Players have been worried that Life

Players have been worried that Life Is Strange might not be able to stick the landing from the moment it started flapping its chaos-theory butterfly wings. It’s annoyingly common for time travel stories to fall apart in their final moments, whether by breaking their own rules about how time travel works—the rules they spent hours establishing, explaining, and demonstrating—or by using time travel to conveniently undo everything that happened so you wonder why they bothered at all. Science fiction stories love to show off some cool concept and then tell you that cool thing was really bad and no one should ever do it. Cloning dinosaurs? Bad idea. Alien contact? Bad idea. Time travel? Even worse than both of those ideas combined.
Well, we were right to worry. Though there’s a lot to love about the fifth and final episode of Life Is Strange, in its closing moments it all goes very wrong in a predictable way. Obviously I’m about to spoil that ending for you because it’s impossible to talk about otherwise (so, be warned: spoilers below), but if you haven’t played Life Is Strange yet I think you should go and do that even though I didn’t like its climax. It’s a game that gets a lot of other things right and is emotionally affecting in a way that’s rare, as I said when calling the first four episodes a gut-punch (and here's Phil's positive review).
Watching the responses arrive on Tumblr and forums there are some people who love it, and though they seem to be in the minority I don’t mean to minimize their experience. Episode five of Life Is Strange is subtitled “Polarized”, which suggests the developers knew they had something that would divide people.
Life Is Strange
Spoilers below
Here’s what happens: Max Caulfield, teenage photography student, time wizard, and fan of pleasant jangling indie guitar music, realizes that using her ability to rewind time to save her best friend/love of her life Chloe Price all the way back in episode one has had unexpected knock-on effects. Namely it’s caused a tornado to appear somehow and threaten to destroy their hometown of Arcadia Bay. Max has to choose between using her power one last time to go back to the moment of Chloe’s death and let her die, or kiss the town and possibly everybody in it goodbye.
Here’s why that’s rubbish.
It’s predictable. Since day one our Life Is Strange bingo cards have had 'go back in time and let Chloe die' on them, but the developers at Dontnod have been using the episodic structure of their game to mess with our expectations enough, through shocking twists and powerful cliffhangers, that doing the obvious boring thing seemed less and less likely. Fans also predicted that someone would namedrop the title of the game at some point and on two occasions in Polarized they almost do. “Life is... weird,” says Max, while Chloe says “Life is... so unfair.” They’ve been toying with our expectations so much that playing right into them is even more of a letdown than it would normally be.
The choices are simplistic. Like Deus Ex: Human Revolution or Mass Effect 3—you knew Mass Effect 3 was going to be mentioned in an article like this, it’s the law—it feels like being asked to push a button to select your ending from a menu at McDonald’s. The decisions you’ve made previously can lead to one slight change in one of those endings (a friendly hug can become a passionate kiss), but otherwise nothing you’ve done makes any difference except your selection from the specials of the day. It’s the total opposite of Tales From The Borderlands, which brings back characters you’ve helped along the way to make your finale feel unique. Here it’s just you and a choice between two different hamburgers.
One ending feels slight. Decide to sacrifice Chloe and you’re treated to a heartbreaking goodbye, a retelling of her death, a slideshow of the rippling effects that has on this new timeline, and then a sad funeral sequence that conveniently brings together the cast so you can see if that one other girl lived. If you sacrifice Arcadia Bay instead (“choose the bae over the Bay” as Tumblr jokers put it) there’s a single scene of the two survivors driving through the ruined town while a song from earlier is replayed and then that’s it. It feels cheap, as if the writers felt obliged to put it in for half the players but didn’t care enough to make it seem real, or even explain what actually happens to the townspeople. Who lives and dies in this timeline? We’ll never know.
Neither ending ties up the mystery of how Max got her powers, or why using those powers caused a natural disaster. There’s a vague nod to the butterfly effect—the idea that small changes to complex systems can have drastic consequences over enough time—but no causal link shown between a teenage girl not dying and the unseasonal tornado, snow, dead birds and whales, and appearance of two moons that marked the altered timeline. If the way Max’s powers work didn’t dictate the final choice it wouldn’t be so annoying that their nature is left ambiguous, but since it does that’s infuriating.
