The moon by P.B Shelley makes the r

The moon by P.B Shelley makes the readers look at the moon with the eyes of a poet. This detailed summary of The Moon will help the readers realize how special significance and a deeper meaning can be awarded to simple objects of nature if only we let our imaginations soar high. The moon in the first stanza of the poem is a shriveled and pale one that has been compared by the poet to a senile, sickly and dying woman. All colors of youth and life are washed off the face of this dying woman, making her look pale and she is lean owing to some chronic disease that she might have been suffering from. This comparison is an indication towards condition of the moon when it approaches the end of the lunar cycle when it is short of brightness and luminosity. The cloud is shrouded by a thin film of clouds which the poet has very meticulously compared to the “gauzy veil” that guards the face of the woman. Just like the dying lady walks feebly out of her bedroom, the moon climbs up in the dark eastern sky which is referred to as murky as the sun has set in it, taking with it all the brightness and feelings of hope and leaving behind gloom and darkness. The unsteady movements of the moon in the night sky have been compared to the random wanderings of the dying lady that are induced by her weak brain. Old age has made her lose her power to remember and has attacked her insanity because of which she wanders around in a confused distracted manner. The dying lady in her gaudy clothes looks shapeless and her disease stricken face is devoid of color and hence as pale. Hence both the moon and the old lady are white shapeless masses.

The explanation of “The Moon” by Shelly takes a different turn when we move to the second stanza of the poem. The shriveled pale moon no longer reminds the poet of a dying disease stricken lady. The poet now draws a new line of comparison with a maiden who is in search of a partner to spend her life with. The poet begins the stanza with “Art Thou” which is a direct address to the moon. This direct address makes it clear that the poet is referring to an idealized description of the moon in the tradition of medieval love poetry. The symbol of the moon- the maiden, looks really pale as she is tired from her search of a perfect beau for herself just like the moon that loses its silvery brightness towards the end of the cycle as it is exhausted after scouring all extra-terrestrial abodes for her love. The sight of the moon in the night sky gives the poet the fantastic impression that it is staring fixedly