5 BrazilThe industrial agricultural

5 Brazil
The industrial agricultural model imposed by Brazil’s agrarian
elites is the main factor behind the concentration of land
ownership, rural violence, the rural exodus to cities, and
consequent urban unemployment. It is also associated with
an unprecedented level of degradation of biodiversity, soils,
and water resources. In addition to having been instrumental
in the destruction of the cultures of traditional peoples, this
development model generates the dependency and food
insecurity of thousands of rural and urban families in Brazil.
Since the 1970s, the social responses to this scenario have
led to the emergence of a plethora of innovative projects in
rural communities across Brazil. Despite the enormous diversity
of actors and socioenvironmental contexts involved, these
experiences have gradually become identified with the guiding
principles of an alternative project for the rural world.
These initiatives on agroecology have been championed by
the National Agroecology Alliance (ANA)—“Articulação
Nacional de Agroecologia.” ANA is not an institutionalized
movement since it has no formal structure. Its role is to
connect civil society networks and rural social movements
that are mobilized through autonomous social dynamics organized
from local to the national level. It also includes the
Brazilian Agroecology Association (ABA-Agroecologia), a network acting as a focal point for the growing number of
educators, researchers, and extensionists whose professional
work is guided by the agroecological paradigm.
One of the strengths of the Brazilian agroecological
movement has been the documentation and dissemination
of the results of successful decentralized agroecological
innovations which have contributed positively to the livelihoods
of local populations on a sustainable basis. To this
end, ANA and ABA-Agroecologia are presently coordinating
an initiative designed to identify, record, and make
available information on successful experiences via the internet
through the Agroecologia em Rede system (see www.
agroecologiaemrede.org.br).
One of these experiences is the work of the NGO AS-PTA
in Southern Brazil (the north of Santa Catarina State), with
family farmers producers of conventional maize, in the search
for techno-economic alternatives. A comparative analysis of
conventional maize production systems and agroecological
transition systems was carried out during the 2008–2009 agricultural
cycle which coincided with a year of climatic extremes
(Almeida et al. 2009). Due to the severity of the drought that
occurred during the cycle, a phenomenon that is becoming
ever more frequent in Southern Brazil, the conventional
maize producers exhibited an average yield loss of 50%,
reaching productivity levels of 4,500 k/ha. However, the
producers who had switched to incorporating agroecological
practices in their production systems (use of local seeds+
green manures+rock dust+minimum tillage), experienced
smaller losses—around 20%—confirming the greater resilience
of these systems compared to those using agrochemicals.
Their average productivity levels reached 4,200 kg/ha but their
average production costs were significantly lower, revealing
the capacity of transitional systems to generate a positive
economic surplus despite facing adverse climatic conditions.
This data corroborates previous assessments of the impact
of agroecological innovations on traditional grain production
systems conducted in the same region 10 years earlier
(Petersen et al. 1999). At the time, it was found that the same
innovations in farm management now being employed by
conventional producers were capable of generating in a
short time increases in maize crop productivity of around
60% without the need of large financial investment. This
experience shows that the restoration of ecological processes
in the soil-plant system through the use of locally adapted
genotypes, combined with soil fertility management practices
based on biomass incorporation, has positive effects on annual
crop production systems even over a short time period. This
fact contradicts the widely accepted idea that agroecological
transition processes necessarily involve an initial drop in
economic profits. In the current context of climatic uncertainty
and the strong squeeze on farming caused by increases in
production costs linked to falling commodity prices, positive
economic results have been obtained even in the first year in which ecological processes have been restored, drastically
reducing dependency on agrochemicals, increasing the system’s
capacity to adapt to climatic extremes, and maintaining
acceptable productivity levels.
Based on the data collected in the study, an estimate was
made on the positive impacts of a hypothetical public program
supporting agroecological transition in the region.
Taking into account a total population of 48,000 farming
families, the potential for increases in the regional production
of basic grains (maize+beans) was around 170,000 t
with average increases of US $563.00 on the annual income
of family farms. Although these represent rough estimates,
they highlight the technical and economical potential of
scaling up low-cost agroecological technologies, thus
responding to the financial crisis facing family farming in
Southern Brazil, which emerged in the 1990s with the
liberalization of agricultural markets. Unfortunately, the
Brazilian state has opted to allocate ever more funds to programs
aimed at modernizing family farming on the basis of the
scientific-technological precepts of the Green Revolution. To
this end, it created and systematically extended the National
Family Farming Support Program (PRONAF), a public program
that provides easy credit for purchasing agrochemicals
and motorized equipment.
One of these government programs which promoted conservation
tillage was not successful reaching small farmers
due mainly to the high costs of machinery and inputs. Herbicide
use comprises 25% of the costs of production, a prohibitive
technology given income levels in the region. Instead,
many hillside family farmers practicing annual cropping, using
inventive self-reliance modified the conventional no-till
system by initially leaving plant residues on the soil surface
and first noticing reductions in soil erosion and lower fluctuations
in soil moisture and temperature, and later that repeated
applications of fresh biomass improved soil quality and crop
performance. Several researchers and extension agents from
the state government and universities joined forces with farmers
experimenting for more than two decades on green manure/
cover crops and their incorporation into conservation
tillage systems. Both farmers and researchers report that using
cover crops minimize soil erosion and weed growth and
exhibit positive effects on soil physical, chemical, and biological
properties. These novel systems do not depend on herbicides
for weed control but rely instead on the use of crop
mixtures for both summer and winter cover cropping which
leave a thick residue mulch layer on which after the cover
crops are rolled, traditional grain crops (corn, beans, wheat,
onions, tomatoes, etc.) are directly sowed or planted, suffering
very little weed interference during the growing season and
reaching agronomically acceptable yield levels. When cover
crop combinations of vetch, fodder radish, and rye are used,
the residues have a notorious weed suppressive. Farmers have
reported that the emergence of certain weeds declines monotonically as mulch rate (residue amount and thickness)
increases. Some weed species in the litter layer develop shallow
root systems in the litter layer-soil interface which makes
them easier to control. Research conducted in these systems
shows, as revealed in Fig. 3, that many factors and interactions
emerging from the management of these organic no-till
systems by farmers affect weed dynamics and hence crop
productivity (Altieri et al. 2011).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

