2. Formation and development of the

2. Formation and development of the East Africa rift system
On a regional scale, tectonics can cause significant changes in
climate, hydrology and vegetation cover. In East Africa, long-term
climatic change is controlled by tectonics, with the progressive
formation of the East African Rift Valley leading to increased aridity
and the development of fault graben basins as catchments for lakes
(Fig. 2). Rifting begins with updoming at the site of future separation,
and downwarping away from the site. This is followed by
rifting and separation as half grabens (land that has subsided with a
fault on one side) are formed on either side of the rift. While the
early stages of rifting in East Africa were characterised by general
updoming and downwarping, faulting during the later stages progressed
from north to south.
Volcanism in East Africa may have started as early as 45e33 Ma
in the Ethiopian Rift (Trauth et al. (2005, 2007) while initial uplift
may have occurred between 38 and 35 Ma (Underwood et al.,
2013). There is evidence for volcanism as early as 33 Ma in northern
Kenya, but magmatic activity in the central and southern rift
segments in Kenya and Tanzania did not start until between 15 and
8 Ma (e.g., Bagdasaryan et al., 1973; Crossley and Knight, 1981;
McDougall and Watkins, 1988; George et al., 1998; Ebinger et al.,
2000). The high relief of the East African Plateau developed between
18 Ma and 13 Ma (Wichura et al., 2010). Major faulting in
Ethiopia occurred between 20 and 14 Ma and was followed by the
development of east-dipping faults in northern Kenya between 12
and 7 Ma (Fig. 3). This was superseded by normal faulting on the
western side of the Central and Southern Kenya Rifts between 9 and
6 Ma (Baker et al., 1988; Blisniuk and Strecker, 1990; Ebinger et al.,
2000). Subsequent antithetic faulting of these early half grabens
between about 5.5 and 3.7 Ma then generated a full-graben (a block
of subsided land with faults on either side) morphology (Baker
et al., 1988; Strecker et al., 1990). Prior to the full-graben stage,
the large Aberdare volcanic complex (elevations in excess of
3500 m), an important Kenyan orographic barrier, was established
along a section of the eastern rim of the EARS (Williams et al.,1983).
By 2.6 Ma, the Central Kenyan Rift graben was further segmented
by west-dipping faults, creating the 30-km-wide intrarift Kinangop
Plateau and the tectonically active 40-km-wide inner rift (Bakeret al., 1988; Strecker et al., 1990).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2. จัดตั้งและพัฒนาระบบริฟท์แอฟริกาตะวันออกในระดับภูมิภาค เปลือกโลกสามารถทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในสภาพภูมิอากาศ อุทกวิทยา และพืชปก ในแอฟริกาตะวันออก ระยะยาวไอจะถูกควบคุม โดยเปลือกโลก กับธิก่อตัวของแอฟริกาตะวันออกริฟท์วัลเลย์ไป aridity เพิ่มขึ้นและการพัฒนาข้อบกพร่องเบินอ่างล่างหน้าเป็น catchments สำหรับทะเลสาบ(Fig. 2) Rifting เริ่มต้น ด้วย updoming ที่เว็บไซต์ของการแยกในอนาคตและ downwarping จากเว็บไซต์ นี้ตามด้วยrifting และแยกเป็น grabens ครึ่ง (ที่ดินที่มี subsided ด้วยการข้อบกพร่องในด้านใดด้านหนึ่ง) เกิดขึ้นด้านใดด้านหนึ่งของริฟท์ ในขณะขั้นตอนแรกของ rifting ในแอฟริกาตะวันออกถูกดำเนิน โดยทั่วไปupdoming และ downwarping, faulting ระหว่างขั้นต่อหน้าไปเพียงใดจากเหนือลงใต้Volcanism ในแอฟริกาตะวันออกอาจได้เริ่มต้นที่มา 45e33ในริฟท์เอธิโอเปีย (Trauth et al. (2005, 2007) ในขณะเริ่มต้น upliftอาจเกิดขึ้นระหว่าง 38 และ 35 Ma (Underwood et al.,2013) มีหลักฐานสำหรับ volcanism ก่อนเป็น 33 ม้าในภาคเหนือเคนยา แต่กิจกรรม magmatic ในริฟท์ภาคกลาง และภาคใต้เซ็กเมนต์ในเคนยาและแทนซาเนียไม่เริ่มต้นจนกระทั่งระหว่าง 15 และม้า 8 (เช่น Bagdasaryan et al., 1973 ริดเจสและอัศวิน 1981McDougall และเอมส์มิชชั้น 1988 จอร์จเอ็ด al., 1998 Ebinger et al.,2000) ปลดปล่อยสูงราบสูงแอฟริกาตะวันออกพัฒนาระหว่างม้า 18 และ 13 Ma (Wichura et al., 2010) หลัก faulting ในเอธิโอเปียเกิดระหว่าง 14 และ 20 Ma และด้วยการพัฒนาข้อบกพร่องของตะวันออกจุ่มในเคนยาเหนือระหว่าง 12และ 7 Ma (Fig. 3) นี้ถูกทดแทน ด้วย faulting ปกติในการฝั่งตะวันตกกลางและภาคใต้ Rifts เคนยาระหว่าง 9 และ6 ma (เบเกอร์ et al., 1988 Blisniuk และ Strecker, 1990 Ebinger et al.,2000) . Subsequent antithetic faulting ของ grabens เหล่านี้ครึ่งหนึ่งก่อนระหว่างประมาณ 5.5 และ 3.7 มาแบบเต็มเบิน (บล็อกที่สร้างขึ้นแล้วที่ดิน subsided มีข้อบกพร่องด้านใดด้านหนึ่ง) สัณฐานวิทยา (เบเกอร์ร้อยเอ็ด al., 1988 Strecker และ al., 1990) ก่อนเบินเต็มขั้นใหญ่ Aberdare ภูเขาไฟซับซ้อน (elevations ในส่วนเกินของ3500 เมตร), สำคัญเคนยา orographic อุปสรรค ก่อตั้งตามส่วนของขอบตะวันออกของหู (วิลเลียมส์และ al., 1983)โดย 2.6 Ma เบินริฟท์กลางเคนยาถูกเพิ่มเติมถูกแบ่งเป็นช่วงโดยจุ่มตะวันตกบกพร่อง สร้าง intrarift ทั้ง 30 km Kinangopที่ราบสูงและงาน tectonically ทั้ง 40 km ภายในริฟท์ (Bakeret al., 1988 Strecker และ al., 1990)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2. การสร้างและการพัฒนาของระบบแอฟริกาตะวันออกความแตกแยกในระดับภูมิภาคเปลือกโลกสามารถทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในสภาพภูมิอากาศอุทกวิทยาและพืชผักปก ในแอฟริกาตะวันออกในระยะยาวการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศที่จะถูกควบคุมโดยเปลือกโลกที่มีความก้าวหน้าการก่อตัวของแอฟริกาตะวันออกระแหงลีย์ที่นำไปสู่ความแห้งแล้งที่เพิ่มขึ้นและการพัฒนาของความผิดผิวอ่างเป็นพื้นที่รับน้ําทะเลสาบ(รูปที่. 2) rifting เริ่มต้นด้วย updoming ที่เว็บไซต์ของการแยกอนาคตและdownwarping ออกจากเว็บไซต์ นี้ตามด้วยrifting และการแยกเป็น grabens ครึ่งหนึ่ง (ที่ดินที่มีการลดลงที่มีความผิดในด้านหนึ่ง) จะเกิดขึ้นในด้านของความแตกแยกอย่างใดอย่างหนึ่ง ในขณะที่ช่วงแรกของการ rifting ในแอฟริกาตะวันออกมีลักษณะโดยทั่วไป updoming และ downwarping, faulting ในระหว่างขั้นตอนต่อมาที่ก้าวหน้าจากเหนือจรดใต้. ภูเขาไฟในแอฟริกาตะวันออกอาจได้เริ่มต้นเป็นช่วงต้น 45e33 Ma ในระแหงเอธิโอเปีย (Trauth et al. ( 2005, 2007) ในขณะที่การยกครั้งแรกอาจจะเกิดขึ้นระหว่าง38 และ 35 Ma (อันเดอร์วู้ด et al., 2013). มีหลักฐานสำหรับภูเขาไฟเร็วที่สุดเท่าที่ 33 Ma ในภาคเหนือของเคนยาแต่กิจกรรม magmatic ในรอยแยกกลางและภาคใต้ส่วนในประเทศเคนยาและแทนซาเนียยังไม่เริ่มจนกว่าระหว่าง 15 และ8 Ma (เช่น Bagdasaryan et al, 1973;. รอสเล่ย์และอัศวิน 1981; McDougall และวัตคินส์, 1988; จอร์จ, et al, 1998;.. Ebinger, et al, 2000). สูง บรรเทาแอฟริกาตะวันออกที่ราบสูงระหว่างการพัฒนา18 Ma และ 13 Ma (Wichura et al., 2010). เมเจอร์ Faulting ในเอธิโอเปียที่เกิดขึ้นระหว่างวันที่20 และ 14 Ma และตามมาด้วยการพัฒนาของความผิดพลาดทางทิศตะวันออกจุ่มในภาคเหนือของเคนยาระหว่างวันที่12 