When it came to this, it had to be

When it came to this, it had to be said that his ability to use restorative magic played a large role. By the time D-ranked magician Suimei had made his way to the reception window, the caravan had already met its requirements for bodyguards. That notwithstanding however, the leader of the caravan had said that when it came to mages wielding healing magics, the more the merrier, and welcomed Suimei.

As presumed, this world was quite welcoming towards mages capable of using restorative magic.

Given that his guild record was still a blank slate with regards to accomplishments, it was possible that the caravan leader was of the opinion that if he was really of use, then it was all worthwhile.

In any event, his plans for the day were already set. Today, he would leave Mehter.

Right then. Let’s head back, Suimei thought to himself, hiding his mercury blade once more on his person.

On the way back to the inn to make final checks on his preparation for the journey ahead, Suimei was walking back to his room when he crashed into someone headfirst going around a corner.

“Oh man, I’m so sorr—!”

For a brief moment, he saw stars. Shaking slightly from the impact, Suimei apologized for his inattentiveness.

Suddenly, he stopped short. More accurately, he was left speechless by a sudden turn of events.

The person Suimei had crashed into was a fellow member of the guild as well as someone lodged in the same inn as him – Lefille Gurakis.

However, what had stunned him so was not that the person he had literally run into was someone familiar to him.

No, he had interrupted himself because this girl, Lefille Gurakis, looked terribly off.

Indeed, she’d come rushing in from somewhere – outside?! – dressed only in her underwear, her eyes red and swollen, tears running down her face.

“Ah—”

Lefille seemed to have finally realized how she must look. Even so, she simply gasped, frozen in surprise. The sorrow that weighed upon her soul was such that it seemingly left her unable to care about her appearance, coming far second to the dark cloud of gloom that rested upon her.

“Uh, um, eh—?”

The other party, Suimei, was similarly frozen stiff, unsure of how to react to the unexpected situation.

Although he’d definitely run into her with a fair amount of force, from what he could tell, this hadn’t been caused by the impact. Both her state of dress and her weeping were simply too far out of the blue.

“Oh, sorry…”

At long last, Lefille seemed to have come to. She wiped her tears, offered those words in a pained voice, and completely disregarding Suimei’s words, dashed directly further into the inn.

Suimei, completely dumbfounded, stood frozen in place before finally muttering to himself in confusion.

“What on earth was that…?”

