Acid silage of shellfish processing

Acid silage of shellfish processing waste has been reported to be a good and economical technique to protect these biomasses from bacterial decomposition. Shrimp (Pandalus borealis) by-products contain some value-added nutrients for the aquaculture industry such as carotenoid pigments (mainly astaxanthin) and n − 3 polyunsaturated fatty acids. The aim of this work was to determine the effect of ensiling shrimp waste during a long period of time (more than 3 months) on some unstable components such as the astaxanthin forms (free, mono- and diesterified) and polyunsaturated fatty acids. Comparisons of astaxanthin forms and the fatty acid profiles were performed on defrosted shrimp waste and on a 14-week-old shrimp waste silage. No significant difference (P ≥ 0.05) in the total lipids extracted from the two forms of shrimp waste was observed. Nevertheless, a small quantity of the red pigment, presumably an astaxanthin portion, was observed to stay firmly bound to the shrimp carapace after the solvent extraction in shrimp waste compared to the full recovery obtained in ensiled shrimp waste. This may explain the significantly (P < 0.05) higher concentration of total astaxanthin (4.57 vs 3.99 mg/g) found in the crude oil extracted from shrimp waste silage. Higher percentages (P < 0.01) of eicosapentaenoic acid (EPA) and docosahexaenoic acid (DHA) were found in esterified astaxanthin from shrimp waste silage (43.9% and 45.5%) in comparison with their shrimp waste (24.7% and 20.3%) counterparts. This suggests that EPA and DHA are the principal fatty acids esterified with the portion of astaxanthin linked to chitin in the shrimp carapace. The utilization of shrimp waste silage as a pigmenting component of salmonid feeds is also discussed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กรดไซเลจต่อหอยแปรรูปขยะได้รับรายงานว่า เทคนิคที่ดี และประหยัดเพื่อป้องกัน biomasses เหล่านี้แยกส่วนประกอบแบคทีเรีย กุ้ง (Pandalus เหนือ) สินค้าพลอยได้ประกอบด้วยสารอาหารบางอย่างมูลค่าเพิ่มสำหรับอุตสาหกรรมเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำเช่น carotenoid สี (ส่วนใหญ่ astaxanthin) และ n − 3 กรดไขมันไม่อิ่มตัว จุดมุ่งหมายของงานนี้คือการ กำหนดผลของ ensiling กุ้งเสียในระหว่างระยะเวลาที่ยาวนานของเวลา (มากกว่า 3 เดือน) ในบางคอมโพเนนต์ที่ไม่เสถียรเช่นแบบฟอร์ม astaxanthin ฟรี โมโนและ diesterified) และกรดไขมันไม่อิ่มตัว เปรียบเทียบของ astaxanthin ฟอร์มและค่ากรดไขมันถูกทำเสียกุ้ง defrosted และไซเลจต่อเสียกุ้งอายุ 14 สัปดาห์ ไม่สำคัญความแตกต่าง (P ≥ 0.05) ในโครงการรวมที่สกัดจากกุ้งเสียแบบสองถูกตรวจสอบ อย่างไรก็ตาม ปริมาณเม็ดสีแดง น่าจะมี astaxanthin ส่วน ถูกสังเกตแก่ผูกไว้อย่างแน่นหนาเพื่อ carapace กุ้งหลังจากแยกตัวทำละลายในกุ้งเสียเปรียบเทียบกับการฟื้นตัวเต็มที่รับในเสียกุ้ง ensiled ซึ่งอาจอธิบายการอย่างมีนัยสำคัญ (P < 0.05) ความเข้มข้นสูงของ astaxanthin รวม (4.57 vs 3.99 mg/g) พบในน้ำมันดิบที่สกัดจากไซเลจต่อเสียกุ้งได้ เปอร์เซ็นต์ที่สูงขึ้น (P < 0.01) ของ eicosapentaenoic กรด (EPA) และกรด docosahexaenoic (ดีเอชเอ) พบใน esterified astaxanthin จากกุ้งเสียไซเลจต่อ (43.9% และ 45.5%) เมื่อเปรียบเทียบกับกุ้งเสีย (24.7% และ 20.3%) ปราบปราม แนะนำว่า EPA และดีเอชเอเป็นกรดไขมันหลักที่ esterified กับส่วนของ astaxanthin กับไคทินใน