It’s got some unfortunate implications. Max can either flirt with classic nice guy Warren or her BFF Chloe. If your Max chose Chloe then in your version of the 'sacrifice Chloe' ending they share a kiss, though the ending in which she lives is exactly the same no matter who you ‘romanced’. The only ending that takes the depiction of their relationship from coy to literal is the one that dooms her, which plays into the disturbingly common trope of homosexual characters being killed off in fiction. The trope lets a straight audience feel sad about the tragic lives of gays without any of the troubling consequences of them achieving a happy ending that might be seen as a reward for being 'deviant'. Obviously I don’t think this is the creators’ intent, but it plays to a cliché we could do with less of.
The message that using your powers to change the world is wrong is a troubling one. Max has been compared to a superhero multiple times—Chloe even calls her “SuperMax”—and it’s common in fiction for teen heroes to have power thrust upon them as a metaphor for the ability to impact society that comes with growing up. Spider-Man learns that with great power comes great responsibility; the X-Men decide to protect a world that hates and fears them. Max learns that sometimes a teenage girl needs to die to prevent climate change or something, and the world would be better off if she literally curled up in a ball and did nothing.
Life Is Strange 2
And yet...
Even though I’m angry enough about the ending to write a whole piece about it and then have enough crankiness left over to argue in the comments, when I think back on Life Is Strange the ending is not the only thing I remember. I think about how much fun it was playing at Scooby-Doo while sneaking into the high school at night to investigate, how connected I felt to the characters as they grew from slangy stereotypes into real people, and how heart-wrenching it was tumbling into an alternate timeline where changing the past twisted the present into something unrecognisable.
Even episode five has a lot going for it if you ignore its closing minutes. The creepiness of The Dark Room was worthy of Twin Peaks, which Life Is Strange has referenced almost as much as Deadly Premonition did. The previously dickish spoilt bully Nathan Prescott left a voicemail that was surprisingly touching. Using Max’s powers to save people from the tornado in a possible future was a fun bit of adventure game puzzling. Being trapped in the retro zone of Max’s nightmares and tortured by her subconscious was an effective detour into horror, lightened by a set of surreal text messages received from sources as unlikely as one character’s dog.
Life Is Strange is far from the first video game to have a disappointing ending. Even a classic like System Shock 2 has a final cutscene that’s hilariously out of sync with the rest of the game's tone, and their somewhat underwhelming conclusions don’t stop Knights Of The Old Republic or Half-Life 2 from earning their place on lists of the best games ever. The original ending of Fallout 3 was so rough that an entire DLC add-on was created to rewrite it, four years before Mass Effect 3 did something similar, but we’re still drooling at the thought of Fallout 4. We’ve forgiven those games because we enjoyed the hours leading up to those endings so much we focus on that instead. We can choose which memories are the ones we care about preserving and, like with photographs, build our albums out of the moments that mattered to us. Life Is Strange is just another game for the “Flawed Masterpieces” section of the album.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้เล่นมีการกังวลว่า ชีวิตจะประหลาดไม่อาจติดจอดจากช่วงเวลาที่มันเริ่ม flapping ปีกผีเสื้อของทฤษฎีความอลวน เป็นเรื่องปกติ annoyingly สำหรับเรื่องราวการเดินทางเวลาตกกันในช่วงเวลาสุดท้ายของพวกเขา ว่า โดยทำลายกฎของตนเองเกี่ยวกับการเดินทางข้ามเวลาทำงาน — กฎพวกเขาใช้เวลาสร้าง อธิบาย และเห็น — โดยเดินทางข้ามเวลาเลิกทำทุกอย่างที่เกิดขึ้นดังนั้นที่คุณสงสัยว่า ทำไมพวกเขา bothered ที่ เชิญ เรื่องราวนิยายวิทยาศาสตร์รัก การแสดงแนวคิดบางเย็นแล้ว บอกว่า เย็นสิ่งไม่ดี และไม่เคยควรทำอย่างไร ไดโนเสาร์โคลน ความคิดที่ไม่ดี ติดต่อมนุษย์ต่างดาว ความคิดที่ไม่ดี เวลาเดินทางหรือไม่ แม้แต่ที่เลวร้ายยิ่งกว่าความคิดรวมทั้งสองดี เราไม่ต้องกังวล เป็นจำนวนมากรักเกี่ยวกับตอนห้า และสุดท้ายของชีวิตจะแปลก ในช่วงเวลาปิดของ มันทั้งหมดไปผิด ๆ ในทางคาดเดาได้ แน่นอนฉันจะเสียที่สิ้นสุดสำหรับคุณเพราะไปพูดเป็นอย่างอื่น (นั้น ได้รับคำเตือน: spoilers ที่ด้านล่าง), แต่ถ้าคุณยังไม่ได้เล่นชีวิตจะแปลก แต่ผมคิดว่า คุณควรไป และทำเช่นนั้นแม้ว่าไม่ได้ชอบของจุดสุดยอด มันเป็นเกมที่ได้รับจำนวนมากของสิ่งอื่น ๆ ที่เหมาะสม และผลกระทบต่ออารมณ์ในแบบที่หายาก ตามที่กล่าวว่า เมื่อโทรตอนแรก 4 ลำไส้หมัด (และนี่คือทบทวนการบวกของ Phil)ดูการตอบสนองที่มาถึงใน Tumblr และกระดานข่าวมีบางคนที่รักมัน และแม้ว่าพวกเขาดูเหมือนจะเป็นในส่วนน้อยที่ ผมไม่ได้หมายถึง ลดประสบการณ์ของพวกเขา ตอน 5 ของชีวิตเป็นแปลกเป็นยัง "ขั้ว" ซึ่งแนะนำนักพัฒนารู้ว่า พวกเขามีบางสิ่งบางอย่างที่จะแบ่งคนเป็นแปลกSpoilers ที่ด้านล่างนี่คือสิ่งที่เกิดขึ้น: คอลฟิลด์สูง นักถ่ายภาพวัยรุ่น วิซาร์เวลา และพัดลมดี jangling ดี้กีต้าร์เพลง ตระหนักดีว่า ใช้ความสามารถของเธอเพื่อกรอเวลาบันทึกสุดเพื่อน/รักเธอชีวิตของเธอ Chloe ราคาทางกลับในตอนหนึ่งมีผล knock-on ที่ไม่คาดคิด คือ มันเกิดทอร์นาโดปรากฏอย่างใด และการคุกคามเพื่อทำลายบ้านเกิดของพวกเขาของอ่าวอาเคเดีย สูงสุดมี การเลือกระหว่างการใช้อำนาจของเธอหนึ่งครั้งเพื่อกลับไปยังช่วงเวลาของการเสียชีวิตของ Chloe และปล่อยให้เธอตาย จูบเมือง และอาจจะทุกคนในลานี่คือเหตุผลที่เป็นขยะIt’s predictable. Since day one our Life Is Strange bingo cards have had 'go back in time and let Chloe die' on them, but the developers at Dontnod have been using the episodic structure of their game to mess with our expectations enough, through shocking twists and powerful cliffhangers, that doing the obvious boring thing seemed less and less likely. Fans also predicted that someone would namedrop the title of the game at some point and on two occasions in Polarized they almost do. “Life is... weird,” says Max, while Chloe says “Life is... so unfair.” They’ve been toying with our expectations so much that playing right into them is even more of a letdown than it would normally be.The choices are simplistic. Like Deus Ex: Human Revolution or Mass Effect 3—you knew Mass Effect 3 was going to be mentioned in an article like this, it’s the law—it feels like being asked to push a button to select your ending from a menu at McDonald’s. The decisions you’ve made previously can lead to one slight change in one of those endings (a friendly hug can become a passionate kiss), but otherwise nothing you’ve done makes any difference except your selection from the specials of the day. It’s the total opposite of Tales From The Borderlands, which brings back characters you’ve helped along the way to make your finale feel unique. Here it’s just you and a choice between two different hamburgers.One ending feels slight. Decide to sacrifice Chloe and you’re treated to a heartbreaking goodbye, a retelling of her death, a slideshow of the rippling effects that has on this new timeline, and then a sad funeral sequence that conveniently brings together the cast so you can see if that one other girl lived. If you sacrifice Arcadia Bay instead (“choose the bae over the Bay” as Tumblr jokers put it) there’s a single scene of the two survivors driving through the ruined town while a song from earlier is replayed and then that’s it. It feels cheap, as if the writers felt obliged to put it in for half the players but didn’t care enough to make it seem real, or even explain what actually happens to the townspeople. Who lives and dies in this timeline? We’ll never know.Neither ending ties up the mystery of how Max got her powers, or why using those powers caused a natural disaster. There’s a vague nod to the butterfly effect—the idea that small changes to complex systems can have drastic consequences over enough time—but no causal link shown between a teenage girl not dying and the unseasonal tornado, snow, dead birds and whales, and appearance of two moons that marked the altered timeline. If the way Max’s powers work didn’t dictate the final choice it wouldn’t be so annoying that their nature is left ambiguous, but since it does that’s infuriating.It’s got some unfortunate implications. Max can either flirt with classic nice guy Warren or her BFF Chloe. If your Max chose Chloe then in your version of the 'sacrifice Chloe' ending they share a kiss, though the ending in which she lives is exactly the same no matter who you ‘romanced’. The only ending that takes the depiction of their relationship from coy to literal is the one that dooms her, which plays into the disturbingly common trope of homosexual characters being killed off in fiction. The trope lets a straight audience feel sad about the tragic lives of gays without any of the troubling consequences of them achieving a happy ending that might be seen as a reward for being 'deviant'. Obviously I don’t think this is the creators’ intent, but it plays to a cliché we could do with less of.The message that using your powers to change the world is wrong is a troubling one. Max has been compared to a superhero multiple times—Chloe even calls her “SuperMax”—and it’s common in fiction for teen heroes to have power thrust upon them as a metaphor for the ability to impact society that comes with growing up. Spider-Man learns that with great power comes great responsibility; the X-Men decide to protect a world that hates and fears them. Max learns that sometimes a teenage girl needs to die to prevent climate change or something, and the world would be better off if she literally curled up in a ball and did nothing.Life Is Strange 2
And yet...