5 บราซิล
รูปแบบทางการเกษตรอุตสาหกรรมที่กำหนดโดยไร่นาของบราซิล
ชนชั้นสูงเป็นปัจจัยหลักที่อยู่เบื้องหลังความเข้มข้นของที่ดินที่
เป็นเจ้าของความรุนแรงชนบทอพยพไปยังเมืองชนบทและ
การว่างงานที่เกิดขึ้นในเมือง มันยังเกี่ยวข้องกับ
ระดับประวัติการณ์ของการย่อยสลายของความหลากหลายทางชีวภาพดิน
และแหล่งน้ำ นอกจากนี้จะได้รับประโยชน์
ในการทำลายวัฒนธรรมดั้งเดิมของชนชาตินี้
รูปแบบการพัฒนาสร้างการพึ่งพาและอาหาร
ไม่มั่นคงของพันครอบครัวในชนบทและในเมืองในบราซิล.
ตั้งแต่ปี 1970, การตอบสนองทางสังคมเพื่อสถานการณ์นี้ได้
นำไปสู่การเกิดขึ้น ของมากมายเหลือเฟือของโครงการนวัตกรรมใน
ชุมชนชนบททั่วประเทศบราซิล แม้จะมีความหลากหลายอย่างมาก
ของนักแสดงและบริบท socioenvironmental เกี่ยวข้องเหล่านี้
ได้กลายเป็นประสบการณ์ที่ค่อยๆยึดติดกับแนวทาง
หลักการของโครงการทางเลือกสำหรับโลกในชนบท.
โครงการเหล่านี้บน Agroecology ได้รับการปกป้องโดย
Agroecology แห่งชาติพันธมิตร (ANA) - "articulação
นัลเดอ Agroecologia. "ANA ไม่ได้เป็นสถาบัน
การเคลื่อนไหวเนื่องจาก บริษัท ฯ ไม่มีโครงสร้างอย่างเป็นทางการ บทบาทคือการ
เชื่อมต่อเครือข่ายภาคประชาสังคมและการเคลื่อนไหวทางสังคมในชนบท
ที่มีการระดมผ่านพลวัตทางสังคมอิสระจัด
จากท้องถิ่นไประดับชาติ นอกจากนี้ยังรวมถึง
บราซิล Agroecology สมาคม (ABA-Agroecologia) ซึ่งเป็นเครือข่ายที่ทำหน้าที่เป็นจุดโฟกัสสำหรับตัวเลขการเติบโตของ
นักการศึกษานักวิจัยและ extensionists มืออาชีพที่มี
การทำงานเป็นไปตามกระบวนทัศน์ Agroecological.
หนึ่งในจุดแข็งของ Agroecological บราซิล
เคลื่อนไหว ได้รับเอกสารและการเผยแพร่
ผลของการประสบความสำเร็จในการกระจายอำนาจ Agroecological
นวัตกรรมที่มีผลในทางบวกกับการดำรงชีวิต
ของประชากรในท้องถิ่นได้อย่างยั่งยืน นี้
สิ้นสุด ANA และ ABA-Agroecologia เป็นปัจจุบันการประสานงาน
ความคิดริเริ่มออกแบบมาเพื่อระบุบันทึกและให้
ข้อมูลที่มีอยู่กับประสบการณ์ที่ประสบความสำเร็จผ่านทางอินเทอร์เน็ต
ผ่าน Agroecologia em ระบบชี้แนะ (ดู www.
agroecologiaemrede.org.br).
หนึ่งในจำนวนนี้ ประสบการณ์คือการทำงานขององค์กรพัฒนาเอกชน AS-PTA
ในภาคใต้ของบราซิล (ทางตอนเหนือของ Santa Catarina รัฐ) กับ
ผู้ผลิตครอบครัวเกษตรกรข้าวโพดธรรมดาในการค้นหา
ทางเลือกเทคโนเศรษฐกิจ การวิเคราะห์เปรียบเทียบ
ระบบการผลิตข้าวโพดธรรมดาและ Agroecological
ระบบการเปลี่ยนแปลงได้ดำเนินการในช่วงการเกษตร 2008-2009
รอบซึ่งใกล้เคียงกับปีของสุดขั้วภูมิอากาศ
(ไมย์ et al. 2009) เนื่องจากความรุนแรงของภัยแล้งที่
เกิดขึ้นในระหว่างรอบปรากฏการณ์ที่กำลังเป็นที่
เคยบ่อยมากขึ้นในภาคใต้ของบราซิล, ธรรมดา
ผลิตข้าวโพดแสดงการสูญเสียผลผลิตเฉลี่ยของ 50%
ถึงระดับผลผลิตของ 4,500 k / ไร่ แต่
ผู้ผลิตที่ได้เปลี่ยนไปใช้มาตรการ Agroecological
การปฏิบัติในระบบการผลิตของพวกเขา (การใช้เมล็ดพันธุ์ในท้องถิ่น +
ปุ๋ยพืชสด + ฝุ่นหิน + เตรียมขั้นต่ำ) มีประสบการณ์
การสูญเสียรอบขนาดเล็กลง 20% -confirming ความยืดหยุ่นมากขึ้น
ของระบบเหล่านี้เมื่อเทียบกับผู้ที่ใช้สารเคมีทางการเกษตร .
ระดับผลผลิตเฉลี่ยถึง 4,200 กก. / ไร่ แต่พวกเขา
ต้นทุนการผลิตเฉลี่ยที่ลดลงอย่างมีนัยสำคัญเผยให้เห็น
ความสามารถของระบบในช่วงการเปลี่ยนแปลงในการสร้างบวก
ส่วนเกินทางเศรษฐกิจแม้จะต้องเผชิญสภาพอากาศที่เลวร้าย.
ข้อมูลนี้ยืนยันการประเมินก่อนหน้าของผลกระทบ
ของนวัตกรรม Agroecological ในแบบดั้งเดิม การผลิตข้าว
ระบบการดำเนินการในภูมิภาคเดียวกัน 10 ปีก่อน
(ปีเตอร์เสน et al. 1999) ในเวลานั้นมันก็พบว่าเดียวกัน
นวัตกรรมในการจัดการฟาร์มในขณะนี้การจ้างงานโดย
ทั่วไปผู้ผลิตมีความสามารถในการสร้างใน
ระยะเวลาอันสั้นที่เพิ่มขึ้นในการผลิตพืชข้าวโพดประมาณ
60% โดยไม่จำเป็นต้องลงทุนทางการเงินที่มีขนาดใหญ่ นี้
ประสบการณ์ที่แสดงให้เห็นว่าการฟื้นฟูกระบวนการทางนิเวศวิทยา
ในระบบดินพืชที่ผ่านการใช้ในประเทศปรับตัว
ยีนรวมกับการจัดการความอุดมสมบูรณ์ของดิน
อยู่บนพื้นฐานของการรวมชีวมวลที่มีผลในเชิงบวกต่อประจำปี
ระบบการผลิตพืชแม้ในช่วงเวลาสั้น ๆ นี้