at earth in hopes of finding a companion just like the lonely maiden it is being compared to. The moon wanders all around the Earth in this search with no one for company. The moon does not have any friend to help her with this quest as the moon is a foreigner among all the stars and planets around it. The moon belongs to the solar system which is ruled by the sun which is a star. The sun along with many other starts forms a family that does not include the moon. Hence the poet says that the moon has a “different birth”. Unlike all the other planets, Earth just has one satellite which renders the moon companionless and in dire need of love and friendship because love is a companionship is a basic necessity of life and nobody like to be lonely. The poet thinks that the reason why the moon changes its shape all throughout the lunar cycle is because she is constantly looking in different directions in her search of a person who will be true to her and whom she can love for ever and spend her life with. The moon conducts this search with a joyless eye. The eyes of the moon are devoid of any hint of joy because she has had to suffer disappointment and dejection from all corners in her search of love and completion. The moon wants a companion for life that can make her want to settle down but her quests yield no fruit because according to the poet, in this modern day world where everyone cares about materialism and not about love or friendship; there is hardly anyone who deserves the constancy of someone as seraphic and precious as the moon.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดวงจันทร์ โดย P.B เชลลีย์ทำให้ผู้อ่านมอง ด้วยสายตาของกวีจันทร์ รายละเอียดของดวงจันทร์สรุปนี้จะช่วยให้ผู้อ่านตระหนักถึงความสำคัญลักษณะพิเศษ และความหมายลึกซึ้งสามารถมอบวัตถุอย่างธรรมชาติถ้าเพียงเราให้กวีนิพนธ์ที่ทะยานสูง ดวงจันทร์ในบทร้อยกรองกลอนแรก shriveled และซีดหนึ่งที่มีการเปรียบเทียบ โดยกวีหญิง senile, sickly และตาย ได้ สีทั้งหมดของเยาวชนและชีวิตจะล้างออกใบหน้าผู้หญิงที่กำลังตาย ทำให้เธอดูซีด และเธอเป็น lean เพราะบางโรคที่เธออาจได้รับทุกข์ทรมานจาก การเปรียบเทียบนี้เป็นการบ่งชี้ต่อเงื่อนไขของดวงจันทร์เมื่อมันใกล้ถึงจุดสิ้นสุดของรอบการจันทรคติเป็นขาดความสว่างและความสว่าง เมฆเป็นป่าไม้ โดยฟิล์มบางของเมฆซึ่งกวีได้เปรียบเทียบความปราณีมากกำบัง"gauzy" ที่เฝ้าหน้าของผู้หญิง เหมือนผู้หญิงตายเดินออกจากห้องนอนของเธอ feebly จันทร์ climbs ขึ้นในท้องฟ้าตะวันออกเข้มซึ่งอ้างถึงเป็นขุ่นเป็นดวงอาทิตย์มีตั้งมัน ถ่ายกับความสว่างและความรู้สึกของความหวังและการทิ้งหลังหยีและความมืด Unsteady ความเคลื่อนไหวของดวงจันทร์ในท้องฟ้ากลางคืนมีการเปรียบเทียบกับ wanderings สุ่มของผู้หญิงตายที่เกิดจากสมองของเธออ่อนแอ วัยได้ทำให้เธอสูญเสียพลังงานของเธอจะจดจำ และได้โจมตีเธอบ้า เพราะที่เธอ wanders สถานนัวเนียต้องคอยกังวล ผู้หญิงตายในเสื้อผ้าของเธอ gaudy ดู shapeless และโรคของเธอจงหน้า ไร้สี และซีดเป็นดังนั้น ดังนั้น ดวงจันทร์และเลดี้เก่ามีฝูง shapeless สีขาวคำอธิบายของ "เดอะดวงจันทร์" โดยชายจะเปิดแตกต่างกันที่เมื่อเราย้ายไปบทร้อยกรองกลอนสอง ดวงจันทร์อ่อน shriveled ไม่เตือนกวีของโรคตายจงเลดี้ กวีวาดเส้นใหม่เปรียบเทียบกับหญิงสาวผู้ค้นหาพันธมิตรเพื่อใช้ชีวิตของเธอด้วย ตอนนี้ กวีเริ่มบทร้อยกรอง ด้วย "ศิลปะพระองค์" ซึ่งเป็นที่อยู่โดยตรงไปยังพระจันทร์ ที่อยู่ตรงนี้ทำให้ชัดเจนที่กวีจะอ้างอิงถึงคำอธิบาย idealized ของดวงจันทร์ในประเพณีของบทกวียุคกลางรัก สัญลักษณ์ในดวงจันทร์-หญิงสาว ดูซีดจริง ๆ เป็นเธอเหนื่อยจากการค้นหาของโบว์เหมาะสำหรับตัวเองเหมือนดวงจันทร์ที่สูญเสียความสว่างของเงินต่อการสิ้นสุดของรอบมันจะหมดหลังใย abodes นอกภาคพื้นทั้งหมดสำหรับความรักของเธอ ภาพของดวงจันทร์ในท้องฟ้ายามค่ำคืนให้ความประทับใจสถานที่มันจะจ้อง fixedly โลกไปค้นหาตัวช่วยเหมือนหญิงสาวเหงาที่กำลังถูกเปรียบเทียบกับกวี ดวงจันทร์ wanders ทั่วโลกนี้หามีไม่มีบริษัท ดวงจันทร์ไม่มีใด ๆ ให้เพื่อนช่วยเธอ ด้วยการแสวงหานี้เป็นดวงจันทร์ ชาวต่างชาติในหมู่ดาวและดาวเคราะห์รอบ ๆ ดวงจันทร์เป็นของระบบสุริยะซึ่งปกครอง โดยพระอาทิตย์ซึ่งเป็นดาว ดวงอาทิตย์พร้อมกับเริ่มต้นอื่นในรูปแบบครอบครัวที่มีจันทร์ ดังนั้น กวีกล่าวว่า ดวงจันทร์มี "เกิดแตกต่างกัน" ไม่เหมือนทั้งหมดอื่น ๆ ดาวเคราะห์ โลกมีดาวเทียมหนึ่งดวงจันทร์แสดง companionless และอบอุ่นของความรักและมิตรภาพ เพราะความรักเป็นเพื่อนที่ เป็นสิ่งจำเป็นพื้นฐานของชีวิตและไม่มีใครเหมือนจะโดดเดี่ยว เพียง กวีคิดว่า เหตุผลที่ทำไมดวงจันทร์เปลี่ยนรูปร่างของทั้งหมดตลอดรอบจันทรคติเนื่องจากเธอตลอดเวลากำลังในทิศทางที่แตกต่างกันในการค้นหาของผู้ที่จะเป็นจริงของเธอและที่เธอสามารถรักเคยตัว และใช้ชีวิตด้วย ดวงจันทร์ดำเนินการค้นหานี้กับตา joyless ตาของดวงจันทร์จะปราศจากคำแนะนำใด ๆ ของความสุข เพราะเธอก็ต้องประสบความผิดหวังและ dejection จากทั่วทุกมุมในการค้นหาความรักและความสมบูรณ์ ดวงจันทร์ต้องเป็นเพื่อนชีวิตที่ทำให้เธอต้องปัก แต่เควสของเธอผลผลิตผลไม้ไม่ได้เนื่องจากตามกวี ในโลกสมัยนี้ที่ทุกคนใส่ใจ เกี่ยวกับนิยมวิภาษ และไม่ เกี่ยวกับความรักหรือมิตรภาพ มีแทบทุกคนที่สมควรนำผู้เป็นสุร และล้ำค่าเป็นดวงจันทร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดวงจันทร์โดย PB เชลลีย์ทำให้ผู้อ่านมองไปที่ดวงจันทร์กับสายตาของกวีที่ นี้สรุปรายละเอียดของดวงจันทร์จะช่วยให้ผู้อ่านตระหนักถึงวิธีการสำคัญเป็นพิเศษและความหมายลึกจะได้รับรางวัลไปยังวัตถุที่เรียบง่ายของธรรมชาติถ้าเพียง แต่เราปล่อยให้จินตนาการของเราทะยานสูง ดวงจันทร์ในบทแรกของบทกวีเป็นหนึ่งที่หดและอ่อนที่ได้รับการเปรียบเทียบโดยกวีเพื่อชราผู้หญิงอ่อนแอและตาย