Even though I’m angry enough about the ending to write a whole piece about it and then have enough crankiness left over to argue in the comments, when I think back on Life Is Strange the ending is not the only thing I remember. I think about how much fun it was playing at Scooby-Doo while sneaking into the high school at night to investigate, how connected I felt to the characters as they grew from slangy stereotypes into real people, and how heart-wrenching it was tumbling into an alternate timeline where changing the past twisted the present into something unrecognisable.
Even episode five has a lot going for it if you ignore its closing minutes. The creepiness of The Dark Room was worthy of Twin Peaks, which Life Is Strange has referenced almost as much as Deadly Premonition did. The previously dickish spoilt bully Nathan Prescott left a voicemail that was surprisingly touching. Using Max’s powers to save people from the tornado in a possible future was a fun bit of adventure game puzzling. Being trapped in the retro zone of Max’s nightmares and tortured by her subconscious was an effective detour into horror, lightened by a set of surreal text messages received from sources as unlikely as one character’s dog.
Life Is Strange is far from the first video game to have a disappointing ending. Even a classic like System Shock 2 has a final cutscene that’s hilariously out of sync with the rest of the game's tone, and their somewhat underwhelming conclusions don’t stop Knights Of The Old Republic or Half-Life 2 from earning their place on lists of the best games ever. The original ending of Fallout 3 was so rough that an entire DLC add-on was created to rewrite it, four years before Mass Effect 3 did something similar, but we’re still drooling at the thought of Fallout 4. We’ve forgiven those games because we enjoyed the hours leading up to those endings so much we focus on that instead. We can choose which memories are the ones we care about preserving and, like with photographs, build our albums out of the moments that mattered to us. Life Is Strange is just another game for the “Flawed Masterpieces” section of the album.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผู้เล่นที่ได้รับการกังวลว่าชีวิตแปลก ๆ อาจจะไม่สามารถที่จะเชื่อมโยงไปถึงติดจากช่วงเวลาที่มันเริ่มกระพือผีเสื้อทฤษฎีความสับสนวุ่นวายของปีก เป็นเรื่องปกติที่น่ารำคาญสำหรับเรื่องการเดินทางข้ามเวลาที่จะตกออกจากกันในช่วงเวลาสุดท้ายของพวกเขาไม่ว่าจะโดยการทำลายกฎของตัวเองเกี่ยวกับวิธีการเดินทางข้ามเวลาทำงาน-กฎที่พวกเขาใช้เวลาสร้างอธิบายและแสดงให้เห็นหรือโดยใช้เวลาเดินทางเพื่อความสะดวกในการยกเลิกทุกอย่างที่เกิดขึ้น เพื่อให้คุณสงสัยว่าทำไมพวกเขาใส่ใจในทุก นิยายวิทยาศาสตร์รักที่จะแสดงปิดบางแนวคิดเย็นแล้วบอกคุณว่าสิ่งดีๆไม่เป็นผลดีจริงๆและไม่มีใครควรจะทำมัน โคลนไดโนเสาร์? ความคิดที่ดี ติดต่อมนุษย์ต่างดาว? ความคิดที่ดี เวลาเที่ยว? เลวร้ายยิ่งกว่าทั้งความคิดเหล่านั้นมารวมกัน.