เป็นจริงในทางตรงกันข้ามความคิดที่ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่า Agroecological
กระบวนการการเปลี่ยนแปลงจำเป็นต้องเกี่ยวข้องกับการลดลงครั้งแรกใน
ผลกำไรทางเศรษฐกิจ ในบริบทปัจจุบันของความไม่แน่นอนของสภาพภูมิอากาศ
และบีบที่แข็งแกร่งในการทำฟาร์มที่เกิดจากการเพิ่มขึ้นของ
ต้นทุนการผลิตที่เชื่อมโยงกับการลดลงของราคาสินค้าโภคภัณฑ์ในเชิงบวก
ผลทางเศรษฐกิจที่ได้รับแม้กระทั่งในปีแรกในการที่กระบวนการทางนิเวศวิทยาได้รับการบูรณะอย่างมาก
ลดการพึ่งพาสารเคมี ที่เพิ่มขึ้นของระบบ
ความสามารถในการปรับตัวเข้ากับขั้วภูมิอากาศและการรักษา
ระดับการผลิตที่ยอมรับ.
ขึ้นอยู่กับข้อมูลที่เก็บรวบรวมได้ในการศึกษาการประเมินได้รับการ
ทำเกี่ยวกับผลกระทบเชิงบวกของโปรแกรมสาธารณะสมมุติ
สนับสนุนการเปลี่ยนแปลง Agroecological ในภูมิภาค.
คำนึงถึงทั้งหมด ประชากร 48,000 เลี้ยง
ครอบครัวที่มีศักยภาพสำหรับการเพิ่มขึ้นของการผลิตในระดับภูมิภาค
ของเมล็ดล่าง (ข้าวโพดถั่ว +) อยู่ที่ประมาณ 170,000 ตันต่อ
กับการเพิ่มขึ้นเฉลี่ยของสหรัฐอเมริกา $ 563.00 ในรายได้ประจำปี
ของฟาร์มครอบครัว แม้ว่าเหล่านี้เป็นตัวแทนประมาณการคร่าวๆ
พวกเขาเน้นที่มีศักยภาพทางด้านเทคนิคและเศรษฐกิจของ
ปรับขึ้นต้นทุนต่ำเทคโนโลยี Agroecological จึง
ตอบสนองต่อวิกฤติการเงินหันหน้าไปทางการเกษตรของครอบครัวใน
ภาคใต้ของบราซิลซึ่งโผล่ออกมาในปี 1990 ที่มี
การเปิดเสรีของตลาดเกษตร แต่น่าเสียดายที่
บราซิลได้เลือกที่จะจัดสรรเงินมากกว่าที่เคยกับโปรแกรม
มุ่งเป้าไปที่การทำฟาร์มของครอบครัวทันสมัยบนพื้นฐานของ
ศีลวิทยาศาสตร์เทคโนโลยีของการปฏิวัติเขียว เพื่อ
เหตุนี้มันสร้างและขยายระบบแห่งชาติ
ครอบครัวงานโครงการสนับสนุน (PRONAF) ซึ่งเป็นโปรแกรมที่สาธารณะ
ที่ให้เครดิตง่ายสำหรับการจัดซื้อสารเคมี
และอุปกรณ์มอเตอร์.
หนึ่งในจำนวนนี้โครงการของรัฐบาลซึ่งการส่งเสริมการอนุรักษ์
ดินแบบไม่ประสบความสำเร็จถึงเกษตรกรรายย่อย
เนื่องจากส่วนใหญ่ กับค่าใช้จ่ายสูงของเครื่องจักรและปัจจัยการผลิต สารกำจัดวัชพืช
ใช้ประกอบด้วย 25% ของต้นทุนการผลิตที่ต้องห้าม
เทคโนโลยีที่กำหนดระดับรายได้ในภูมิภาค แต่
ครอบครัวเกษตรกรเนินเขาจำนวนมากการฝึกประจำปีการปลูกพืชที่ใช้
ในการประดิษฐ์พึ่งตนเองปรับเปลี่ยนการชุมนุมไม่มีการไถ
ระบบโดยเริ่มแรกออกจากพืชตกค้างบนพื้นผิวดิน
และการลดสังเกตแรกในการชะล้างพังทลายของดินและความผันผวนลดลง
ในความชื้นของดินและอุณหภูมิและในภายหลังว่า ซ้ำ
การใช้งานของชีวมวลสดคุณภาพดินดีขึ้นและพืช
ผลการดำเนินงาน นักวิจัยหลายและตัวแทนส่วนขยายจาก
หน่วยงานภาครัฐและมหาวิทยาลัยเข้าร่วมกองกำลังกับเกษตรกร
ทดลองมานานกว่าสองทศวรรษที่ผ่านมาในปุ๋ยพืชสด /
พืชคลุมและการรวมตัวของพวกเขาในการอนุรักษ์
ระบบการไถพรวน ทั้งเกษตรกรและนักวิจัยรายงานว่าการใช้
พืชคลุมลดการพังทลายของดินและการเจริญเติบโตของวัชพืชและ
แสดงผลในเชิงบวกในทางกายภาพของดินทางเคมีและชีวภาพ
คุณสมบัติ เหล่านี้ระบบนวนิยายไม่ขึ้นอยู่กับสารเคมีกำจัดวัชพืช
ในการควบคุมวัชพืช แต่อาศัยแทนการใช้พืช
ผสมทั้งฤดูร้อนและฤดูหนาวการปลูกพืชปกซึ่ง
ออกจากสารตกค้างชั้นคลุมด้วยหญ้าหนาที่ปกหลัง
พืชจะรีด, พืชแบบดั้งเดิม (ข้าวโพดถั่ว ข้าวสาลี,
หัวหอม, มะเขือเทศ ฯลฯ ) จะหว่านโดยตรงหรือปลูกทุกข์
วัชพืชรบกวนที่น้อยมากในช่วงฤดูการเจริญเติบโตและ
การเข้าถึง agronomically ระดับอัตราผลตอบแทนที่ยอมรับ เมื่อฝาครอบ
ชุดที่พืชเถา, หัวไชเท้าอาหารสัตว์และข้าวไรมีการใช้
สารตกค้างมีปราบวัชพืชฉาวโฉ่ เกษตรกรได้
รายงานว่าการเกิดขึ้นของวัชพืชบางอย่างลดลงเรื่อย ๆ ในขณะที่อัตราการคลุมด้วยหญ้า (ปริมาณสารตกค้างและความหนา)
เพิ่มขึ้น บางชนิดวัชพืชในชั้นครอกตื้นพัฒนา
ระบบรากในอินเตอร์เฟซครอกชั้นดินซึ่งจะทำให้
พวกเขาง่ายต่อการควบคุม การวิจัยดำเนินการในระบบเหล่านี้
แสดงให้เห็นว่าเท่าที่ปรากฏในรูป 3 ที่หลายปัจจัยและการมีปฏิสัมพันธ์
ที่เกิดขึ้นจากการบริหารจัดการของอินทรีย์เหล่านี้ไม่มีการไถ
ระบบโดยเกษตรกรส่งผลกระทบต่อการเปลี่ยนแปลงของวัชพืชและด้วยเหตุนี้การเพาะปลูก
ผลผลิต (Altieri et al. 2011)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

