The only proposed analysis that can

The only proposed analysis that can be extended to accommodate soliloquial ne is
Takubo and Kinsui’s (1997) and Kinsui and Takubo’s (1998) Discourse Management
Model. Although they assume that ne is used only interactionally, i.e. in the presence of
an addressee, they nevertheless attempt to explain its function without recourse to an
addressee’s assumed knowledge about a given topic. To this end, they posit a level of
representation that works as a cognitive interface between speech forms and the
speaker’s knowledge stored in his/her memory, which is conceived as a database in their
model. This interface is analogous to a buffer in a computer, i.e. special memory used to
temporarily store input or output data, and is divided into two psychological domains:
The direct experience domain (D-domain) and the indirect experience domain
(I-domain).
At the beginning of each discourse, information about the discourse situation (a
part of direct experience) and general information that the speaker considers relevant to
the coming discourse stored in his/her permanent memory become highlighted, and
indices of, or pointers to, such data are temporarily stored in the D-domain. At the same
time, a unique I-domain is constructed specifically for the purpose of each discourse. In
order to speak, Takubo and Kinsui argue, the speaker interprets information in the
D-domain into conceptual terms and stores it in the I-domain. (It is the indices that are
stored in these domains, but for the sake of exposition, the idea is simplified and stated
as if information itself is stored in them.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นการวิเคราะห์การนำเสนอเท่านั้นที่สามารถขยายเพื่อรองรับ soliloquial neTakubo และของ Kinsui (1997) และ Kinsui และ Takubo ของการจัดการวาทกรรม (1998)รุ่น แม้ว่าพวกเขาคิดว่า ne ใช้เฉพาะ interactionally เช่นในการปรากฏตัวของการใส่ พวกเขาก็พยายามที่จะอธิบายการทำงาน โดยไม่มีเบี้ยมีของผู้ถือว่าความรู้เกี่ยวกับหัวข้อที่กำหนด เพื่อการนี้ พวกเขาโพศิตระดับของตัวแทนที่ทำงานส่วนองค์ความรู้ระหว่างรูปแบบเสียงและความรู้ของผู้บรรยายที่เก็บไว้ในหน่วยความจำของเขา ซึ่งรู้สึกเป็นฐานข้อมูลในการรุ่น อินเทอร์เฟซนี้จะคล้ายกับบัฟเฟอร์ในคอมพิวเตอร์ เช่นหน่วยความจำพิเศษที่ใช้ในการชั่วคราวเก็บข้อมูลอินพุต หรือเอาต์พุ และแบ่งออกเป็นสองโดเมนทางจิตวิทยา:ประสบการณ์ตรงโดเมน (โดเมน D) และโดเมนของประสบการณ์ทางอ้อม(I-โดเมน)ที่จุดเริ่มต้นของแต่ละวาทกรรม ข้อมูลเกี่ยวกับสถานการณ์วาทกรรม (aเป็นส่วนหนึ่งของประสบการณ์ตรง) และข้อมูลทั่วไปที่เกี่ยวข้องเพื่อพิจารณาว่ามีลำโพงวาทมาเก็บไว้ในหน่วยความจำถาวรของตนกลายเป็นไฮไลต์ และดัชนีของ หรือตัวชี้ไปยัง ข้อมูลดังกล่าวไว้ชั่วคราวในโดเมน D เวลาเดียวกันเวลา เฉพาะผมโดเมนที่สร้างขึ้นโดยเฉพาะสำหรับวัตถุประสงค์แต่ละวาทกรรม ในการพูด Takubo และ Kinsui เถียง ลำโพงแปลข้อมูลในการโดเมน D เป็นเงื่อนไขแนวคิด และเก็บในผมโดเมน (เป็นดัชนีที่เก็บไว้ ในโดเมนเหล่านี้ แต่เพื่อ ประโยชน์ในการแสดงออก ความคิดประยุกต์ และระบุเป็นถ้าเก็บข้อมูลเองได้ด้วย)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การวิเคราะห์ที่นำเสนอเท่านั้นที่สามารถขยายเพื่อรองรับ NE soliloquial เป็น
Takubo และ Kinsui ของ (1997) และ Kinsui และ Takubo ของ (1998) วาทกรรมบริหาร
รุ่น แม้ว่าพวกเขาจะคิดว่าภาคตะวันออกเฉียงเหนือจะใช้เฉพาะ interactionally เช่นในการปรากฏตัวของ
ผู้รับ แต่อย่างไรก็ตามพวกเขาพยายามที่จะอธิบายการทำงานได้โดยไม่ต้องขอความช่วยเหลือไปยัง
ความรู้สันนิษฐานของผู้รับเกี่ยวกับหัวข้อที่กำหนด ด้วยเหตุนี้พวกเขาวางตัวระดับของ
การเป็นตัวแทนที่ทำงานเป็นอินเตอร์เฟซองค์ความรู้ระหว่างรูปแบบการพูดและ
ความรู้ของลำโพงที่เก็บไว้ในหน่วยความจำ / เธอของเขาซึ่งจะรู้สึกเป็นฐานข้อมูลในของพวกเขา
รุ่น อินเตอร์เฟซนี้จะคล้ายคลึงกับกันชนในคอมพิวเตอร์เช่นหน่วยความจำพิเศษที่ใช้ใน
การจัดเก็บ input หรือ output ข้อมูลไว้ชั่วคราวและจะแบ่งออกเป็นสองโดเมนจิตวิทยา:
โดเมนประสบการณ์ตรง (D โดเมน) และโดเมนประสบการณ์ทางอ้อม
(I-โดเมน) .
