Is security too political?The above

Is security too political?
The above challenges point to a higher level consideration of whether security is too political to be a feasible goal for the post-MDG framework? The MDGs represent a relatively uncontroversial agenda of hard-not-to-like goals (Millennium Project 2005: 2). They were the outcome of ‘an incremental process of generating a political consensus through world summits and international conferences in the 1990s’ (Vandemoortele 2008: 221). As Ashwani Saith puts it, the MDGs:
envelope you in a cloud of soft words and good intentions and moral comfort; they are gentle, there is nothing conflictual about them; they are kind, they offer only good things to the deprived … no wonder it is the juggernaut of all bandwagons (2007: 1167).
The development of the MDGs themselves highlights the political nature of the process. A proposed goal on reproductive and sexual health, for instance, was initially part of the proposed list of MDGs but ultimately did not make the final cut, given political and cultural sensitivities around it (Vandemoortele 2008: 221). Jacqueline Leckie notes ‘this was considered necessary if nations with different religious, cultural or moral views on reproductive security and development were to accept the MDGs (Leckie 2009: 8).
Similarly, it is unclear whether governments are likely to endorse a global framework that sets a clear policy agenda for security issues, traditionally considered a highly sovereign matter not to be interfered with at the international level. Indeed, insecurity can be a highly utile political tool and governments who rely upon this as a tactic of social control are likely to resist any global goal that would require them to change their behaviour. At a bureaucratic level, inclusion of security may bring into the debate a broader set of national stakeholders from foreign and defence ministries (this is particularly so in the case of the United States, for instance). Given the breadth of ministries likely to be involved, as well as the variety of tasks to be undertaken to improve security (many of which are not ODA eligible), it is also important to consider how much influence the aid community has (particularly in isolation) in pushing the security agenda (Geneva Declaration 2008: 23).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีความปลอดภัยทางการเมืองเกินไปชี้ความท้าทายข้างต้นเพื่อใช้ในการพิจารณาระดับสูงว่าความปลอดภัยเป็นการเมืองมากเกินไปให้ เป้าหมายเป็นไปได้ในกรอบลง MDG ต่าง ๆ แสดงถึงวาระ uncontroversial ค่อนข้างยากไม่จะเหมือนเป้าหมาย (โครงการมิลเลนเนียม 2005:2) พวกผล 'เพิ่มกระบวนการสร้างฉันทามติทางการเมืองประเทศโลกและการประชุมนานาชาติในปี 1990' (Vandemoortele 2008:221) เป็น Ashwani Saith ทำให้มัน ต่าง ๆ:ซองจดหมายคุณเมฆคำอ่อน และความตั้งใจดี และคุณธรรม จะอ่อนโยน ไม่มีอะไรเกี่ยวกับพวกเขา conflictual มีชนิด มีเฉพาะต่าง ๆ ในสภาพอนาถ...