5 บราซิล
รูปแบบการเกษตรอุตสาหกรรมที่กำหนดโดยบราซิลของเกษตรกรรม
ชนชั้นสูงเป็นปัจจัยหลักเบื้องหลังความเข้มข้นของที่ดิน
ความเป็นเจ้าของ ชนบท ความรุนแรง อพยพไปยังเมืองและชนบท , เมือง
เป็นผลเนื่องมาจากการว่างงาน มันเป็นยังเกี่ยวข้องกับ
เป็นประวัติการณ์ระดับของการย่อยสลายของความหลากหลายทางชีวภาพ ดิน ทรัพยากร
และน้ำ นอกจากมีเพลงบรรเลง
ในการทำลายวัฒนธรรมของชนชาติดั้งเดิม รูปแบบการพัฒนานี้จะสร้างการพึ่งพาและอาหาร
ความไม่มั่นคงของพันในเมืองและในชนบทครอบครัวในบราซิล .
ตั้งแต่ปี 1970 , การตอบสนองทางสังคมกับสถานการณ์นี้
นำไปสู่การเกิดขึ้นของมากมายเหลือเฟือของโครงการนวัตกรรมใน
ชนบทชุมชนทั่วบราซิล แม้จะมีความหลากหลายอย่างมาก
ของนักแสดงและบริบท socioenvironmental เกี่ยวข้อง ประสบการณ์เหล่านี้ได้ค่อยๆกลายเป็นระบุด้วย