carapace กุ้ง ใช้กุ้งเสียไซเลจต่อเป็นส่วนประกอบของตัวดึงข้อมูล salmonid pigmenting ยังได้กล่าวถึง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หมักกรดของเสียการประมวลผลหอยได้รับรายงานว่าจะเป็นเทคนิคที่ดีและประหยัดในการปกป้องชีวมวลเหล่านี้จากการสลายตัวของเชื้อแบคทีเรีย กุ้ง (Pandalus borealis) โดยผลิตภัณฑ์ที่มีสารอาหารบางอย่างที่มีมูลค่าเพิ่มสำหรับอุตสาหกรรมเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำเช่นเม็ดสี carotenoid (ส่วนใหญ่ astaxanthin) และ n - 3 กรดไขมันไม่อิ่มตัว จุดมุ่งหมายของงานนี้คือการตรวจสอบผลของการหมักขยะกุ้งในช่วงระยะเวลาที่ยาวนานของเวลา (มากกว่า 3 เดือน) ในส่วนที่ไม่แน่นอนบางอย่างเช่นในรูปแบบที่ astaxanthin (ฟรีขาวดำและ diesterified) และกรดไขมันไม่อิ่มตัว การเปรียบเทียบรูปแบบ astaxanthin และกรดไขมันที่ได้ดำเนินการเสียกุ้งละลายและบนหมักขยะกุ้ง 14 สัปดาห์อายุ ไม่แตกต่างกัน (P ≥ 0.05) ไขมันรวมสกัดจากสองรูปแบบของเสียกุ้งพบว่า อย่างไรก็ตามปริมาณเล็ก ๆ ของสีแดงน่าส่วน astaxanthin ถูกตั้งข้อสังเกตในการเข้าพักที่ถูกผูกไว้แน่นกับกุ้งกระดองหลังสกัดเสียกุ้งเมื่อเทียบกับการกู้คืนเต็มได้รับในการเสียกุ้งหมัก นี้อาจอธิบายอย่างมีนัยสำคัญ (P <0.05) ความเข้มข้นที่สูงขึ้นของ astaxanthin รวม (4.57 เทียบกับ 3.99 mg / g) ที่พบในน้ำมันที่สกัดจากกุ้งหมักขยะ ร้อยละที่สูงขึ้น (P <0.01) ของกรด eicosapentaenoic (EPA) และกรด docosahexaenoic (DHA) พบใน astaxanthin esterified หมักจากขยะกุ้ง (43.9% และ 45.5%) เมื่อเทียบกับของเสียกุ้ง (24.7% และ 20.3%) คู่ นี้แสดงให้เห็นว่า EPA และ DHA เป็นกรดไขมันที่สำคัญ esterified กับส่วนหนึ่งของ astaxanthin ที่เชื่อมโยงกับไคตินในกระดองกุ้ง การใช้ประโยชน์จากขยะหมักกุ้งเป็นส่วนประกอบของ pigmenting salmonid ฟีดนอกจากนี้ยังมีการกล่าวถึง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กรดของเสีย กระบวนการหมักหอยที่ได้รับการรายงานเป็นเทคนิคที่ดี และประหยัดในการปกป้องแบคทีเรีย BIOMASSES เหล่านี้จากการสลายตัว กุ้ง ( pandalus borealis ) โดยประกอบด้วยสารอาหารบางมูลค่าเพิ่มสำหรับอุตสาหกรรมการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ เช่น สารสีแคโรทีนอยด์ ( ส่วนใหญ่แอสตาแซนธิน ) และ N − 3 กรดไขมันไม่อิ่มตัว .งานวิจัยนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาผลของการหมักกุ้งเสียในระหว่างรอบระยะเวลาที่ยาวนานของเวลา ( เกิน 3 เดือน ) ในบางชิ้นส่วน เช่น ฟอร์มไม่แน่นอนแอสตาแซนธิน ( ฟรี , โมโน - และ diesterified ) และกรดไขมันไม่อิ่มตัว . การเปรียบเทียบรูปแบบการเสริมแอสตาแซนทินและโปรไฟล์ของกรดไขมันจำนวนละลายเศษกุ้งและ 14 สัปดาห์เก่าเศษกุ้งอาหารสัตว์ไม่มีความแตกต่างกันทางสถิติ ( P ≥ 0.05 ) ในไขมันทั้งหมดสกัดจากสองรูปแบบของเศษกุ้งถูกสังเกต อย่างไรก็ตาม ปริมาณขนาดเล็กของรงควัตถุสีแดง ซึ่งสันนิษฐานว่าเป็นแอสตาแซนทินส่วนพบว่าถ้าจะให้ผูกไว้กับกุ้ง กระดองหลังการสกัดด้วยตัวทำละลายในเศษกุ้งเปรียบเทียบกับกู้เต็มได้ใน ensiled กุ้งเสียนี้อาจอธิบายอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) ความเข้มข้นของแอสตาแซนทิน ( 4.57 vs มิลลิกรัม / 3.99 กรัม ) ที่พบในน้ำมันที่สกัดได้จากเศษกุ้งอาหารสัตว์ เปอร์เซ็นต์สูงกว่า ( P < 0.01 ) ของกรด eicosapentaenoic ( EPA ) และ docosahexaenoic acid ( DHA ) พบใน esterified แอสตาแซนทินจากเศษกุ้งหมัก ( รายได้ร้อยละ 45.5 % ) ในการเปรียบเทียบกับกุ้งที่ตนเสีย ( 24.7 % และ 203 ) คู่ . นี้แสดงให้เห็นว่า EPA และ DHA เป็นกรดไขมันหลัก esterified กับส่วนของแอสตาแซนทินที่เชื่อมโยงกับไคตินในกุ้งกระดอง . การใช้เศษกุ้งหมักเป็น pigmenting ส่วนประกอบของอาหาร salmonid ยังกล่าวถึง