They gave me no opportunity to spea

They gave me no opportunity to speak. 'Hang him from that
tree!' ordered an officer.
They put ropes round me and pulled me towards the tree.
Two men were already hanging from it. Just then, a man came
riding round the corner. It was Jererny Stickles. He saw me
and immediately realized what was happening. He rode over
to the officer.
'Stop!' he cried. 'I know this man!' The two men talked
together and I heard the words 'Judge Jeffreys' and 'London'.
The officer did not look very happy, but eventually he said,
'I'll leave him with you, then, Captain Stickles. The prisoner will
be your responsibility.'
'John Ridd, you're my prisoner. Follow me,' Jeremy said
loudly.
53
The first man put down his gun and ran at me.
The soldiers freed me, I climbed on my horse and I rode away
behind Jeremy.
'Thank you, Jeremy Stickles,' I said. 'You saved my life.'
'You saved me from the Doones, John,' he said. 'Now we're
equal again. But don't try to run away — the soldiers know your
name. If you run away, your farm will be seized, and your mother
and sisters will die of hunger. I'll take you to court in London.
Here, they don't give you a chance to speak — they just hang you.
But in London, the judge will listen.'
So we started on the journey to London. As we rode, I often
thought of Lorna, and wondered if she still loved me.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พวกเขาให้ฉันไม่มีโอกาสได้พูด ' แขวนเขาจากที่ต้นไม้!' สั่งเจ้าหน้าที่พวกเขาใส่เชือกรอบฉัน และดึงฉันไปทางต้นไม้ชายสองคนอยู่แล้วจากนั้น แล้ว คนมาขี่รอบมุม มันเป็น Jererny Stickles เขาเห็นฉันและทันทีที่รับรู้สิ่งที่เกิดขึ้น เขาขี่ผ่านกับเจ้าหน้าที่'หยุด ' เขาก็ร้อง 'ฉันรู้ว่าคนนี้' สองคนคุยกันกัน และผมได้ยินคำว่า 'ผู้พิพากษา Jeffreys' และ 'ลอนดอน'เจ้าหน้าที่ดูมีความสุขมาก แต่ในที่สุดเขา กล่าว' ฉันจะปล่อยให้เขากับคุณ แล้ว กัปตัน Stickles นักโทษจะมีความรับผิดชอบของคุณ '' จอห์น Ridd คุณเป็นนักโทษของฉัน ทำตามฉัน กล่าวว่า เจเรมีดังนี้53คนแรกที่ลงจากปืนของเขา และวิ่งที่ฉันทหารที่ปลดปล่อยฉัน ฉันปีนขึ้นไปบนม้าของฉัน และฉันขี่ออกไปหลังร'ขอบคุณ Jeremy Stickles ผมพูด 'คุณบันทึกชีวิตของฉัน'เขากล่าวว่า 'คุณข้าจาก Doones จอห์น ' เราได้เท่ากับอีก แต่อย่าพยายามวิ่งหนี — รู้ว่าทหารของคุณชื่อ ถ้าคุณวิ่งหนี จะถูกยึดฟาร์มของคุณ และคุณแม่และพี่จะตายของความหิว ฉันจะพาคุณไปศาลในลอนดอนที่นี่ พวกเขาไม่ให้โอกาสพูด — พวกเขาเพียงแค่คุณวางแต่ในลอนดอน จะฟังผู้พิพากษา.'ดังนั้น เราเริ่มต้นในการเดินทางไปลอนดอน ขณะที่เราขี่ ฉันมักจะคิดว่า Lorna และสงสัยหาก เธอยังคงรักฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พวกเขาให้ผมมีโอกาสที่จะไม่พูด 'แขวนเขาจาก
ต้นไม้! มีคำสั่งให้เจ้าหน้าที่.
พวกเขาวางเชือกรอบฉันและดึงฉันที่มีต่อต้นไม้.
ชายสองคนอยู่แล้วห้อยลงมาจากมัน ทันใดนั้นชายคนหนึ่งมา
ขี่รอบมุม มันเป็น Jererny Stickles เขาเห็นฉัน
และรู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น เขาขี่ม้ามากกว่า
กับเจ้าหน้าที่.
'หยุด!' เขาร้องไห้. 'ฉันรู้ว่าผู้ชายคนนี้! ทั้งสองคนพูดคุย
ด้วยกันและผมได้ยินคำว่า 'ผู้พิพากษาฟรีย์' และ 'ลอนดอน'.
เจ้าหน้าที่ไม่ได้ดูมีความสุขมาก แต่ในที่สุดเขากล่าวว่า
'ฉันจะปล่อยให้เขาอยู่กับคุณแล้วกัปตัน Stickles นักโทษจะ
เป็นความรับผิดชอบของคุณ. '
' จอห์น Ridd คุณนักโทษของฉัน Follow me 'เจเรมีกล่าวว่า
เสียงดัง.
53
ชายคนแรกใส่ลงปืนของเขาและวิ่งมาที่ฉัน.
ทหารอิสระผมปีนขึ้นไปอยู่บนหลังม้าของฉันและฉันขี่ม้าออกไป
อยู่ข้างหลังเจเรมี.
' ขอบคุณเจเรมี Stickles 'ฉันกล่าวว่า 'คุณช่วยชีวิตฉัน.'
'คุณบันทึกฉันจาก Doones จอห์น' เขากล่าวว่า 'ตอนนี้เรา
เท่ากันอีกครั้ง แต่ไม่พยายามที่จะหนีออกจากบ้าน - ทหารรู้ของคุณ
ชื่อ ถ้าคุณวิ่งหนีฟาร์มของคุณจะถูกยึดและคุณแม่
และน้องสาวจะตายจากความหิว . ผมจะพาคุณไปยังศาลในกรุงลอนดอน
ที่นี่พวกเขาไม่ให้คุณมีโอกาสที่จะพูด. - พวกเขาเพียงแค่แขวนคุณ
. แต่ในลอนดอน, ผู้พิพากษาจะรับฟัง '
ดังนั้นเราจึงเริ่มในการเดินทางไปยังกรุงลอนดอน ในฐานะที่เราขี่ม้าผมมักจะ
คิดว่าลอร์นาและสงสัยว่าเธอยังรักฉัน