แนวทางหลักการของโครงการทางเลือกสำหรับโลกชนบท
ริเริ่มเหล่านี้บน agroecology ได้รับการปกป้องโดย
พันธมิตร agroecology แห่งชาติ ( ANA ) - " อาร์ทิคูลาçã O
Nacional de agroecologia " แอนนาไม่ใช่ institutionalized
เคลื่อนไหวตั้งแต่ มันไม่มีระบบโครงสร้างบทบาทของมันคือ
เชื่อมต่อเครือข่ายภาคประชาสังคมและชนบทการเคลื่อนไหวทางสังคม
ที่ระดมผ่านกับพลวัตทางสังคมจัด
จากท้องถิ่นสู่ระดับชาติ มันยังรวมถึง
สมาคม agroecology บราซิล ( ABA agroecologia ) , เครือข่ายที่ทำหน้าที่เป็นจุดโฟกัสสำหรับหมายเลขการเติบโตของ
นักการศึกษา นักวิจัย และ extensionists ที่มีมืออาชีพ
งานแนะนำโดยกระบวนทัศน์ agroecological .
เป็นหนึ่งในจุดแข็งของการเคลื่อนไหว agroecological
บราซิลได้รับเอกสารและเผยแพร่ผลการกระจายอำนาจประสบความสำเร็จ

agroecological นวัตกรรมซึ่งมีส่วนบวกกับวิถีชีวิต
ของประชากรท้องถิ่นที่ยั่งยืน จบนี้
, แอนา และ ABA agroecologia ปัจจุบันประสานงาน
ความคิดริเริ่มที่ออกแบบมาเพื่อระบุ , บันทึก , และให้ข้อมูลพร้อมใช้งานบนประสบการณ์ที่ประสบความสำเร็จ

ผ่านทางอินเทอร์เน็ตผ่าน agroecologia เอ็มแนะนำระบบ ( ดูที่ www .
agroecologiaemrede . org . br )
หนึ่งประสบการณ์เหล่านี้เป็นฝีมือของ โง as-pta
ในภาคใต้ของบราซิล ( ทางเหนือของเซาเปาโลรัฐ
) ครอบครัวเกษตรกรผู้ผลิตข้าวโพดปกติ ในการค้นหา
สำหรับเศรษฐกิจทางเลือกเทคโน การวิเคราะห์เปรียบเทียบระบบปกติและระบบการผลิตข้าวโพด

เปลี่ยน agroecological ได้ดําเนินการในช่วง พ.ศ. 2551 – 2552 การเกษตร
วัฏจักรซึ่งสอดคล้องกับปีของภูมิอากาศสุดขั้ว
( อัลเมด้า et al . 2009 ) เนื่องจากความรุนแรงของภัยแล้งที่เกิดขึ้นในรอบ

เป็นปรากฏการณ์ที่เป็นเคยบ่อยมากขึ้นในภาคใต้ของประเทศบราซิล ผู้ผลิตข้าวโพดปกติ
มีการสูญเสียผลผลิตเฉลี่ย 50%
ถึงประสิทธิภาพระดับ 4500 K / ฮา อย่างไรก็ตาม ผู้ผลิตที่ได้เปลี่ยนไป

จะ agroecological การปฏิบัติในระบบการผลิตของตนเอง ( ใช้เมล็ดเขียว
ท้องถิ่นส่วนหินฝุ่นลดการไถพรวน )
, มีประสบการณ์ขนาดเล็กขาดทุนประมาณ 20% - ยืนยันไตรมาสแรก
ของระบบเหล่านี้เมื่อเปรียบเทียบกับการใช้สารเคมี .
ระดับผลผลิตเฉลี่ยถึง 200 กิโลกรัม / ไร่ แต่ต้นทุนการผลิตเฉลี่ย
ถูกลดลงเผยให้เห็น
ศักยภาพระบบเฉพาะกาลสร้างส่วนเกินทางเศรษฐกิจที่เป็นบวก

แม้จะหันสภาพอากาศที่ไม่พึงประสงค์ข้อมูลการประเมินก่อนหน้านี้ HUB ของผลกระทบของนวัตกรรมในการผลิตแบบดั้งเดิม agroecological

เม็ดระบบดำเนินการในภูมิภาคเดียวกันก่อนหน้านี้ 10 ปี
( Petersen et al . 1999 ) ในช่วงเวลาเดียวกัน พบว่า นวัตกรรมใหม่ ๆในการจัดการฟาร์ม
ตอนนี้การจ้างงานโดยทั่วไปมีความสามารถในการสร้างผู้ผลิต

ในการเพิ่มผลผลิตข้าวโพดพืชในช่วงเวลาสั้น ๆของรอบ
60% โดยไม่ต้องลงทุนขนาดใหญ่ ประสบการณ์นี้
แสดงให้เห็นว่าการฟื้นฟูนิเวศวิทยากระบวนการ
ในระบบพืช ดินที่ผ่านการใช้ดัดแปลง
ในท้องถิ่น เมื่อรวมกับแนวทางปฏิบัติในการจัดการความอุดมสมบูรณ์ของดิน
จากชีวมวลนิติบุคคล ได้ผลในเชิงบวกต่อปี
ระบบการผลิตพืชแม้ในช่วงเวลาสั้น ๆ ความจริงนี้ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวาง
ขัดแย้งกับความคิดที่เปลี่ยน agroecological
กระบวนการต้องเกี่ยวข้องกับลดลงเริ่มต้นใน
กำไรทางเศรษฐกิจ ในบริบทปัจจุบันของภูมิอากาศที่ไม่แน่นอน
และบีบแรงการเลี้ยงที่เกิดจากการเพิ่มขึ้นของต้นทุนการผลิตที่ลดลงของราคา

สินค้า บวกผลทางเศรษฐกิจได้แม้ในปีแรก ซึ่งกระบวนการทางนิเวศวิทยาได้รับการบูรณะอย่างมาก
ลดการพึ่งพาสารเคมี เพิ่มความสามารถในการปรับระบบของ
สุดขั้วภูมิอากาศและการรักษา

ระดับประสิทธิภาพที่ยอมรับได้ ตามข้อมูลในการศึกษา ประมาณนั้น
เกี่ยวกับผลกระทบทางบวกของ โปรแกรมสาธารณะสมมุติ
agroecological สนับสนุนการเปลี่ยนแปลงในภูมิภาค
ถ่ายไปยังบัญชีทั้งหมดจำนวน 0
ครอบครัวเกษตรกรที่มีศักยภาพเพิ่มขึ้นในภาคการผลิตธัญพืช ( ข้าวโพดถั่วธรรมดา

) อยู่ที่ประมาณ 170 , 000 ตัน โดยเฉลี่ยเพิ่มขึ้น US $ 563.00 บนมีรายได้
ฟาร์มครอบครัว แม้ว่าเหล่านี้เป็นตัวแทนของการประมาณการคร่าวๆ
พวกเขาเน้นศักยภาพทางเทคนิคและทางเศรษฐกิจของ
การเพิ่มเทคโนโลยี agroecological ต้นทุนต่ำจึง
ตอบสนองวิกฤตการณ์ทางการเงินซึ่งครอบครัวทำนาใน
ภาคใต้ของบราซิล ซึ่งเกิดในปี 1990 กับ
เปิดเสรีตลาดเกษตร ขออภัย
รัฐบราซิลได้เลือกที่จะจัดสรรเงินมากกว่าที่เคยเพื่อมุ่งปรับปรุงโปรแกรม
ครอบครัวเกษตรบนพื้นฐานของ
วิทยาศาสตร์เทคโนโลยีแห่งศีลของการปฏิวัติเขียว

