As described in the first part, we

As described in the first part, we pay more attention to the
survival time of the sensor node in each sub-zone rather than
the entire area. Table 4 summarizes the rounds when 1%,
20%, 50% and 100% of the nodes died in those sub-zones.
The simulation results show that our proposed protocol
achieved approximately 50% and 10% increases in the number
of rounds compared with the direct transmission protocol
and LEACH when the first node died in a control area,respectively. Figure 5 shows the results when the node died in
those sub-zones with the initial energy of 0.25 J/node.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามที่อธิบายไว้ในส่วนแรก เราให้ความสำคัญกับการเวลาการอยู่รอดของโหนเซ็นเซอร์ในแต่ละเขตย่อย rather กว่าพื้นที่ทั้งหมด ตาราง 4 สรุปรอบเมื่อ 1%20%, 50% และ 100% ของโหนเสียชีวิตในเขตย่อยเหล่านั้นผลการทดลองแสดงว่าโพรโทคอลของเรานำเสนอทำได้ประมาณ 50% และ 10% เพิ่มขึ้นจำนวนของรอบเทียบกับโพรโทคอลการส่งผ่านโดยตรงและ LEACH เมื่อโหนแรกตายในพื้นที่ควบคุม ตามลำดับ รูปที่ 5 แสดงผลเมื่อโหนดเสียชีวิตที่โซนย่อยกับพลังงานเริ่มต้นของโหน 0.25 J

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตามที่อธิบายไว้ในส่วนแรกเราให้ความสนใจมากขึ้นในเวลาการอยู่รอดของโหนดเซ็นเซอร์ในแต่ละโซนย่อยมากกว่าพื้นที่ทั้งหมด ตารางที่ 4 สรุปรอบเมื่อ 1%, 20%, 50% และ 100% ของโหนดเสียชีวิตในผู้ย่อยโซน. ผลการจำลองแสดงให้เห็นว่าโพรโทคอเสนอของเราประสบความสำเร็จประมาณ 50% และการเพิ่มขึ้น 10% ในจำนวนของรอบเมื่อเทียบกับโปรโตคอลการส่งผ่านโดยตรงและ LEACH เมื่อโหนดแรกเสียชีวิตในพื้นที่ควบคุมตามลำดับ รูปที่ 5 แสดงผลเมื่อโหนดเสียชีวิตในโซนย่อยที่มีพลังงานเริ่มต้น0.25 J / โหนด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตามที่อธิบายไว้ในส่วนแรก เราสนใจเพิ่มเติมเพื่อความอยู่รอดของโหนดเซ็นเซอร์เวลา

ในแต่ละโซน Sub มากกว่าพื้นที่ทั้งหมด ตารางที่ 4 สรุปรอบเมื่อ 1 %
20% , 50% และ 100% ของโหนดย่อยตายในโซน ผลการจำลองระบบแสดงให้เห็นว่าของเรา

เสนอโปรโตคอลได้ประมาณ 50 % และ 10 % เพิ่มหมายเลข
ของรอบเมื่อเทียบกับการส่งผ่านโดยตรงและโปรโตคอล
เมื่อโหนดแรกละลายตายในพื้นที่ควบคุมตามลำดับ รูปที่ 5 แสดงผลเมื่อปมตาย
เหล่านั้นย่อยโซนกับพลังงานเริ่มต้น 0.25 J / โหนด