ดีเรามีสิทธิ์ที่จะต้องกังวล แม้ว่าจะมีจำนวนมากที่จะรักเกี่ยวกับตอนที่ห้าและสุดท้ายของชีวิตแปลก ๆ ในช่วงเวลาที่ปิดมันทั้งหมดไปมากผิดปกติในทางที่สามารถคาดเดาได้ เห็นได้ชัดว่าผมจะเสียที่สิ้นสุดสำหรับคุณเพราะมันเป็นไปไม่ได้ที่จะพูดคุยเกี่ยวกับการเป็นอย่างอื่น (เช่นนั้นจะเตือน: สปอยเลอร์ด้านล่าง) แต่ถ้าคุณไม่ได้เล่นชีวิตแปลก แต่ฉันคิดว่าคุณควรจะไปทำอย่างนั้นแม้ว่าฉัน ไม่ชอบจุดสุดยอดของ มันเป็นเกมที่ได้รับเป็นจำนวนมากของสิ่งอื่น ๆ ที่เหมาะสมและมีอารมณ์มีผลต่อในทางที่หายากที่ผมกล่าวว่าเมื่อโทรครั้งแรกที่สี่ตอนไส้หมัด (และนี่เป็นบวกฟิล).
ดูการตอบสนองมาถึงใน Tumblr และฟอรั่ม มีบางคนที่รักมันและแม้ว่าพวกเขาดูเหมือนจะอยู่ในชนกลุ่มน้อยผมไม่ได้หมายเพื่อลดประสบการณ์ของพวกเขา . ตอนที่ห้าของชีวิตที่แปลกประหลาดเป็นคำบรรยาย "ขั้ว" ซึ่งแสดงให้เห็นนักพัฒนารู้ว่าพวกเขามีบางสิ่งบางอย่างที่จะแบ่งคนชีวิตแปลกสปอยเลอร์ด้านล่างนี่คือสิ่งที่เกิดขึ้น: แม็กซ์ Caulfield นักเรียนถ่ายภาพวัยรุ่นตัวช่วยสร้างเวลาและแฟนของอินดี้ jangling ที่น่าพอใจ เพลงกีต้าร์, ตระหนักดีว่าการใช้ความสามารถของเธอที่จะย้อนเวลาที่จะช่วยเพื่อนของเธอที่ดีที่สุด / ความรักในชีวิตของเธอ Chloe ราคาตลอดทางกลับในตอนหนึ่งได้มีการเคาะที่ไม่คาดคิดเกี่ยวกับผลกระทบ คือมันเกิดจากพายุทอร์นาโดที่จะปรากฏอย่างใดและขู่ที่จะทำลายบ้านเกิดของพวกเขาจากอาร์เคเดียเบย์ แม็กซ์มีให้เลือกระหว่างการใช้พลังของเธอเป็นครั้งสุดท้ายที่จะกลับไปช่วงเวลาของการตายของโคลอี้และปล่อยให้เธอตายหรือจูบเมืองและอาจจะทุกคนในนั้นลา. นี่คือเหตุผลที่ว่าเป็นขยะ. มันเป็นที่คาดการณ์ ตั้งแต่วันหนึ่งชีวิตของเราคือบัตรบิงโกที่แปลกมี 'ย้อนเวลากลับไปและปล่อยให้โคลอี้ตายกับพวกเขา แต่นักพัฒนาที่ Dontnod ได้ใช้โครงสร้างหลักการของเกมของพวกเขาไปยุ่งกับความคาดหวังของเราพอผ่านบิดที่น่าตกใจและมีประสิทธิภาพ cliffhangers ที่ทำในสิ่งที่น่าเบื่อที่เห็นได้ชัดดูเหมือนน้อยลงและมีโอกาสน้อยกว่า แฟนคลับยังคาดการณ์ว่าคนจะ namedrop ชื่อของเกมในบางจุดและครั้งที่สองใน Polarized พวกเขาเกือบจะทำ "ชีวิตคือ ... แปลก" แม็กซ์กล่าวว่าในขณะที่โคลอี้บอกว่า "ชีวิตเป็นสิ่งที่ไม่เป็นธรรม ... ดังนั้น." พวกเขาได้รับ toying กับความคาดหวังของเราอย่างมากว่าการเล่นที่เหมาะสมในพวกเขามากยิ่งขึ้นของการลดลงกว่าที่มันจะได้ตามปกติ จะเป็น. ทางเลือกที่มีความเรียบง่าย เช่นเดียวกับ Deus Ex: Human Revolution