จบนี้ มันสร้างขึ้นและเป็นระบบขยายครอบครัวชาวนาแห่งชาติ
โปรแกรมสนับสนุน ( pronaf ) , โปรแกรมสาธารณะ
ที่ให้เครดิตง่ายสำหรับการซื้อสารเคมีและอุปกรณ์แข่งรถ
.
ของรัฐบาลเหล่านี้รายการที่ส่งเสริมการอนุรักษ์ดิน

ไม่ประสบความสำเร็จถึงเกษตรกรรายย่อยเนื่องจากค่าใช้จ่ายสูงของอุปกรณ์และปัจจัยการผลิต การใช้ยากำจัดวัชพืช
ประกอบด้วย 25 % ของต้นทุนการผลิต ห้ามปราม
เทคโนโลยีให้ระดับรายได้ในภูมิภาค แต่หลายครอบครัวเกษตรกรประจำปี
เนินเขาฝึกการใช้การแก้ไขแบบไม่สร้างสรรค์

ระบบโดยเริ่มออกจนเศษซากพืชในดิน
และสังเกตเห็นลดลงในการพังทลายของดินและลดความผันผวน
ในความชื้นและอุณหภูมิดิน และต่อมาที่ซ้ำ
การประยุกต์ใช้ชีวมวลสดคุณภาพดินดีขึ้นและประสิทธิภาพพืช

นักวิจัยหลายคนและเจ้าหน้าที่ส่งเสริมจาก
มหาวิทยาลัยรัฐและเข้าร่วมกองกำลังกับเกษตรกร
การทดสอบมากกว่าสองทศวรรษในปุ๋ยพืชสด /
และพืชคลุมของพวกเขาเข้าไปในระบบการอนุรักษ์ดิน

ทั้งเกษตรกรและนักวิจัยที่รายงานใช้พืชคลุมดินและลดการกัดเซาะ

แสดงการเจริญเติบโตของวัชพืช และบวกต่อดินทางกายภาพ เคมี และชีวภาพ

ระบบใหม่นี้ไม่ได้ขึ้นอยู่กับสารควบคุมวัชพืช แต่อาศัยแทน

ในการใช้พืชผสมทั้งฤดูร้อนและฤดูหนาวที่ครอบคลุม
ปลูกทิ้งหนากาก mulch เลที่หลังปก
พืชดั้งเดิม รีด , ธัญพืช ( ข้าวโพด , ถั่ว , ข้าวสาลี ,
หัวหอม มะเขือเทศ ฯลฯ ) โดยหว่านหรือปลูกกับวัชพืช
รบกวนน้อยมากในช่วงฤดูปลูกและ
ถึงระดับผลผลิต agronomically ที่ยอมรับได้ เมื่อปก
ตัดชุดของเวช ,อาหารสัตว์ หัวไชเท้า และข้าวไรย์ใช้
ตกค้างมีฉาวโฉ่วัชพืชปราบ . ชาวนา
รายงานว่าการเกิดขึ้นของวัชพืชบางอย่างลดลง อัตรา monotonically mulch ( ปริมาณสารตกค้างและความหนา )
เพิ่ม วัชพืชบางชนิดในครอกชั้นพัฒนาระบบรากตื้น
ในครอกดินชั้นอินเตอร์เฟซซึ่งทำให้
พวกเขาง่ายต่อการควบคุม วิจัยในระบบ
เหล่านี้แสดงดังจะเห็นได้จากรูปที่ 3 ที่หลายปัจจัยและปฏิสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นจากการจัดการของ

ระบบอินทรีย์เหล่านี้ไม่จนเกษตรกรส่งผลกระทบต่อพลวัตของวัชพืชและพืช
ดังนั้นการผลิต ( อาเทียรี่ et al . 2011 )