พบเป็น juggernaut ของ bandwagons ทั้งหมด (2007:1167)การพัฒนาต่าง ๆ ด้วยตนเองเน้นธรรมชาติของกระบวนการทางการเมือง A เสนอการเจริญพันธุ์ และเพศ เช่น เป็นส่วนหนึ่งของรายการต่าง ๆ นำเสนอครั้งแรก แต่สุด ทำให้สุดท้ายตัด รัฐทางการเมือง และวัฒนธรรมที่กำหนดรอบ (Vandemoortele 2008:221) หมายเหตุของ Leckie แจ็กเกอลีน ' นี้ไม่ถือว่าจำเป็นประเทศ ด้วยมุมมองทางศาสนา วัฒนธรรม หรือจริยธรรมความปลอดภัยสืบพันธุ์และการพัฒนาต่าง ๆ ได้การ ยอมรับต่าง ๆ (Leckie 2009:8)ในทำนองเดียวกัน มันไม่ชัดเจนว่า รัฐบาลมีแนวโน้มการอนุมัติกรอบสากลที่กำหนดวาระนโยบายชัดเจนเพื่อความปลอดภัย ประเพณี ถือเรื่องอธิปไตยสูงไม่ให้ติดกับระดับนานาชาติ แน่นอน ความไม่มั่นคงเป็นเครื่องมือทางการเมือง utile สูง และรัฐบาลที่ถือนี้เป็นแทควบคุมสังคม มักจะต่อต้านเป้าหมายใด ๆ ทั่วโลกที่จะต้องมีการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของพวกเขา ในระดับราชการ รวมความปลอดภัยอาจนำเข้าสู่การอภิปรายชุดกว้างเสียชาติจากต่างประเทศและทบวงกรมกลาโหม (เป็นอย่างยิ่งดังนั้นในกรณีของประเทศสหรัฐอเมริกา ตัวอย่าง) ให้กว้างของทบวงกรมที่จะเกี่ยวข้อง และความหลากหลายของงานที่จะดำเนินการปรับปรุงความปลอดภัย (จำนวนมากที่ไม่มีสิทธิ์ลโอะดะ), ได้นอกจากนี้ยังควรพิจารณาอิทธิพลจำนวนชุมชนช่วยได้ (โดยเฉพาะอย่างยิ่งในแยก) ในการผลักดันวาระความปลอดภัย (เจนีวารายงาน 2008:23)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การรักษาความปลอดภัยเป็นเรื่องการเมืองด้วยหรือไม่
กับความท้าทายดังกล่าวข้างต้นชี้ไปที่การพิจารณาระดับที่สูงขึ้นของการรักษาความปลอดภัยไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเมืองเกินไปที่จะเป็นเป้าหมายที่เป็นไปได้สำหรับกรอบการโพสต์ MDG? MDGs แทนวาระที่ค่อนข้างไม่มีปัญหายากที่จะไม่เหมือนเป้าหมาย (มิลเลนเนียมโครงการ 2005: 2) พวกเขาเป็นผลของ 'กระบวนการที่เพิ่มขึ้นในการสร้างฉันทามติทางการเมืองผ่านการประชุมสุดยอดโลกและการประชุมระหว่างประเทศในปี 1990' (Vandemoortele 2008: 221) ในฐานะที่เป็น Ashwani ตรัสทำให้มัน MDGs:
ซองจดหมายคุณในเมฆของคำนุ่มและความตั้งใจที่ดีและความสะดวกสบายทางศีลธรรม; พวกเขามีความอ่อนโยนมีอะไร conflictual เกี่ยวกับพวกเขา; พวกเขาจะชนิดที่พวกเขาเสนอสิ่งที่ดีเท่านั้นที่จะกีดกัน ... ไม่น่าแปลกใจที่มันเป็นผู้นำของ bandwagons ทั้งหมด (2007: 1167).
การพัฒนาของ MDGs ตัวเองไฮไลท์ธรรมชาติทางการเมืองของกระบวนการ เป้าหมายที่นำเสนอเกี่ยวกับอนามัยการเจริญพันธุ์และทางเพศเช่นเป็นคนแรกที่เป็นส่วนหนึ่งของรายการที่นำเสนอของ MDGs แต่ในที่สุดก็ไม่ได้ทำให้ตัดสุดท้ายที่ได้รับความเปราะบางทางการเมืองและวัฒนธรรมที่อยู่รอบ ๆ (Vandemoortele 2008: 221) Jacqueline Leckie บันทึก 'นี้ได้รับการพิจารณาสิ่งที่จำเป็นถ้าประเทศที่มีมุมมองที่แตกต่างกันทางศาสนาวัฒนธรรมหรือศีลธรรมในการรักษาความปลอดภัยของระบบสืบพันธุ์และการพัฒนาที่จะยอมรับ MDGs. (Leckie 2009: 8)
ในทำนองเดียวกันก็เป็นที่ชัดเจนว่ารัฐบาลมีแนวโน้มที่จะรับรองกรอบระดับโลกที่ กำหนดวาระการประชุมนโยบายที่ชัดเจนสำหรับปัญหาด้านความปลอดภัยถือเป็นประเพณีเรื่องอธิปไตยอย่างมากที่จะไม่ถูกแทรกแซงด้วยในระดับนานาชาติ อันที่จริงความไม่มั่นคงสามารถเป็นเครื่องมือที่มีประโยชน์อย่างมากในทางการเมืองและรัฐบาลที่อาศัยนี้เป็นกลยุทธ์ของการควบคุมทางสังคมมีแนวโน้มที่จะต่อต้านเป้าหมายใด ๆ ทั่วโลกที่จะต้องให้พวกเขาที่จะเปลี่ยนพฤติกรรมของพวกเขา ในระดับที่ราชการรวมของการรักษาความปลอดภัยที่อาจนำเข้ามาในการอภิปรายชุดที่กว้างขึ้นของผู้มีส่วนได้เสียของชาติจากกระทรวงต่างประเทศและการป้องกัน (นี้คือโดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีของสหรัฐอเมริกาเป็นต้น) ที่กำหนดความกว้างของกระทรวงแนวโน้มที่จะมีส่วนร่วมเช่นเดียวกับความหลากหลายของงานที่จะดำเนินการเพื่อปรับปรุงความปลอดภัย (หลายที่ไม่ได้มีสิทธิ์ ODA) ก็ยังเป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องพิจารณาว่ามีอิทธิพลมากในชุมชนช่วยเหลือได้ (โดยเฉพาะในการแยก ) ในการผลักดันวาระการประชุมการรักษาความปลอดภัย (เจนีวาปฏิญญา 2008: 23)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การรักษาความปลอดภัยด้วยการเมือง ?