It was, however, early in the morning, and with all others lost in dreamland, there were none to answer him.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อมันมาถึงนี้ มันมีที่จะพูดว่า ความสามารถของเขาในการใช้เวทมนตร์บูรณะมีบทบาทใหญ่ ในขณะที่นักมายากลอันดับ D Suimei ทำทางของเขาไปหน้าต่างต้อนรับ ตัวคาราวานแล้วได้พบความต้องการสำหรับบอดี้การ์ด ว่า แม้จะอย่างไรก็ตาม ผู้นำของคาราวานที่ได้กล่าวว่า เมื่อมันมาถึง wielding รักษาผู้วิเศษ magics การเพิ่มเติมการ merrier และรับการต้อนรับ Suimeiสันนิษฐานว่า โลกนี้เป็นมิตรค่อนข้างไปทางผู้วิเศษที่สามารถใช้เวทมนตร์บูรณะระบุว่าระเบียนกิลด์ของเขายังคงถูกเปล่าเกี่ยวกับความสำเร็จ มันเป็นไปได้ว่า เป็นผู้นำคาราวานความเห็นว่า ถ้าเขาเป็นจริง ๆ การใช้ จากนั้นก็คุ้มค่าทั้งหมดในกรณีใด ๆ แผนการของเขาสำหรับวันที่ตั้งค่าไว้ วันนี้ เขาจะลา Mehterขวาแล้ว ลองหัวกลับ Suimei คิดกับตัวเอง ซ่อนใบมีดของเขาปรอทในคนของเขาอีกครั้งในทางกลับไปยังที่พักเพื่อตรวจสอบขั้นสุดท้ายบนเขาเตรียมการสำหรับการเดินทางล่วงหน้า Suimei ได้เดินกลับไปห้องของเขาเมื่อเขาล้มลงคนไปรอบ ๆ มุม headfirst"โอ้ คน ฉัน sorr ดังนั้น — ! "สำหรับช่วงเวลาสั้น ๆ เขาเห็นดาว Suimei สั่นเล็กน้อยจากผลกระทบ โทษสำหรับ inattentiveness ของเขาทันใดนั้น เขาหยุดระยะสั้น ขึ้นอย่างถูกต้อง เขาซ้ายพูด โดยฉับพลันเปิดเหตุการณ์คนที่มีชน Suimei เข้ามีเพื่อนสมาชิกของกิลด์เป็นคนยื่นในโรงแรมเดียวกันเป็นเขา Lefille GurakisHowever, what had stunned him so was not that the person he had literally run into was someone familiar to him.No, he had interrupted himself because this girl, Lefille Gurakis, looked terribly off.Indeed, she’d come rushing in from somewhere – outside?! – dressed only in her underwear, her eyes red and swollen, tears running down her face.“Ah—”Lefille seemed to have finally realized how she must look. Even so, she simply gasped, frozen in surprise. The sorrow that weighed upon her soul was such that it seemingly left her unable to care about her appearance, coming far second to the dark cloud of gloom that rested upon her.“Uh, um, eh—?”The other party, Suimei, was similarly frozen stiff, unsure of how to react to the unexpected situation.Although he’d definitely run into her with a fair amount of force, from what he could tell, this hadn’t been caused by the impact. Both her state of dress and her weeping were simply too far out of the blue.“Oh, sorry…”At long last, Lefille seemed to have come to. She wiped her tears, offered those words in a pained voice, and completely disregarding Suimei’s words, dashed directly further into the inn.Suimei, completely dumbfounded, stood frozen in place before finally muttering to himself in confusion.