หรือ Mass Effect 3 ที่คุณรู้ว่า Mass Effect 3 จะได้รับการกล่าวถึงในบทความเช่นนี้มันเป็นกฎหมายที่มันรู้สึกเหมือนถูกขอให้กดปุ่มเพื่อเลือกตอนจบของคุณจากเมนูที่โดนัลด์ การตัดสินใจที่คุณได้ทำก่อนหน้านี้สามารถนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยในตอนจบหนึ่งในเหล่านั้น (กอดมิตรจะกลายเป็นจูบ) แต่อย่างอื่นไม่มีอะไรที่คุณได้ทำทำให้ความแตกต่างใด ๆ ยกเว้นการเลือกของคุณจากรายการพิเศษของวัน มันตรงข้ามรวมของเรื่องเล่าจาก Borderlands ซึ่งนำกลับตัวอักษรที่คุณได้ช่วยตามวิธีการที่จะทำให้ฉากสุดท้ายของละครของคุณรู้สึกที่ไม่ซ้ำกัน นี่เป็นเพียงคุณและทางเลือกระหว่างสองแฮมเบอร์เกอร์ที่แตกต่างกัน. หนึ่งจบรู้สึกเล็กน้อย ตัดสินใจที่จะเสียสละโคลอี้และคุณได้รับการปฏิบัติที่จะลาอกหักบอกเล่าของการเสียชีวิตของเธอสไลด์โชว์ของผลกระทบ rippling ที่มีบนไทม์ไลน์ใหม่นี้แล้วลำดับศพเศร้าที่สะดวกนำมารวมกันหล่อเพื่อให้คุณสามารถดูว่า ผู้หญิงคนหนึ่งที่อาศัยอยู่ที่อื่น ๆ หากคุณเสียสละอาร์คาเดียเบย์แทน ("โบ๊เบ๊เลือกมากกว่าเบย์" เป็นโจ๊กเกอร์ Tumblr นำมัน) มีฉากหนึ่งในสองผู้รอดชีวิตจากการขับรถผ่านเมืองเจ๊งในขณะที่เพลงจากก่อนหน้านี้ย้อนไปแล้วที่มัน มันให้ความรู้สึกที่ถูกเช่นถ้านักเขียนรู้สึกว่าจะต้องวางไว้ในช่วงครึ่งปีสำหรับผู้เล่น แต่ไม่ได้ดูแลเพียงพอที่จะทำให้มันดูเหมือนจริงหรือแม้กระทั่งการอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นจริงในการชาวกรุง ใครมีชีวิตอยู่และตายในระยะเวลานี้หรือไม่? เราไม่เคยจะรู้ว่า. ทั้งความสัมพันธ์สิ้นสุดความลึกลับของวิธีการที่แม็กซ์มีพลังของเธอหรือทำไมใช้อำนาจที่เกิดภัยพิบัติทางธรรมชาติ มีพยักหน้าคลุมเครือผีเสื้อผลที่ความคิดว่าการเปลี่ยนแปลงขนาดเล็กไปจนถึงระบบที่ซับซ้อนสามารถมีผลกระทบที่รุนแรงกว่าพอเวลา แต่ไม่มีการเชื่อมโยงสาเหตุเป็นแสดงให้เห็นระหว่างเด็กสาววัยรุ่นไม่ตายและพายุทอร์นาโดหลงหิมะนกที่ตายและปลาวาฬและลักษณะ ของสองดวงจันทร์ที่มีการทำเครื่องหมายระยะเวลาที่มีการเปลี่ยนแปลง ถ้าวิธีที่อำนาจสูงสุดของการทำงานไม่ได้กำหนดทางเลือกสุดท้ายมันจะไม่เป็นที่น่ารำคาญเพื่อให้ธรรมชาติของพวกเขาที่เหลืออยู่ไม่ชัดเจน แต่เนื่องจากมันไม่ที่โกรธ. มันมีความหมายบางอย่างโชคร้าย แม็กซ์สามารถเจ้าชู้กับผู้ชายที่ดีงามคลาสสิกหรือวอร์เรนโคลอี้เธอ BFF หากคุณเลือกที่แม็กซ์โคลอี้แล้วในรุ่นของคุณ 'เสียสละ Chloe' สิ้นสุดพวกเขาร่วมกันจูบ แต่ตอนจบที่เธออาศัยอยู่เป็นสิ่งเดียวกันไม่ว่าที่คุณ romanced ' ตอนจบเท่านั้นที่จะนำภาพของความสัมพันธ์ของพวกเขาจากขี้อายที่จะตามตัวอักษรเป็นหนึ่งที่ Dooms ของเธอที่เล่นเข้ามาเปรียบเทียบพบบ่อยรำคาญของตัวละครที่มีพฤติกรรมรักร่วมเพศถูกฆ่าตายในนวนิยาย เปรียบเทียบช่วยให้ผู้ชมรู้สึกเศร้าตรงเกี่ยวกับชีวิตที่น่าเศร้าของเกย์โดยไม่ต้องมีผลกระทบที่หนักใจของพวกเขาประสบความสำเร็จในการสิ้นสุดความสุขที่อาจถูกมองว่าเป็นรางวัลสำหรับการเป็น 'ปกติ' เห็นได้ชัดว่าผมไม่คิดว่านี่เป็นความตั้งใจของผู้สร้าง 'แต่มันเล่นไปคิดโบราณเราจะทำกับน้อย. ข้อความว่าการใช้อำนาจของคุณที่จะเปลี่ยนโลกเป็นสิ่งที่ผิดเป็นหนึ่งที่หนักใจ แม็กซ์ได้รับการเปรียบเทียบกับซูเปอร์ฮีโร่หลายครั้งแม้ Chloe เรียกเธอว่า "SuperMax" และอื่นเป็นเรื่องปกติในนิยายวีรบุรุษวัยรุ่นที่จะมีแรงผลักดันอำนาจแก่พวกเขาเป็นอุปมาสำหรับความสามารถในการส่งผลกระทบต่อสังคมที่มาพร้อมกับการเติบโตขึ้น Spider-Man รู้ว่ามีพลังอันยิ่งใหญ่มาพร้อมความรับผิดชอบที่ดี; X-Men ตัดสินใจที่จะปกป้องโลกที่เกลียดและกลัวพวกเขา แม็กซ์รู้ว่าบางครั้งเด็กสาววัยรุ่นต้องการที่จะตายเพื่อป้องกันการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศหรือบางสิ่งบางอย่างและทั่วโลกจะดีกว่าถ้าเธอแท้จริงขดตัวในลูกและไม่ได้ทำอะไร. ชีวิตแปลก 2 และยัง ... แม้ว่าฉัน โกรธเพียงพอเกี่ยวกับตอนจบที่จะเขียนชิ้นทั้งเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้วมี crankiness เหลือพอที่จะยืนยันในความคิดเห็นที่ผมคิดว่าเมื่อย้อนกลับไปในชีวิตแปลก ๆ ตอนจบไม่ได้เป็นสิ่งเดียวที่ผมจำได้ ผมคิดว่าสนุกมากมันก็เล่น Scooby-Doo ในขณะที่แอบเข้าไปในโรงเรียนมัธยมในเวลากลางคืนเพื่อตรวจสอบวิธีการเชื่อมต่อผมรู้สึกว่าตัวละครที่พวกเขาเพิ่มขึ้นจากแบบแผนเป็นคำตลาดออกเป็นคนจริงและวิธีการที่หัวใจ wrenching มันก็กลิ้งลงไป การเลือกเส้นที่มีการเปลี่ยนแปลงที่ผ่านมาบิดในปัจจุบันเป็นสิ่งที่ไม่สามารถจดจำได้. ตอนที่ห้าแม้มีจำนวนมากที่จะให้มันถ้าคุณไม่สนใจนาทีปิดของมัน น่าขยะแขยงของความมืดเป็นห้องที่คุ้มค่าของคู่ยอดซึ่งชีวิตแปลกอ้างอิงได้เกือบเท่ามฤตยูลางสังหรณ์ได้ พาลนิสัยเสีย dickish ก่อนหน้านี้นาธานเพรสคอตต์ที่เหลือที่เป็นข้อความเสียงสัมผัสน่าแปลกใจ การใช้อำนาจของแม็กซ์ที่จะช่วยชีวิตผู้คนจากพายุทอร์นาโดในอนาคตที่เป็นไปได้เป็นบิตความสนุกของเกมผจญภัยที่ทำให้งง