Each of us has his own idealization

Each of us has his own idealization of himself. There's the "real" you and there's the "ideal" you - the ego and the superego. Supposedly, the degree of divergence between the ego and superego is a criteria of a person's mental well being. If there's a vast distance between the real you and the ideal you, you're a troubled person - a neurotic. If the difference between the real you and the ideal you is slight, then you're supposedly a well-adjusted person.
But who is the "real" you? It seems everybody knows that but you - because you've built-up an idealization of yourself. There's the saying, "A happy wife is the greatest compliment to her husband" - because somehow he believes he's the reason for her happiness. The "ideal" me is
Quite often these viewpoints are far apart. It's hard for me to know the real truth about myself and, as a result, I'm unwilling or
reluctant to accept responsibility or blame for any problems that may exist within the home.
"It really isn't my fault!" As Adam said, "Lord, the woman that thou gavest to be with me" (Genesis 3:12). We're always seeking to pass the reason for our failures on to someone else. It could never be my fault. I could never really be to blame. "If he would only straighten up!" "If she would only do what the Scripture tells her to do, then our marriage could be happy and successful!" We're always looking for the other one to change for we do not see the need to change ourselves. I'm convinced that in every situation there needs to be changes on both parts.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราแต่ละคนได้เอง idealization ของตัวเอง มี "จริง" คุณมี "อุดมคติ" คุณ - อาตมาและบำรุงเลี้ยงที่ คาดคะเน ระดับการ divergence ระหว่างบำรุงเลี้ยงเป็นเกณฑ์ของคนจิตใจดีขึ้น ถ้ามีคุณค่ามากระยะห่างระหว่างตัวจริงคุณและเหมาะกับคุณ คุณเป็นบุคคลที่มีปัญหา - มีอาการทางประสาท ถ้าความแตกต่างระหว่างจริง คุณเหมาะคุณเป็นเล็กน้อย แล้วคุณคาดคะเนกำลังคนปรับปรุงห้องพักแต่ที่เป็น "จริง" คุณ ดูเหมือนทุกคนรู้ที่แต่คุณ - เนื่องจากคุณได้พื้นที่ใช้สอย idealization เป็นของตัวเอง คือว่า "ภรรยามีความสุขเป็นคำชมเชยบรรดาสามี" - เพราะเชื่ออย่างใด เขาคือเหตุผลสำหรับความสุขของเธอ "อุดมคติ" ที่ฉันมีค่อนข้างบ่อยมองเหล่านี้จะห่างกัน มันยากที่จะรู้ความจริงที่แท้จริงเกี่ยวกับตนเอง และ ดัง ฉันไม่เต็มใจ หรือเต็มใจที่จะยอมรับความรับผิดชอบหรือตำหนิสำหรับปัญหาใด ๆ ที่อาจมีอยู่ภายในบ้าน"จริง ๆ มันไม่ใช่ความผิดของฉัน" อาดัมกล่าว, "พระเจ้า ผู้หญิงที่พระองค์ประทานแก่ข้าจะอยู่กับฉัน" (ปฐมกาล 3:12) เรากำลังหาเหตุผลสำหรับความล้มเหลวของเราไปยังบุคคลอื่นผ่านเสมอ มันอาจไม่เป็นความผิดของฉัน ฉันอาจเคยจะติเตียน "ถ้าเขาจะเฉพาะตรงค่า" "ถ้าเธอจะทำอะไรที่พระคัมภีร์บอกเธอทำ แล้วการแต่งงานของเราอาจจะมีความสุข และประสบความสำเร็จ" เรากำลังจะหาคนอื่น ๆ การเปลี่ยนแปลงสำหรับเราไม่เห็นการเปลี่ยนแปลงตนเอง ผมเชื่อว่า ในทุกสถานการณ์ ต้องมี การเปลี่ยนแปลงในทั้งสองส่วน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราแต่ละคนมีอุดมการณ์ของตัวเองของตัวเอง มีเป็น "ของจริง" คุณและมีของ "อุดมคติ" คุณ - อัตตาและหิริโอตตัปปะ คาดคะเนระดับของความแตกต่างระหว่างอัตตาและหิริโอตตัปปะคือเกณฑ์ของคนดีจิตเป็น หากมีระยะทางมากระหว่างตัวจริงของคุณและเหมาะที่คุณ, คุณเป็นคนที่มีปัญหา - โรคประสาท หากความแตกต่างระหว่างตัวจริงของคุณและเหมาะที่คุณเล็กน้อยคือแล้วคุณจะคาดคะเนเป็นคนเดียวที่ปรับ.
แต่ผู้ที่เป็น "ของจริง" คุณ? ดูเหมือนว่าทุกคนรู้ว่า แต่คุณ - เพราะคุณได้สร้างขึ้นมักใหญ่ใฝ่สูงของตัวเอง เพราะอย่างใดเขาเชื่อว่าเขาเป็นเหตุผลสำหรับความสุขของเธอ - มีคำกล่าวที่ว่า "ภรรยามีความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุดชมเชยกับสามีของเธอ" เป็น ว่า "อุดมคติ" ฉันจะ
ค่อนข้างบ่อยมุมมองเหล่านี้จะอยู่ห่างไกลกัน มันเป็นเรื่องยากสำหรับผมที่จะทราบความจริงที่แท้จริงเกี่ยวกับตัวเองและเป็นผลให้ฉันเต็มใจหรือ
ไม่เต็มใจที่จะยอมรับความรับผิดชอบหรือตำหนิสำหรับปัญหาใด ๆ ที่อาจมีอยู่ภายในบ้าน.
"จริงๆมันไม่ได้เป็นความผิดของฉัน!" อดัมกล่าวว่า "พระเจ้าผู้หญิงที่พระองค์ได้พระราชทานแก่จะอยู่กับฉัน" (ปฐมกาล 3:12) เรากำลังมองหาอยู่เสมอที่จะผ่านเหตุผลสำหรับความล้มเหลวของเราให้กับคนอื่น มันไม่เคยอาจจะเป็นความผิดของฉัน ฉันจะไม่เคยจริงๆจะมีการตำหนิ "ถ้าเขาจะตรงขึ้น!" "ถ้าเธอเท่านั้นที่จะทำในสิ่งที่พระคัมภีร์บอกให้เธอทำแล้วการแต่งงานของเราอาจจะมีความสุขและประสบความสำเร็จ!" เรามักจะมองหาคนอื่น ๆ ที่จะเปลี่ยนเพราะเราไม่เห็นความจำเป็นในการเปลี่ยนแปลงตัวเอง ผมเชื่อว่าในทุกสถานการณ์จำเป็นต้องมีการเปลี่ยนแปลงในทั้งสองส่วน