In the domestic economy, Mao also v

In the domestic economy, Mao also viewed self-reliance as a virtue outside the core economic sectors, such as mining, metallurgy, and railways, where the state exercised tight administrative control through national planing.

Especially after 1958, Mao encouraged each section of the country to become self-reliant, and in subsequent years he strengthened government policies in support of this goal.

this not only required that each part of the country develop an appropriate array of small-scale industries; it also demanded that every part of China try to grow enough grain to be self-supporting.

Given China's varied topography climatic conditions, this latter policy imposed enormous costs by requiring grain production in areas totally unsuited for it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในระบบเศรษฐกิจภายในประเทศ เมาดูพึ่งพาตนเองเป็นคุณธรรมนอกภาคเศรษฐกิจหลัก เหมืองแร่ โลหะ และทาง รถไฟ การที่รัฐใช้ควบคุมดูแลแน่นผ่าน planing ชาติยังโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจาก 1958 เมาสนับสนุนให้แต่ละส่วนของประเทศที่จะพึ่งพา และในปีต่อมา เขาแกร่งนโยบายรัฐบาลสนับสนุนเป้าหมายนี้ นี้ไม่จำเป็นว่า แต่ละส่วนของประเทศพัฒนาอุตสาหกรรมระบุ หลากหลายที่เหมาะสม มันยังเรียกร้องว่า ทุกส่วนของจีนพยายามปลูกข้าวเพียงพอจะสนับสนุนตนเองกำหนดเงื่อนไข climatic ภูมิประเทศแตกต่างกันของจีน นโยบายนี้หลังกำหนดต้นทุนมหาศาล โดยต้องการการผลิตข้าวในพื้นที่ทั้งหมดในเรื่องการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในระบบเศรษฐกิจในประเทศเหมายังดูพึ่งพาตนเองเป็นคุณธรรมนอกภาคเศรษฐกิจหลักเช่นการทำเหมืองแร่, โลหะ, และทางรถไฟที่รัฐใช้มาตรการควบคุมการบริหารแน่นผ่านการวางแผนแห่งชาติ. โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ปี 1958 เหมาได้รับการสนับสนุนในส่วนของแต่ละคน ประเทศที่จะพึ่งพาตนเองและในปีต่อ ๆ มาเขาเข้มแข็งนโยบายของรัฐบาลในการสนับสนุนเป้าหมายนี้. นี้ไม่จำเป็นต้องใช้เพียงว่าแต่ละส่วนหนึ่งของประเทศที่พัฒนาอาร์เรย์ที่เหมาะสมของอุตสาหกรรมขนาดเล็ก; ก็ยังเรียกร้องให้ส่วนหนึ่งของจีนพยายามที่จะเติบโตทุกเม็ดพอที่จะเลี้ยงตัวเองได้. ป.ร. ให้ไว้ภูมิประเทศที่แตกต่างกันของจีนสภาพภูมิอากาศนี้หลังนโยบายกำหนดค่าใช้จ่ายมหาศาลโดยการกำหนดให้การผลิตข้าวในพื้นที่ทั้งหมดพอสำหรับมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในเศรษฐกิจภายในประเทศ เหมา ยังมองว่าการพึ่งตนเองเป็นหลักคุณธรรมนอกภาครัฐ เช่น เหมืองแร่โลหะและทางรถไฟ ซึ่งรัฐใช้ควบคุมการบริหารแน่นผ่านการวางแผนแห่งชาติ .

โดยเฉพาะหลังจากที่ 1958 เหมา สนับสนุนให้แต่ละส่วนของประเทศที่จะเป็นพึ่งตนเอง ,และในปีต่อมาเขามีนโยบายของรัฐบาลในการสนับสนุนเป้าหมายนี้

นี้ไม่เพียง แต่กำหนดว่า แต่ละส่วนของประเทศพัฒนา อาร์เรย์ ที่เหมาะสมของอุตสาหกรรมขนาดเล็ก มันยังเรียกร้องให้ทุกส่วนของประเทศจีนพยายามที่จะเติบโตเมล็ดพอที่จะเลี้ยงตัวเองได้

ให้จีนหลากหลายภูมิประเทศภูมิอากาศและเงื่อนไขนโยบายหลังนี้เก็บค่าใช้จ่ายมหาศาล โดยมีการผลิตข้าวในพื้นที่ก็ไม่คู่ควรกับมัน