ถูกขังอยู่ในโซนย้อนยุคของฝันร้ายของแม็กซ์และถูกทรมานโดยจิตใต้สำนึกของเธอเป็นทางอ้อมที่มีประสิทธิภาพเข้ามาในหนังสยองขวัญ, ลดหย่อนโดยชุดของข้อความภาพที่ได้รับมาจากแหล่งที่ไม่น่าเป็นหนึ่งในสุนัขของตัวละคร. ชีวิตแปลก ๆ อยู่ไกลจากวิดีโอเกมแรกที่จะ มีตอนจบที่น่าผิดหวัง แม้จะเป็นคลาสสิกเช่นระบบช็อก 2 มีอคาบาสุดท้ายที่สนุกสนานออกจากซิงค์กับส่วนที่เหลือของโทนของเกมและข้อสรุปที่ค่อนข้าง underwhelming ของพวกเขาไม่ได้หยุดอัศวินของสาธารณรัฐเก่าหรือ Half-Life 2 จากรายได้สถานที่ที่พวกเขาอยู่ในรายชื่อของ เกมที่ดีที่สุดที่เคย ตอนจบเดิมของ Fallout 3 จึงคร่าวๆว่า DLC ทั้งหมด add-on ถูกสร้างขึ้นเพื่อเขียนมันสี่ปีก่อน Mass Effect 3 ทำอะไรบางอย่างที่คล้ายกัน แต่เราก็ยังคงน้ำลายไหลที่คิดว่าการออกมาเสีย 4. เราได้รับการอภัยเหล่านั้น เกมเพราะเรามีความสุขเวลาที่นำไปสู่ตอนจบผู้มากเรามุ่งเน้นไปที่แทน เราสามารถเลือกที่ความทรงจำที่มีคนที่เราดูแลเกี่ยวกับการรักษาและเช่นเดียวกับภาพที่สร้างอัลบั้มของเราออกมาในช่วงเวลาที่สำคัญกับเรา ชีวิตแปลก ๆ เพียงแค่เกมอีกส่วน "ข้อบกพร่องชิ้นเอก" ของอัลบั้ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผู้เล่นได้รับการกังวลว่าชีวิตที่แปลก อาจจะติดไปตั้งแต่มันเริ่มกระพือของทฤษฎีโกลาหล ปีกผีเสื้อ เป็นเรื่องปกติที่น่ารำคาญสำหรับเวลาเดินทางราวจะกระจุยในช่วงสุดท้ายของชีวิตของพวกเขา ไม่ว่าจะโดยการทำลายกฎระเบียบของตนเองเกี่ยวกับวิธีการเดินทางเวลาทำงานกฎพวกเขาใช้เวลาการอธิบายและแสดงถึงหรือโดยใช้เวลาเดินทางสะดวก ยกเลิกทุกอย่างที่เกิดขึ้นแล้วคุณสงสัยว่าทำไมพวกเขากังวลที่ทั้งหมด นิยายวิทยาศาสตร์ชั้นชอบที่จะแสดงปิดเย็นบางแนวคิด แล้วบอกคุณว่าสิ่งดีๆกำลังแย่จริงๆ และไม่ควรทำมัน การโคลนนิ่งไดโนเสาร์ ? เป็นความคิดที่แย่มาก ติดต่อต่างดาว เป็นความคิดที่แย่มาก เดินทางข้ามเวลา ? แย่กว่าทั้งของความคิดเหล่านั้นรวมกัน
ดีเราอยู่ค่ะ แม้มีมากที่จะรักเกี่ยวกับ 5 ตอนสุดท้ายของชีวิตก็แปลก ในช่วงเวลาปิดของมันมันผิดพลาดมากในทางที่คาดเดาได้ แน่นอน ฉันกำลังจะเสียที่สิ้นสุดสำหรับคุณเพราะมันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะคุยเรื่องอื่น ( ดังนั้น ถูกเตือน : สปอยเลอร์ด้านล่าง )แต่ถ้าคุณยังไม่ได้เล่น ชีวิตก็แปลก แต่ฉันว่าเธอควรจะไปและทำอย่างนั้น ทั้งๆที่ไม่ได้ชอบของจุดสุดยอด มันเป็นเกมที่ได้รับจำนวนมากของสิ่งอื่น ๆและอารมณ์มีผลต่อวิธีที่หายาก เช่นฉันกล่าวว่าเมื่อเรียกสี่เอพแรกกล้าชก ( และนี่ ฟิล บวก
รีวิว )