ที่จุดเริ่มต้นของแต่ละวาทกรรมข้อมูลเกี่ยวกับสถานการณ์ของวาทกรรม (เป็น
ส่วนหนึ่งของประสบการณ์โดยตรง) และข้อมูลทั่วไปว่าลำโพงพิจารณาที่เกี่ยวข้องกับ
วาทกรรมมาเก็บไว้ในหน่วยความจำถาวรของเขา / เธอกลายเป็นไฮไลต์และ
ดัชนีหรือตัวชี้ไป, ข้อมูลดังกล่าวจะถูกเก็บไว้ชั่วคราวใน D-โดเมน ในขณะเดียวกัน
เวลาที่ไม่ซ้ำกันฉันโดเมนที่สร้างขึ้นมาโดยเฉพาะสำหรับวัตถุประสงค์ของแต่ละวาทกรรม ใน
การสั่งซื้อที่จะพูด Takubo และ Kinsui เถียงลำโพงตีความข้อมูลใน
D-โดเมนเข้าไปในแง่ความคิดและเก็บไว้ใน I-โดเมน (มันเป็นดัชนีที่ถูก
จัดเก็บไว้ในโดเมนเหล่านี้ แต่เพื่อประโยชน์ของการแสดงออกความคิดที่เรียบง่ายและกล่าว
ว่าถ้าข้อมูลที่ตัวเองจะถูกเก็บไว้ในพวกเขา.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แค่เสนอการวิเคราะห์ที่สามารถขยายเพื่อรองรับ soliloquial โมเนและ takubo kinsui ( 1997 ) และ kinsui takubo ( 2541 ) การจัดการและวาทกรรมนางแบบ แม้ว่าพวกเขาจะสมมติว่า ไม่ใช้ interactionally , เช่น ต่อหน้าเป็นผู้ที่พวกเขายังคงพยายามที่จะอธิบายการทำงานของมันโดยไม่ต้องขอความช่วยเหลือไปยังผู้รับของสันนิษฐานความรู้เกี่ยวกับให้หัวข้อ ด้วยเหตุนี้พวกเขาวางตัวระดับของการแสดงผลรูปแบบการพูดและการติดต่อระหว่างความรู้ พูด เก็บไว้ในหน่วยความจำของเขา / เธอ ซึ่งรู้สึกเป็นฐานข้อมูลในของพวกเขานางแบบ อินเตอร์เฟซนี้จะคล้ายคลึงกับบัฟเฟอร์ในคอมพิวเตอร์ เช่น หน่วยความจำที่ใช้พิเศษร้านนำเข้าหรือส่งออกข้อมูลชั่วคราว และจะแบ่งออกเป็นสองด้านโดเมน :ประสบการณ์ตรง ( d-domain ) โดเมนและโดเมนประสบการณ์ทางอ้อม( i-domain )ที่จุดเริ่มต้นของแต่ละปริจเฉท ข้อมูลเกี่ยวกับสถานการณ์ ( วาทกรรมส่วนหนึ่งของประสบการณ์โดยตรง ) และข้อมูลทั่วไปที่เกี่ยวข้องกับผู้พูด พิจารณามาเก็บไว้ในหน่วยความจำถาวร วาทกรรมของเขา / เธอกลายเป็นไฮไลต์ และดัชนีหรือตัวชี้ข้อมูลดังกล่าวชั่วคราวจะถูกเก็บไว้ใน d-domain . ขณะ เดียวกันเวลา i-domain ้ถูกสร้างขึ้นโดยเฉพาะสำหรับวัตถุประสงค์ของแต่ละประเภท ในเพื่อที่จะพูดและ takubo kinsui เถียง ผู้พูดแปลข้อมูลในd-domain ในแง่แนวคิดและเก็บไว้ใน i-domain . ( มันเป็นดัชนีที่เก็บไว้ใน โดเมนเหล่านี้ แต่เพื่อประโยชน์ของการแสดงออก ความคิดจะง่ายว่าถ้าข้อมูลนั้นจะถูกเก็บไว้ในนั้น )