ภาษาอังกฤษสำเนียงบริเตน (British En

ภาษาอังกฤษสำเนียงบริเตน (British English : BrE) เป็นคำที่ใช้แยกแยะรูปแบบของภาษาอังกฤษที่ใช้ในหมู่เกาะบริเตน (British Isles) และที่ใช้ในภูมิภาคอื่นๆ
คำว่า "ภาษาอังกฤษสำเนียงบริเตน" นี้ ยังหมายรวมถึงภาษาถิ่นย่อยทั้งหมดของภาษาอังกฤษ ทั้งที่ใช้ในหมู่เกาะบริเตนทั้งหมด สกอตแลนด์ ไอร์แลนด์ และเวลส์ ด้วย คำนี้มักจะนิยมใช้เป็นพิเศษในหมู่ชาวอเมริกัน (รวมทั้งนักภาษาศาสตร์ และนักเขียนพจนานุกรม ด้วย) ส่วนชาวอังกฤษนั้น ปกติแล้วจะใช้คำว่า "ภาษาอังกฤษมาตรฐาน" (Standard English) หรือเรียกสั้นๆ ว่า "ภาษาอังกฤษ" (English) เท่านั้น
ความแตกต่างเด่นที่สุดของภาษาอังกฤษแบบบริเตน กับอเมริกาคือ แบบบริเตนจะออกเสียงคำอย่างตรงตัว a จะออกเป็น อา ตรงๆ ไม่ออกว่า แอ เหมือนอเมริกา เสียง t จะเน้นมาก และชาวสหราชอาณาจักรจะไม่นิยมการออกเสียงตัว r ถึงออกก็เพียงออกไปนิดเดียว เช่น actor อเมริกาจะออกว่า แอกเตอร์ แต่อังกฤษจะออกว่า อักทอร์ นอกจากนั้นอังกฤษแบบบริเตนจะออกเสียงลงคอดั่งเช่นภาษาเยอรมันและภาษาฝรั่งเศส เช่นคำว่า schedule ซึ่งภาษาอังกฤษสำเนียงบริเตนจะมีออกเสียงลงคอตรงท่อน sche ซึ่งเป็นเสียงผสมระหว่าง ซ กับ ค

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาษาอังกฤษสำเนียงบริเตน (ภาษาอังกฤษแบบอังกฤษ: คน) และที่ใช้ในภูมิภาคอื่น ๆ เป็นคำที่ใช้แยกแยะรูปแบบของภาษาอังกฤษที่ใช้ในหมู่เกาะบริเตน (อังกฤษ)
คำว่า "ภาษาอังกฤษสำเนียงบริเตน" นี้ยังหมายรวมถึงภาษาถิ่นย่อยทั้งหมดของภาษาอังกฤษทั้งที่ใช้ในหมู่เกาะบริเตนทั้งหมดสกอตแลนด์ไอร์แลนด์และเวลส์ด้วยคำนี้มักจะนิยมใช้เป็นพิเศษในหมู่ชาวอเมริกัน เท่านั้นส่วนชาวอังกฤษนั้นปกติแล้วจะใช้คำว่า "ภาษาอังกฤษมาตรฐาน" (ภาษาอังกฤษ) หรือเรียกสั้น ๆ ว่า "ภาษาอังกฤษ" (อังกฤษ) และนักเขียนพจนานุกรมด้วย)
ความแตกต่างเด่นที่สุดของภาษาอังกฤษแบบบริเตนกับอเมริกาคือแบบบริเตนจะออกเสียงคำอย่างตรงตัวเป็นจะออกเป็นอาตรง ๆ ไม่ออกว่าแอเหมือนอเมริกาเสียง t จะเน้นมากและชาวสหราชอาณาจักรจะไม่นิยมการออกเสียงตัว r เช่นนักแสดงอเมริกาจะออกว่าแอกเตอร์แต่อังกฤษจะออกว่าอักทอร์นอกจากนั้นอังกฤษแบบบริเตนจะออกเสียงลงคอดั่งเช่นภาษาเยอรมันและภาษาฝรั่งเศสเช่นคำว่ากำหนดการซึ่งภาษาอังกฤษสำเนียงบริเตนจะมีออกเสียงลงคอตรงท่อน sche คดื่มด่ำซ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาษาอังกฤษสำเนียงบริเตน (อังกฤษ: BrE) (เกาะอังกฤษ) และที่ใช้ในภูมิภาคอื่น ๆ
คำ "ภาษาอังกฤษสำเนียงบริเตน" ว่านี้ ทั้งที่ใช้ในหมู่เกาะบริเตนทั้งหมดสกอตแลนด์ไอร์แลนด์และเวลส์ด้วย (รวมทั้งนักภาษาศาสตร์และนักเขียนพจนานุกรมด้วย) ส่วนชาวอังกฤษนั้นปกติแล้วจะใช้คำ "ภาษาอังกฤษมาตรฐาน" ว่า (มาตรฐานภาษาอังกฤษ) หรือเรียกสั้น ๆ ว่า "ภาษาอังกฤษ" (ภาษาอังกฤษ)
กับอเมริกาคือแบบบริเตนจะออกเสียงคำอย่างตรงตัวจะออกเป็นอาตรงๆไม่ออกว่าแอเหมือนอเมริกาเสียงทีจะเน้นมาก r ถึงออกก็เพียงออกไปนิดเดียวนักแสดงเช่นอเมริกาจะออกว่าแอกเตอร์ แต่อังกฤษจะออกว่าอักทอร์ เช่นคำว่าตาราง sche ซึ่งเป็นเสียงผสมระหว่างซกับค

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาษาอังกฤษสำเนียงบริเตน ( อังกฤษ : BRE ) เป็นคำที่ใช้แยกแยะรูปแบบของภาษาอังกฤษที่ใช้ในหมู่เกาะบริเตน ( หมู่เกาะอังกฤษ ) และที่ใช้ในภูมิภาคอื่นๆ
คำว่า " ภาษาอังกฤษสำเนียงบริเตน " นี้ยังหมายรวมถึงภาษาถิ่นย่อยทั้งหมดของภาษาอังกฤษทั้งที่ใช้ในหมู่เกาะบริเตนทั้งหมดสกอตแลนด์ไอร์แลนด์และเวลส์ด้วยคำนี้มักจะนิยมใช้เป็นพิเศษในหมู่ชาวอเมริกันและนักเขียนพจนานุกรมด้วย ) ส่วนชาวอังกฤษนั้นปกติแล้วจะใช้คำว่า " ภาษาอังกฤษมาตรฐาน " ( ภาษาอังกฤษ ) หรือเรียกสั้นๆว่า " บลาสเตอร์ " ( ภาษาอังกฤษ ) เท่านั้น
ความแตกต่างเด่นที่สุดของภาษาอังกฤษแบบบริเตนกับอเมริกาคือแบบบริเตนจะออกเสียงคำอย่างตรงตัวเป็นจะออกเป็นอาตรงๆไม่ออกว่าแอเหมือนอเมริกาเสียงจะเน้นมากและชาวสหราชอาณาจักรจะไม่นิยมการออกเสียงตัว R Tนักแสดงเช่นอเมริกาจะออกว่าแอกเตอร์แต่อังกฤษจะออกว่าอักทอร์นอกจากนั้นอังกฤษแบบบริเตนจะออกเสียงลงคอดั่งเช่นภาษาเยอรมันและภาษาฝรั่งเศสเช่นคำว่าตารางซึ่งภาษาอังกฤษสำเนียงบริเตนจะมีออกเสียงลงคอตรงท่อนเชซกับค