จุดเหนือความท้าทายในระดับที่สูงขึ้น การพิจารณาว่าระบบการเมืองมากเกินไปที่จะเป็นเป้าหมายที่เป็นไปได้สำหรับการโพสต์ MD5 กรอบ ? MDGs เป็นวาระค่อนข้าง uncontroversial ยากไม่เหมือนเป้าหมายสหัสวรรษโครงการ 2548 : 2 )พวกเขาผลของกระบวนการเพิ่มการสร้างฉันทามติทางการเมืองผ่านโลกการประชุมสุดยอดอาเซียนและการประชุมนานาชาติในยุค 90 ' ( vandemoortele 2008 : 221 ) เป็น ashwani ตรัสใส่มัน MDGs :
คุณซองจดหมายในเมฆคำนุ่มและเจตนาที่ดีและความสะดวกสบายคุณธรรม ; พวกเขาจะอ่อนโยน ไม่มีอะไรแบบเกี่ยวกับพวกเขา พวกเขาเป็นชนิดพวกเขามีสิ่งที่ดีเท่านั้นที่จะขาด . . . . . . . ไม่สงสัยเลยว่ามันเป็นพลังทำลายล้างของ bandwagons ( 2550 : 1167 ) .
การพัฒนา MDGs ตัวเองไฮไลท์ธรรมชาติการเมืองของกระบวนการ การนำเสนอเป้าหมายในการสืบพันธุ์และสุขภาพทางเพศ สำหรับอินสแตนซ์ โดยส่วนหนึ่งของการเสนอรายชื่อแห่ง แต่ในที่สุดก็ไม่ได้ทำให้ตัดขั้นสุดท้ายให้ความไวทางวัฒนธรรมและการเมืองรอบ ( vandemoortele 2008 : 221 ) แจคเกอลีน เลคกี้หมายเหตุ ' นี้ถือว่าจำเป็นถ้าประเทศที่มีประเพณีทางศาสนาที่ต่างกัน มุมมองทางวัฒนธรรมหรือจริยธรรมในการการสืบพันธุ์และพัฒนาการได้ยอมรับแห่ง ( เลคกี้ 2009 : 8 ) .
ในทํานองเดียวกันยังไม่เป็นที่แน่ชัดว่ารัฐบาลมีแนวโน้มที่จะอนุมัติกรอบนโยบายชุดวาระการประชุมระดับโลกที่ชัดเจนสำหรับปัญหาด้านความปลอดภัยตามเกณฑ์พิจารณาเรื่องขอท้าวไม่ควรแทรกแซงในระดับระหว่างประเทศ แน่นอนความ สามารถสูง กิจการที่เกี่ยวกับสาธารณูปโภค , สาธารณูปโภคเครื่องมือทางการเมือง และรัฐบาล ที่อาศัยนี้เป็นรูปแบบของการควบคุมสังคมมีแนวโน้มที่จะต่อต้านใด ๆทั่วโลก เป้าหมายที่จะต้องมีการเปลี่ยนพฤติกรรมของพวกเขา ในระดับราชการรวมการรักษาความปลอดภัยอาจนำสู่การอภิปรายชุดกว้างของผู้มีส่วนได้เสียจากกระทรวงต่างประเทศและกลาโหมแห่งชาติ ( นี้คือโดยเฉพาะอย่างยิ่งดังนั้นในกรณีของสหรัฐอเมริกา เป็นต้น ) ระบุความกว้างของกระทรวงอาจจะเกี่ยวข้อง ตลอดจนความหลากหลายของงานที่จะดำเนินการเพื่อปรับปรุงความปลอดภัย ( ซึ่งไม่ได้เป็นโอดะ สิทธิ )ยังเป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องพิจารณาเท่าใดอำนาจชุมชนช่วยได้ ( โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการแยก ) ในการผลักดันวาระการรักษาความปลอดภัย ( เจนีวาประกาศ 2008 : 23 )