is a widely used 21-item self-repor

is a widely used 21-item self-report measure of the severity of depressive symptoms. The items (groups of specific statements) are scored from 0 to 3 to assess the level of symptom severity over the course of the past 2 weeks. Each item measures a distinct depressive symptom (e.g., sad mood) through a series of four statements that reflect greater severity as they progress (e.g., “I do not feel sad,” “I feel sad,” “I am sad all the time,” or “I am so sad or unhappy that I can’t stand it”). Responses on the items are summed to derive a total scale score, with higher scores suggestive of higher depressive symptom severity. Good estimates of internal consistency and concurrent validity have been demonstrated in clinical and nonclinical samples (Bisconer
& Gross, 2007; Naragon-Gainey, Watson, & Markon, 2009). For example, Osman, Kopper, Barrios, Gutierrez, and Bagge (2004) found that scores on BDI-II were correlated with measures of suicide risk and other measures of depression. Consistent with previous studies (e.g., Keilp et al., 2012; Pukay-Martin et al., 2012), in order to avoid criterion contamination, item 9 “Suicidal thoughts and wishes” was not included in the summed total score.1

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีการใช้อย่างกว้างขวางสินค้า 21 รายงานตนเองวัดความรุนแรงของอาการ depressive สินค้า (กลุ่มของคำสั่งเฉพาะ) จะมีคะแนนจาก 0 เป็น 3 เพื่อประเมินความรุนแรงของอาการในช่วง 2 สัปดาห์ที่ผ่านมา สินค้าแต่ละวัดว่า depressive อาการ (เช่น เศร้าอารมณ์) ผ่านชุดของสี่งบที่แสดงถึงความรุนแรงมากกว่าเป็นผู้ดำเนินการ (เช่น "ไม่รู้สึกเศร้า "รู้สึกเศร้า "ฉันเศร้าตลอดเวลา" หรือ "ฉันเศร้า หรือความสุขที่ไม่สามารถยืนได้ดังนั้น") ตอบสินค้าจะถูกบวกรวมกันจะได้รับคะแนนรวมระดับ มีคะแนนสูงถึงความรุนแรงของอาการ depressive สูง ประเมินความสอดคล้องภายในและมีผลบังคับใช้พร้อมกันดีได้ถูกแสดงในตัวอย่างทางคลินิก และ nonclinical (Bisconer& รวม 2007 Naragon-Gainey, Watson, & Markon, 2009) ตัวอย่าง Osman, Kopper บาริออส Gutierrez และ Bagge (2004) พบว่า คะแนน BDI II ถูก correlated มาตรการความเสี่ยงฆ่าตัวตายและมาตรการอื่น ๆ ของโรคซึมเศร้า สอดคล้องกับการศึกษาก่อนหน้า (เช่น Keilp et al., 2012 Pukay-Martin et al., 2012), เพื่อหลีกเลี่ยงเกณฑ์การปนเปื้อน สินค้า 9 "ความคิดอยากฆ่าตัวตายและความปรารถนา" ไม่รวมอยู่ใน score.1 รวม summed

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นมาตรการที่ใช้กันอย่างแพร่หลายด้วยตนเองรายงาน 21 รายการของความรุนแรงของอาการซึมเศร้า รายการ (กลุ่มของงบเฉพาะ) มีคะแนน 0-3 ในการประเมินระดับความรุนแรงของอาการในช่วงที่ผ่านมา 2 สัปดาห์ที่ผ่านมา แต่ละรายการมาตรการอาการซึมเศร้าที่แตกต่างกัน (เช่นอารมณ์เศร้า) ผ่านชุดของสี่งบที่สะท้อนให้เห็นถึงความรุนแรงมากขึ้นขณะที่พวกเขามีความคืบหน้า (เช่น "ฉันไม่รู้สึกเศร้า" "ฉันรู้สึกเศร้า", "ฉันเศร้าตลอดเวลา "หรือ" ผมเศร้าหรือความสุขที่ฉันไม่สามารถยืนได้ ") คำตอบในรายการที่จะสรุปเพื่อให้ได้คะแนนระดับทั้งหมดมีคะแนนสูงกว่าแนวทางของความรุนแรงของอาการซึมเศร้าสูง ประมาณการที่ดีของความสอดคล้องภายในและความถูกต้องพร้อมกันได้รับการแสดงให้เห็นในตัวอย่างทางคลินิกและ nonclinical (Bisconer
& Gross, 2007; Naragon-Gainey วัตสัน & Markon 2009) ตัวอย่างเช่นออสมัน Kopper, บาร์ริออสเตียร์และแบคค์ (2004) พบว่าคะแนนใน BDI-II มีความสัมพันธ์กับมาตรการของความเสี่ยงการฆ่าตัวตายและมาตรการอื่น ๆ ของภาวะซึมเศร้า สอดคล้องกับการศึกษาก่อนหน้า (. เช่น Keilp, et al, 2012;. Pukay มาร์ตินและคณะ, 2012) ในการสั่งซื้อเพื่อหลีกเลี่ยงการปนเปื้อนเกณฑ์รายการที่ 9 "ความคิดฆ่าตัวตายและความปรารถนา" ไม่ได้รวมอยู่ในการสรุปรวม score.1

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นใช้กันอย่างแพร่หลายจำนวน 21 รายการ วัดความรุนแรงของอาการโรคซึมเศร้า รายการ ( กลุ่มเฉพาะงบ ) ได้รับคะแนนจาก 0 ถึง 3 เพื่อประเมินระดับความรุนแรงของอาการในช่วงเวลาที่ผ่านมา 2 สัปดาห์ มาตรการที่แตกต่างกัน โรคซึมเศร้า อาการแต่ละรายการ ( เช่น เศร้า อารมณ์ ) ผ่านชุดของ 4 ข้อความที่สะท้อนความรุนแรงมากขึ้นตามที่พวกเขาความคืบหน้า ( เช่น" ผมไม่ได้รู้สึกเศร้า " " เสียใจ " ฉันเศร้าตลอดเวลา " หรือ " ผมเศร้าหรือสุขที่ฉันไม่สามารถยืนได้ " ) การตอบสนองต่อรายการจะสรุปมาเป็นระดับคะแนน รวมคะแนนที่สูง โรคซึมเศร้า อาการคล้ายของความรุนแรง ประมาณการที่ดีของความสอดคล้องภายในและความตรงได้รับแสดงให้เห็นในตัวอย่างทางคลินิก และ nonclinical ( bisconer
&ขั้นต้น2007 ; naragon เกนี่ วัตสัน &มาร์เคิน , 2009 ) ตัวอย่างเช่น ค็อปเปอร์ บาร์ริออส ออสแมน , , , กูเตียเรส และ แบ็ก ( 2004 ) พบว่า คะแนน bdi-ii มีความสัมพันธ์กับมาตรการความเสี่ยงของการฆ่าตัวตาย และมาตรการอื่น ๆของภาวะซึมเศร้า สอดคล้องกับการศึกษาก่อนหน้านี้ ( เช่น keilp et al . , 2012 ; pukay มาร์ติน et al . , 2012 ) , เพื่อหลีกเลี่ยงการปนเปื้อนของเกณฑ์รายการที่ 9 " คิดฆ่าตัวตายและความปรารถนา " ไม่ได้ถูกรวมอยู่ในการสรุปรวมคะแนน 1
.