Another major influence on views on

Another major influence on views on children’s play can be attributed to
Vygotsky, who also considered of play as a social phenomenon. In contrast
to Parten, Vygotsky does not offer a systematic developmental theory on
play, but merely a set of orientating concepts concerning children’s play.
These concerns childrens’ free play of fantasy and pretense, and the more
structured and rule-governed playing of games that becomes frequent in
later childhood (Holzman, 2010). This type of play does not include activities
such as movement activities, object manipulation or other forms of play
behaviour as referred to by for instance Piaget or Parten, for ‘real’ play,
according to Vygotsky, generally concerns pretend-play. Pretend-play is
characterized by three major features: children create an imaginary situation,
they take on and act out roles, and follow a set of rules determined by that
specific role (Bodrova & Leong, 2003-b: 156)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อีกอิทธิพลสำคัญในมุมมองในการเล่นของเด็ก ๆ สามารถนำมาประกอบกับ
Vygotsky ซึ่งถือว่ายังเล่นเป็นปรากฏการณ์ทางสังคม ในทางตรงกันข้าม
การ Parten, Vygotsky ไม่ได้เสนอทฤษฎีการพัฒนาระบบใน
การเล่น แต่เพียงชุดของแนวคิด Orientating เกี่ยวกับของเด็กเล่น.
ความกังวลเหล่านี้เด็ก 'เล่นฟรีแห่งจินตนาการและข้ออ้างและอื่น ๆ อีกมากมาย
ที่มีโครงสร้างและกฎควบคุมการเล่นของเกมที่ กลายเป็นบ่อยใน
วัยเด็กต่อมา (โฮ, 2010) ประเภทของการเล่นนี้ไม่รวมถึงกิจกรรม
ต่างๆเช่นกิจกรรมการเคลื่อนไหวการจัดการวัตถุหรือรูปแบบอื่น ๆ ของการเล่น
เป็นพฤติกรรมที่เรียกตามเช่นเพียเจต์หรือ Parten สำหรับการเล่น 'จริง',
ตาม Vygotsky ทั่วไปที่เกี่ยวข้องกับการหลอกเล่น แกล้งเล่นเป็น
ลักษณะโดยสามคุณสมบัติที่สำคัญ: เด็กสร้างสถานการณ์จินตนาการ
ที่พวกเขาใช้เวลาในการทำหน้าที่และบทบาทและทำตามชุดของกฎที่กำหนดโดยที่
บทบาทเฉพาะ (Bodrova & Leong, 2003 ข: 156)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อีกอิทธิพลหลักในมุมมองในการเล่นของเด็กอาจจะเกิดจาก
แนวคิดที่สำคัญของการเล่นเป็นปรากฏการณ์ทางสังคม ในทางตรงกันข้าม
กับพาร์เทิ้นไม่ได้เสนอแนวคิด , ทฤษฎีระบบการพัฒนา
เล่น แต่แค่ชุด orientating แนวคิดเกี่ยวกับการเล่นของเด็ก
ความกังวลเหล่านี้เด็กเล่นฟรีของจินตนาการและเสแสร้ง และยิ่ง
โครงสร้างและกฎที่ควบคุมการเล่นของเกมนั้นจะกลายเป็นบ่อยใน
ทีหลัง วัยเด็ก ( โฮลส์เมิน , 2010 ) ของการเล่นชนิดนี้ไม่รวมกิจกรรม
เช่นกิจกรรมการเคลื่อนไหวของวัตถุหรือรูปแบบอื่น ๆของการจัดการพฤติกรรมเล่น
ที่อ้างถึง โดยยกตัวอย่าง เพียเจต์ หรือพาร์เทิ้น สำหรับ ' จริง ' เล่น
ตามแนวคิดโดยทั่วไปเกี่ยวกับแกล้งเล่น แกล้งเล่นเป็น
ลักษณะสามคุณสมบัติหลัก : เด็กสร้างสถานการณ์ในจินตนาการ
พวกเขาใช้และโชว์บทบาท ตามชุดของกฎที่กำหนดโดยเฉพาะบทบาทที่
( bodrova & Leong 2003-b : 156 , )