“What on earth was that…?”It was, however, early in the morning, and with all others lost in dreamland, there were none to answer him.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อมันมาถึงนี้ก็จะต้องมีการกล่าวว่าความสามารถในการใช้เวทมนตร์บูรณะบทบาทใหญ่ เมื่อถึงเวลาที่นักมายากล D-อันดับ Suimei ได้ทำทางของเขาไปที่หน้าต่างแผนกต้อนรับคาราวานได้พบแล้วความต้องการของสำหรับบอดี้การ์ด แต่อย่างไรก็ตาม แต่ผู้นำของกองคาราวานได้กล่าวว่าเมื่อมันมาถึงผู้วิเศษกวัดแกว่งรักษาเวทมนตร์ให้มากขึ้น merrier และยินดี Suimei. ในฐานะที่เป็นสันนิษฐานโลกนี้ก็ค่อนข้างเป็นมิตรต่อผู้วิเศษความสามารถในการใช้เวทมนตร์บูรณะ. ระบุว่ากิลด์ของเขา บันทึกยังคงเป็นชนวนว่างเปล่าเกี่ยวกับการประสบความสำเร็จมันเป็นไปได้ที่ผู้นำคาราวานก็คิดว่าถ้าเขาเป็นจริงในการใช้งานแล้วมันก็คุ้มค่าทั้งหมด. ในกรณีใด ๆ แผนการของเขาในวันที่ถูกกำหนดไว้แล้ว วันนี้เขาจะออกจาก Mehter. ขวาแล้ว Let 's มุ่งหน้ากลับ Suimei คิดกับตัวเองซ่อนใบปรอทของเขาอีกครั้งกับคนของเขา. ในทางกลับไป Inn ที่จะทำให้การตรวจสอบขั้นสุดท้ายเกี่ยวกับการเตรียมความพร้อมของเขาสำหรับการเดินทางไปข้างหน้า Suimei กำลังเดินกลับไปที่ห้องของเขาเมื่อเขาชนเข้ากับใครบางคน หัวทิ่มไปรอบ ๆ มุม. "โอ้มนุษย์ฉัน sorr- มาก!" สำหรับช่วงเวลาสั้น ๆ ที่เขาเห็นดาว เขย่าเล็กน้อยจากผลกระทบ Suimei ขอโทษสำหรับความไม่ตั้งใจของเขา. ทันใดนั้นเขาหยุดสั้น ๆ แม่นยำมากขึ้นเขาถูกทิ้งพูดโดยเลี้ยวกะทันหันของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น. คน Suimei ได้ชนเข้าเป็นสมาชิกของสมาคมเช่นเดียวกับคนที่ติดอยู่ในโรงแรมเดียวกับเขา -. Lefille Gurakis แต่สิ่งที่ได้ตะลึงเขาเพื่อเป็น . ไม่ได้ว่าคนที่เขามีตัวอักษรวิ่งเข้ามาเป็นคนที่คุ้นเคยกับเขาไม่มีเขาขัดจังหวะตัวเองเพราะเธอคนนี้, Lefille Gurakis มองชะมัดปิด. อันที่จริงเธอจะมาวิ่งจากที่ไหนสักแห่ง - นอก ?! - สวมใส่เพียงชุดชั้นในของเธอดวงตาของเธอเป็นสีแดงและบวมน้ำตาไหลลงใบหน้าของเธอ. "Ah-" Lefille ดูเหมือนจะได้ตระหนักถึงที่สุดว่าเธอจะต้องมอง ดังนั้นแม้เธอเพียงแค่อ้าปากค้างแช่แข็งในความประหลาดใจ ความเศร้าโศกที่ชั่งน้ำหนักเมื่อจิตวิญญาณของเธอเป็นเช่นนั้นก็ดูเหมือนจะทิ้งเธอไม่สามารถที่จะดูแลเกี่ยวกับรูปร่างหน้าตาของเธอมาไกลสองไปยังเมฆมืดของความเศร้าโศกที่วางอยู่บนเธอ. "เอ่อเอ่อ eh-?" อีกฝ่าย Suimei, ถูกแช่แข็งในทำนองเดียวกันแข็งไม่แน่ใจในวิธีการที่จะตอบสนองต่อสถานการณ์ที่ไม่คาดคิด. แม้ว่าเขาแน่นอนจะวิ่งเข้ามาในของเธอกับจำนวนเงินที่ยุติธรรมของแรงจากสิ่งที่เขาสามารถบอกได้ว่านี้ไม่ได้เกิดจากผลกระทบ ทั้งของรัฐของเธอในการแต่งกายและเธอร้องไห้เป็นเพียงมากเกินไปที่จะออกจากสีฟ้า. "โอ้ขอโทษ ... " ที่นาน Lefille ดูเหมือนจะได้มา เธอเช็ดน้ำตาของเธอที่นำเสนอคำพูดเหล่านั้นในเสียงเจ็บปวดและสมบูรณ์ไม่คำนึงถึงคำ Suimei ของประโดยตรงต่อไปใน Inn. Suimei, ตะลึงสมบูรณ์ยืนแบบแช่แข็งในสถานที่ก่อนที่จะพึมพำกับตัวเองในความสับสน. "อะไรในโลกก็คือว่า ... ? " มันเป็นอย่างไรในตอนเช้าและมีคนอื่น ๆ หายไปในโลกแห่งความฝันมีใครตอบเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อมันมาถึงนี้ ต้องบอกว่า ความสามารถในการใช้เวทย์ฟื้นฟูบทบาทใหญ่ . โดยเวลา d-ranked นักมายากล suimei ทำให้ทางของเขาไปยังหน้าต่างต้อนรับ คาราวานได้พบกับความต้องการของสำหรับบอดี้การ์ด ว่า แต่อย่างไรก็ตาม หัวหน้ากองคาราวานได้กล่าวว่าเมื่อมันมาถึงการรักษาจากผู้วิเศษเวทมนตร์ , มากขึ้นและยินดี suimei .เป็นสันนิษฐานว่า โลกนี้ก็ยินดีต้อนรับผู้วิเศษที่สามารถใช้เวทย์ฟื้นฟู .ระบุว่าบันทึกกิลด์ของเขายังคงว่างเปล่าโดยพิจารณาถึงความสำเร็จ มันเป็นไปได้ที่หัวหน้ากองคาราวานก็มีความเห็นว่า ถ้าเค้าใช้ มันคือทั้งหมดที่คุ้มค่าในกรณีใด ๆแผนของเขาสำหรับวันซะแล้ว วันนี้ เขาจะทิ้ง mehter .ขวาแล้ว ไปกลับ suimei นึกในใจซ่อนของเขาปรอทใบมีดอีกครั้งกับคนของเขาระหว่างทางกลับโรงแรมเพื่อให้ตรวจสอบขั้นสุดท้ายในการเตรียมการสำหรับการเดินทางล่วงหน้า suimei กำลังเดินกลับไปที่ห้องของเขา เมื่อเขาชนเข้ากับใครบางคนเอาหัวไปทั่วมุม" โอ้ ฉันขอโท - ! "ชั่ววูบหนึ่ง เขาเห็นดาว สั่นเล็กน้อยจากผลกระทบ suimei ขอโทษสำหรับความเพิกเฉยเขาทันใดนั้น เขาก็ชะงักค้าง แม่นมาก เขาถึงกับพูดไม่ออกเลยทีเดียว โดยเปลี่ยนอย่างฉับพลันของเหตุการณ์คนที่ suimei มีชนที่เป็นสมาชิกของสมาคม รวมทั้งคนที่อยู่ในโรงแรมเดียวกันกับเขา และ lefille gurakis .อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ต้องตะลึง เขาไม่ได้ว่าคนที่เขามีอักษรวิ่งเข้ามาเป็นคนที่คุ้นเคยกับเขาไม่ เขาต้องเข้ามาเอง เพราะสาว lefille gurakis นี้ดูน่ากลัวออกแน่นอน เธอมาวิ่งมาจากที่ไหน - ข้างนอก ! ( ใส่แค่กางเกงในเธอ ตาของเธอแดงและบวม น้ำตาไหลลงใบหน้าของเธอ" อ๊ะ . . "lefille ดูเหมือนจะรู้สึกตัวว่าเธอต้องดู เธอเพียงแค่อ้าปากค้างแช่แข็งในประหลาดใจ ความเศร้าที่ชั่งเมื่อวิญญาณของเธอที่เป็นแบบนั้นมันดูเหมือนซ้ายของเธอไม่สามารถที่จะดูแลเกี่ยวกับลักษณะของเธอมาถึงขั้นที่สองเมฆหมอกแห่งความมืดที่พักให้แก่เธอ" เอ่อ . . . เอ่อ . . . . . . เอ๋ ? "คู่กรณี , suimei , และแช่แข็ง ไม่แน่ใจวิธีการตอบสนองต่อสถานการณ์ที่ไม่คาดคิดถึงแม้ว่าเขาจะต้องเจอกับจำนวนเงินที่ยุติธรรมของแรงจากสิ่งที่เขาจะบอกยังนี้ไม่ได้เกิดจากผลกระทบ ทั้งสภาพแต่งตัวและเธอร้องไห้มีเพียงมากเกินไปที่จะออกจากสีฟ้า" อ๊ะ ขอโทษ . . . "ในที่สุด lefille ดูเหมือนจะต้องมา เธอเช็ดน้ำตาของเธอให้คำนั้นด้วยเสียงเจ็บปวด และละเลย suimei เป็นคำ ที่วิ่งตรงเข้าไป อินน์suimei อย่างสมบูรณ์ , ตะลึง , ยืนตัวแข็งทื่อก่อนที่จะพึมพำกับตัวเองในความสับสน" นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย . . . . . . . ? "อย่างไรก็ตาม ในตอนเช้า และกับผู้อื่นทั้งหมดหายไปในความฝัน มีผู้ใดจะตอบเขา