้อมูลเก่า
ที่ได้มาจากการเรียงลำดับ radiolabel คู่มือการโดยนักวิจัยแต่ละคน
ที่อาจจะไม่น่าเชื่อถือเป็นที่รับกับปัจจุบัน
สีเรืองแสงอัตโนมัติเลเซอร์อ่าน เทคโนโลยีดำเนินการ
เป็นประจำโดยช่างเทคนิคที่ผ่านการฝึกอบรมในสถานที่หลัก ฐานที่หายไป
อาจนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงที่มีผลกระทบต่อกรอบการแสดงออก ถ้ากรณีนี้เขา
ก็อาจจะเป็นไปได้ว่ากิจกรรม bacteriocin สังเกตได้จาก
อีกยีน bacteriocin ไม่ปรากฏชื่อ ยังคงวิธีการนี้จะช่วยให้
ได้อย่างรวดเร็วระบุ bacteriocin ที่เกี่ยวข้องกับลำดับยีนโครงสร้างที่มี
สายพันธุ์ที่โดดเด่นน้อยที่สุดที่มีข้อมูลลำดับไม่
สามารถใช้ได้ จำกัด ลำดับที่ระบุไว้ด้วยวิธีนี้
อาจช่วยให้การวิเคราะห์รายละเอียดของ bacteriocins เลือกโดย primerwalking
หรือใช้ไพรเมอร์ที่ได้รับจากข้อมูลลำดับคล้ายคลึงกัน
จากลำดับที่รู้จักกันที่จะให้รายละเอียดเพิ่มเติมและ
ข้อมูลสรุปเกี่ยวกับยีนและโปรตีนที่เฉพาะเจาะจง ยูทิลิตี้
เช่นอาร์เรย์สามารถขยายไปถึงการสร้างภูมิคุ้มกันหรือการประมวลผล
ยีนที่เพิ่มเติมจะช่วยระบุและลักษณะ bacteriocin
operons การใช้วิธีการเหล่านี้จะอธิบายลักษณะ bacteriocinogenic เพิ่ง
สายพันธุ์จะช่วยให้ห้องปฏิบัติการผู้ที่สนใจ
ในการวิจัยที่ไม่ซ้ำซ้อนกับ bacteriocins และนวนิยาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ห้องแล็บที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในการผลิตอาหารหมัก หรือเลี้ยง
, พวกเขาจะพิจารณารสชาติและมักจะนำเสนอเป็นพืชพื้นเมืองที่ไม่มีการปนเปื้อนมากที่สุด

อาหารปลอดเชื้อ รวมทั้งชีสเนื้อสัตว์อาหารกลางวัน ผลไม้ ผัก และ การ์เวอร์ และ muriana
, 1993 ) พวกเขาเป็นที่รู้จักสำหรับการถนอมอาหาร
จากการผลิตกรดแลกติกแต่ในทศวรรษที่ผ่านมาการต่อการผลิตของหลายสายพันธุ์

ที่สามารถยับยั้งเชื้อโรคอาหารเป็นพิษได้เพิ่มบทบาทของตนในการรักษาและความปลอดภัยของอาหาร (
คลีฟแลนด์ et al . , 2001 ) เนื่องจากธรรมชาติของสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ ubiquitous

และความสนใจอย่างกว้างขวางในยาเหล่านี้ มันไม่ได้ผิดปกติสำหรับสายพันธุ์เดียวกันอยู่องค์ประกอบ
คอลเลกชันภายใต้วัฒนธรรมแตกต่างกันได้รับมอบหมายสายพันธุ์เอธิโอเปีย .
ตัวอย่างหนึ่งได้รับกับ pediocins H , pac1.0 และ po2 ผลิตโดย P . acidilactici
สายพันธุ์ต่างๆ ที่แต่ละสอบสวนอิสระ
เผยแพร่เท่านั้นที่จะแสดงต่อมาเป็นสายพันธุ์
เดียวกันและแบคทีริโอซิน ( luchansky et al . , 1993 ) มันคือเหตุผลที่เราตรวจสอบวิธีการ

พร้อมระบุแบคทีริโอซินลำดับโครงสร้างเพื่อให้เราสามารถตรวจสอบได้อย่างรวดเร็วถ้าใหม่
แยกสายพันธุ์เฉพาะ ดี ๆหรือมีลักษณะและตีพิมพ์แล้ว
.
reminger et al . ( 1996 ) ที่ระบุก่อนหน้านี้ และลักษณะวัตถุดิบจากสิบสามแล็ป
โดยออกแบบไพรเมอร์พบบั๊ก
ตามลำดับสี่รู้จักกันดีวัตถุดิบ : เคอวาซิน A ,
sakacin P , แพลนทาริซิน และแพลนทาริซิน .ความตั้งใจแรกของเราคือการสร้างอาร์เรย์ของไพรเมอร์

ต่อนะครับ เฉพาะในแต่ละลำดับของห้องปฏิบัติการที่ได้รับการระบุ อย่างไรก็ตาม การขยายเฉพาะ
ต่อคงยาก เนื่องจากระดับของตัวสั้นนะครับ
และลําดับ ( 100 – 200 BP ) สำหรับส่วนใหญ่ของ
ยีนเหล่านี้ นอกจากนี้ ถ้าเราสามารถที่จะรองรับการอาร์เรย์ PCR bacteriocinspecific
,