สีทั้งหมดของเยาวชนและชีวิตจะถูกล้างออกจากใบหน้าของผู้หญิงคนนี้กำลังจะตายที่ทำให้เธอดูอ่อนและเธอเป็นแบบลีนเนื่องจากบางโรคเรื้อรังว่าเธออาจจะได้รับความทุกข์ทรมานจาก การเปรียบเทียบนี้เป็นข้อบ่งชี้ที่มีต่อสภาพของดวงจันทร์เมื่อมันเข้าใกล้จุดสิ้นสุดของรอบดวงจันทร์เมื่อมันเป็นระยะสั้นของความสว่างและความสว่าง เมฆถูกปกคลุมด้วยฟิล์มบางของเมฆที่กวีได้อย่างพิถีพิถันมากเมื่อเทียบกับ "ม่านโปร่ง" ที่คอยปกป้องใบหน้าของหญิง เช่นเดียวกับผู้หญิงที่กำลังจะตายเดินอย่างอ่อนแรงออกจากห้องนอนของเธอ, ดวงจันทร์ปีนขึ้นไปบนท้องฟ้าทางทิศตะวันออกที่มืดซึ่งจะเรียกว่ามืดที่สุดเท่าที่ดวงอาทิตย์ได้มีการกำหนดในนั้นเอากับมันทั้งหมดความสว่างและความรู้สึกของความหวังและหลังออกจากความเศร้าโศกและ ความมืด การเคลื่อนไหวมั่นคงของดวงจันทร์ในท้องฟ้ากลางคืนที่ได้รับเมื่อเทียบกับ wanderings สุ่มของผู้หญิงที่กำลังจะตายที่เกิดจากสมองของเธออ่อนแอ อายุเก่าได้ทำให้เธอสูญเสียอำนาจของเธอที่จะจำและได้โจมตีเธอเพราะความบ้าของที่เธอเดินไปรอบ ๆ ในลักษณะที่ฟุ้งซ่านสับสน ผู้หญิงที่กำลังจะตายในเสื้อผ้าฉูดฉาดของเธอดูไม่มีรูปแบบและโรคใบหน้าของเธอเสียใจไร้สีและด้วยเหตุนี้เป็นซีด ดังนั้นทั้งดวงจันทร์และหญิงชรามีฝูงไม่มีรูปแบบสีขาว. คำอธิบายของ "ดวงจันทร์" โดยเปลือกจะเปิดที่แตกต่างกันเมื่อเราย้ายไปยังบทที่สองของบทกวี ดวงจันทร์อ่อนหดตัวไม่นึกถึงบทกวีของโรคตายผู้หญิงกลัว กวีตอนนี้เหลือบรรทัดใหม่ของการเปรียบเทียบกับหญิงสาวที่อยู่ในการค้นหาของพันธมิตรที่จะใช้จ่ายในชีวิตของเธอด้วย กวีบทเริ่มต้นด้วย "เจ้า" ซึ่งเป็นที่อยู่ตรงไปยังดวงจันทร์ อยู่ตรงนี้ทำให้มันชัดเจนว่ากวีจะหมายถึงคำอธิบายที่เงียบสงบของดวงจันทร์ในประเพณีของบทกวีความรักยุคกลาง สัญลักษณ์ของ moon- หญิงสาวที่ดูอ่อนจริงๆที่เธอจะเหนื่อยจากการค้นหาของเธอแฟนที่สมบูรณ์แบบสำหรับตัวเองเช่นเดียวกับดวงจันทร์ที่สูญเสียความสว่างสีเงินของตนไปยังจุดสิ้นสุดของวงจรในขณะที่มันจะหมดหลังจากที่กำจัดสิ่งสกปรกบนบกทุก-พิเศษ บ้านเรือนสำหรับความรักของเธอ สายตาของดวงจันทร์ในท้องฟ้ากลางคืนให้กวีการแสดงผลที่ยอดเยี่ยมว่ามันจ้องเป๋งที่โลกในหวังในการหาสหายเช่นเดียวกับหญิงสาวเหงามันจะถูกเมื่อเทียบกับ ดวงจันทร์เดินทั่วโลกในการค้นหานี้กับหนึ่งสำหรับ บริษัท ไม่มี ดวงจันทร์ไม่ได้มีเพื่อน ๆ ที่จะช่วยให้เธอกับการแสวงหานี้เป็นดวงจันทร์เป็นชาวต่างชาติในหมู่ดาวทั้งหมดและดาวเคราะห์รอบ ดวงจันทร์เป็นของระบบสุริยะซึ่งถูกปกครองโดยดวงอาทิตย์ซึ่งเป็นดาว ดวงอาทิตย์พร้อมกับการเริ่มต้นในรูปแบบอื่น ๆ อีกมากมายในครอบครัวที่ไม่รวมดวงจันทร์ ดังนั้นกวีบอกว่าดวงจันทร์มี "เกิดที่แตกต่างกัน" ซึ่งแตกต่างจากทุกดาวเคราะห์อื่น ๆ ของโลกก็มีดาวเทียมซึ่งทำให้ companionless ดวงจันทร์และในต้องหายนะของความรักและมิตรภาพเพราะความรักเป็นมิตรภาพเป็นความจำเป็นพื้นฐานของชีวิตและไม่มีใครชอบที่จะเหงา กวีคิดว่าเหตุผลที่มีการเปลี่ยนแปลงดวงจันทร์รูปร่างของมันตลอดรอบดวงจันทร์เป็นเพราะเธออยู่ตลอดเวลามองไปในทิศทางที่แตกต่างกันในการค้นหาของเธอคนที่จะเป็นจริงกับเธอและคนที่เธอรักตลอดกาลและการใช้จ่ายในชีวิตของเธอที่มี . ดวงจันทร์ดำเนินการค้นหาด้วยสายตาเศร้าโศกนี้ ดวงตาของดวงจันทร์จะไร้คำใบ้ของความสุขใด ๆ เพราะเธอได้มีที่จะประสบความผิดหวังและความเศร้าสลดจากทั่วทุกมุมของเธอในการค้นหาของความรักและความสมบูรณ์ ดวงจันทร์สหายต้องการสำหรับชีวิตที่สามารถทำให้เธอต้องการที่จะปักหลัก แต่เควสของเธอให้ผลผลิตผลไม้ไม่ได้เพราะตามกวีในโลกสมัยนี้ที่ทุกคนให้ความสำคัญกับวัตถุนิยมและไม่ได้เกี่ยวกับความรักหรือมิตรภาพ; มีแทบทุกคนที่สมควรได้รับความมั่นคงของคนที่เป็น Seraphic และมีค่าเป็นดวงจันทร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดวงจันทร์ โดย พี บี เชลลี่ ทำให้ผู้อ่านมองดวงจันทร์ด้วยสายตาของกวี สรุปรายละเอียดของดวงจันทร์จะช่วยให้ผู้อ่านได้ตระหนักถึงวิธีการพิเศษและความหมายลึกสามารถรับง่ายวัตถุธรรมชาติ ถ้าเราปล่อยให้จินตนาการของเราทะยานสูง ดวงจันทร์ในบาทแรกของบทกวีจะแห้งเหี่ยวและซีดที่ได้รับการเปรียบเทียบ โดย กวี ให้แก่ป่วยและตายผู้หญิง สีทั้งหมดของเยาวชน และชีวิตจะล้างออกหน้านี้จะตายผู้หญิง ทำให้เธอดูซีดๆ เธอผอม เพราะบางโรคเรื้อรังที่เธออาจได้รับความทุกข์ทรมานจาก การเปรียบเทียบนี้เป็นข้อบ่งชี้ที่มีต่อสภาพของดวงจันทร์เมื่อมาถึงจุดสิ้นสุดของรอบดวงจันทร์เมื่อมันสั้นของความสว่างและความสว่าง .เมฆถูกปกคลุมด้วยฟิล์มบางของเมฆซึ่งกวีได้อย่างพิถีพิถัน เปรียบได้กับ " ม่านโปร่ง " ในยามที่ใบหน้าของผู้หญิง เหมือนจะตายผู้หญิงเดินออกมาจากห้องนอนของเธอ สตรอว์เบอร์รี ดวงจันทร์ปีนขึ้นไปในที่มืดฟ้าทางตะวันออกซึ่งเรียกว่าขุ่น เช่น ดวงอาทิตย์มีการตั้งค่าในถ่ายกับมันทั้งความสว่างและความรู้สึกแห่งความหวังและหลังออกจากความมืดและความมืด การเคลื่อนไหวที่ไม่มั่นคงของดวงจันทร์ในท้องฟ้ากลางคืนที่ได้รับเมื่อเทียบกับ wanderings สุ่มของผู้หญิงที่ตายเนื่องจากสมองอ่อนแอของเธอ อายุทำให้นางสูญเสียพลังให้เธอจำและโจมตีได้เพราะความบ้าของเธอซึ่งเธอเดินโต๋เต๋ไปสับสนฟุ้งซ่านในลักษณะตายผู้หญิงในเสื้อผ้าที่ฉูดฉาดของเธอดูไร้รูปร่างและใบหน้า โรคของเธอ กลัวจะปราศจากสีและด้วยเหตุนี้เป็นซีด เพราะทั้งสองดวงจันทร์และหญิงชรามวลชนไร้รูปร่างขาว

คำอธิบายของ " ดวงจันทร์ " โดย Shelly จะเปิดแตกต่างกันเมื่อเราย้ายไปยังบาทที่สองของบทกวี ที่แห้งเหี่ยวดวงจันทร์สีซีดไม่นึกถึงกวีของตายโรคกลัวผู้หญิงกวีตอนนี้วาดเส้นใหม่เปรียบเทียบกับผู้หญิงคนที่อยู่ในการค้นหาของคู่ที่จะใช้ชีวิตด้วย กวีเริ่มฉันท์กับ " เจ้า " ซึ่งอยู่ตรงสู่ดวงจันทร์ ที่อยู่ตรงนี้ทำให้มันชัดเจนว่า กวีจะหมายถึงการอธิบายอุดมคติของดวงจันทร์ในประเพณีของบทกวีความรักในยุคกลาง สัญลักษณ์ของดวงจันทร์ - นั้นดูซีด ๆเหมือนเธอจะเหนื่อยจากการค้นหาของที่สวยงามที่สมบูรณ์แบบสำหรับตัวเองเช่นเดียวกับดวงจันทร์ที่แพ้สีความสว่างไปสู่จุดสิ้นสุดของรอบมันเหนื่อยหลังจาก scouring abodes บกพิเศษสำหรับความรักของเธอสายตาของดวงจันทร์ในท้องฟ้ากลางคืนให้กวียอดเยี่ยมประทับใจว่ามันวันเว้นวันที่โลกในความหวังของการหาคู่ครองเหมือนสาวเหงามันถูกเมื่อเทียบกับ ดวงจันทร์เดินรอบโลกในการค้นหานี้กับคนที่บริษัท