Constraints related to organization

Constraints related to organizational and personal finances were mentioned by both nurses and patients. The amount of time a patient or caregiver thought a patient should remain in the hospital had little effect on how long the patient actually stayed. Short lengths of stay were attributed by patients and nurses to minimal insurance coverage for mental illness. When the insurance stopped, patients were discharged. One patient wondered if substandard patient care created supply and demand — if patients were not helped, they would inevitably be admitted again, creating a steady flow of revenue from patient readmissions. Other patients described the dread of pending discharge from a hospital stay that did ‘nothing’:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อ จำกัด ที่เกี่ยวข้องกับการเงินขององค์กรและระดับบุคคลที่ถูกกล่าวถึงโดยทั้งพยาบาลและผู้ป่วย จำนวนของเวลาที่ผู้ป่วยหรือผู้ดูแลผู้ป่วยที่คิดว่าควรจะยังคงอยู่ในโรงพยาบาลมีผลเพียงเล็กน้อยในระยะเวลาที่ผู้ป่วยจริง ๆ ความยาวสั้นของการเข้าพักที่ถูกบันทึกโดยผู้ป่วยและพยาบาลเพื่อประกันน้อยที่สุดสำหรับความเจ็บป่วยทางจิต เมื่อประกันหยุดผู้ป่วยออกจากโรงพยาบาล ผู้ป่วยรายหนึ่งสงสัยว่าการดูแลผู้ป่วยถึงขนาดสร้างอุปสงค์และอุปทาน - ถ้าผู้ป่วยไม่ได้รับการช่วยให้พวกเขาจะหลีกเลี่ยงไม่ได้รับการยอมรับอีกครั้งการสร้างการไหลคงที่ของรายได้จากผู้ป่วย readmissions ผู้ป่วยอื่น ๆ ที่อธิบายความกลัวของการปล่อยที่ค้างอยู่จากการเข้าพักในโรงพยาบาลที่ไม่ 'อะไร':

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อจำกัดเกี่ยวข้องกับองค์กร และการเงินส่วนบุคคลได้กล่าวถึงทั้งพยาบาลและผู้ป่วย ระยะเวลาที่ผู้ป่วยหรือภูมิปัญญาที่คิดว่า ผู้ป่วยควรอยู่ในโรงพยาบาลมีผลเล็กน้อยในผู้ป่วยจริง อยู่นาน ความสั้นยาวการถูกบันทึก โดยผู้ป่วยและพยาบาลประกันน้อยที่สุดสำหรับโรคจิต เมื่อประกันภัยหยุด ผู้ป่วยที่ถูกปล่อยออก หนึ่งผู้ป่วยสงสัยว่า ถ้า ป่วยมาตรฐานสร้างอุปสงค์และอุปทานซึ่งยอมถ้าไม่ได้ช่วยผู้ป่วย พวกเขาจะย่อมรับอีกครั้ง การสร้างกระแสความมั่นคงของรายได้จากผู้ป่วย readmissions ผู้ป่วยอื่น ๆ อธิบายกลัวของรอปล่อยตั้งแต่โรงพยาบาลที่ไม่ได้ 'อะไร':

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อจำกัดด้านที่เกี่ยวข้องกับการจัดการด้านการเงินขององค์กรและเป็นส่วนตัวโดยได้กล่าวถึงนางพยาบาลและผู้ป่วยทั้งสอง จำนวนของเวลาผู้ดูแลหรือผู้ป่วยที่คิดว่าผู้ป่วยที่จะต้องยังคงอยู่ในโรงพยาบาลที่มีผลกระทบน้อยมากในการเป็นเวลานานผู้ป่วยที่อยู่จริงๆแล้ว มีความยาวในระยะทางสั้นๆเพื่อไปของการเข้าพักเป็นผลสืบเนื่องจากพยาบาลและผู้ป่วยให้ความคุ้มครองการประกัน ภัย ไม่มากนักสำหรับการป่วยทางจิต เมื่อการประกัน ภัย หยุดผู้ป่วยได้หมด หนึ่งผู้ป่วยสงสัยว่าหากการดูแลผู้ป่วยด้อยมาตรฐานสร้างขึ้นและอุปสงค์อุปทาน - หากผู้ป่วยไม่ได้ช่วยให้พวกเขาจะได้รับการยอมรับอีกครั้งการสร้างกระแสอย่างต่อเนื่องของรายได้จาก readmissions ผู้ป่วยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ผู้ป่วยอื่นๆตามที่อธิบายไว้ความกลัวของการปฏิบัติอยู่ระหว่างรอดำเนินการโรงพยาบาลจากการเข้าพักที่"ไม่มีอะไร'