และ 7 . Ma. (รูปที่ 3) นี้ถูกแทนที่โดย Faulting ปกติในด้านตะวันตกของภาคกลางและภาคใต้ของประเทศเคนยาRifts ระหว่างวันที่ 9 และ6 Ma (เบเกอร์, et al, 1988. Blisniuk และ Strecker, 1990; Ebinger et al., 2000) ต่อมาตรงกันข้าม Faulting ของ grabens ครึ่งแรกนี้ระหว่างประมาณ5.5 และ 3.7 Ma แล้วสร้างเต็มผิว (บล็อกของที่ดินที่ลดลงมีความผิดพลาดทั้งสองข้าง) ลักษณะทางสัณฐานวิทยา (เบเกอร์, et al, 1988;.. Strecker, et al, 1990) ก่อนที่จะมีเวทีเต็มผิว, ขนาดใหญ่แดร์ภูเขาไฟที่ซับซ้อน (เอนไซม์ในส่วนที่เกิน3,500 เมตร) ซึ่งเป็นอุปสรรค orographic สำคัญเคนยาก่อตั้งขึ้นตามส่วนของขอบด้านตะวันออกของหู(วิลเลียมส์ et al., 1983). โดย 2.6 แม่กลางเคนยาระแหงผิวถูกแบ่งต่อไปโดยความผิดพลาดทางทิศตะวันตกจุ่มสร้าง30 กม. กว้าง intrarift Kinangop ที่ราบสูงและใช้งาน tectonically 40 กม. กว้างความแตกแยกภายใน (Bakeret อัล 1988.. Strecker, et al, 1990)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 . สร้างและพัฒนาระบบ รอยแยกแอฟริกาตะวันออก
ในระดับภูมิภาค , ธรณีแปรสัณฐานอาจทําให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทางภูมิอากาศและอุทกวิทยา ปก
, พืช ในแอฟริกาตะวันออก , การเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศระยะยาว
ถูกควบคุมโดยเปลือกโลก มีการพัฒนาก้าวหน้า
ของแอฟริกาตะวันออกหุบเขามรณะชั้นนําเพิ่มขึ้นแห้ง
และการพัฒนาของแอ่งกราเบนเป็น catchments ผิดสำหรับทะเลสาบ
( ฟิค2 ) rifting เริ่มต้นด้วย updoming ที่เว็บไซต์ของการแยกและในอนาคต
downwarping ห่างจากเว็บไซต์ นี้ตามด้วย
rifting และแยกเป็นครึ่ง grabens ( ที่ดินที่ลดลงกับ
ความผิดด้านหนึ่ง ) จะเกิดขึ้นบนด้านใดด้านหนึ่งของความแตกแยก ในขณะที่
ช่วงแรกของ rifting ในแอฟริกาตะวันออกมีลักษณะโดยทั่วไปและ updoming downwarping
,ข้อบกพร่องในขั้นตอนต่อมาขึ้น

จากเหนือจรดใต้ หินในแอฟริกา อาจจะเริ่มเร็ว 45e33 มา
ในรอยแยกของเอธิโอเปีย ( trauth et al . ( 2548 , 2550 ) ในขณะที่
ยกครั้งแรกอาจจะเกิดขึ้นระหว่าง 38 35 มา ( Underwood et al . ,
2013 ) มีหลักฐานสำหรับหินเร็ว 33 ม้าในภาคเหนือ
เคนยา แต่กิจกรรม magmatic ในภาคกลางและภาคใต้ความแตกแยก
ส่วนในเคนยาและแทนซาเนียยังไม่เริ่มจนกว่าระหว่าง 15 และ
8 มา ( เช่น bagdasaryan et al . , 1973 ; crossley และอัศวิน , 1981 ;
และจอร์จ แม็คดูกัล วัตกิ้นส์ , 1988 ; et al . , 1998 ; เอบิเงอร์ et al . ,
2 ) ชื้นสูงของที่ราบสูงตะวันออกแอฟริกาพัฒนาระหว่าง
18 มา 13 มา ( wichura et al . , 2010 ) ที่สำคัญรอยเลื่อนของเปลือกโลกใน
เอธิโอเปียที่เกิดขึ้นระหว่าง MA 20 และ 14 และตามด้วย
ทางทิศตะวันออกของการพัฒนาการในภาคเหนือของเคนยา ระหว่าง 12
7 มา ( รูปที่ 3 ) นี้ถูกแทนที่โดยปกติ faulting ใน
ด้านตะวันตกของภาคกลาง และภาคใต้ เคนยา ความแตกร้าวระหว่าง 9
6 มา ( Baker et al . , 1988 ; blisniuk และเฉือนของทราย , 2533 ; เอบิเงอร์ et al . ,
2 ) ต่อมาแอนทิเธท faulting เหล่านี้ก่อนครึ่ง grabens
ระหว่าง 5.5 และ 3 .7 มา แล้วสร้างกราเบนเต็ม ( บล็อก
ของ Hb ที่ดินกับความผิดพลาดในด้านใดด้านหนึ่ง ) สัณฐานวิทยา ( Baker
et al . , 1988 ; เฉือนของทราย et al . , 1990 ) ก่อนเวทีกราเบนเต็ม
แดร์ภูเขาไฟขนาดใหญ่ซับซ้อน ( ความสูงเกิน
3 M ) สำคัญเคนยาโรกราฟฟิค กั้น ก่อตั้ง
ตามส่วนของขอบตะวันออกของหู ( วิลเลียม et al . , 1983 ) .
โดยมา 2.6 ,กลางเคนยาระแหงกราเบนยังแบ่งส่วน
โดยตะวันตก จิ้มผิด สร้าง 30 กิโลเมตร กว้าง intrarift kinangop
ที่ราบสูงและ tectonically ปราดเปรียว 40 km ความแตกแยกภายในกว้าง ( bakeret al . , 1988 ; เฉือนของทราย et al . , 1990 )